Een feest van herkenning in een eigentijdse film

De nieuwe versie van Mean Girls zingt, danst en dompelt de kijker weer helemaal onder in de Amerikaanse high-school-ervaring zoals we die kennen, maar voegt hier een eigentijds randje aan toe. Met de versie uit 2004 als referentiekader is het lastig om verwachtingen te overtreffen, maar ondanks dat weet de film nog steeds te verrassen.

Voor herhaling vatbaar?

Aan het verhaal is niet zo veel veranderd, maar met een geheel nieuwe cast wordt het toch nieuw leven ingeblazen. Angourie Rice is de perfecte keuze voor de onschuldige, naïeve Cady Heron, die na haar vertrek uit Afrika terechtkomt in de jungle van de typische Amerikaanse middelbare school. Haar nieuwe vrienden Janice (Auli’i Cravalho) en Damian (Jaquel Spivey) maken haar al snel duidelijk dat er op de middelbare school net zo’n hiërarchie heerst als in het Afrikaanse dierenrijk. Cady belandt in het hol van de leeuw wanneer ze wordt uitgenodigd om met de ‘Plastics’ te lunchen: de drie populairste meiden van de school. Regina George (Reneé Rapp) heeft hier de touwtjes in handen. Rapp portretteert een uitgesproken en intrigerende Regina, wiens zelfvertrouwen meteen fascineert. Ze is iemand waar je toe wordt aangetrokken, ook al is ze de ultieme mean girl. Met behulp van Janice en Damian probeert Cady deze prom queen van haar troon te stoten, maar komt daar niet zonder kleerscheuren af.

Een moderne twist

Janice en Damian treden meer naar de voorgrond wanneer zij met het eerste liedje hun rol als vertellers innemen. Door af en toe recht in de camera te kijken, betrekken ze de kijker bij het verhaal. Hierdoor voelen alle gebeurtenissen dichterbij en krijgt het publiek een plekje in de film, die nog duidelijker wordt wanneer de identiteit van de mysterieuze Glen Coco wordt onthuld. De vertellers nemen je mee door de middelbare schoolstructuur die in twintig jaar enorm is veranderd. Dit komt door het platform dat de lijn tussen populair zijn en gecanceld worden enorm dun maakt: sociale media.

De nieuwe film omarmt sociale media als vertelinstrument. Terwijl Regina haar ‘Burn Book’ in 2004 met kopietjes door de school verspreidde, plant de moderne Regina het boek simpelweg in de school en laat de mobieltjes van haar klasgenoten de rest van het werk doen. De meningen van die klasgenoten worden via sociale media in beeld gebracht en hebben direct invloed op de status van Regina en Cady wanneer ze de strijd om populariteit aangaan.

Uit volle borst

Een aantal scenes uit het origineel hebben plaatsgemaakt voor liedjes die niet heel catchy zijn, maar wel zo gek zijn dat ze grappig worden. Een liedje starten met het vertellen van je naam? Het gebeurt in deze film. Ook bevatten ze grapjes die alleen werken met het publiek van nu in gedachten. Zo zingt Damian een geweldige versie van een titelsong van een bekende Nickelodeon serie. Andere nummers voorzien de kijker van een vluchtig kijkje in de gedachtegang van de Plastics. In ‘Someone Gets Hurt’ toont Regina haar gevoelens en ‘What’s Wrong With Me?’ geeft inzicht in de vriendschap tussen Gretchen (Bebe Wood) en Regina.

Dit is inderdaad ‘Not your mother’s Mean Girls’, zoals de trailer suggereert. In plaats daarvan is het een eigentijdse, over-de-top, speelse musical die op de juiste momenten de grenzen opzoekt en het verhaal op een frisse manier in beeld brengt. De film is verre van perfect, maar neemt zichzelf niet zo serieus. Dit is precies wat de vorige versie ook deed en dat blijft heerlijk om naar te kijken.