Er zijn twee jonge meisjes verkracht en vermoord op Puerto Rico. Henry Hearst, een steenrijke advocaat (Gene Hackman), wordt van de moorden verdacht omdat hij degene was die het lichaam ontdekte van het tweede meisje.

Hij wordt verhoord door zijn oude makker Victor Benezet (Morgan Freeman) en diens iets te enthousiaste collega Felix Owens (Thomas Jane, bekend van Deep Blue Sea). In een paar fascinerende flashbacks laat regisseur Hopkins zien dat herinneringen selectief zijn, en onder druk gemakkelijk kunnen veranderen.

Al gauw wordt duidelijk dat Under Suspicion geen standaard-politiefilm is waarin de misdaad zo snel mogelijk moet worden opgelost; de film gaat vooral over het verbale en psychologische gevecht dat Hackman en Freeman voeren. Stukje bij beetje komen de geheimen van beide mannen naar boven.

Ondanks het acteerwerk van beide meesters en de broeierige sfeer blijft er aan het eind toch een onbevredigend gevoel achter. Wat wil de film nu precies zeggen? Wat is het nut van bepaalde scènes? En vooral: waarom gedragen de personages zich zoals ze zich gedragen?

~

Michel (Laurent Lucas) is een goede jongen. Hij is getrouwd en heeft drie dochtertjes. Zijn vrouw mag er wel zijn, en over zijn maatschappelijke status hoeft hij zich niet te schamen. Het is niet zo dat we zouden willen ruilen met hem, maar al met al leidt hij een respectabel leven. Michel zouden we kunnen typeren als een brave burgerman, die zijn dromen en verlangens omwille de lieve vrede, aan de kant heeft geschoven.

~

Wanneer Michel met zijn gezinnetje op vakantie gaat, komt hij bij een tankstation een oud schoolgenoot tegen. Hij herkent hem niet meer, en moet erg lang denken voordat er ook maar iets begint te dagen. Zo maken we kennis met Harry (Sergi Lopez). Hij heeft de schaapjes op het droge, heeft een geile vriendin en een vette Mercedes. Harry lijkt alles te hebben waar iedere man van droomt. Harry weet van geen ophouden en helpt Michel zijn herinnering weer op het juiste pad. Uiteindelijk nodigt Michel Harry en zijn vriendin uit voor een bezoek aan zijn zomerhuis.

Eenmaal daar aangekomen, wordt Michel geconfronteerd met zijn verleden. Harry vertelt over Michel’s seksuele kwaliteiten en vooral over zijn schrijverstalent. Harry weet zelfs nog een gedicht van Michel te reciteren. Dit wordt als zeer merkwaardig opgevat, maar Harry blijft er nuchter bij en vertelt doodleuk dat dit gedicht gewoon het beste is dat hij ooit gelezen heeft. Het verbaast Harry dan ook dat Michel niets met zijn talent gedaan heeft.
En lief en aardig als hij is besluit hij Michel weer aan het schrijven te krijgen. Er moet gezegd worden dat Harry een uitstekend gevoel voor oorzaak en gevolg heeft. De redenen dat Michels schrijverschap nooit van de grond gekomen zijn duidelijk: een relatie met zijn ouders waarin Michel niet als een volwaardig mens wordt gezien, maar als een afhankelijk zielig mannetje die zonder de hulp van paps nergens is en nooit ergens zal komen. Dan ook nog zijn vrouw, die Michel’s kunnen niet naar behoren weet te waarderen. Met zulke mensen om je heen kan een talentvolle schrijver nooit tot volle wasdom komen.

~

Harry heeft dan ook het beste met Michel voor en besluit hem eens een handje te gaan helpen. Maar Harry heeft zo zijn eigen ideeën, en weet van geen wijken.
Zijn de gedichten van Michel wel zo goed, en was zijn eerste hoofdstuk van zijn pseudo sciencefiction roman “Vliegende Apen” niet van een erbarmelijke kwaliteit? Hier komt er een laag in betekenis bij. Harry fungeert als alter ego van Michel. Harry heeft de dingen gedaan waar Michel van droomde, maar niet het lef of vermogen voor had. Harry staat gedurende de hele film te dicht op Michel, om zodoende de gevolgen van een “gekozen” levenspad te contrasteren. De ontmoeting tussen Harry en Michel is de aanvang van een zoektocht naar de ware identiteit van Michel. Hij heeft Harry nodig om zijn eigen plaats te vinden en af te rekenen met het verleden.

Harry, un ami qui vous veut du bien is een buitengewoon geslaagde film. De spanningsopbouw van de film is zeer goed in de hand gehouden, hier heeft Dominik Moll goed gekeken naar Hitchcock. Ofschoon het alter ego motief wel erg voor de hand liggend is, verveelt de film absoluut niet. Sergi Lopez (Une liaison pornographique, Rien à Faire) is uitstekend als de geilachtige en kleverige Harry. Alleen al om Harry rond te zien rennen op het doek, maakt deze film een bezoek waard.

Wanneer er bij de Missverkiezing van Amerika dreigementen binnen komen van de terrorist “Citizen” wordt de FBI opgetrommeld om deze zaak te gaan onderzoeken. Tot grote ontsteltenis van Gracie moet zij undercover, als deelneemster, de zaak onderzoeken. Om Gracie toch nog een beetje fatsoenlijk voor de dag te brengen, wordt de hulp ingeroepen van een uitgerangeerde homofiele mode- en cosmeticakenner genaamd Victor Melling (Michael Caine.) Victor heeft er niet veel vertrouwen dat er van deze “Dirty Harriet” nog iets te maken valt. Maar gelukkig valt er met wat make-up en mooie kleding heel wat te verbergen. Na een flinke metamorfose hebben we onze eigen lieve Sandra weer terug! Althans esthetisch gezien; voor de rest blijft ze zo recalcitrant als de pest. Onder het mom van “jullie kotsen het toch weer uit” leert Gracie de andere meisjes pizza’s eten en de geneugten van de alcohol.

~

Sandra Bullock was zelf een van de producers. Jammer genoeg heeft ze in die rol tot nu toe niet meer dan zeer middelmatige dingen laten zien (Hope Floats, Gun Shy). Het lijkt erop dat Bullock gewoon voor de camera moet staan in plaats van zich te bemoeien met andere facetten van de filmindustrie.