Theater / Voorstelling

Closer komt niet dichtbij

recensie: Nationale Toneel - Closer

Hoe goed ken je je geliefde of wil je hem of haar kennen? Wat laat je van jezelf zien en wat niet? Gedijt de liefde het beste bij de waarheid of is ze gebaat bij leugens? Misschien is de perfecte geliefde wel altijd een vreemde.

~

‘Hello stranger,’ zegt Alice in de openingsscène van Closer tegen een voorbijganger, en een liefde wordt geboren. In twaalf scènes wordt vervolgens drie jaar uit het leven van vier jonge mensen in een grote stad verbeeld. Een schrijver, een dermatoloog, een fotografe en een stripteasedanseres. Ze worden in wisselende combinaties op elkaar verliefd, gaan samenleven, plegen overspel en verlaten elkaar weer. Ze blijven zoeken naar elkaars ware gezicht en naar dat van de liefde.

De theatertekst werd in 1997 geschreven door voormalig stand-upcomedian Patrick Marber. Na de verfilming in 2004, met onder anderen Julia Roberts en Jude Law, herschreef hij het stuk. Deze laatste versie is nu bij het Nationale Toneel te zien. De cast bestaat uit vier jonge acteurs die al een ruime bekendheid genieten bij het grote publiek : Daan Schuurmans, Bracha van Doesburgh, Eva Duijvestein en Roef Ragas. Regisseur Antoine Uitdehaag regisseerde twee jaar geleden ook al Marbers Poker bij het Nationale Toneel.

Vraag naar vaart

De tekst, in vertaling van Martin Bril, is scherp en heftig, en vraagt om vaart en ritme. Het decor bestaat dan ook uit losse wanden en attributen die tijdens de scènewisselingen snel worden verplaatst. Het toneelbeeld is, hoewel steeds chaotischer, vlekkeloos en eigentijds gestyled. Tijdens de intermezzo’s vormt goed gekozen, uiteenlopende muziek de afsluiting van de vorige, en de opmaat naar een volgende scène. Maar de intensiteit die deze muziek oproept weet de cast niet altijd vast te houden.

Zwarte randen

In het spel van de acteurs is het moeilijk gelaagdheid en overgave te voelen. Bracha van Doesburg bijvoorbeeld, die de sleutelrol van de ongrijpbare stripper Alice speelt, laat te weinig duistere kanten zien om het mysterieuze van haar personage geloofwaardig te maken. De zwarte randen van het stuk, het egoïsme, het bedrog, het geweld en de berekening komen niet altijd uit de verf en het tempo lijkt te traag. Zonder deze donkerder toetsen geeft Closer een modieus maar vlak beeld.

Closer
is nog te zien tot en met 23 december 2006.
Meer informatie over speeldata vind je hier.