2 Days in Paris

Parijs, de stad van de liefde. Hoe romantisch is het om met je geliefde een wandeling te maken langs de Seine, of elkaar te zoenen onder de Eiffeltoren? Anders is het als je vriendin Française is, en je tijdens de tweedaagse trip bij je schoonouders moet logeren. Schoonouders die je nog nooit hebt gezien, en die je amper kan verstaan. Om nog maar te zwijgen over alle ex-vriendjes van je vriendin die je opeens moet leren kennen.

Dit alles overkomt Jack (Adam Goldberg). Nog maar net bijgekomen van een nare buikgriep die zijn vakantie met vriendin Marion (Julie Delpy) bijna verpestte, denkt hij even bij te kunnen komen in Parijs. Zijn schoonvader blijkt echter oversekst te zijn, zijn schoonmoeder komt zonder het te vragen zijn kamer binnen lopen, en de hele familie heeft hem tot overmaat van ramp naakt op een foto gezien. Toch houdt hij veel van zijn mooie vriendin, en zij van hem. Als ze die twee dagen maar overleven.

Multi-talent

Julie Delpy speelt niet alleen de vrouwelijke hoofdrol in 2 Days in Paris, maar ze schreef ook het script, fungeerde als producent, was de editor, deed de muziek, en om het plaatje compleet te maken regisseerde ze de film ook nog eens. Het is niet verwonderlijk dat haar eerste grootschalige project gelijkenissen heeft met de films waarbij ze in Amerika bekend werd bij het grote publiek: Before Sunrise en Before Sunset. Twee jonge geliefden spenderen tijd met elkaar in Europa, en praten over alles wat hen bezig houdt. Delpy schreef bij Before Sunset ook mee aan het script. Als steun spelen haar echte ouders ook daadwerkelijk haar ouders in deze film.

De personages lijken uit het echte leven te zijn weggelopen. Dit zijn niet de doorsnee Hollywood karikaturen waar niets mis mee is, maar echte mensen met normale problemen waar voor iedereen wel iets herkenbaars tussen zit. Daardoor gun je ze het beste en hoop je na elke woordenwisseling dat het gewoon weer goed komt. Hoe frustrerend moet die taalbarrière zijn als je weet dat er achter je rug over je gepraat wordt, maar het niet kan bewijzen. Het is geen wonder dat Jack met de minuut meer paranoïde wordt, zeker als zowat elke knappe jongen die Marion kent een ex van haar blijkt te zijn. Het leuke is dat Delpy zowel de Amerikanen als de Fransen voor gek zet. Vooral de scènes tijdens de taxiritten van het vaak kibbelende stel zijn mooi, om nog maar te zwijgen over Jack die de weg wijst aan een stel Amerikanen.

Herkenbaar

Alle problemen en situaties worden op zeer humoristische wijze neergezet. Nergens wordt het té dramatisch, maar serieuze onderwerpen worden niet gemeden. De film duurt maar zo’n anderhalf uur en houdt er constant de vaart in. Julie Delpy mag oprecht trots zijn op zichzelf dat ze zo’n lieve, herkenbare en natuurlijke film heeft gemaakt. Een romantische komedie, maar dan net even anders.