Muziek / Album

Het ereklassement

recensie: Americana-update volume 12: Malford Milligan & The Southern Aces, Robert Jon & The Wreck en Jackson Browne

Het dozijn aan Americananieuws volmaken met het ereklassement van 2021 is natuurlijk een feest. De albums van Malford Milligan & The Southern Aces, Robert Jon & The Wreck en Jackson Browne behoren eenvoudigweg tot de mooiste releases van het moment.

De verwachtingen voor sommige releases zijn heel hooggespannen en een ander groot artiest verrast ineens na vele jaren met een bijzonder sterk album. Als eerste presteren Malford Milligan en Robert Jon. Het laatste valt oudgediende Jackson Browne ten deel.

Malford Milligan & The Southern Aces

De coronapandemie zorgde ervoor dat Malford Milligan niet terug kon naar Texas. Zeker na zijn doorbraakalbum Life Will Humble You, dat hem op vele Nederlandse podia bracht, wilde hij die kwaliteit ook graag vasthouden. Met zijn nieuwste album maakte hij met zijn maatje Jack Hustinx een heel persoonlijk album. I Was A Witness verlengt moeiteloos het succes dat hij optekende en incasseerde net voor de coronapandemie uitbrak.

Een grootschalige tournee staat op stapel na de release op de historische datum 25 september. Dat is een datum die vele Nederlanders voorlopig in het geheugen gegrift staat, omdat er veel coronamaatregelen vaarwel gezegd werden: het loslaten van ‘het nieuwe normaal’ en waar dan heel treffend de albumtitel bij past! Hoe actueel kan je als artiest zijn. Het wordt hem bijna in de schoot geworpen, maar laten we ons vooral concentreren op de muzikale heerlijkheden. Het heftigste emotionele nummer dat alles samenvat, is ongetwijfeld het fraaie ‘If I Die Today’. Milligan weet in zijn liedtekst treffend te verwoorden welke angsten, behoeften en ook berusting kunnen schuilen achter deze zware woorden. Verpakt in de grootste schoonheid van muziek die je je maar kan wensen treft hij de luisteraar diep in het hart.

De titel ‘Freedom Ain’t Free’ verwijst zeker ook naar de tijd die zo goed als achter ons ligt. Deze eerste single van het album verwoordt de gevoelens, die we al bijna twee jaar hebben, heel treffend. Muzikaal weet Milligan zich breed neer te zetten, ergens tussen Americana en zeker ook soul. Wie de zanger kent van zijn tijd bij Storyville en bijvoorbeeld het formidabele Live At Antones – Austin Texas, zal met I Was A Witness kunnen verzuchten dat hij nu eindelijk de aandacht en erkenning krijgt die hem al zo lang toekomt!

Robert Jon & The Wreck

We keken natuurlijk reikhalzend uit naar het nieuwe album van Robert Jon & The Wreck. Na zijn doorbraakalbum Last Light On The Highway, dat vorig jaar verscheen met enig uitstel vanwege de destijds woedende maatregelen en beperkingen, was de verwachting voor dit nieuwe album hooggespannen. Laten we helder zijn: deze wordt waargemaakt met Shine a Light on Me Brother.

Het nieuwe album is op vele gebieden, net als de roerganger van de band, een ruwe bolster in een blanke pit. Het album ademt veel energie uit in zang en spel. De Southern Rock van Robert Jon & The Wreck bruist van energie. Toch vinden we een rustpuntje in het nummer ‘Hurricane’, dat met z’n tegendraadse titel juist een ballad blijkt te zijn.

Het dameskoortje van ‘Ain’t No Young Love Song’ is een opvallend stijlelement van het album, een aangename verrassing! Het album wordt afgesloten met het nummer ‘Radio’, dat een belofte in zich draagt voor toekomstige optredens. Dat de band met regelmaat snerpend gitaar- en slide-werk laat horen mag voor de liefhebbers van het vorige album geen verrassing zijn, maar eerder een heerlijk punt van herkenning. Laten we uitzien naar daverende enthousiaste live-optredens zo snel als het allemaal weer mag, kan en veilig is. De ingrediënten zijn alvast ruimschoots voorhanden op dit wederom heerlijke album.

Jackson Browne

Dat oudgediende Jackson Browne een album maakt dat herinneringen oproept aan zijn hoogtijdagen, is een prestatie van groot respect. Met name de herinneringen aan The Pretender worden bij beluistering van Downhill From Everywhere aangewakkerd. De oorzaak ligt in het werkelijk fantastische ‘A Human Touch’, dat Browne samen met Leslie Mendelson naar grote hoogte stuwt. Het lied verwoordt in klare taal waar we de afgelopen bijna twee jaar naar hebben gehunkerd: de menselijke aanraking! Dit liedje kan je de tranen in de ogen laten springen door uiterste vervoering. Wat een treffend en beeldschoon nummer, dat de soundtrack mag worden van een tijd die we graag achter ons laten! Maar als het allemaal zo fraai verpakt is, mogen we dit nog heel vaak terughoren.

Laten we vooral de rest van het album niet vergeten. Browne weet zowel in compositorische als uitvoerende zin het beste in zichzelf naar boven te halen. Dat mag voor een artiest die zijn debuut in 1967 uitbracht een bijzondere prestatie heten. Downhill From Everywhere is overigens het vijftiende studioalbum van de meester. Zijn voorlaatste album Standing On The Beach dateert alweer van 2014 en was eveneens van een bijzondere schoonheid. Maar met dit album komt hij zeven jaar na dato in de buurt van zijn meesterwerk Late For The Sky en evenaart hij met gemak het eerder genoemde The Pretender. Laten we hopen dat een volgend album niet weer zeven jaar op zich laat wachten.