We kunnen vragen om cookies op uw apparaat te plaatsen. We gebruiken cookies om ons te laten weten wanneer u onze websites bezoekt, hoe u met ons omgaat, om uw gebruikerservaring te verrijken en om uw relatie met onze website aan te passen.
Klik op de verschillende rubrieken voor meer informatie. U kunt ook enkele van uw voorkeuren wijzigen. Houd er rekening mee dat het blokkeren van sommige soorten cookies van invloed kan zijn op uw ervaring op onze websites en de services die we kunnen bieden.
Deze cookies zijn strikt noodzakelijk om u diensten aan te bieden die beschikbaar zijn via onze website en om sommige functies ervan te gebruiken.
Omdat deze cookies strikt noodzakelijk zijn om de website te leveren, heeft het weigeren ervan invloed op het functioneren van onze site. U kunt cookies altijd blokkeren of verwijderen door uw browserinstellingen te wijzigen en alle cookies op deze website geforceerd te blokkeren. Maar dit zal u altijd vragen om cookies te accepteren/weigeren wanneer u onze site opnieuw bezoekt.
We respecteren volledig als u cookies wilt weigeren, maar om te voorkomen dat we u telkens opnieuw vragen vriendelijk toe te staan om een cookie daarvoor op te slaan. U bent altijd vrij om u af te melden of voor andere cookies om een betere ervaring te krijgen. Als u cookies weigert, zullen we alle ingestelde cookies in ons domein verwijderen.
We bieden u een lijst met opgeslagen cookies op uw computer in ons domein, zodat u kunt controleren wat we hebben opgeslagen. Om veiligheidsredenen kunnen we geen cookies van andere domeinen tonen of wijzigen. U kunt deze controleren in de beveiligingsinstellingen van uw browser.
Deze cookies verzamelen informatie die in geaggregeerde vorm wordt gebruikt om ons te helpen begrijpen hoe onze website wordt gebruikt of hoe effectief onze marketingcampagnes zijn, of om ons te helpen onze website en applicatie voor u aan te passen om uw ervaring te verbeteren.
Als u niet wilt dat wij uw bezoek aan onze site volgen, kunt u dit in uw browser hier uitschakelen:
We gebruiken ook verschillende externe services zoals Google Webfonts, Google Maps en externe videoproviders. Aangezien deze providers persoonlijke gegevens zoals uw IP-adres kunnen verzamelen, kunt u ze hier blokkeren. Houd er rekening mee dat dit de functionaliteit en het uiterlijk van onze site aanzienlijk kan verminderen. Wijzigingen zijn pas effectief zodra u de pagina herlaadt
Google Webfont Instellingen:
Google Maps Instellingen:
Google reCaptcha instellingen:
Vimeo en Youtube video's insluiten:
De volgende cookies zijn ook nodig - U kunt kiezen of u ze wilt toestaan:
U kunt meer lezen over onze cookies en privacy-instellingen op onze Privacybeleid-pagina.
Disclaimer en privacybeleid
X2
.
~
De cast van X2 is tegenwoordig indrukwekkend te noemen. In de eerste film was de cast nog grotendeels een verzameling van tweede keus jongelingen, aangevuld met oude rotten Stewart en McKellen. Ian McKellen is inmiddels bij het grote publiek bekend als Gandalf uit Lord of the Rings. Van de jongelingen is Hugh Jackman een behoorlijke nieuwkomer gebleken, en is Halle Berry inmiddels Oscarwinnares. Ook Oscarwinnares Anna Paquin is weer aanwezig, evenals ‘onze’ Famke Janssen. Zo zie je maar hoe snel alles kan veranderen in Hollywood.
Stryker
~
Meer inhoud
Het grote nadeel van de eerste film was dat hij zeker 30 minuten te kort was, het verhaal wat simpel en de karakters niet uitgewerkt. Bij deze film ging men niet over één nacht ijs, maar komt men met een behoorlijk plot en prima subplotjes ten tonele. Dit heeft wel gevolgen voor de toegankelijkheid van de film: de comicfans zullen het allemaal iets sneller begrijpen dan de neutrale bioscoopbezoeker. Ook de vele verwijzingen naar andere superhelden en mutanten zullen voor de fans erg leuk zijn, maar gaan aan de rest van het publiek voorbij. Toch is het duidelijk dat hier mensen hebben geschreven die wel hart voor de materie hadden.
Foutje
~
Conclusie
Ondanks deze kleine puntjes van kritiek is X2 een prima film. Het geen knaller zoals The Matrix of Lord of the Rings, maar zeker een ritje naar de bios waard. De special effects en cast zijn voor dit type films van de bovenste plank, en het loopt allemaal als een klok. Het feit dat het verhaal diverse subplotjes heeft die maar deels worden opgelost, houd de mogelijkheid voor een derde film ruim open. En dan hopelijk wel met Gambit.
X2
Regie: Bryan SingerJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Sonic Boom
Ga je naar de voorstelling Sonic Boom kijken, dan stap je in een chaotische wereld vol illusies. Je wordt verrast met uitersten: ontmoeting en afscheid, wanhoop en verlangen, dood en leven. De acteurs van Toneelgroep Amsterdam zetten samen met de dansers van Ultima Vez een bijzondere voorstelling neer die je laat gruwen, lachen en nadenken.
Sonic Boom vertelt het verhaal over herinneringen en verbeelding. “Op een plein vraagt een jonge vrouw een man om geld. Ze moet de boot nemen. De man geeft geld en vraagt zich af of ze werkelijk op de boot zal stappen. Hij besluit haar te volgen.
In een hotelkamer wacht een oude man op een vrouw. Jaren geleden waren ze een nacht lang minnaars. De vrouw had hem geld gevraagd en hij was haar gevolgd.” Het frustrerende van de voorstelling is dat een echte verhaallijn ontbreekt. Althans, de acteurs vertellen wel ieder hun verhaal, maar laten het aan je eigen fantasie over wat je eraan verbindt. Zo kan de voorstelling voor iedereen een andere betekenis krijgen.
Capriolen
De verhalen van de acteurs worden doorbroken door acht dansers. Op een podium met een houten kade gaan de lenige dames en heren flink tekeer. Je komt nog net geen ogen tekort om alle capriolen die ze uithalen te kunnen volgen. Ze hebben geen tekst, maar hun lichaamstaal zegt genoeg. Ze raken je op voortreffelijke wijze met hun spel. Eerst liefkozend, maar later steeds killer.
Simon says…
Er is één persoon die daar invloed op heeft: Simon. Onder de kademuur staat een radiostudiootje waar deze mysterieuze Engelssprekende dj de nacht vult met gesprekken met luisteraars. De uitzending van Radio Sonic Boom is tijdens de voorstelling regelmatig te horen. Maar het blijft niet bij de eindeloze praatjes. De rillingen zullen over je lichaam kruipen als hij de woorden: “Simon says…” in zijn mond neemt. Na deze twee woorden volgen de meest wrede opdrachten die de dansers gewillig uitvoeren. Ze kleden zich uit, ze slaan, spugen, schoppen en één van de dansers snijdt zichzelf tot bloedens toe met een stuk glas in zijn borst. De dj blijft de opdrachten herhalen en herhalen, misschien iets te vaak, en de spelers houden er pas mee op als de verlossende woorden: “Simon says stop!” klinken. Maar uiteindelijk is de dood onontkoombaar, voor iedereen.
Los van elkaar
Regisseur Wim Vandekeybus heeft een aparte voorstelling neergezet met dans en theater, iets wat hij al vaker heeft gedaan. Het idee voor de voorstelling waren twee volledig los van elkaar staande fenomenen: supersonische knallen en nachtradio. Het beeld is sneller dan de klank. Bij nachtradio wekt de klank beelden op. Stemmen en geluiden zetten de verbeelding in gang. Verhalen en herinneringen versmelten. Alles transformeert. Dat explosieve van de knallen hoort bij zijn voorstellingen en komt ook terug in de muziek waar David Eugene Edwards (bekend als singer-songwriter van de Amerikaanse band 16 Horsepower) voor gezorgd heeft. De poëtische teksten zijn geschreven door Peter Verhelst en vertellen een eigen verhaal. Vandekeybus heeft de juiste acteurs bij Toneelgroep Amsterdam gevonden. Kitty Courbois die zich als een engel over het podium beweegt, terwijl de 65-jarige Joop Admiraal nog erg lenig is en meedanst. En ook Titus Muizelaar weet met zijn gestalte indruk te maken op het publiek. De drie ‘belegen’ acteurs steken mooi af bij de ‘jonge honden’ van de dansgroep Ultima Vez.
Laat je verrassen
Sonic Boom is een dramatische voorstelling die je niet zal vervelen. Er gebeurt steeds wel iets wat je aandacht trekt; de chaos die toch overzichtelijk is. Laat je niet afschrikken door de extreme handelingen, maar laat je verassen. Iedereen zal dit toneelspel op een eigen manier beleven en komt met een ander verhaal de zaal uit. En dat is misschien ook wel het mooie van deze voorstelling. Het laat in ieder geval genoeg stof achter om over na te denken en te praten.
Sonic Boom toert nog tot eind mei door Nederland. Kijk voor meer informatie op: ToneelgroepAmsterdam.nl
Sonic Boom
Artiest: Toneelgroep Amsterdam en Ultima VezGezien op vrijdag 25 april 2003 in Schouwburg, Amsterdam
Misschien ook iets voor u
Signs
.
~
Signs begint meteen goed met de creepy muziek tijdens de begintitels. De twee kinderen van weduwnaar en voormalig dominee Graham Hess (mooi ingetogen gespeeld door Mel Gibson) vinden in het maïsveld voor hun boerderij grote graancirkels (bij gebrek aan een beter woord – ‘maïscirkels’ klinkt ook zo gek). Al gauw blijkt dat ze niet de enigen zijn: over de hele wereld worden de mysterieuze patronen aangetroffen in velden vol gewassen. Gaat het hier om een wereldwijde grap of is er sprake van buitenaardse wezens die de mensheid in code iets duidelijk proberen te maken?
Rubberboot
Na een fantastische eerste helft, vol subtiel opgebouwde suspense en prachtig acteerwerk, blijkt het na een dik uur inderdaad om aliens te gaan. En dat is heel erg zonde. Want niet alleen kiest Shyamalan hiermee voor de weg van de minste weerstand (iedereen weet toch dat graancirkels gemaakt worden door aliens of mensen die niets beters te doen hebben? Het was nu juist zo leuk geweest eens een andere verklaring voor het fenomeen te horen), de gebruikte wezens in de film zijn ook nog eens van een zo’n lachwekkende lelijkheid dat de film vanaf dat moment leegloopt als een lek rubberbootje. (Gelukkig ben ik niet de enige die dit vindt: Shyamalan heeft zelf in verschillende interviews te kennen gegeven helemaal niet blij te zijn geweest met de buitenaardse wezens in zijn film.)
Bizar
~
Onbegrijpelijk
De DVD bevat ook nog een verzameling verwijderde scènes die variëren van een paar shots van een rijdende auto tot een geweldige scène waarin Graham en zijn broer Merrill de aliens op hun zolder proberen tegen te houden. Het is onbegrijpelijk waarom deze paar minuten moesten sneuvelen. Onder het kopje Storyboards kun je een scène uit de film bekijken in storyboard-formaat en met of zonder muziek en effecten. Het is interessant om te zien hoe veel geluid toevoegt aan de beleving van een film.
Skip
Begrijp me goed: Signs is in het geheel geen slechte film. Het is alleen jammer dat zo’n zorgvuldig opgebouwd verhaal zo’n belachelijke ontknoping heeft. Doe jezelf een lol en skip het laatste half uur van de film en bekijk in plaats daarvan de extra’s van de DVD. Je zult me er dankbaar voor zijn.
Signs
Regie: M. Night SyhamalanJaar: 2024
Distributeur: Buena Vista
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
Duikbotenfilm met jeuk
K-19: the Widowmaker. Rated PG 13. Het opzeggen van dit zinnetje met een zware trailer-stem leidt tot visioenen over de film nog voordat je hem gezien hebt. Een Russische onderzeeboot en weduwen. Het lijkt een soort aftreksel van The Hunt for Red October. Of Crimson Tide. Of Das Boot. Niet een film waarvoor je uit je luie stoel komt. Gelukkig hoeft dat ook niet.
~
De DVD brengt de film namelijk bij je thuis. Al had je voor K-19 best mogen opstaan, want het is een in alle opzichten verrassend goede film. Hij lijkt namelijk in niets op al die andere duikbotenfilms. Das Boot (overigens een onovertroffen meesterwerk) gaat over uithoudingsvermogen en Red October is een lekkere thriller. Verwacht bij K-19 geen ontploffingen, atoombommen, Amerikaans-Russische vijandigheden en spetterende actie, want die zijn helemaal niet belangrijk in dit verhaal over zelfopoffering.
Paradepaardje
~
Wanbeleid
Door de haast waarmee het schip van stapel is gelopen, door wanbeleid aan boord, door onkunde van personeel, door puur ongeluk of door wat dan ook ontstaan er echter grote problemen wanneer de kernreactor stuk gaat. Niet alleen kan het schip zich nog maar beperkt bewegen (en dat in het zicht van een Amerikaanse basis), er komt bovendien straling vrij. Veel straling. De bemanning lijkt ten dode opgeschreven.
Smelten
~
Features
K-19 is een prachtige film, die alle vooroordelen over ‘weer een Russische duikboot’ de pas afsnijdt. De special features die de DVD erbij levert maken de film nog beter. In 1961 gaat de echte reactor van de echte K-19 kapot, met dezelfde dramatische gevolgen die we in de film hebben mogen aanschouwen. Bij het maken van de film zijn enkele overlevenden van de ramp betrokken. Ook zijn regisseuse Kathryn Bigelow en cameraman Jeff Cronenweth naar Moermansk afgereisd om daar de echte K-19 (ontdaan van alle straling is het schip na 1964 nog verschillende keren uitgevaren) te bezichtigen en vervolgens na te bouwen.
Authentiek
~
Commentaar
Katrhyn Bigelow en Jeff Cronenweth voorzien de film ook nog van commentaar. Het is jammer dat dit niet Nederlands ondertiteld is. Het lijkt erop dat Bigelow en Cronenweth geïnterviewd worden, want het commentaar is heel strak ingedeeld in hoofdstukken en onderwerpen, die niet corresponderen met de delen van de film waar ze overheen praten. Het zou handig geweest zijn als de makers van de DVD ook een selectie-menu voor het commentaar hadden gemaakt. Het vrij technische commentaar is namelijk wel interessant, maar nu erg moeilijk te volgen. Je ogen leiden je namelijk onbewust steeds weer die verschrikkelijke, besmette onderzeeër in. Je krijgt er keer op keer jeuk van.
Link:
National Geographic (Het ware verhaal van K-19)
K-19: the Widowmaker
Regie: Kathryn BigelowJaar: 2024
Distributeur: Paramount
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
Championship Manager 4
.
~
De Championship Manager reeks is onder de voetbalmanagementliefhebbers al tijden de topfavoriet. Voor weinig games zijn in Europa (en de rest van de wereld) zoveel websites te vinden (of het moet om een shooter gaan). In dit deel kan de ware liefhebber zijn hart meer dan ophalen. 34 competities, alle subleagues, 200.000 spelers met unieke statistieken, virtueel alle clubs over de hele wereld! Verder is er dan eindelijk de langverwachte netwerkoptie, en is de interface ingrijpend veranderd.
CM2 naar CM3 naar CM4
Toen ik helemaal CM2 gek was moest ik aanvankelijk heel erg wennen aan CM3. Het duurde zeker een jaar voor ik CM2 definitief opgaf. De interface klikte niet lekker weg, het leek schier onmogelijk om leuke spelers te kopen, en het ging allemaal zo traag. Maar een nieuwe computer verder was dat laatste probleem weggenomen, en ontdekte ik de enorme diepgang van CM3. Dit zelfde gevoel bekroop me toen ik mijn eerste stapjes in CM4 zette. Een geheel nieuwe interface die nog wel een vage gelijkenis vertoont, maar toch heel erg wennen is. Maar deze keer zette ik door, ik moest en zou zo snel mogelijk CM4–minded zijn.
Grote selectie
~
Hoog kostenplaatje
Ook financieel wordt er meer van een manager gevraagd. De spelerssalarissen zijn nog meer dan vroeger van invloed op je budget. Speelde je vroeger met en grote club, dan kon je rustig met ongehoord hoge salarissen smijten, maar dat is nu wel anders. De clubleiding van Feyenoord gaf al snel aan dat ik moest gaan snoeien in de huidige selectie, en op geld voor versterkingen hoefde ik al helemaal niet te rekenen. Het is nu echt schaven en werken geblazen voor de manager om de ideale selectie te bewerkstelligen. Ook al ben je een ervaren CM-er, leer het spel eerst even kennen met een grote club, dat scheelt echt een slok op een borrel. Ik begon daarom opnieuw met Manchester United.
Man Utd
Hoewel je als trainer van Man Utd de beschikking hebt over Van Nistelrooy, Veron, Beckham, Keane en Giggs wil je toch nog wel wat nieuwe talenten kopen. De andere clubs vragen soms echter belachelijke prijzen. Het lukt me bijvoorbeeld niet eens om Cedric van der Gun te halen, omdat Ajax maar liefst 40.000.000 euro vroeg. Uiteindelijk kon ik voor een nulletje minder Yordi Hoogstrate van FC Groningen krijgen. Het is dus nu nog intensiever onderhandelen en scouten geblazen.
Actiescherm
En dan is er nog het nieuwe wedstrijd scherm. Een overhead shot laat de spelers over het veld lopen, waardoor de coach direct kan zien of zijn tactiek werkt. Op zich is het aardig gevonden, maar het vertraagt de wedstrijden behoorlijk, dus zette ik het al snel af. Voor CM4 kun je sowieso een pittige computer gebruiken, want met de minimale systeemeisen wordt het nog een lange zit. Mensen met ‘slechts’ een P3 600MHZ kunnen af en toe rustig een eitje gaan bakken of een kopje koffie zetten, want de computer moet heel wat berekeningen uitvoeren. Hoe groter je computer, hoe meer competities je langs elkaar kunt laten runnen.
Conclusie
CM4 is een geslaagde opvolger van CM3. Voor beginnelingen misschien wel een pittige management sim, maar de veteranen kunnen weer hun tanden zetten in een ouderwets pittige game. Toegegeven, er zitten nog kleine puntjes in die verbeterd zouden kunnen worden, zoals het feit dat ik mijn eigen reserve spelers als mogelijke transfer aan mijn eigen team kan aanbieden. Bovendien raken spelers wel erg snel geblesseerd. Toch kunnen dit soort kleine ‘bugs’ de pret echt niet drukken. Voor de ware voetbalfans verplichte kost.
Who Framed Roger Rabbit
Er is iets heel vreemds aan de hand met deze dvd. Niet met de film natuurlijk, want Who Framed Roger Rabbit blijft een verbluffend technisch meesterwerk dat ook na twaalf keer kijken nog steeds boeit. Nee, het vreemde zit ‘m in de extra’s. De meesten staan er namelijk twee keer op.
Dik vijftien jaar geleden waren er twee mannen met een gezamenlijke droom. Ze wilden de ultieme combinatie van animatie en live action maken. Gelukkig hadden ze beiden een indrukwekkend CV: de ene was de meest succesvolle regisseur aller tijden, de andere zijn leerling en discipel en tevens maker van een paar komedies, waaronder het onbekende niemendalletje Back to the Future. Steven Spielberg en Robert Zemeckis kregen dankzij hun reputatie de studio’s Disney en Warner Brothers zover om hun bestand van klassieke animatiefiguren open te trekken zodat tijdloze karakters als Donald Duck, Porky Pig, Bugs Bunny, Tweety en Mickey Mouse voor het eerst – en helaas waarschijnlijk voor het laatst – in één film te zien konden zijn.
Bekvechten
Aan de hand van Gary K. Wolfs satirische roman over het Hollywood van de jaren 40 werd er een script geschreven en de zeer complexe voorbereidingen konden beginnen. Het resultaat is bekend: Who Framed Roger Rabbit is een klassieker geworden die vier (technische) Oscars won en miljoenen dollars opbracht. Hoewel de film soms wel erg hysterisch is, blijft het een genot om te zien hoe titelpersonage Roger Rabbit en de morsige detective Eddie Valiant (briljant gespeeld door Bob Hoskins) met elkaar bekvechten, op elkaar reageren en elkaar in de nesten werken, zonder zich te beseffen dat de een van vlees en bloed is en de ander van inkt en verf.
Slordig
~
Bekocht
Maar dat is niet het ergste. Want waar is bijvoorbeeld het audiocommentaar van zo ongeveer iedereen die aan de film heeft meegewerkt die wel op de Amerikaanse versie staat? Als er nog iets langer was gewerkt aan de dvd van Roger Rabbit zou hij alleen al vanwege de kwaliteit van de film hoog in mijn jaarlijstje van 2003 geëindigd zijn. Tenzij Buena Vista voor het eind van het jaar voor een vervangende versie zorgt, ben ik bang dat de enige lijst waar Roger Rabbit dit jaar op zal verschijnen die van de grootste teleurstellingen van 2003 is.
Nogmaals: met de (presentatie van) de film is helemaal niets mis. Maar de Nederlandse consument mag zich met deze dvd terecht bekocht voelen.
Who Framed Roger Rabbit
Regie: Robert ZemeckisJaar: 1988
Distributeur: Buena Vista
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
Een roman in fragmenten
Leo Pleysier, de man die in vijf boeken (onlangs uitgegeven in één cassette) zijn familie portretteerde, is in zijn nieuwe boek De dieven zijn al gaan slapen aangekomen bij zichzelf. Deze keer geen compacte historie over zijn moeder, zus, tante, broer of vader, maar een verzameling van korte en zeer korte teksten die van de uitgever (of de schrijver?) het etiket ‘roman’ niet mocht dragen.
~
In de daaropvolgende romans stond steeds een familielid centraal dat om de een of andere reden onbereikbaar was: een gestorven moeder, een tante in India, een broer in Afrika. En steeds sprak de wens om zelf te vertrekken uit de boeken, maar wist de schrijver zich gevangen in zijn geboortedorp, gevangen in zijn verleden en ook gevangen in de taal. Want dat is een sleutelbegrip in het werk van Pleysier. Hoezeer de taal ook het instrument is van de auteur, hoezeer ook zijn identiteit: taal overweldigt de ikfiguren in zijn boeken. In De dieven zijn al gaan slapen is dit niet anders:
Dergelijke opmerkingen zijn als marsepein voor de Pleysier-lezer. Net als vele andere fragmenten in het boek. Het is bijvoorbeeld een genoegen om tantenon (tante non) uit De gele rivier is bevrozen nog eens te ontmoeten en het is fijn om te vernemen dat ook de broer in Nigeria uit Zwart van het volk het goed stelt. Bovendien is het verrassend om tussen de vele tekstjes reflecties van de schrijver op zijn eigen boeken aan te treffen.
Vlaamse meester
Het boek biedt veel herkenning en hier en daar heeft het iets weg van een ‘handboek Leo Pleysier’, maar dat is het niet. Hier blijkt het raffinement van de Vlaamse meester. De op het eerste gezicht achteloos verzamelde fragmenten vormen een zorgvuldig gecomponeerd zelfportret, gelardeerd met vele grappige, maar betekenisvolle anekdotes. De passage over opa die spijt heeft dat hij nooit iets genoteerd over zijn leven, omdat hij het overzicht verliest, is veelzeggend:
Spiraal
Ondanks de afwezigheid van een rechtlijnig verhaal, is De dieven zijn al gaan slapen in alle opzichten een echte Pleysier. Een ‘weefsel van stemmen‘ zoals hij zelf zijn werk typeert. Bij nader inzien is zelfs de chaos, waarvan sprake is in het citaat, te overzien. Het boek is een lange spiraal die via het lichaam, de omgeving, de mensen, de gesproken taal, de geschreven taal en het zwijgen, uiteindelijk uitkomt bij het onuitsprekelijke. Bij de ultieme rust. En eigenlijk: bij de schrijver.
~
Leven en boek
Louis Paul Boon schreef ooit: ‘Het leven is geen boek. Nergens begint het. Het is hier en daar en ginder, en alles gebeurt tegelijk. Een boek is anders.‘ Het zelfportret dat Leo Pleysier in De dieven zijn al gaan slapen heeft geschilderd is hier en daar en ginder. Het is het leven van de schrijver, waarop De Bezige Bij gerust het etiket ‘roman’ had mogen plakken.
Prijs: 17,50
Bladzijden: 166 pagina's
Misschien ook iets voor u
Old School
.
In Old School betrapt advocaat Mitch (Wilson) zijn vrouw tijdens een kleine orgie. Mitch besluit dat hij seksueel niet modern genoeg is, en gaat op zichzelf wonen. Hij weet via via een mooi huis op een universiteitsterrein te ritselen. Zijn vrienden Frank en Beanie besluiten het huis te misbruiken om grote collegefeestjes te geven en hun suffe huwelijken te ontvluchten. Met name Frank gaat zich helemaal te buiten en heeft binnen no-time zijn oude bijnaam Frank ’the Tank’ weer terug.
De decaan van de universiteit vind dit allemaal maar niets en probeert Mitch het huis te ontnemen door middel van een oude regel: alle huizen op het campusterrein moeten een universitair doel hebben. Door van het huis een studentenvereniging te maken vinden Mitch en zijn vrienden een maas in de wet. Het feest kan beginnen.
Acteurs
~
Sean William Scott
Op de titelrol staat verder de naam van Julliette Lewis. Totaal overbodig, aangezien ze hooguit 4 minuten in de hele film te zien is, en dan wel in een hele onbeduidende rol. Als perverse vrouw van Mitch mag ze even haar gezicht laten zien. Daarna mag Ellen Pompeo komen opdraven als nieuwe ‘love interest’ voor de film. Haar poging is erg lief, maar eigenlijk is ze niet meer dan aankleding voor het hele verhaaltje. Wel uitermate geslaagd is de piepkleine rol van Sean William Scott, die de lachers al bij het eerste shot op zijn hand heeft.
Stiekem
~
Old School
Regie: Todd PhillipsJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Vrijdag
Rode banken, rode kleren en rode wijn. Rood: de kleur van de liefde. En dat is waar het om draait in het toneelstuk Vrijdag. Al in 1968 schreef Hugo Claus de tekst, en ZT Hollandia laat in deze eigentijdse uitvoering zien dat het onderwerp nog steeds van deze tijd is.
~
Overspel alom
Georges en Jeanne voeren een strijd met elkaar en met zichzelf om het verleden te vergeten, de eigen schuld onder ogen te zien en elkaar te vergeven. Het frappante is dat het eerst lijkt alsof alleen Georges de blaam treft, maar nee, alle personages in het stuk maken zich schuldig aan ontoelaatbare seksuele handelingen. De man pleegt ontucht met zijn dochter, de vrouw bedriegt haar echtgenoot en de huisvriend mengt zich in een huwelijk.
Niet voor niets kiest Hugo Claus voor seksualiteit als onderwerp. Het is het terrein waarop de menselijke aandrang het grootst is en tegelijkertijd de oproep tot zelfbeheersing het luidst klinkt. Regisseur Johan Simons heeft dat prima verpakt. Wat leidt tot vragen als: wat is goed en wat is fout? Als toeschouwer kijk je soms afkeurend naar het toneel, maar uiteindelijk zou je wel begrip kunnen krijgen voor de situatie. Het heeft even iets weg van een sprookje als blijkt dat Georges en Jeanne laten zien dat liefde alles overwint. Het is een mooie gedachte, maar terugredenerend naar wat er is voorgevallen, zet dat je wel weer met beide benen op de grond.
Besnuffelen
Bert Luppes, Elsie de Brauw, Fedja van Huêt en Yonia Spijker zijn allen prima acteurs. Ze hebben met Vrijdag een goed stuk neergezet in een rustig tempo. Je maakt de ontwikkeling van de personages van minuut tot minuut mee. Soms wel met iets teveel diepgang, waardoor het stuk aan de lange kant is met twee uur en twintig minuten. Op sommige momenten kabbelt het stuk voort, maar er zijn ook momenten die voor een opleving zorgen. Zoals bijvoorbeeld de scène met Georges en zijn dochter Christiane. Vader en dochter kruipen naakt over het toneel en besnuffelen elkaar. Vader kust Christiane op haar kont en ze verdwijnen achter het rode bankstel. Incest: niet iedereen zal het fijn vinden om hiermee geconfronteerd te worden, maar het is wel discreet verpakt en heeft ook wel degelijk een functie in dit toneelstuk.
~
Het is een aparte Vrijdag. Het thema liefde spreekt aan en komt op een bijzondere manier aan de orde. Ontucht en vreemdgaan, schuldgevoelens en vertrouwen gaan hand in hand. Keur je het af of geef je deze mensen een tweede kans? Je zit tijdens de voorstelling niet steeds op het puntje van je stoel, maar het blijft wel interessant dankzij de goede acteurs die het stuk sterk hebben neergezet.
Vrijdag wordt nog tot en met 7 juni gespeeld. Voor de speellijst en meer informatie kijk op: ZTHollandia.nl
Vrijdag
Artiest: ZT HollandiaGezien op zaterdag 26 april 2003 in Schouwburg, Leiden
Misschien ook iets voor u
Pokemon Sapphire
~
Professor
Aan het begin van het spel kies je wie en wat je bent (naam en geslacht), en ga je op avontuur. Je karakter is net verhuisd naar een nieuwe stad, en je moeder vraagt je om kennis te gaan maken met de nieuwe buurman, Prof. Birch. Na wat zoeken tref je hem aan in het bos, waar hij wordt aangevallen door een wilde Pokemon! Op de grond ligt de rugtas van de Prof. Snel pak je hieruit een welbekend rood-wit balletje, en ga je met een Pokemon van de Professor de strijd aan…
Trainen
Nadat je hebt gewonnen is de Prof zo blij dat hij je een Pokemon cadeau geeft. Nadat je ook nog eens zijn dochter (een ervaren trainer) hebt verslagen heb je het helemaal gemaakt, en krijg je een PokeDex cadeau. Hierin kan je informatie opslaan over de diverse Pokemon die je pad kruisen. Bovendien leg je beslag op wat bolletjes waarmee je Pokemon kunt vangen. Nu ben je helemaal klaar om op avontuur te gaan, Pokemon te vangen en Pokemon te trainen. Veel succes!
Ook voor niet Pokemonners
~
Conclusie
Pokemon Sapphire is een prima spel geworden, waar ik inmiddels al weer een flink aantal uurtjes in heb zitten. Het is als adventure misschien niet allemaal zo diepgaand als bijvoorbeeld Zelda, maar daar hebben de Pokemonliefhebbers natuurlijk maling aan. Een goed spel gekoppeld aan de enorme fanbase die Pokemon (nog steeds) heeft, dat moet wel een hit worden. Wat ons betreft in elk geval een geslaagd spel.