We kunnen vragen om cookies op uw apparaat te plaatsen. We gebruiken cookies om ons te laten weten wanneer u onze websites bezoekt, hoe u met ons omgaat, om uw gebruikerservaring te verrijken en om uw relatie met onze website aan te passen.
Klik op de verschillende rubrieken voor meer informatie. U kunt ook enkele van uw voorkeuren wijzigen. Houd er rekening mee dat het blokkeren van sommige soorten cookies van invloed kan zijn op uw ervaring op onze websites en de services die we kunnen bieden.
Deze cookies zijn strikt noodzakelijk om u diensten aan te bieden die beschikbaar zijn via onze website en om sommige functies ervan te gebruiken.
Omdat deze cookies strikt noodzakelijk zijn om de website te leveren, heeft het weigeren ervan invloed op het functioneren van onze site. U kunt cookies altijd blokkeren of verwijderen door uw browserinstellingen te wijzigen en alle cookies op deze website geforceerd te blokkeren. Maar dit zal u altijd vragen om cookies te accepteren/weigeren wanneer u onze site opnieuw bezoekt.
We respecteren volledig als u cookies wilt weigeren, maar om te voorkomen dat we u telkens opnieuw vragen vriendelijk toe te staan om een cookie daarvoor op te slaan. U bent altijd vrij om u af te melden of voor andere cookies om een betere ervaring te krijgen. Als u cookies weigert, zullen we alle ingestelde cookies in ons domein verwijderen.
We bieden u een lijst met opgeslagen cookies op uw computer in ons domein, zodat u kunt controleren wat we hebben opgeslagen. Om veiligheidsredenen kunnen we geen cookies van andere domeinen tonen of wijzigen. U kunt deze controleren in de beveiligingsinstellingen van uw browser.
Deze cookies verzamelen informatie die in geaggregeerde vorm wordt gebruikt om ons te helpen begrijpen hoe onze website wordt gebruikt of hoe effectief onze marketingcampagnes zijn, of om ons te helpen onze website en applicatie voor u aan te passen om uw ervaring te verbeteren.
Als u niet wilt dat wij uw bezoek aan onze site volgen, kunt u dit in uw browser hier uitschakelen:
We gebruiken ook verschillende externe services zoals Google Webfonts, Google Maps en externe videoproviders. Aangezien deze providers persoonlijke gegevens zoals uw IP-adres kunnen verzamelen, kunt u ze hier blokkeren. Houd er rekening mee dat dit de functionaliteit en het uiterlijk van onze site aanzienlijk kan verminderen. Wijzigingen zijn pas effectief zodra u de pagina herlaadt
Google Webfont Instellingen:
Google Maps Instellingen:
Google reCaptcha instellingen:
Vimeo en Youtube video's insluiten:
De volgende cookies zijn ook nodig - U kunt kiezen of u ze wilt toestaan:
U kunt meer lezen over onze cookies en privacy-instellingen op onze Privacybeleid-pagina.
Disclaimer en privacybeleid
The Mummy Returns
.
70.1 miljoen dollarin het openingsweekend in Amerika. Dit zegt heel wat over het vervolg van het dramatisch slechte The Mummy en over de special effects die The Mummy Returns rijk is. Want daar gaat het in deze film toch echt om. Hierdoor gaan de mensen naar de bioscoop. De technologie is nu zo ver, dat de prachtigste effecten kunnen worden gecreëerd. Op een groot scherm met perfect surround geluid is dit een waar spektakelstuk.
Het verhaal in een notendop. Rick (Brendan Fraser) is inmiddels getrouwd met de hete stoot uit het eerste deel (Rachel Weisz). Samen hebben zij een zoontje, en op nogal onverklaanbare redenen gaan zij terug naar het strijdtoneel waar het eerste drama zich heeft afgespeeld. Vanuit daar brengen zij een belangrijk artifact mee terug, en dit blijkt alleen maar onheil te brengen. Zoontje doet het artifact op zijn pols, zoontje krijgt het artifact niet meer af, zoontje wordt ontvoerd en wederom meegenomen naar “mummy-town”. Natuurlijk moeten vader en moeder nu weer terug om hun nazaat van alle narigheid te bevrijden. Tegelijkertijd worden er natuurlijk een zootje mummy’s weer tot leven geroepen en is de ellende weer helemaal opnieuw begonnen.
~
De makers waren ook echt al van plan om er een humoristische film van te maken. En dit is een goed punt. Het gaat om de special effects, en alles daaromheen is bijzaak. Waarom dat dan niet zo grappig en leuk mogelijk maken. Ik geef ze helemaal gelijk.
Werkelijk duizelingwekkend mooie special effects maken deze film tot een ware must om in de bioscoop te zien. Je aandacht verslapt geen moment omdat de actie onverstoord twee uur lang doorstuwt. Het verhaal is een drama, maar door de humor die erin verweven zit, blijft de film ten alle tijden vermakelijk.
The Mummy Returns
Regie: Stephen SommersJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
Moulin Rouge!
.
Aan het einde van de negentiende eeuw was het in Parijs goed toeven voor schilders, schrijvers en andere artistiekelingen. Het klimaat in de stad stimuleerde nieuwe ideeën en idealen leken daadwerkelijk een kans van slagen hebben. Van heinde en verre kwamen jonge dromers op de stad af, niet wetende dat opium en absint de enige redmiddelen voor hun dromen zouden worden. Het dagelijks bestaan had weinig plaats voor dromen, maar voor syfilis en teleurstellingen des te meer. Parijs is geen stad om in te wonen, Parijs is een stad om over te dromen.
De jonge schrijver Christian (Ewan McGregor) gaat naar Parijs om zich aan te sluiten bij de bohémiens van Montmartre. Met een enorme obsessie voor liefde, maar nog nooit verliefd geweest krijgt hij de kans van Toulouse Lautrec een show voor de Moulin Rouge te schrijven. Met de veelbelovende titel “Spectacular Spectacular” gaat Christian vrolijk aan de slag. Wanneer hij voorgesteld wordt aan Satine (Nicole Kidman), de hoofdrolspeelster van de show, is het mis. Christian is op slag verliefd en zijn leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Satine is het paradepaardje van de Moulin Rouge. Ze weet wat mannen willen en speelt daar genadeloos op in. Satine is zoals dat vroeger zo mooi heette een courtisane. Een courtisane had stijl, hield van stijl en oversteeg het niveau van de gewone huis-tuin-en-keukenhoer. Tegenwoordig moeten we het doen met hulpeloze Oostblokmeisjes die sip en veel te zwaar opgemaakt achter hun raampje zitten te wachten tot er een of andere boerenlul langskomt met honderd gulden. Dansjes maken zullen deze meisjes niet doen en de mannen het hoofd op hol brengen zal er ook wel niet meer bij zijn.
~
Wat een heerlijk eenvoudig liefdesverhaal. Van liefdesverhalen kennen we er genoeg, maar Moulin Rouge is in alles een unieke en schitterende film. Parijs ziet er dromerig uit als in je stoutste fantasieën. Van begin tot eind is alles zo dik en mooi aangezet dat je denkt in een sprookje rond te lopen. Alles beweegt, straalt en kookt. De beelden lopen op ongekende energieke wijze in elkaar over en zijn zeer goed gemonteerd.
Speciale aandacht verdient de muziek in Moulin Rouge. Zoals bekend speelt de film zich af aan het einde van de negentiende eeuw, en daardoor lijkt de muziekkeuze bizar: Madonna, Nirvana, Elton John, Queen, Fat Boy Slim, U2, the Beatles en ga zo maar door. Het is duidelijk dat de muziek niet strookt met de periode waarin alles zich afspeelt, maar het werkt wonderwel. Wanneer de liedjes door de acteurs gezongen worden lijkt het in die zin ook de juiste keuze voor de scène. Voor dit soort postmoderne grapjes heb je bij uitstek iemand als Baz Luhrmann nodig, die met zijn Strictly Ballroom en zijn superuitvoering van Romeo + Juliet al liet zien dat er wel degelijk leuk gespeeld kan worden met filmconventies.
Moulin Rouge is een prachtig en levendig filmisch feest geworden waarvan je eigenlijk alleen kunt zeggen: Gaat dat zien!
Moulin Rouge!
Regie: Baz LuhrmannJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Miss Congeniality
“Never Mess With An Agent In A Dress”, zo luidt een van de taglines van deze film. En zo is het! Met Gracie Hart (Sandra Bullock) valt niet te spotten. Gracie is een FBI-agente, of eigenlijk moet ik “agent” zeggen. Gracie gedraagt zich namelijk allerminst als een vrouw. Ze loopt erbij als een lesbische milieuactiviste, zuipt, rookt en lost haar problemen met de vuist op. Maar laten we nou wel wezen; op een ordinaire Sandra Bullock zitten we echt niet te wachten. Wij willen een lieve schattige en charmante Sandra – daarvoor gaan we toch naar deze film…
Wanneer er bij de Missverkiezing van Amerika dreigementen binnen komen van de terrorist “Citizen” wordt de FBI opgetrommeld om deze zaak te gaan onderzoeken. Tot grote ontsteltenis van Gracie moet zij undercover, als deelneemster, de zaak onderzoeken. Om Gracie toch nog een beetje fatsoenlijk voor de dag te brengen, wordt de hulp ingeroepen van een uitgerangeerde homofiele mode- en cosmeticakenner genaamd Victor Melling (Michael Caine.) Victor heeft er niet veel vertrouwen dat er van deze “Dirty Harriet” nog iets te maken valt. Maar gelukkig valt er met wat make-up en mooie kleding heel wat te verbergen. Na een flinke metamorfose hebben we onze eigen lieve Sandra weer terug! Althans esthetisch gezien; voor de rest blijft ze zo recalcitrant als de pest. Onder het mom van “jullie kotsen het toch weer uit” leert Gracie de andere meisjes pizza’s eten en de geneugten van de alcohol.
~
Echt slecht kan ik Miss Congeniality niet noemen. De grappen zijn weliswaar zo afgezaagd als het maar kan, maar brengen nog wel een glimlachje teweeg. Dit is zo’n film waar je je prima mee kunt vermaken, maar nooit weer aan terug zult denken. Sandra Bullock is best grappig ofschoon het haar niet goed afgaat een onbeholpen wijf te spelen. Haar knorrende lachje is misschien wel het enige wat mij van deze film zal bijblijven. Michael Caine heeft een leuke rol en had wel wat meer aandacht mogen krijgen.
Sandra Bullock was zelf een van de producers. Jammer genoeg heeft ze in die rol tot nu toe niet meer dan zeer middelmatige dingen laten zien (Hope Floats, Gun Shy). Het lijkt erop dat Bullock gewoon voor de camera moet staan in plaats van zich te bemoeien met andere facetten van de filmindustrie.
Miss Congeniality
Regie: Donald PetrieJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
The Million Dollar Hotel
.
Los Angeles 2001 doet wat vreemd aan, wat hiervan exact de functie is wordt niet echt duidelijk. Dit is ook niet belangrijk eigenlijk. Feit is dat het ‘Million Dollar Hotel’ thuisbasis is van een groep maatschappelijk gedegenereerde figuren.
Als Izzy, zoon van een rijke Joodse bankier maar een in het leven losgeslagen kunstenaar en bewoner van het hotel, dood wordt aangetroffen op straat na een val, komt de klungelig rechtlijnige FBI-agent Skinner (Mel Gibson) in actie. Skinner doet in zijn zoektocht naar de waarheid veelvuldig beroep op Tom Tom, de sul van het gezelschap (“mijn taak bestaat eruit dat ik niet in de weg loop”). Deze heeft op zijn beurt diepe gevoelens voor Eloise, een lief, mooi, maar gestoord meisje. Skinner laat de mogelijkheid dan ook niet onbenut om de liefde als middel tot de waarheid te benutten en bedenkt een simpel plan waarin verraad en belofte elkaar overlappen. Hij biedt Tom Tom een nachtje met Eloise in ruil voor de waarheid. Dan blijkt dat Tom Tom toch niet zo traag van begrip is als iedereen dacht.
Vervolgens is er “de Walrus”: John Lennon maar dan niet dood, zeg maar. Ook hij moet van Skinner zijn relatie met de vermoorde (?) Izzy aantonen, maar ziet in alles waarover hij ondervraagd wordt een link met de Beatles. Het is uiterst komisch om te zien hoe Skinner eigenlijk gedurende de hele film tot wanhoop gedreven wordt.
~
De sfeer wordt versterkt door het prachtige camerawerk. Als je niet vies bent van een beetje “satirisch noir” en het niet erg vindt om in een vrijwel lege bioscoop te zitten, bekijk dan The Million Dollar Hotel. Hij is de komende drie weken nog wel in de filmtheaters.
The Million Dollar Hotel
Regie: Wim WendersJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
The Mexican
.
Op dit moment is Julia Roberts de best betaalde en meest bekende actrice van de wereld, en anno 2001 kan ze elke rol krijgen die ze wil. Zeker ook met haar kersverse Oscar op zak voor haar rol in Erin Brockovich. Haar eerstvolgende keuze na die film viel op de low-budget film The Mexican. Samen met niemand minder dan Brad Pitt. Low budget denk je dan? Ja. De film kostte bij elkaar 35 miljoen en beide acteurs namen voor hun rol elk een bescheiden bedrag in rekening. Dit met de motivatie dat ze altijd nog eens samen wilden spelen in een film met een goed script. The Mexican van Gore Verbinski is zo’n film naar hun mening.
Het verhaal van The Mexican is opgesplitst in twee verhaallijnen. De film begint met de scheiding tussen de twee geliefden Jerry (Pitt) en Samantha (Roberts). Jerry werkt voor een criminele organisatie en omdat hij zijn laatste ‘job’ verknald heeft, dient hij nu als straf naar Mexico te gaan om daar een legendarisch pistool (genaamd: The Mexican) te vinden, en vervolgens aan zijn baas te retourneren. Samantha vind dat Jerry egoïstisch bezig is en nooit aan haar denkt. Zij wil naar Las Vegas, maar Jerry kan niet omdat hij gedwongen naar Mexico moet, en daarom besluit Samantha om Jerry een goeie reis te wensen en vervolgens alleen haar weg te vervolgen naar Vegas.
~
Het eerste deel van de film is erg boeiend en leuk. Beide verhalen zijn onderhoudend en het tempo verslapt geen enkel moment. Na het eerste uur sluipen de clichés en Hollywoodmomenten toch de film binnen. Zo geloofwaardig en grappig dat het eerste uur was, zo cliché en ongeloofwaardig is het tweede uur. Hierin komt toch wel erg duidelijk naar voren dat het einde, het gelukkige samenkomen van Roberts en Pitt, al vast lag en hier naar toegewerkt moest worden. Een kort optreden van Gene Hackman en een onverwachte plotwisseling bij het einde kunnen niet voorkomen dat de film toch een zuur nasmaakje achterlaat.
The Mexican
Regie: Gore VerbinskiJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
Met grote blijdschap
.
Dat we het leven niet in de hand hebben is zo langzamerhand voor de meeste mensen een draaglijk feit geworden. Des te harder wordt het wanneer we geconfronteerd worden met twee broers die louter door omstandigheden een compleet verschillend leven lijden. Met Grote Blijdschap demonstreert dit op een feilloze manier; zelfs zo goed dat de ongrijpbaarheid van ons leven weer ondraaglijk wordt.
Ad (Jack Wouterse) en Luc (Jaap Spijkers) zijn twee broers die elkaar vijftien jaar niet hebben gezien. Luc is een quasi geslaagde burgerman die zijn leven volgens het boekje leeft. Ad daarentegen heeft zich teruggetrokken in de Ardennen en brengt zijn miezerige bestaan door met het opzuipen van zijn eigen gestookte jenever.
Luc heeft geen hoge pet op van zijn logge en domme broer. Achter een waas van vriendelijkheid probeert hij Ad te kwetsen en zichzelf te prijzen. Even lijkt het dan ook dat de gecultiveerde Luc alles wat beter op een rijtje heeft dan zijn falende broer. Maar wanneer op een thrillerachtige manier uit de kelder het gehele familiedrama gecompleteerd wordt, blijkt dat de lompe Ad een bewonderenswaardiger leven lijdt (sic) dan zijn “succesvolle” broer. Stap voor stap leidt Crijns ons naar de kern van de zaak; de vernederingen in de jeugd, de angst om jezelf te zijn en een permanente levenspijn die de beide broers contrasteert.
We dalen af in de diepste pijn en onmacht gevuld met een doortimmerde psychologie, waar wanhoop het enige redmiddel lijkt te zijn.
Met Grote Blijdschap is met zijn kleine cast een prachtige acteerfilm geworden. Jack Wouterse is fantastisch als de fysiek en psychisch gehavende Ad. De psychologische spanning tussen Jack Wouterse en Jaap Spijkers straalt zo veel kracht en angst uit, dat het de film een zinderende maar toch zeer ingetogen spanning geeft. Niet alleen de acteurs zorgen voor een indringende film, ook het camerawerk van Joost van Gelder draagt bij tot de algehele geslaagdheid van de film. Door het gebruik van vreemde camerastanden en merkwaardige close-ups wordt het psychisch leed succesvol benadrukt.
Met Grote Blijdschap is voortgekomen uit het No More Heroes-project. Dit is de opvolger van het low budget-project Route 2000, dat onder andere de succesvolle film De Poolse Bruid voortbracht. Dit jaar zullen vijf films van dit project in première gaan. Met Grote Blijdschap heeft het spits op zeer succesvolle wijze afgebeten. Alleen met deze film is wat mij betreft het project al geslaagd.
Met grote blijdschap
Regie: Lodewijk CrijnsJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Men of Honor
.
Nou is Robert de Niro altijd een plezier om naar te kijken en ook Cuba Gooding Jr. is geen slechte acteur, maar wat die twee samen in Men of Honor doen is een raadsel. Een tenenkrommende film, met misselijkmakende zoete scènes en een onvoorstelbaar verhaal. En dit alles is nog waar gebeurd ook.
Het begint al zoet als het kleine jongetje Carl Brashear ergens na de Tweede Wereldoorlog tegen zijn papa zegt dat hij niet naar school gaat omdat hij hem moet helpen het land om te ploegen. Zielig, zo’n arme zwarte familie, die het geld bijeen moet schrapen door op andermans land te ploegen voor een schijntje. Zodra Carl wat ouder is en hoort dat je in het leger veel geld kunt verdienen, schrijft hij zich in. Papa en mama de centjes, Carl naar een vliegdekschip als koksmaatje.
~
Robert de Niro is inderdaad de kwaadste niet. Als Billy Sunday knauwt en snauwt hij in een zuidelijk accent, en hij doet zijn best, maar zijn rol is niet meer dan een typetje. Scènes waar hij meer kan laten zien zijn er maar weinig. Het is wel leuk om te zien hoe hij en zijn dronken vrouw Gwen (Charlize Theron) er een bijzondere relatie op na houden. Jammer dat het scenario die lijn niet verder uitwerkt.
Cuba Gooding Jr. kan mooi volhardend kijken en guitig glimlachen, meer zit er in Men of Honor niet voor hem in. Hij speelt een historische figuur, wiens levensverhaal echt zo gegaan is, maar het is te gek voor woorden om te zien hoe Gooding tegenslag na tegenslag overwint, en daarbij steeds de kaken op elkaar klemt. Dit kan en mag je niet van een acteur eisen.
Regisseur Tillman levert een gladde film af die er technisch goed uitziet, maar die de bioscoopbezoeker misselijk maakt van de hoeveelheden vioolmuziek, gepijnigde blikken en zielige momenten. De Niro en Gooding acteren beiden tot aan de grenzen van hun eendimensionale karakters, en Charlize Theron komt niet vaak in beeld, maar is wel degene die van haar typetje het meeste weet te maken. Wie van zoetsappig melodrama houdt en geniet van goedkope tranentrucjes mag naar Men of Honor. Voor de rest: een waargebeurd drama op RTL4 is geloofwaardiger.
Men of Honor
Regie: George Tillman, Jr.Jaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
Memento
In 1998 debuteerde Christopher Nolan met de film Following. Deze lowbudget film noir was een ware verrassing. Lang is er dan ook uitgekeken naar zijn nieuwe film Memento. Eén ding staat vast: het lange wachten is niet voor niets geweest. Memento is een filmervaring waar je u tegen zegt.
~
Maar nou komt het fascinerende: Leonards jacht op de moordenaar wordt achterstevoren verteld. Door middel van een hechte flashbackstructuur worden we stapje voor stapje in een web vol moedwil en misverstand geplaatst. Tussen deze flashbacks zitten zwart-wit scènes die op een objectieve manier Leonard willen tonen. Ondersteund door zenuwtergende tonen wordt het gezichtspunt van Leonard verder versmald tot claustrofobische proporties.
Onbetrouwbaar
De informatie die Leonard heeft blijkt bij nader inzien helemaal niet zo betrouwbaar te zijn als deze op het eerste gezicht lijkt. De afzonderlijke flashbacks vertonen telkens hetzelfde trucje: Leonard wordt met iets geconfronteerd en vervolgens zien we in de flashback hoe het daadwerkelijk in elkaar zit. In deze episodes wordt er dikwijls misbruik gemaakt van Leonards geheugenkwaal. Langzamerhand wordt de hulpeloosheid en achterdocht van Leonard ook voor de toeschouwer bijna teveel. Een zinderende thriller is dan ook het gevolg.
Memento laat zich ook bekijken met een thematisch oog naar de gevolgen van geheugenverlies voor identiteit. De lengte van zijn geheugen varieert van vijf minuten tot maximaal een kwartier. Hoe is vorming van identiteit mogelijk in zo’n klein tijdsbestek, wat is identiteit dan nog of nog sterker: wie is Leonard Shelby?
Nog een keer
De combinatie van geheugenverlies en een niet-lineaire verteltechniek zorgt voor een paranoïde gevoel die je lang na het zien van de film niet los zal laten. Memento is zo’n film die je meer dan een keer wilt zien om alle puzzelstukjes juist te kunnen plaatsen. Tot die tijd blijft Memento door je hoofd spoken op een fijne en achterdochtige manier.
Christopher Nolan, die Memento baseerde op een kort verhaal van zijn broer Jonathan, is er wederom in geslaagd een uitstekend scenario te schrijven én te verfilmen. Als we dan ook nog even stil staan bij het feit dat Memento nog maar zijn tweede film is, valt er nog heel wat moois van Christopher Nolan te verwachten.
Memento
Regie: Christopher NolanJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
Man on the Moon
.
Slechte grappen en “treiteren” brachten Andy Kaufman een twijfelbare roem. Een man die leefde tussen schijn en wezen. Hij verlegde de grens tussen artiest en publiek, testte het publiek alvorens het iets aan te bieden. Zo las hij aan een stel studenten integraal The Great Gatsby voor, tot absolute verveling van de studenten. Kaufman ging een stap verder met zijn humor, of misschien zijn anti-humor.
Het was aan Jim Carrey de eer Andy Kaufman neer te zetten; iets wat hij weergaloos doet.
Man on the Moon is niet een eerbetoon geworden in de gewone zin van het woord. Kaufman wordt gewoon neergezet zoals hij was: moeilijk in de omgang en met gebreken en al. Juist dit maakt het zo de moeite waard om naar de film te kijken; we worden nogmaals geconfronteerd met zijn gedrag en de daaruit voortkomende consequenties.
We volgen Kaufman gedurende de verschillende periodes in zijn leven: het moeilijk hanteerbare jongetje dat optreedt voor de muur, de van zichzelf verzekerde stand-up comedian, zijn grote doorbraak in Taxi die hem de zo begeerde roem bracht, tot aan zijn dood in 1984.
Zijn one man show in Carnegie Hall wordt gepresenteerd als zijn afscheid, maar dit was in werkelijkheid niet het geval. Wel is waar dat hij na zijn optreden In Carnegie Hall de bezoekers op “Milk and Cookies” trakteerde.
De kracht die Miloš Forman aan de film geeft is dat hij geen redenen geeft waarom Kaufman was zoals hij was. Dit is een zeer groot pluspunt waar andere filmmakers iets van kunnen leren. Juist door niet te analyseren en te moraliseren is het veel interessanter om “levens” te verfilmen en krijgt de kijker de kans zelf een beeld te vormen van het betreffende onderwerp.
Forman heeft een fascinerend beeld gegeven van een onmogelijke maar bijzondere man die genoeg zelfkennis had om van zichzelf te kunnen zeggen: “There’s no way to describe what I do. It’s just me.” Forman heeft met Man on the Moon een mooi en eerlijk monument geschapen van een man die in zijn leven nooit een grap verteld heeft.
Man on the Moon
Regie: Miloš FormanJaar: 1999
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
The Luzhin Defence
.
Filmgrootmeesters Kubrick en Fassbinder waagden zich er al eens succesvol aan; een roman van Vladimir Nabokov verfilmen. Zeker geen gemakkelijke opgave, waar bovendien moed voor nodig is.
Marleen Gorris, die in 1995 furore maakte met Antonia, heeft nu op zeer respectabele wijze The Defense van Nabokov verfilmd.
John Turturro speelt de geniale, excentriek getourmenteerde schaakgrootmeester Alexander Luzhin. Het leven van Luzhin staat vanaf tienjarige leeftijd helemaal in het teken van schaak. Hij wil en kan niets anders, laat zijn school varen en schaakt door tot hij er zelfs ziek van wordt.
Zijn leraar Valentino werpt zich op als mentor en wil van Luzhin een ware kampioen maken. De daadwerkelijke intenties van de man laten zich niet moeilijk raden, en jawel hoor wanneer het een keer tegen zit laat de mentor Luzhin alleen achter.
Jaren later zijn we te gast bij het wereldkampioenschap schaken in Italië, waar tevens zijn schaakrivaal Turati aanwezig is.
Tegen deze achtergrond ontwikkelt zich een liefdesgeschiedenis met Natalia (Emily Watson).
~
John Turturro speelt als vanouds en het is altijd weer een lust om naar die man te kijken. De rol van Alexander Luzhin is Turturro dan ook op het lijf geschreven. Emily Watson daarentegen haalt niet de kwaliteit van haar rollen in Breaking the Waves en Hilary and Jackie hierdoor krijgt de relatie van Luzhin en Natalia niet de kracht en emotionele geladenheid die het nodig heeft.
Grote literatuur verfilmen is immer een hachelijke zaak, wat vaak op een teleurstellende wijze mislukt. Marleen Gorris is er goed in geslaagd een getrouwe versie van het boek op het witte doek te brengen. Dat dit niet verrassend is bewees ze al in 1997 met een prima verfilming van Mrs. Dalloway. Met The Luzhin Defence heeft Gorris wederom een mooie blijk van haar kunnen gegeven.
The Luzhin Defence
Regie: Marleen GorrisJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur: