Tag Archief van: Literatuur

Boeken / Poezie

Zwart-zijn als canvas

recensie: Simone Atangana Bekono - hoe de eerste vonken zichtbaar waren

In 2016 studeerde Simone Atangana Bekono af aan de Arnhemse hogeschool ArtEZ. Haar afstudeerproject is nu bij Lebowski uitgegeven als een onevenwichtige, hoopvol stemmende dichtbundel.

‘Je mag niets zwarts denken, die afslag niet nemen met je brein / ik denk duizend keer per dag aan zwart en probeer het woord / uit mij te trekken,’ begint het zesde gedicht in Simone Atangana Bekono’s debuutbundel hoe de eerste vonken zichtbaar waren. Denk ergens niet aan en geen enkel ander beeld zal je geestesoog vullen. Zwart-zijn is een van de thema’s van deze bundel of misschien moet je zeggen: het canvas waartegen andere thema’s betekenis en diepte krijgen, ‘een deur die nergens toe leidt maar wel, werkelijk, constant, opengaat’.

Sterke beelden

Deze bundel, die bestaat uit een serie van negen gedichten, onderbroken door twee brieven aan ‘Kipje’, gaat over empathie en verantwoordelijkheid, apathie en door-willen-gaan. ‘Het kon me heel veel schelen dat me reduceerde tot een stereotype,’ schrijf ze in een brief over een jongen die haar het n-woord noemde, ‘maar het kon me ook heel veel schelen dat er regenwater van het afdakje in mijn wijn viel, en met dat laatste kon ik een stuk beter omgaan.’ Over het water wordt ze onmiddellijk kwaad; pas ’s avonds in bed voelt ze woede over het racisme en fantaseert ze over het gooien van een steen naar de auto waarin de jongen zat.

Sterke beelden en een zelfverzekerde stem kenmerken de eerste zes gedichten in hoe de eerste vonken zichtbaar waren. ‘elke vorm van zelfhaat is complex en individueel / alle zwarte mensen bestaan niet,’ staat er in het vierde gedicht. Die laatste zin keert als een refrein telkens terug, als een pleidooi voor het individuele en de aandachtige blik. Deze gedichten zijn complex, scherp en suggestief in de positieve zin van het woord. Gelaagd.

Logge brieven

Vergeleken met deze eerste afdeling hebben de brieven en de drie laatste gedichten veel woorden nodig, terwijl de beelden tegelijkertijd moeite hebben om van de grond te komen. In de gedichten staan verwijzingen naar Rumi, James Baldwin en Circe en ze bevatten ook veel (water)spiegels. Wat er gebeurt, is zowel te duidelijk als niet duidelijk genoeg.

De brieven, die beide gaan over leed en meevoelen met andermans leed, lijden ook onder het teveel aan woorden. Ze zijn daardoor niet zo elegant, juist wat log en bijgevolg in een literaire context minder interessant. Over een kunstopdracht van een vriend: ‘Het ging om het “falen”, het accepteren van je eigen onbekwaamheden, zoiets.’ Zoiets: niet het meest poëtische woord van de Nederlandse taal. Maar als deze bundel Bekono’s vonken zijn, wacht ik graag op het vuur.

Boeken / Poezie

Zwart-zijn als canvas

recensie: Simone Atangana Bekono - hoe de eerste vonken zichtbaar waren

In 2016 studeerde Simone Atangana Bekono af aan de Arnhemse hogeschool ArtEZ. Haar afstudeerproject is nu bij Lebowski uitgegeven als een onevenwichtige, hoopvol stemmende dichtbundel.

‘Je mag niets zwarts denken, die afslag niet nemen met je brein / ik denk duizend keer per dag aan zwart en probeer het woord / uit mij te trekken,’ begint het zesde gedicht in Simone Atangana Bekono’s debuutbundel hoe de eerste vonken zichtbaar waren. Denk ergens niet aan en geen enkel ander beeld zal je geestesoog vullen. Zwart-zijn is een van de thema’s van deze bundel of misschien moet je zeggen: het canvas waartegen andere thema’s betekenis en diepte krijgen, ‘een deur die nergens toe leidt maar wel, werkelijk, constant, opengaat’.

Sterke beelden

Deze bundel, die bestaat uit een serie van negen gedichten, onderbroken door twee brieven aan ‘Kipje’, gaat over empathie en verantwoordelijkheid, apathie en door-willen-gaan. ‘Het kon me heel veel schelen dat me reduceerde tot een stereotype,’ schrijf ze in een brief over een jongen die haar het n-woord noemde, ‘maar het kon me ook heel veel schelen dat er regenwater van het afdakje in mijn wijn viel, en met dat laatste kon ik een stuk beter omgaan.’ Over het water wordt ze onmiddellijk kwaad; pas ’s avonds in bed voelt ze woede over het racisme en fantaseert ze over het gooien van een steen naar de auto waarin de jongen zat.

Sterke beelden en een zelfverzekerde stem kenmerken de eerste zes gedichten in hoe de eerste vonken zichtbaar waren. ‘elke vorm van zelfhaat is complex en individueel / alle zwarte mensen bestaan niet,’ staat er in het vierde gedicht. Die laatste zin keert als een refrein telkens terug, als een pleidooi voor het individuele en de aandachtige blik. Deze gedichten zijn complex, scherp en suggestief in de positieve zin van het woord. Gelaagd.

Logge brieven

Vergeleken met deze eerste afdeling hebben de brieven en de drie laatste gedichten veel woorden nodig, terwijl de beelden tegelijkertijd moeite hebben om van de grond te komen. In de gedichten staan verwijzingen naar Rumi, James Baldwin en Circe en ze bevatten ook veel (water)spiegels. Wat er gebeurt, is zowel te duidelijk als niet duidelijk genoeg.

De brieven, die beide gaan over leed en meevoelen met andermans leed, lijden ook onder het teveel aan woorden. Ze zijn daardoor niet zo elegant, juist wat log en bijgevolg in een literaire context minder interessant. Over een kunstopdracht van een vriend: ‘Het ging om het “falen”, het accepteren van je eigen onbekwaamheden, zoiets.’ Zoiets: niet het meest poëtische woord van de Nederlandse taal. Maar als deze bundel Bekono’s vonken zijn, wacht ik graag op het vuur.

Boeken / Fictie

Aan deze novelle klopt alles

recensie: Yasushi Inoue - Het jachtgeweer

Het schijnt niet zo goed te gaan met de in 2016 opgerichte uitgeverij Bananafish. Maar dankzij boeken als de recentelijk vertaalde novelle Het jachtgeweer van de Japanner Yasushi Inoue (1907-1991) zou het tij weleens kunnen keren.

De Japanse prijswinnende novelle verscheen in 1949 als het debuut van de toen 42-jarige journalist en literair recensent Yasushi Inoue. De schrijver had hierna de smaak te pakken en ontpopte zich als veelschrijver. Vijftig romans, waaronder menig historische, en 150 korte verhalen verschenen van zijn hand. Of hij het niveau van zijn eersteling min of meer heeft kunnen handhaven, is voor het Nederlandse taalgebied nog de vraag.

Bedrog van de liefde

Het jachtgeweer speelt zich halverwege de vorige eeuw af. De novelle bestaat hoofdzakelijk uit drie brieven van verschillende vrouwen aan één geadresseerde en wordt opgebouwd volgens de vernuftige verteltechniek van de raamvertelling. In het begin is het even goed opletten wie aan wie schrijft, maar daarmee begint eigenlijk al de sterk oplopende spanning die door de drie perspectieven wordt opgebouwd. Een dochter schrijft aan haar oom, haar moeder aan diezelfde man en ook de man zijn echtgenote schrijft hem een brief.

Het thema is het bedrog van de liefde, maar dan wel op een beschroomd Japanse wijze in beeld gebracht en niet op een expliciet Hollywoodse manier. Dit niet geheel onbekende thema heeft de auteur in de vaste greep van de toegepaste constructie en zijn verbazend geoefende stijl. Elk van de drie brieven is geschreven in de stijl en met het karakter van iedere brievenschrijfster. Inoue laat hier een sterk staaltje van vermogen tot inleving zien. Hoe kan een debuut toch zo door en door rijp zijn?

Vijf sterren en meer

Is de liefde zelf bedrieglijk of bedriegen zij die liefhebben? Wordt impulsief aan lust toegegeven of kan bedrog door de mechanismes van het verschijnsel liefde ongeveer voor de hand liggen? Die vragen werpen zich op, omdat het bedrog in dit verhaal niet gepaard gaat met banaliteiten. Alsof er op een integere manier liefdesbedrog gepleegd kan worden wanneer er menselijk gesproken goede redenen voor zijn. Inoue theoretiseert hier niet over, maar hij laat zien. Door deze praktische insteek ontkomt de lezer er niet aan zijn eigen relationele ervaringen aan het thema te spiegelen. Maar een slotsom zal niet voor het grijpen liggen.

Gezien de Engelse, Duitse en Franse vertalingen is het een raadsel waarom Het jachtgeweer nu pas in het Nederlands vertaald is. Wel beleefde de novelle een toneelversie in 1999 dankzij Ger Thijs. Als er geen zuinig maximum van vijf waarderingssterren was geweest, hadden we er zeker zes of zeven toegekend. Binnenkort verschijnt Stierensumo, waarmee Inoue de prestigieuze Akutagawa-prijs won. Om naar uit te kijken!

Boeken / Achtergrond
special: Een universele roman van een van de grootste Joods-Amerikaanse auteurs van de 20ste eeuw

Voorpublicatie De fikser van Bernard Malamud

Vandaag verschijnt De fikser, een briljante, universele roman van een van de grootste Jood-Amerikaanse auteurs van de twintigste eeuw: Bernard Malamud (1914-1986). Bekroond met de National Book Award en de Pulitzer Prize. Lees nu dit nieuwe deel in de Meulenhoff Schatkamer, gekozen door Arjan Peters.

De Joodse Jakov Bok verlaat zijn geboortedorp om in Kiev werk te zoeken. Hij is de ‘fikser’ van kleine karweitjes, met weinig kans om verder te komen in de wereld. Na zijn aankomst wordt in Kiev een Russisch jongetje om het leven gebracht, en via pamfletten beschuldigt de geheimzinnige organisatie ‘Zwarte Honderd’ de Joden van de rituele moord. Jakow Bok wordt gearresteerd en brengt in afwachting van zijn proces twee jaar in de gevangenis door, waar hij wordt vernederd en mishandeld . Maar hij geeft niet toe en houdt zijn onschuld hardnekkig vol. Zijn triomf over de haast ongelooflijke wreedheid maakt hem tot moraalridder. In deze immer actuele roman toont de literaire gigant Malamud de vastbeslotenheid en de wil om te overleven, ondanks de bedreiging met vernietiging.

Lees hier de voorpublicatie

Bernard Malamud (1914-1986) is een van de bekendste Joods-Amerikaanse schrijvers van de twintigste eeuw. Hij wordt beschouwd als meester van de short story – de prestigieuze PEN/Malamud Award, voor de beste korte verhalen, werd naar hem vernoemd. Bij Meulenhoff verschenen Alle verhalen en diverse, inmiddels klassieke romans, waaronder De bediende en De huurders.

Cover Turks Fruit - een beeldroman
Boeken / Achtergrond
special: Het klassieke meesterwerk van Jan Wolkers in stripvorm gegoten door Dick Matena
Cover Turks Fruit - een beeldroman

Voorpublicatie ‘Turks fruit – een beeldroman’

Op 14 september verschijnt Turks fruit van Jan Wolkers in een bewerking van Dick Matena: Turks fruit – een beeldroman. Benieuwd naar deze nieuwe titel? Bekijk hier vast de eerste pagina’s.

Turks fruit is Jan Wolkers’ meest gelezen en meest vertaalde boek. Deze autobiografische roman verscheen in 1969, beleefde tientallen herdrukken en geldt als een klassiek meesterwerk. Het boek werd in 1972 verfilmd door Paul Verhoeven met Monique van der Ven en Rutger Hauer in de hoofdrollen. Nu is er een nieuwe bewerking: een beeldroman door Dick Matena.

Klik hieronder voor de voorpublicatie:

Klik hier voor de PDF

Klik de afbeelding voor de PDF

Jan Wolkers, Dick Matena – Turks Fruit voorpublicatie

Jan Wolkers en Dick Matena

Jan Wolkers en Dick Matena

Dick Matena (1943) is striptekenaar. Met zijn verfijnde stijl en zijn fascinatie en respect voor Jan Wolkers is Dick Matena de tekenaar bij uitstek om Turks fruit te vertalen naar een indrukwekkend beeldverhaal.

Jan Wolkers (1925-2007) heeft in meer dan veertig jaar een groot aantal veelgelezen romans, verhalen en essays geschreven en behoort tot de meest vertaalde auteurs van Nederland.

8WEEKLY

boeken

Artikel:

Boekrecensies

Boekspecials

dinsdag 18 augustus 20203 Sterren

Toch nog een ‘nieuwe’ roman van Joseph Roth

Joseph Roth - Tarabas. Een gast op deze aarde
/door Gerard Bes/door Gerard Bes
maandag 10 augustus 20203 Sterren

Een sprookjesachtig avontuur

Sophie Anderson - Het meisje dat met beren praatte (10+)
/door Dorien Pool/door Dorien Pool
woensdag 22 juli 20203 Sterren

It’s all about the money

Emily St. John Mandel – Het glazen hotel
/door Marlijn Stege/door Marlijn Stege
dinsdag 21 juli 20205 Sterren

De woongroep die stopte met eten en van licht ging leven

Gerda Blees - Wij zijn licht
/door Emma Johnson/door Emma Johnson
donderdag 16 juli 20203 Sterren

Autobiografie Woody Allen is er dan toch

Woody Allen - À propos. Autobiografie
/door Gerard Bes/door Gerard Bes
maandag 06 juli 20204 Sterren

Een filosofisch leven

Kate Kirkpatrick - Simone de Beauvoir, een leven
/door Fenna Kortooms/door Fenna Kortooms
vrijdag 19 juni 20204 Sterren

Filosofisch kinderboek over de kracht van verbeelding

Annelies Verbeke - Patrick
/door Dorien Pool/door Dorien Pool
woensdag 10 juni 20205 Sterren

Wanneer het leven een constant gevecht is

Thomas Heerma van Voss - Condities
/door Marlijn Stege/door Marlijn Stege
maandag 08 juni 20204 Sterren

Verademing in een onrechtvaardige maatschappij

Rebecca Solnit - Wiens verhaal is dit
/door Emma Johnson/door Emma Johnson
donderdag 04 juni 20203 Sterren

Liefdesgeschiedenis in semifictief jasje

Geert Kimpen – Het meisje dat aan de oever verscheen
/door Joost Festen/door Joost Festen
zondag 17 mei 20204 Sterren

Hoe een boek zijn tijd ver vooruit is

Olga Mecking – Niksen. De Dutch Art of Luieren
/door Joost Festen/door Joost Festen
maandag 11 mei 20202 Sterren

Joy sparkt niet op kantoor

Marie Kondo & Scott Sonenshein - Opgeruimd! Op het werk
/door Emma Johnson/door Emma Johnson
woensdag 22 april 20204 Sterren

Japan voor beginners

Paulien Cornelisse – Japan in honderd kleine stukjes
/door Dorien Pool/door Dorien Pool
donderdag 16 april 20205 Sterren

Cultuur biedt hoop als de wereld vergaat

Emily St. John Mandel – Station Elf
/door Dorien Pool/door Dorien Pool
donderdag 02 april 20203 Sterren

Hollands meest verstilde schilder

Rémon van Gemeren - Jan Mankes. Schilder van tederheid
/door Els van Swol/door Els van Swol
maandag 16 maart 20203 Sterren

Een panorama van het Amerikaanse leven

Regina Porter – De reizigers
/door Dorien Pool/door Dorien Pool
zondag 15 maart 20205 Sterren

Een parel van een debuut

Fen Verstappen - Moeder af
/door Dorien Pool/door Dorien Pool
maandag 02 maart 20203 Sterren

De kracht van trouw

Herman Delwig – Orkaan in Irma
/door Joost Festen/door Joost Festen
zondag 02 februari 20203 Sterren

Borgers interactieve muzikale familieboek

Bertus Borgers – Borgers. muziek in de familie
/door Joost Festen/door Joost Festen
Toon meer


Tag Archief van: Literatuur

Boeken / Poezie

Zwart-zijn als canvas

recensie: Simone Atangana Bekono - hoe de eerste vonken zichtbaar waren

In 2016 studeerde Simone Atangana Bekono af aan de Arnhemse hogeschool ArtEZ. Haar afstudeerproject is nu bij Lebowski uitgegeven als een onevenwichtige, hoopvol stemmende dichtbundel.

‘Je mag niets zwarts denken, die afslag niet nemen met je brein / ik denk duizend keer per dag aan zwart en probeer het woord / uit mij te trekken,’ begint het zesde gedicht in Simone Atangana Bekono’s debuutbundel hoe de eerste vonken zichtbaar waren. Denk ergens niet aan en geen enkel ander beeld zal je geestesoog vullen. Zwart-zijn is een van de thema’s van deze bundel of misschien moet je zeggen: het canvas waartegen andere thema’s betekenis en diepte krijgen, ‘een deur die nergens toe leidt maar wel, werkelijk, constant, opengaat’.

Sterke beelden

Deze bundel, die bestaat uit een serie van negen gedichten, onderbroken door twee brieven aan ‘Kipje’, gaat over empathie en verantwoordelijkheid, apathie en door-willen-gaan. ‘Het kon me heel veel schelen dat me reduceerde tot een stereotype,’ schrijf ze in een brief over een jongen die haar het n-woord noemde, ‘maar het kon me ook heel veel schelen dat er regenwater van het afdakje in mijn wijn viel, en met dat laatste kon ik een stuk beter omgaan.’ Over het water wordt ze onmiddellijk kwaad; pas ’s avonds in bed voelt ze woede over het racisme en fantaseert ze over het gooien van een steen naar de auto waarin de jongen zat.

Sterke beelden en een zelfverzekerde stem kenmerken de eerste zes gedichten in hoe de eerste vonken zichtbaar waren. ‘elke vorm van zelfhaat is complex en individueel / alle zwarte mensen bestaan niet,’ staat er in het vierde gedicht. Die laatste zin keert als een refrein telkens terug, als een pleidooi voor het individuele en de aandachtige blik. Deze gedichten zijn complex, scherp en suggestief in de positieve zin van het woord. Gelaagd.

Logge brieven

Vergeleken met deze eerste afdeling hebben de brieven en de drie laatste gedichten veel woorden nodig, terwijl de beelden tegelijkertijd moeite hebben om van de grond te komen. In de gedichten staan verwijzingen naar Rumi, James Baldwin en Circe en ze bevatten ook veel (water)spiegels. Wat er gebeurt, is zowel te duidelijk als niet duidelijk genoeg.

De brieven, die beide gaan over leed en meevoelen met andermans leed, lijden ook onder het teveel aan woorden. Ze zijn daardoor niet zo elegant, juist wat log en bijgevolg in een literaire context minder interessant. Over een kunstopdracht van een vriend: ‘Het ging om het “falen”, het accepteren van je eigen onbekwaamheden, zoiets.’ Zoiets: niet het meest poëtische woord van de Nederlandse taal. Maar als deze bundel Bekono’s vonken zijn, wacht ik graag op het vuur.

Boeken / Poezie

Zwart-zijn als canvas

recensie: Simone Atangana Bekono - hoe de eerste vonken zichtbaar waren

In 2016 studeerde Simone Atangana Bekono af aan de Arnhemse hogeschool ArtEZ. Haar afstudeerproject is nu bij Lebowski uitgegeven als een onevenwichtige, hoopvol stemmende dichtbundel.

‘Je mag niets zwarts denken, die afslag niet nemen met je brein / ik denk duizend keer per dag aan zwart en probeer het woord / uit mij te trekken,’ begint het zesde gedicht in Simone Atangana Bekono’s debuutbundel hoe de eerste vonken zichtbaar waren. Denk ergens niet aan en geen enkel ander beeld zal je geestesoog vullen. Zwart-zijn is een van de thema’s van deze bundel of misschien moet je zeggen: het canvas waartegen andere thema’s betekenis en diepte krijgen, ‘een deur die nergens toe leidt maar wel, werkelijk, constant, opengaat’.

Sterke beelden

Deze bundel, die bestaat uit een serie van negen gedichten, onderbroken door twee brieven aan ‘Kipje’, gaat over empathie en verantwoordelijkheid, apathie en door-willen-gaan. ‘Het kon me heel veel schelen dat me reduceerde tot een stereotype,’ schrijf ze in een brief over een jongen die haar het n-woord noemde, ‘maar het kon me ook heel veel schelen dat er regenwater van het afdakje in mijn wijn viel, en met dat laatste kon ik een stuk beter omgaan.’ Over het water wordt ze onmiddellijk kwaad; pas ’s avonds in bed voelt ze woede over het racisme en fantaseert ze over het gooien van een steen naar de auto waarin de jongen zat.

Sterke beelden en een zelfverzekerde stem kenmerken de eerste zes gedichten in hoe de eerste vonken zichtbaar waren. ‘elke vorm van zelfhaat is complex en individueel / alle zwarte mensen bestaan niet,’ staat er in het vierde gedicht. Die laatste zin keert als een refrein telkens terug, als een pleidooi voor het individuele en de aandachtige blik. Deze gedichten zijn complex, scherp en suggestief in de positieve zin van het woord. Gelaagd.

Logge brieven

Vergeleken met deze eerste afdeling hebben de brieven en de drie laatste gedichten veel woorden nodig, terwijl de beelden tegelijkertijd moeite hebben om van de grond te komen. In de gedichten staan verwijzingen naar Rumi, James Baldwin en Circe en ze bevatten ook veel (water)spiegels. Wat er gebeurt, is zowel te duidelijk als niet duidelijk genoeg.

De brieven, die beide gaan over leed en meevoelen met andermans leed, lijden ook onder het teveel aan woorden. Ze zijn daardoor niet zo elegant, juist wat log en bijgevolg in een literaire context minder interessant. Over een kunstopdracht van een vriend: ‘Het ging om het “falen”, het accepteren van je eigen onbekwaamheden, zoiets.’ Zoiets: niet het meest poëtische woord van de Nederlandse taal. Maar als deze bundel Bekono’s vonken zijn, wacht ik graag op het vuur.

Boeken / Fictie

Aan deze novelle klopt alles

recensie: Yasushi Inoue - Het jachtgeweer

Het schijnt niet zo goed te gaan met de in 2016 opgerichte uitgeverij Bananafish. Maar dankzij boeken als de recentelijk vertaalde novelle Het jachtgeweer van de Japanner Yasushi Inoue (1907-1991) zou het tij weleens kunnen keren.

De Japanse prijswinnende novelle verscheen in 1949 als het debuut van de toen 42-jarige journalist en literair recensent Yasushi Inoue. De schrijver had hierna de smaak te pakken en ontpopte zich als veelschrijver. Vijftig romans, waaronder menig historische, en 150 korte verhalen verschenen van zijn hand. Of hij het niveau van zijn eersteling min of meer heeft kunnen handhaven, is voor het Nederlandse taalgebied nog de vraag.

Bedrog van de liefde

Het jachtgeweer speelt zich halverwege de vorige eeuw af. De novelle bestaat hoofdzakelijk uit drie brieven van verschillende vrouwen aan één geadresseerde en wordt opgebouwd volgens de vernuftige verteltechniek van de raamvertelling. In het begin is het even goed opletten wie aan wie schrijft, maar daarmee begint eigenlijk al de sterk oplopende spanning die door de drie perspectieven wordt opgebouwd. Een dochter schrijft aan haar oom, haar moeder aan diezelfde man en ook de man zijn echtgenote schrijft hem een brief.

Het thema is het bedrog van de liefde, maar dan wel op een beschroomd Japanse wijze in beeld gebracht en niet op een expliciet Hollywoodse manier. Dit niet geheel onbekende thema heeft de auteur in de vaste greep van de toegepaste constructie en zijn verbazend geoefende stijl. Elk van de drie brieven is geschreven in de stijl en met het karakter van iedere brievenschrijfster. Inoue laat hier een sterk staaltje van vermogen tot inleving zien. Hoe kan een debuut toch zo door en door rijp zijn?

Vijf sterren en meer

Is de liefde zelf bedrieglijk of bedriegen zij die liefhebben? Wordt impulsief aan lust toegegeven of kan bedrog door de mechanismes van het verschijnsel liefde ongeveer voor de hand liggen? Die vragen werpen zich op, omdat het bedrog in dit verhaal niet gepaard gaat met banaliteiten. Alsof er op een integere manier liefdesbedrog gepleegd kan worden wanneer er menselijk gesproken goede redenen voor zijn. Inoue theoretiseert hier niet over, maar hij laat zien. Door deze praktische insteek ontkomt de lezer er niet aan zijn eigen relationele ervaringen aan het thema te spiegelen. Maar een slotsom zal niet voor het grijpen liggen.

Gezien de Engelse, Duitse en Franse vertalingen is het een raadsel waarom Het jachtgeweer nu pas in het Nederlands vertaald is. Wel beleefde de novelle een toneelversie in 1999 dankzij Ger Thijs. Als er geen zuinig maximum van vijf waarderingssterren was geweest, hadden we er zeker zes of zeven toegekend. Binnenkort verschijnt Stierensumo, waarmee Inoue de prestigieuze Akutagawa-prijs won. Om naar uit te kijken!

Boeken / Achtergrond
special: Een universele roman van een van de grootste Joods-Amerikaanse auteurs van de 20ste eeuw

Voorpublicatie De fikser van Bernard Malamud

Vandaag verschijnt De fikser, een briljante, universele roman van een van de grootste Jood-Amerikaanse auteurs van de twintigste eeuw: Bernard Malamud (1914-1986). Bekroond met de National Book Award en de Pulitzer Prize. Lees nu dit nieuwe deel in de Meulenhoff Schatkamer, gekozen door Arjan Peters.

De Joodse Jakov Bok verlaat zijn geboortedorp om in Kiev werk te zoeken. Hij is de ‘fikser’ van kleine karweitjes, met weinig kans om verder te komen in de wereld. Na zijn aankomst wordt in Kiev een Russisch jongetje om het leven gebracht, en via pamfletten beschuldigt de geheimzinnige organisatie ‘Zwarte Honderd’ de Joden van de rituele moord. Jakow Bok wordt gearresteerd en brengt in afwachting van zijn proces twee jaar in de gevangenis door, waar hij wordt vernederd en mishandeld . Maar hij geeft niet toe en houdt zijn onschuld hardnekkig vol. Zijn triomf over de haast ongelooflijke wreedheid maakt hem tot moraalridder. In deze immer actuele roman toont de literaire gigant Malamud de vastbeslotenheid en de wil om te overleven, ondanks de bedreiging met vernietiging.

Lees hier de voorpublicatie

Bernard Malamud (1914-1986) is een van de bekendste Joods-Amerikaanse schrijvers van de twintigste eeuw. Hij wordt beschouwd als meester van de short story – de prestigieuze PEN/Malamud Award, voor de beste korte verhalen, werd naar hem vernoemd. Bij Meulenhoff verschenen Alle verhalen en diverse, inmiddels klassieke romans, waaronder De bediende en De huurders.

Cover Turks Fruit - een beeldroman
Boeken / Achtergrond
special: Het klassieke meesterwerk van Jan Wolkers in stripvorm gegoten door Dick Matena
Cover Turks Fruit - een beeldroman

Voorpublicatie ‘Turks fruit – een beeldroman’

Op 14 september verschijnt Turks fruit van Jan Wolkers in een bewerking van Dick Matena: Turks fruit – een beeldroman. Benieuwd naar deze nieuwe titel? Bekijk hier vast de eerste pagina’s.

Turks fruit is Jan Wolkers’ meest gelezen en meest vertaalde boek. Deze autobiografische roman verscheen in 1969, beleefde tientallen herdrukken en geldt als een klassiek meesterwerk. Het boek werd in 1972 verfilmd door Paul Verhoeven met Monique van der Ven en Rutger Hauer in de hoofdrollen. Nu is er een nieuwe bewerking: een beeldroman door Dick Matena.

Klik hieronder voor de voorpublicatie:

Klik hier voor de PDF

Klik de afbeelding voor de PDF

Jan Wolkers, Dick Matena – Turks Fruit voorpublicatie

Jan Wolkers en Dick Matena

Jan Wolkers en Dick Matena

Dick Matena (1943) is striptekenaar. Met zijn verfijnde stijl en zijn fascinatie en respect voor Jan Wolkers is Dick Matena de tekenaar bij uitstek om Turks fruit te vertalen naar een indrukwekkend beeldverhaal.

Jan Wolkers (1925-2007) heeft in meer dan veertig jaar een groot aantal veelgelezen romans, verhalen en essays geschreven en behoort tot de meest vertaalde auteurs van Nederland.