Land of Airplanes – Delta [Slung records]

Land of Airplanes is eind jaren negentig ontstaan in Almere. Het trio is groot geworden door live op te treden met een mix van grunge, blues en funk. Uit al deze invloeden hebben ze hun eigen stijl (die ze zelf “Airplane rock” noemen) ontwikkeld. Deze stijl is eigenlijk het best te omschrijven als rustige britpop met een heel duidelijke blues-invloed. De grunge hoor ik eigenlijk niet echt meer terug. De muziek is echter heel erg afwisselend. Zo staan er een aantal stevigere nummers op zoals Johnson maar wordt het album bijvoorbeeld afgesloten met een overtuigend lang uitgesponnen ballad We’re fading out. Wel moet de band oppassen dat de zang niet te nasaal wordt. Er is niets mis mee om de zang een belangrijke rol te geven en de zanger het verhaal te laten vertellen. Op deze demo dreigt dit echter een beetje te verwateren, maar dit kan ook komen doordat de CD niet briljant geproduceerd is. Ik heb het idee dat het geluid van de band in werkelijkheid een stuk voller is dan Delta ons doet horen. Delta is desondanks een afwisselende demo die duidelijk de veelzijdigheid van Land of Airplanes aangeeft. Het zou mooi zijn als dit in betere opnamen een keer goed te horen zou zijn.

Sanity – Sanity [Eigen beheer]

Sanity is begin 2000 ontstaan uit een groep vrienden die elkaar op een muziekfestival leerde kennen. Direct in 2000 bracht de band een CD met drie nummers uit (Beyond believe), maar ze kreeg pas echt aandacht toen ze in 2003 in de finale stond van het ‘Parel van de Betuwe’ festival. Als gevolg hiervan bracht de band een demo uit die internationaal aandacht en airplay kreeg. In 2003 sloot de band dan ook een deal met Musea Records in Frankrijk voor de distributie van hun debuut in ruim 50 landen. De muziek van Sanity is progressive rock, met duidelijk de kleuring van de muziek van Queenryche en Dreamtheater in zich. Een opvallend nummer op “Sanity” is Tribute to Shaffy wat een vertaling is van Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder van Rhamses Shaffy. Deze verrassende versie van dit nummer is het hoogtepunt van het album. Verder is het album niet echt verrassend, maar is Sanity wel degelijk een goede symfonische rockband. De afwerking is professioneel en de zang van Kees van Keulen is erg toonvast. Wel zou ik graag wat meer vernieuwende elementen in de muziek terughoren. Het nummer van Shaffy was een goed begin voor de band om zich te onderscheiden. Als de band dit niet doet, ben ik bang dat de band hetzelfde lot als dat van de briljante winnaar van Rockbattle 1994, Mindscape, toe gaat komen.

Emotional Elvis – Promo [Supermarket records]

“Iedereen die dacht dat Elvis in 1977 overleed heeft het mis. Beu van het wereldse bestaan, vertrok hij destijds naar een onbekende planeet in ons sterrenstelsel. In feite zijn de bandleden aliens van deze onbekende planeet, en zijn ze door Elvis persoonlijk uitverkoren om zijn nieuwe soloplaat te komen vertolken op planeet aarde.” Dit is het bescheiden verhaal achter de Eindhovense band Emotional Elvis. De band die is ontstaan als soloproject van Michel Geelen, een musicus die wereldberoemd is in de thuisstad van PSV. Inmiddels is de band uitgegeroeid tot (ongeveer) zes leden met een grote diversiteit aan muzikale vaardigheden. Dit is ook een goede verklaring voor de rijke en muzikaal verrassende sound van Emotional Elvis. Elk nummer klinkt verrassend en vernieuwend. Zelfs de zang klinkt op deze demo erg goed. De eerste track van hun demo Hiphop/breakdance knalt dan ook direct je boxen uit. Het is te vergelijken met Beck in zijn goede dagen. De mix tussen beats, keyboards en rock is tegelijk verfrissend en vernieuwend. Wat mij betreft is het enkel nog wachten tot er een platenmaatschappij opstaat die het in eigen beheer uitgebracht debuut “……the way the morning broke was quite unusual……” uit gaat brengen. Emotional Elvis is absoluut een grote belofte voor de toekomst.

Airea – The EP [Eigen beheer]

De ouderwetse klassieke rockmuziek is terug in Nederland met het Tilburgse Airea. De band maakt poppy rockmuziek met invloeden uit de zeventiger en negentiger jaren van de vorige eeuw. Het vijftal houdt er van om stevige rock liedjes te spelen en die zoals ze zelf zeggen “het publiek in te pompen”. Ook wil band het publiek een “te gekke tijd geven”. De vele reacties op deze optredens waren zo positief dat Airea besloten heeft om haar eerste plaat “The EP” uit te brengen. Deze plaat ademt dezelfde no-nonsense sfeer uit: een eenvoudige hoes met een vrouw met ballen voorop. De muziek van de band is zondermeer goed. Hun rock dampt niet van originaliteit, maar barst wel van muzikale beheersing en een hoorbaar goed gevoel voor optimaal vermaak van de luisteraar. Het is simpelweg een genot om deze band te horen spelen. Natuurlijk is op deze plaat ook ruimte voor de klassieke rockballad, in dit geval Unspoken Words, ingeruimd. Het traditionele begin met akoestische gitaar afgesloten door een climax met de hele band. Grotendeels gebaseerd op sentiment, durft ik de mening aan dat Airea met haar EP een perfecte klassieke rockplaat neerzet. Niet vernieuwend, niet verrassend, maar ze doet wel wat ze belooft: de luisteraar een te gekke tijd geven.

Razor crusade – Infinite water [Reflections]

Het label Reflections lijkt er een sport van te willen maken om met uniek vormgegeven albums voor de dag te komen. De eerste single van Razor Crusade Are you wired? van een paar maanden geleden was al een goudkleurig schijfje met een mooi uitvouwbare verpakking en ook het debuutalbum van de band ziet er ook weer heel flitsend uit. De ondergaande zon op de voorkant doet een romantische plaat vermoeden. De muziek van de band is echter stevig gepeperd en de groep lijkt met een grote haast door het half uur durende album te willen racen. De muziek barst van de energie maar mist daardoor helaas ook nuance. In de teksten worden veel zinnige dingen gezegd zoals bijvoorbeeld in Europeanly adorable: Tempered thoughts but we’re still thirsty / for a change / our fathers fought for elements / but we’re still thirsty. Dergelijke boodschappen verdwijnen echter achter een muur van geluid. Het mengsel van grunge, hardrock en metal dat Razor Crusade ten gehore brengt is echter wel weer erg speciaal en fascinerend agressief. Het is energieke rock die muzikaal zeker niet veel wensen over laat. Een erg mooi nummer is I wish you were me waarin wel meer de tijd wordt genomen om een verhaal te vertellen. Het nummer wordt rustig opgebouwd om de klap aan het einde extra hard te laten aankomen. Dit zorgt er voor dat het verhaal dat de band te vertellen heeft een stuk indrukweekender aankomt dan in de rest van de songs.

Snowball – You know [Supermarket records]

Het Eindhovense Snowball is in 2000 ontstaan uit een aantal leden van band Plunk. Deze band had drie studioalbums achter haar naam staan en heeft bijvoorbeeld op het Groningse Noorderslag op het podium gestaan. Snowball heeft echter inmiddels zelf ook al de nodige podiumervaring opgedaan. De band won sinds hun oprichting de Eindhovense muziekprijs en stond in de finale van Nu of Nooit (de ‘Grote Prijs van Limburg’). De promo-cd You know is in januari en februari 2004 opgenomen en moet de opmaat vormen voor de debuutcd van de band die in het najaar van 2004 zal verschijnen. De bandleden halen hun uitspiratie uit onder andere Motorpsycho, Cure, Muse, Counting Crows en Weezer. Deze indrukwekkende opsomming van helden resulteert in een viertal popliedjes. “Popliedjes met de hoofdletter P” noemt de band ze zelf. De muziek is dan ook vederlicht, maar daardoor ook niet echt speciaal. De netjes vormgegeven promo spettert niet en er is geen nummer op te vinden dat zo aanstekelijk is dat het zich direct in je geheugen nestelt. Snowball zelf heeft het over nummers “die zich na één keer luisteren in je hoofd nestelen”. Helaas heb ik tussen de overigens leuke en vrolijke muziek het verslavende nummer nog niet kunnen horen. Ik hoop dan ook dat de band hun muziek nog wat aansprekender weet te maken om met een degelijk debuut naast de podia ook de platenzaken te gaan veroveren.