Op het eerste gezicht lijkt Billy Elliot geen film voor een groot publiek; een jongetje dat graag wil balletdansen maar van zijn vader moet boksen. Dan ook nog gezet in een klein mijnwerkers dorpje in Engeland in het midden van de jaren tachtig. We zouden kunnen denken dat we te maken hebben met een staaltje gay-cinema met een sociaal-economische inkleuring. Maar met Billy Elliot hebben we te maken met een hele andere film.

Waar kerels in de mijnen werken, bier drinken en zich verlekkeren aan de buurvrouw kan ik me voorstellen dat er weinig plaats is voor een eigengereide natuur. Als je dan ook nog wilt balletdansen dan ben je zeker homoseksueel. Billy kampt met dit probleem. Hij zit op boksen maar vindt er geen zak aan. Hij is gefascineerd door ballet en neemt stiekem les. Als blijkt dat Billy talent heeft en audities mag doen voor de balletacademie in Londen is het hek van de dam. Hoe moet Billy het zijn vader vertellen en hoe krijgt hij zijn medewerking?

Billy zit op een leeftijd waar kinderen hun seksualiteit ontdekken. Hij wordt geconfronteerd met zowel jongens als meisjes. Billy heeft daar eigenlijk nooit over nagedacht; hij wil dansen en niets anders. Voor Billy heeft dat niets te maken met homoseksuele perikelen. Hij stelt dan ook terecht dat er genoeg “gewone” jongens op ballet zitten.

Billy Elliot is eigenlijk een zeer eenvoudige film met een simpel en voorspellend plot. Maar wat maakt Billy Elliot tot de fantastische film die hij is?
Ten eerste is dat Billy zelf. Billy wordt gespeeld door Jamie Bell. Hij acteert schitterend in zijn debuutrol en kan op de koop toe nog dansen ook.
Ten tweede is er een prachtig evenwicht gevonden tussen emotionaliteit en humor. Waar pathetiek en kleverigheid op de loer liggen, straalt Billy Elliot oprechtheid uit. Vertedering en goed getimede grappen wisselen elkaar in cadans af. Billy Elliot blijft op deze manier boeien tot de laatste minuut.
Als laatste is het de muziek van T Rex die de avonturen van Billy ondersteunt. Het klinkt lekker Brits en zorgt voor een ontspannen sfeer. Het thema van de film wordt op deze wijze op een zeer heldere en frivole manier uiteengezet. Het verlangen van Billy is uiteindelijk geen privé-aangelegenheid meer; de verlangens en dromen van een arbeidersjongetje zijn universeel geworden.