~

Fantasie

In La Mala Educación (De Slechte Opvoeding) krijgt filmregisseur Enrique Goded (Fele Martinez) bezoek van een oude schoolvriend. Ignacio (Gael Garcia Bernal) heeft een verhaal geschreven en wil dat de regisseur het leest. Natuurlijk zou hij graag zien dat het verhaal verfilmd wordt en misschien zit er dan ook een rolletje voor hem in. In het verhaal leest de regisseur over zijn jaren op een internaat en zijn ontluikende liefde voor zijn oude schoolvriend. De liefde werd in de kiem gesmoord door een jaloerse priester, die Enrique van school verwijderde en zich vergreep aan Ignacio. Deze vertelt dat het begin van het verhaal zijn herinneringen zijn en dat de latere ontwikkelingen in het verhaal ontsproten zijn aan zijn fantasie.

Verschillen

De toeschouwer in de bioscoop ziet de beelden van het internaat, terwijl de filmregisseur leest. Deze leest over zijn relatie met Ignacio, maar ook over de daden van de priester. Hij besluit op onderzoek te gaan en de toeschouwer krijgt een tweede versie van hetzelfde verhaal voorgeschoteld. De verhalen van Ignacio en de priester verschillen natuurlijk. Daarbij worstelt Enrique met het idee om het verhaal te verfilmen.

Almodóvar speelt aanvankelijk op een fascinerende manier met de van hem bekende thema’s seksualiteit, macht en liefde. De ontluikende liefde tussen de twee jongens vindt zijn weerslag in de actualiteit. Enrique besluit de film te gaan maken, wat de derde laag in het verhaal vormt. De herinneringen in het script, de actualiteit van het eigen onderzoek en de filmversie van een en hetzelfde verhaal worden door Almodóvar door elkaar heen gesneden.

Travestiet

Is La Mala Educación daarmee een meesterwerk, waarin actuele thema’s worden aangesneden? Er worden mooie plaatjes geschoten, de herenliefde is af en toe aandoenlijk in beeld, Ignacio blijkt een leuke travestiet, de priester een vaardig leugenaar. Al met al aandoenlijk en leuk, maar het schiet niet op. De toeschouwer in de bioscoop krijgt drie keer hetzelfde verhaal en voelt van ver aankomen dat elke versie op details zal verschillen. Niet alleen in de katholieke kerk wordt het eigen straatje echt schoon geveegd. Als toeschouwer is er vooral de angst dat er nog een vierde laag is, nog meer puzzelstukjes te voorschijn zullen worden getoverd, nog meer zetten herhaald zullen worden.

Eenvoud

In de aftiteling meldt Almodóvar impliciet dat hij als regisseur actief zal blijven. Het is te hopen, dat hij een wat eenvoudiger script zal schrijven, en een ‘gewone’, wat minder gekunstelde film zal gaan maken met de van hem bekende thema’s.

~

Het is 1897. In de dichte bossen van Pennsylvania ligt een dorpje waarvan de bewoners een pact hebben gesloten met de wezens die in de omringende bossen leven: zij komen niet in het bos, de wezens komen niet in het dorp. Lucius Hunt (Joaquin Phoenix) is een stille, introverte jongen die heimelijk verliefd is op de dochter van een van de dorpsoudsten, de blinde Ivy Walker (gespeeld door Bryce Dallas Howard – de dochter van regisseur Ron Howard). Lucius is ervan overtuigd dat, mits hij goede bedoelingen heeft, hij de bossen rondom het dorp kan betreden om in de steden nieuwe medicijnen te kopen. En ook al wordt het hem door ’the elders’ verboden, Lucius betreedt toch de bossen, met alle gevolgen van dien. Wat volgt is een sfeervolle film met een paar van de vreemdste plotwendingen die je ooit zult tegenkomen.

Mondje dicht

~

Geen horror

Om te beginnen wordt The Village gepromoot als een horrorfilm. Naar mijn mening volstrekt onterecht. Het is begrijpelijk dat ze een film onder Shyamalans naam omdopen tot horror, simpelweg omdat het dan meer verkoopt, maar op deze manier gaan mensen met bepaalde verwachtingen de bios in en komen er vervolgens bedrogen uit. Dat kan niet de bedoeling zijn. Net zoals veel mensen van Signs een soort Independence Day 2 verwachtten en werden teleurgesteld, moet je van The Village geen bloederige horrorfilm verwachten. Helaas is dat niet voor alle bezoekers van de film duidelijk…

Sfeerbeelden

~

Blind gestaard

Zoals ik eerder zei lijkt de film in zijn geheel te draaien om het einde, waardoor de film aan kracht verliest. Het zou een hele enge film kunnen zijn, maar verder dan spannend komt het niet. Dit is vooral te wijten aan het feit dat bepaalde plotinformatie op opvallend rare momenten in film wordt onthuld, waardoor dat wat de film eng had kunnen maken als sneeuw voor de zon verdwijnt – namelijk de angst voor het onbekende. Neem die onzekerheid weg en weg is de angst. De film had veel meer kunnen zijn als Shyamalan zich niet zo had blind gestaard op het einde van The Village, en zelfs de cast met onder andere Sigourney Weaver, William Hurt en Adrien Brody kan daar niets aan veranderen.

Rondspoken

Na het zien van The Village ben ik ervan overtuigd dat je de film niet moet zien als een film, maar als een uitstapje. Vergeet al je verwachtingen, laat alle logica varen, zet je over je teleurstellingen heen die je onvermijdelijk tijdens de film zal oplopen en laat je vermaken en verrassen. Op deze manier zal The Village zich ontpoppen tot een sfeervol liefdesverhaal met een allesomvattende twist. En wat je uiteindelijk ook van de film vindt, één ding is zeker: hij zal in ieder geval nog een paar dagen in je hoofd blijven rondspoken.