Kiss Of Life

Zo begint een reis door een kapotgeschoten wereld temidden van de Kroatische steppen waaruit elk leven verdwenen lijkt te zijn. Troosteloos zwart zijn de huizen in Grahova, waar de filmmakers twee dagen verbleven om de verwoeste stad te filmen. ‘Het leven komt daar slechts langzaam weer op gang,’ aldus Young. Dor is de immense zandbak waar desperado’s jagen op eenzame reizigers. Tegenover deze fragmenten staan beelden uit het vreedzame Engeland waar innerlijke onrust de kinderen van John en Helen verscheurt. Ze beseffen nauwelijks dat hun moeder gestorven is. Evenmin trouwens als Helen zelf, die zich in een schemerwereld tussen leven en dood beweegt. Vanuit deze andere dimensie tast ze naar een wereld waarin ze haar dierbaren slechts in hun dromen kan bereiken.

Flashbacks

Flashbacks en dromen worden afgewisseld met beelden uit de realiteit en maken de film hier en daar wat warrig. Toch hoeft de kijker aan één ding niet te twijfelen: de liefde en troost die Helen haar man en kinderen alsnog wil schenken. Zowel in Engeland als in de Balkan komt ze tot hen. Ze knuffelt ze, totdat ze wakker worden en zich daardoor van haar losmaken. In één van de flashbacks zien we waarom Helen de aarde niet kan loslaten. Ze moet eerst nog iets oplossen tussen John en haar. In andere flashbacks zien we hoe haar man en kinderen van haar weglopen. Zal Helen tenslotte toch vrede vinden en zich ook van hen losmaken?

Tibetaanse dodenboek

Voor haar research putte Young onder andere uit het Tibetaanse dodenboek. Volgens dit document uit de 6e eeuw verbreekt de dood niet de onafgebroken duur van het geestelijk bewustzijn:

Men kan gaan slapen, maar als men wakker wordt is men nog steeds zichzelf, zoals altijd. Vanwege het levendig besef van voortgezet één zijn met de aarde, kan men in het begin moeilijk beseffen dat de dood is ingetreden. Zelfs de omgeving is in het begin niets anders, omdat men zich op dezelfde plaats bevindt als voorheen. Men merkt dat men zich nog steeds in een lichaam bevindt. Dit ‘schijnlichaam’ lijkt niet uit tastbare materie te bestaan. In die staat kan men dwars door muren. Ja zelfs bergwanden. Zonder enige weerstand te ontmoeten. Reizen wordt slechts een kwestie van een ogenblik. Waar men maar heen wil is men in een mum van tijd. Gedachten en waarnemingen zijn minder beperkt. Men is heel helder van geest en de zintuigen zijn veel scherper met een bovennatuurlijke waarde. Als men tijdens het stoffelijk leven blind, doof of verlamd was, kan men nu wel zien, horen en zich verplaatsen. Soms ontmoet men ook andere wezens in een dergelijk lichaam, of heeft men een ontmoeting met een helder of zuiver licht.

Hildegard von Bingen

De geest lijkt gevangen te zitten in de kooi van lichaam en gedachten. Eenmaal bevrijd neemt hij veel meer waar dan wanneer hij omfloerst wordt door het vlees. Zo ook in Kiss Of Life. Dat je daarvoor niet eerst dood hoeft te gaan, blijkt uit een brief van Hildegard von Bingen (1098-1179) aan Guilbert van Gemblours:

Dat wat ik zie kan ik niet volstrekt waarheidsgetrouw weergeven. Zo lang ik in het lichaam ben en de ziel daarginds niet waarneemt. Bij deze visioenen stijgt mijn ziel zo hoog als God dit toelaat. Ik dring door tot in de hemel, waar ik volkeren kan waarnemen die duidelijk verwijderd van mijn eigen land leven. Niet alleen deze dingen neem ik waar, ik zie ook het wisselen van wolken en van andere tot de natuur behorende verschijnselen. Ik zie dit niet meer met aardse ogen, evenmin hoor ik ze met mijn oren. Het is niet mijn verstand of een van de vijf zintuigen waarmee ik waarneem. Ik zie deze dingen uitsluitend in mijn ziel, ook al lijken mijn aardse ogen geopend. Ik ben daarbij niet in extase. Ik zie dit alles dag en nacht bij volledig bewustzijn.

Het veld

In april verscheen bij Ankh Hermes Het veld van onderzoeksjournaliste Lynne McTaggart. Hierin bewijzen wetenschappers op het bestaan van een veld waarin alle tijden samenvallen. McTaggart zegt in haar boek dat alles en iedereen met elkaar verbonden is door middel van dit energieveld waarin alle informatie van alle tijden zou zijn opgeslagen. Dit zero-point-field, waar zelfs op het absolute nulpunt nog steeds energie meetbaar is, lijkt een bron te zijn van tal van verschijnselen. Van zwaartekracht tot elektromagnetisme en van de spontane genezing van een wond tot helderziendheid en telepathie. Volgens de auteur leidt het lezen van haar boek tot de conclusie dat de ‘force’ uit Star Wars echt bestaat. Of die force God is, laat ze in het midden. Wel acht ze het bewezen dat doden en levenden met elkaar verbonden zijn dankzij dat ene veld. Kiss Of Life schakelt daarin leven en dood, realiteit en verbeelding, tijdzones en landen aaneen tot een snoer vol parels met als grootste de liefde.