Doodgebloed fenomeen

‘Come on! Come on! Kill me! Do it!’ Het zijn de legendarische woorden die Arnold Schwarzenegger in 1987 uitschreeuwde in de film

~

Tweedimensionaal

In tegenstelling tot de eerste film hebben de personages wel erg snel door wat er precies aan de hand is. Daarnaast doorzien ze op analytische wijze meteen alle acties van de Predators, wat sterk afbreuk doet aan de geloofwaardigheid. In de uitwerking van de personages is er verder niet veel veranderd. Het zijn dezelfde tweedimensionale, inhoudsloze macho’s. Er wordt zelfs nog minder moeite gedaan om sympathie voor hen op te wekken. Het kan je werkelijk niets schelen wat er met hen gebeurd en of ze het avontuur zullen overleven. De grote fout die gemaakt is, is dat ze te serieus neergezet zijn maar tegelijkertijd compleet onzinnig zijn. Arnie en zijn kompanen waren regelrechte karikaturen, wat hen veel beter genietbaar maakte. Zeg nou zelf, oneliners zoals ‘I ain’t got time to bleed’ zijn moeilijk te overtreffen.

~

Predators zit volop verwijzingen naar Predator, maar mist de poëtische ontknoping die dicteert dat de mens terug moet naar zijn oerstaat om te overwinnen als roofdier. Schwarzeneggers personage Dutch kan pas overwinnen als hij al zijn geweren verloren heeft en zich compleet overgeeft aan de jungle. Hij verandert van prooi in jager. In Predators is het de moderne technologie waarmee de jagers worden verslagen. Geen climactische strijd tussen twee wezens, maar een rommelige ontknoping waarbij iedereen met iedereen vecht. Het laatste bewijs dat de Predator-reeks een doodgebloed fenomeen is.