Film / Documentaire

Aanrader voor elke muziekliefhebber

recensie: Jazz on a Summer's Day - Bert Stern

De gerestaureerde documentaire Jazz on a Summer’s Day (1959) geeft een verfrissend beeld van het Newport Jazz Festival van 1958. Als liefhebber van dit genre word je op je wenken bediend met muziek van klinkende namen als Thelonius Monk, Louis Armstrong, Chuck Berry, Chico Hamilton en Mahalia Jackson. Ook als je geen specifieke jazzfan bent, is deze docu zeker de moeite waard.

Door de grote namen uit de jazzwereld is deze documentaire een aanrader voor elke muziekliefhebber. De sfeerbeelden van het festival zijn een streling voor het oog. Het ritme van de montage is goed afgesteld op de muziek, waardoor de film helemaal niet ouderwets overkomt, maar juist een speels karakter krijgt. De gerestaureerde beelden hebben een fris kleurenpalet gekregen. Naast muziek zijn er ook korte interviews te horen, zoals gesprekken met het publiek en de verantwoordelijke van het festival. De reisverhalen naar Europa van Louis Armstrong, die even tussendoor het publiek opwarmt, maken deel uit van een rijke kijkervaring en zorgen voor een aangename noot.

Kauwen op een sigaar en feesten op het dak

Jazz on a Summer’s Day is een prachtige momentopname uit het einde van de jaren 50 en geeft op een speelse en poëtische manier de rustgevende sfeer van het festival weer. Tijdens een rustmoment, wanneer klassieke muziek hoorbaar is, krijg je bijvoorbeeld een scala aan strandbeelden te zien, zoals spelende kinderen en zeilboten die wiegen op het ritme van de zeewind en de muziek. De documentaire blinkt ook uit in de kleine knipoogjes, zoals de barman die zich verslikt wanneer hij even snel een geniepige sip van zijn pilsje neemt. Zo transformeert deze documentaire zich tot een gedicht, even ritmisch en even beeldend en aangrijpend.

De beelden van een sjezende auto vol met trompetterende muzikanten, een dansend paar op het dak van een huis en een man uit het publiek die kauwt op zijn sigaar, vervolledigen de sfeervolle en rustgevende kijkervaring. Als muziekdocumentaire is Jazz on a Summer’s Day zeker geslaagd: naast het luisteren naar muziek van topkwaliteit snuif je de sfeer op van het memorabele festival.

Passie en zweetdruppels

Kortom, het gerestaureerde Jazz on a Summer’s Day biedt een volledig plaatje. Tachtig minuten lang wordt iedereen even een jazz-, soul- en gospelliefhebber. Net als de echte bezoekers van het festival, wil je meebewegen met de muziek. De passie spat van het scherm, net als het zweet van de muzikanten. Wanneer de koningin van de gospel, Miss Mahalia Jackson, haar lied zingt en zich ten volle stort op haar melancholisch gezang, weet je dat je zonet iets unieks hebt aanschouwd.

Jazz on a Summer’s Day is te zien in filmtheaters en op Picl.