Film / Films

De nieuwigheid is er nú wel vanaf

recensie: Evan Almighty

In 2003 speelde Steve Carell de bijrol van nieuwslezer Evan Baxter in Bruce Almighty. In deze film nam Jim Carrey, als Bruce Nolan, de baan van God over, wat zorgde voor veel melige en grappige bijbelse taferelen. In Evan Almighty mag Carell dit keer de hoofdrol vervullen, weer als Evan Baxter. Deze is inmiddels opgeklommen tot lid van het congres en verhuist daarom met zijn gezin naar een prestigieuze wijk. Als hij naar God bidt om hulp bij het veranderen van de wereld, wordt zijn gebed op wel heel vreemde wijze verhoord. Hij ontvangt een kist met gereedschap en een lading hout, en de opdracht om een ark te bouwen.

~

Na ongeloof, weigering en eindeloos achtervolgd te worden door dierenparen geeft Evan uiteindelijk toe. Met een ‘Arc building for dummies‘-handboek begint hij met zijn drie zoons aan de bouw van de ark. Als extra grap geeft God hem het uiterlijk van Noach – lang haar en een volle baard. Zijn collega’s en familie verklaren hem voor gek en hij wordt geschorst uit het congres, maar hij zet door met de bouw van de ark. Ten slotte moet er een morele les geleerd worden en is er natuurlijk nog een boosaardig complot te stoppen.

Waar Bruce Almighty nog vermakelijk was, is de nieuwigheid er bij Evan Almighty wel vanaf. De humor is laagdrempelig en simplistisch en de luchtige manier waarop de spirituele boodschap in Bruce Almighty gegeven werd is hier omgezet in een zware, belerende toon. Daarnaast komen de acteurs in deze film totaal niet uit de verf. Evans onelinerspuiende assistent Rita, bedoeld als comic relief, is eigenlijk alleen maar enorm irritant, en de komische talenten van Lauren Graham (Gilmore Girls), die Evans vrouw speelt, blijven totaal onbenut. En dan Steve Carell zelf (vooral bekend van The Office U.S. en The 40 Year Old Virgin). Met Little Miss Sunshine bewees hij een prima komisch acteur te zijn, maar hij mist simpelweg het charisma van Jim Carrey. Zijn personage is het grootste deel van de film vooral saai.

Geloofwaardigheid

Naast goede grappen is ook de geloofwaardigheid in deze film ver te zoeken. De personages om Evan heen accepteren de vreemde dingen die hem gebeuren wel erg makkelijk. Wanneer Evans baard en haar extreem snel groeien, vindt men dit niet merkwaardig maar schrijft men dit toe aan een midlifecrisis. Ook het feit dat alle dieren hem helpen bij de bouw van de ark vindt iedereen heel normaal.

~

Een pluspunt in deze film zijn de visuele effecten. De grote groepen vogels die Evan achtervolgen zijn erg leuk en de eindscène met de ark ziet er spectaculair uit. Een reden om deze film wél in de bioscoop te gaan zien is dan ook het audiovisuele geweld van de vloedgolf waar de ark overheen vaart. Maar de overduidelijke en uitentreuren herhaalde boodschappen als ‘familie is belangrijk’ en ‘we moeten samen de wereld veranderen’ zijn echt niet meer de moeite waard. De mierzoete familiekomedie lijkt echter nog lang niet op uitsterven te staan. Nog een reden om deze film maar gewoon over te slaan.