~

The Village speelt zich af in de bossen van Pennsylvania. Het is 1897 en een groep mensen heeft zich teruggetrokken in het dorpje uit de titel om aan het kwaadaardige leven in omringende steden te ontsnappen. In hun eigen, kleine Utopia leven ze, en alles lijkt perfect. Ware het niet dat er in de bossen rond het dorp wezens leven met wie de dorpsbewoners een pact hebben gesloten: zolang de dorpelingen niet in het bos komen, komen de wezens niet in het dorp. Aan deze regeling komt een eind wanneer de jonge Lucius Hunt (Joaquin Phoenix) tegen de waarschuwingen van de dorpsoudsten in de bossen betreedt – met alle gevolgen van dien.

Verwachtingen

~

Extra laag

Bij het voor de tweede keer zien van The Village moet ik toegeven dat ik er de eerste keer naast zat: de film draait niet in zijn geheel om het einde. Misschien de eerste keer, wanneer de vele plotwendingen nog voor een soort rollercoaster ride zorgen. Maar de tweede keer, wanneer je vanaf het begin af aan weet hoe het verhaal gaat verlopen, krijgt de film een soort tweede dimensie. Deze extra laag voegt wel degelijk iets toe aan de film. Niet alleen kijk je opeens heel anders tegen het verhaal aan – je beseft bijvoorbeeld vanaf het begin waar het nu eigenlijk om draait -, ook onderscheid je des te beter welke sociale en politieke thema’s Shyamalan in zijn film heeft willen verwerken. Ik kan hier echter niet dieper op in gaan uit angst dat ik het plot verklap voor degenen die de film nog niet hebben gezien.

Standaard

De extra’s op de dvd van The Village zijn enigszins standaard. In ‘The Village Geanalyseerd’ krijgen we in korte afleveringen informatie over onder andere de casting, het verhaal en de muziek. De belangrijkste boodschap lijkt te zijn dat de cast en crew een werkelijk geweldige tijd met elkaar hebben gehad. Dat voegt dus niet heel erg veel toe. De verwijderde scènes blijken terecht verwijderd en het dagboek van Bryce Dallas Howard (Ivy Walker in de film en dochter van regisseur Ron Howard) bestaat uit wat voorgelezen fragmenten. Verder is er nog een fotogalerij en een privéfilm van Shymalan, waarin de jonge regisseur zelf optreedt als een soort Indiana Jones. Helaas ontbreekt een audiocommentaar.

De moeite waard
The Village is zeker een film die het waard is meer dan eens te kijken. Want zelfs wanneer je het verhaal kent, zijn de prachtige sfeerbeelden en muziek van James Newton Howard alleen al de moeite waard.

~

En zo’n rol heeft DiCaprio in The Aviator, de nieuwe film van Martin Scorsese. Een film waarvoor de Oscargeruchten al in volle gang zijn. Na een rol als bendeleider in Gangs Of New York (ook van Scorsese) mag hij nu komen opdraven als één van de meest spraakmakende miljardairs van de twintigste eeuw: Howard Hughes. Een man die bekend werd als glamoureuze filmmaker en producer, een gewiekste industrieel, maar vooral als pionier in de wereld van het vliegtuig.

Succes

~

Dromen

Vanaf dat moment gaat het Hughes op zakelijk vlak voor de wind. Naast het maken en produceren van films houdt hij zich vooral bezig met het ontwerpen en bouwen van buitengewoon innovatieve vliegtuigen. De scènes waarin de gedrevenheid van Hughes naar voren komt, behoren tot de sterkste van de film. Hier zien we een man die er werkelijk alles voor over heeft om zijn dromen waar te maken. Al loopt hij hierdoor zelf enorme risico’s, zowel financieel als lichamelijk.

Sympathie

Iedere succesvolle zakenman heeft natuurlijk zo zijn maîtresses en bij Hughes waren dat zeker niet de minsten. Zo had hij lange tijd een relatie met Katharine Hepburn (gespeeld door Cate Blanchett), maar ook met andere Hollywoodlegendes als Ava Gardner (Kate Beckinsale) en Jean Harlow (Gwen Stefani). Toch is het vooral hier waar de onschuldige jongensuitstraling van DiCaprio hem dwars gaat zitten. Want afgezien van zijn succes is het maar moeilijk om iets aantrekkelijks te vinden in deze egocentrische, man. En hoewel DiCaprio zijn rol zeer verdienstelijk speelt, is er in het script weinig ruimte over gelaten om hem de sympathie van de kijker te laten winnen.

Fobieën

Het wordt helemaal onaangenaam wanneer Hughes (het is inmiddels zo’n twintig jaar later) volledig van de buitenwereld vervreemd is geraakt dankzij zijn smetvrees en steeds erger wordende fobieën. Een slecht geschoren gezicht en een warrige haardracht kunnen niet verbloemen dat DiCaprio er blozend jong en gezond uitziet. Voeg daarbij de weinige sympathie die totnogtoe is opgebouwd, en de verveling begint zonder pardon toe te slaan.

Geniale gekte

Het grootste euvel van The Aviator is waarschijnlijk de liefde die Scorsese heeft voor het maken van films. Met de jaren lijkt hij steeds meer moeite te krijgt om te knippen in zijn eigen werk. ‘Kill your darlings’ is één van de eerste lessen die worden geleerd in vrijwel elke creatieve discipline. Beperk je tot de essentie, want anders is het resultaat al gauw een slepend drama, zowel letterlijk als figuurlijk. En eerlijk gezegd is dat bij The Aviator een beetje het geval. Hetzelfde verhaal had in tenminste tweederde van de tijd verteld kunnen worden. Of nog beter: houd de film op 170 minuten, maar stop er dan nét wat meer persoonlijkheid in. Niet alleen de geniale gekte van Hughes, maar ook iets waardoor je als kijker oprecht met hem kunt meeleven. Dan zou The Aviator inderdaad Oscarwaardig kunnen zijn.

~

Starsky & Hutch betekende zo ongeveer de doorbraak van producent Aaron Spelling, de man achter series als Charmed, Beverly Hills 90210 en Melrose Place. In de serie, die van 1975 tot 1979 werd uitgezonden, zijn de detectives Starsky (Paul Michael Glaser) en Hutchinson (David Soul) in hun rode Ford Torino op zoek naar de misdaad. In tegenstelling tot de film is de serie minder een luchtige komedie maar eerder een snelle actieserie met (zeker voor die tijd) spannende achtervolgingsscènes.

Geforceerd

~

Huggy Bear

Opvallend is dat het totaal niet stoort dat de serie zo oud is. Dit heeft er deels mee te maken dat het beeld prima is opgepoetst, maar ook door de goed opgebouwde verhaallijn verveelt het geen moment. Er wordt bijvoorbeeld ruim de tijd genomen om personages uit te diepen. Zo heb je na een paar afleveringen een duidelijk beeld van zowel Starsky als Hutch, maar ook van bijvoorbeeld Huggy Bear. Deze criminele neger die ook wel eens zaken met de politie doet wordt trouwens door Antonio Fargas veel sterker neergezet dan door Snoop Doggy Dogg in de film. Fargas zet een veel interessanter karakter neer dan de zichzelf spelende Snoop.

Goed beeld

De manier waarop de serie op dvd is gezet verdient alle lof. De twintig uur die elk seizoen duurt is erg goed overgezet, maar ook de extra’s zijn goed in orde. Van beide seizoenen zijn alle tv-commercials er bij gezet, een aantal documentaires en een “making of”. Een audiocommentaar van het tweetal was misschien nog interessanter geweest, zeker dertig jaar na dato. De box van het tweede seizoen is wat karig wat betreft extra’s: je zult het met de tv-spotjes moeten doen.

Ruimte voor karakters

Het heeft me oprecht verbaasd dat ik Starsky & Hutch zo kon waarderen. De film vond ik niet echt speciaal, maar de serie is op velerlei gebied een stuk interessanter. Geen middelmatig komedie met een sukkelige Snoop Doggy Dogg, maar een spannende actieserie waarin karakters ruimte krijgen om beschreven te worden en die nog leuk is om te kijken ook.