~
Tim is een gewone jongen van 19 jaar, die ooit vakken vulde bij de Plusmarkt en zijn MAVO-diploma haalde. “Ik houd, net als andere jongeren, van feesten en voetbal. Daarbuiten ben ik echter ook politiek geïnteresseerd.” Dat is op het curriculum vitae van Tim wel te lezen: lid van Leefbaar Simpelveld, Lid van Partij Nieuw Limburg, Voorzitter van Jongeren Nieuw Limburg en dan nu die zevende plek op de lijst Leefbaar Nederland.
Fortuyn
Als er iemand indirect verantwoordelijk is voor de politieke vonk die bij Tim oversloeg, dan is het wel Pim Fortuyn. “Vroeger interesseerde politiek me wel, maar niet zo hevig dat ik er ooit iets in had willen doen. Dat is eigenlijk pas echt gekomen met de opkomst van Fortuyn. Zijn politieke aanpak sprak mij aan.” Voordat de LPF opgericht werd, was Fortuyn de voorman van Leefbaar Nederland. “Pim legde de politieke uitgangspunten van Leefbaar Nederland wel des Pims uit. Ik was het daar niet helemaal mee eens.”
“Ik heb voor de laatste verkiezingen lange tijd getwijfeld tussen Leefbaar Nederland en Fortuyn.” Tim hoorde in de auto het laatste radio-interview van Fortuyn en maakte zijn keuze.
“Toen ik uit de auto stapte en naar binnen ging zag ik op televisie dat hij neergeschoten was. Ik dacht: ‘dit kan niet, ik hoorde hem 5 minuten geleden nog op de radio’. Ik was woedend. Dat mag gewoon niet gebeuren in Nederland!” Tim had zijn keuze gemaakt en bleef erbij. “Ik heb op 15 mei op hem gestemd. Ik heb de LPF een kans gegund. Die hebben ze in mijn ogen verknald.”
Tim ging voor Leefbaar Nederland. “Hun ideeën spraken mij het meeste aan. Veel mensen vragen me: ‘waarom ga je nou bij zo’n kleine partij met 2 zetels?’ Waarop ik antwoord: ‘ik ga voor de ideeën en standpunten van een partij, niet voor het aantal zetels en daarmee voor eigenbelang’.”
Stormachtig
“In juli 2002 heb ik een gesprek aangevraagd met iemand van Leefbaar Nederland. Ik schreef een brief en gaf aan, dat ik me graag over 4 jaar beschikbaar zou willen stellen. Bescheiden als ik ben, dacht ik dan aan een plaats tussen de 20 en de 30 op de lijst.” Het liep anders. Het kabinet viel en na een gesprek met de commissie die de advieslijst samenstelde stond Tim ineens op nummer 10. “Deze plek heb ik daarna op een congres verdedigd, omdat er nog een drietal tegenkandidaten waren. Ik was heel blij met plek 10 en alles liep goed, totdat opeens het hele circus met Ratelband begon. Nadat we hem en het bestuur weggestuurd hadden ben ik nog drie plaatsen gestegen en sta ik nu dus op zeven!”
Slimme Tim
Tim spreekt de kiezer aan op de website van Leefbaar Nederland: “Ik ben jong, ambitieus, heb een frisse kijk op de zaken en zal mijn beloftes nakomen, als ik van jullie de kans krijg. Het moet anders en het kan anders, dus: Stem Slim, Stem op Tim!!!” Maar niet alleen via internet probeert Tim stemmers te werven. “Ik spreek mensen persoonlijk aan en vertel ze over het programma van Leefbaar Nederland. Maar er zijn ook veel mensen die ik persoonlijk ken en bij hen is het minder moeilijk om ze te overtuigen op mij te stemmen.”
“Mijn ouders en familieleden staan ook achter me. Vooral natuurlijk vanwege het persoonlijke, maar nadat ik ze ons programma heb laten zien, konden ze zich daar ook in vinden. Mijn vader is overigens al langer lid van Leefbaar Nederland, maar nooit actief voor ze geweest. Hij heeft in Simpelveld, waar hij nu loco-burgemeester is, Leefbaar Simpelveld opgericht. Hij haalde met die partij bijna een derde van de kiezers.”
Blauwe stoel
~
Het kan zomaar gebeuren dan Tim Weijers na 22 januari plotseling in de Tweede Kamer zit. Die kans is niet al te groot, maar toch weet Tim al wat hij wil gaan doen. “Ik wil daar de spreekbuis zijn van jongeren en kijk en luister dan goed wat er om me heen gebeurt. Ook wil ik veel contact houden buiten de Kamer opdat ik ook echt weet wat er speelt. Het valt me op dat er veel politici zijn die vanuit Den Haag opereren maar niet tussen de burgers staan.” Hij weet wel dat een blauwe stoel voor hem niet erg dichtbij is, maar hoopt stiekem toch. “Realistisch gezien is de kans heel klein, maar het zal ervan af hangen hoe het nu in de laatste weken gaat lopen. Er kan nog een totale omslag komen, omdat nog heel veel kiezers zwevend zijn.”
Nadenken
Jong zijn kan betekenen dat je een frisse kijk hebt op de zaken, maar ook dat je nog niet ervaren bent. “Vanuit het jongerenstandpunt heb ik verstand van politiek. Hoewel ik moet toegeven dat ik nog veel zal moeten leren. Ik sta aan het begin van een loopbaan in de politiek en wat ik tot nu heb ervaren spreekt me aan.” De negentienjarige Tim verschilt wel een beetje van de nummer 7 van Leefbaar Nederland: “Privé ben ik die jongen van 19 jaar. In de politiek gaat het om serieuze kwesties daar moet je meestal wat langer bij stil staan en nadenken.”
Geen problemen, maar oplossingen
Ook als Tim niet verkozen wordt blijft hij zich inzetten voor alles wat Leefbaar moet worden in Nederland en Limburg. Maar wat als Leefbaar Nederland na 22 januari niet meer in de Tweede Kamer te vinden is? “Alles is mogelijk. Maar ik gok er op dat LN met minimaal 2 zetels terugkomt. Ik denk zelfs dat het nog meer kan worden, maar zoals ik al zei het gaat allemaal afhangen van deze laatste weken nu. We hebben een goed programma. En wij zijn een van de weinige partijen die daarbij niet uitgaat van de problemen, maar tal van oplossingen aanbieden.”
“Als ik advies mag geven zeg ik natuurlijk dat jongeren op Leefbaar Nederland moeten stemmen. Aan de andere kant moet iedereen natuurlijk voor zichzelf beslissen. Wel zou ik de jongeren willen adviseren kijk goed naar de politieke programma’s en zoek of en wat je daarin aanspreekt. Kies voor dat wat het meeste bij jou past. En dan hoop ik natuurlijk dat jongeren aan ons -en liefst aan mij!- de stem geven.”
Tim op Leefbaar Nederland
Mail Tim
Die Another Day
~
Nog voor de opening credits van Die Another Day hebben we een complete Noord-Koreaanse legerbasis opgeblazen, een stuk of zeven hovercrafts laten ontploffen, door een mijnenveld gereden en bovendien de zoon van een belangrijke generaal gedood. Bond begint goed, maar hij wordt helaas gevangen genomen. Vervolgens verblijft hij lange tijd in een vieze en tochtige cel, waar hij te pas en te onpas uitgehaald wordt om martelingen te ondergaan.
Liedje
~
De titels, als vanouds vergezeld door de silhouetten van naakte vrouwen, worden prachtig afgewisseld met beelden van Bond in de gevangenis. Het levert de mooiste Bond-clip op die ik ooit gezien heb. Vaak is ‘het liedje’ een vervelende onderbreking, maar hier gaat het verhaal gewoon door. Een catchy stukje Madonna erbij, plus een bijzonder mooie combinatie van choreografie en special effects zorgen voor een opening die spectaculairder is dan alle ontploffingen bij elkaar.
Na de titels gaat het verder, maar hoe en waarom maakt eigenlijk al weinig meer uit. Bond komt vrij en gaat op zoek naar de verdachte man die hij in het Noord-Koreaanse kamp zag. Die vindt hij in Cuba, waar hij ook meteen kennis maakt met Jinx, gespeeld door Halle Berry. Nog voor deze Jinx goed en wel kennis heeft kunnen maken met Bond, liggen ze al samen in bed. Snelheid is het toverwoord in deze twintigste Bond.
Gefingeerde hartstilstand?
Die Another Day gaat zo snel dat er onwaarschijnlijkheden ontstaan in het script. Wie kan er in ’s hemelsnaam bij zichzelf een hartstilstand fingeren? Daar zou de allerbeste yogi nog moeite mee hebben. En wie heeft er ooit gehoord van een kliniek waar niet plastische chirurgie, maar DNA-transplantatie voor een make-over zorgt? Maar ach, het hoort bij de onwaarschijnlijkheden die Bond ons al twintig afleveringen lang voorschotelt. En hij komt er al twintig afleveringen lang mee weg, dus waarom nu niet?
Cliché
~
Die Another Day
Regie: Lee TamahoriJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
“Stem slim, stem op Tim!”
.
~
Tim is een gewone jongen van 19 jaar, die ooit vakken vulde bij de Plusmarkt en zijn MAVO-diploma haalde. “Ik houd, net als andere jongeren, van feesten en voetbal. Daarbuiten ben ik echter ook politiek geïnteresseerd.” Dat is op het curriculum vitae van Tim wel te lezen: lid van Leefbaar Simpelveld, Lid van Partij Nieuw Limburg, Voorzitter van Jongeren Nieuw Limburg en dan nu die zevende plek op de lijst Leefbaar Nederland.
Fortuyn
Als er iemand indirect verantwoordelijk is voor de politieke vonk die bij Tim oversloeg, dan is het wel Pim Fortuyn. “Vroeger interesseerde politiek me wel, maar niet zo hevig dat ik er ooit iets in had willen doen. Dat is eigenlijk pas echt gekomen met de opkomst van Fortuyn. Zijn politieke aanpak sprak mij aan.” Voordat de LPF opgericht werd, was Fortuyn de voorman van Leefbaar Nederland. “Pim legde de politieke uitgangspunten van Leefbaar Nederland wel des Pims uit. Ik was het daar niet helemaal mee eens.”
“Ik heb voor de laatste verkiezingen lange tijd getwijfeld tussen Leefbaar Nederland en Fortuyn.” Tim hoorde in de auto het laatste radio-interview van Fortuyn en maakte zijn keuze.
“Toen ik uit de auto stapte en naar binnen ging zag ik op televisie dat hij neergeschoten was. Ik dacht: ‘dit kan niet, ik hoorde hem 5 minuten geleden nog op de radio’. Ik was woedend. Dat mag gewoon niet gebeuren in Nederland!” Tim had zijn keuze gemaakt en bleef erbij. “Ik heb op 15 mei op hem gestemd. Ik heb de LPF een kans gegund. Die hebben ze in mijn ogen verknald.”
Tim ging voor Leefbaar Nederland. “Hun ideeën spraken mij het meeste aan. Veel mensen vragen me: ‘waarom ga je nou bij zo’n kleine partij met 2 zetels?’ Waarop ik antwoord: ‘ik ga voor de ideeën en standpunten van een partij, niet voor het aantal zetels en daarmee voor eigenbelang’.”
Stormachtig
“In juli 2002 heb ik een gesprek aangevraagd met iemand van Leefbaar Nederland. Ik schreef een brief en gaf aan, dat ik me graag over 4 jaar beschikbaar zou willen stellen. Bescheiden als ik ben, dacht ik dan aan een plaats tussen de 20 en de 30 op de lijst.” Het liep anders. Het kabinet viel en na een gesprek met de commissie die de advieslijst samenstelde stond Tim ineens op nummer 10. “Deze plek heb ik daarna op een congres verdedigd, omdat er nog een drietal tegenkandidaten waren. Ik was heel blij met plek 10 en alles liep goed, totdat opeens het hele circus met Ratelband begon. Nadat we hem en het bestuur weggestuurd hadden ben ik nog drie plaatsen gestegen en sta ik nu dus op zeven!”
Slimme Tim
Tim spreekt de kiezer aan op de website van Leefbaar Nederland: “Ik ben jong, ambitieus, heb een frisse kijk op de zaken en zal mijn beloftes nakomen, als ik van jullie de kans krijg. Het moet anders en het kan anders, dus: Stem Slim, Stem op Tim!!!” Maar niet alleen via internet probeert Tim stemmers te werven. “Ik spreek mensen persoonlijk aan en vertel ze over het programma van Leefbaar Nederland. Maar er zijn ook veel mensen die ik persoonlijk ken en bij hen is het minder moeilijk om ze te overtuigen op mij te stemmen.”
“Mijn ouders en familieleden staan ook achter me. Vooral natuurlijk vanwege het persoonlijke, maar nadat ik ze ons programma heb laten zien, konden ze zich daar ook in vinden. Mijn vader is overigens al langer lid van Leefbaar Nederland, maar nooit actief voor ze geweest. Hij heeft in Simpelveld, waar hij nu loco-burgemeester is, Leefbaar Simpelveld opgericht. Hij haalde met die partij bijna een derde van de kiezers.”
Blauwe stoel
~
Het kan zomaar gebeuren dan Tim Weijers na 22 januari plotseling in de Tweede Kamer zit. Die kans is niet al te groot, maar toch weet Tim al wat hij wil gaan doen. “Ik wil daar de spreekbuis zijn van jongeren en kijk en luister dan goed wat er om me heen gebeurt. Ook wil ik veel contact houden buiten de Kamer opdat ik ook echt weet wat er speelt. Het valt me op dat er veel politici zijn die vanuit Den Haag opereren maar niet tussen de burgers staan.” Hij weet wel dat een blauwe stoel voor hem niet erg dichtbij is, maar hoopt stiekem toch. “Realistisch gezien is de kans heel klein, maar het zal ervan af hangen hoe het nu in de laatste weken gaat lopen. Er kan nog een totale omslag komen, omdat nog heel veel kiezers zwevend zijn.”
Nadenken
Jong zijn kan betekenen dat je een frisse kijk hebt op de zaken, maar ook dat je nog niet ervaren bent. “Vanuit het jongerenstandpunt heb ik verstand van politiek. Hoewel ik moet toegeven dat ik nog veel zal moeten leren. Ik sta aan het begin van een loopbaan in de politiek en wat ik tot nu heb ervaren spreekt me aan.” De negentienjarige Tim verschilt wel een beetje van de nummer 7 van Leefbaar Nederland: “Privé ben ik die jongen van 19 jaar. In de politiek gaat het om serieuze kwesties daar moet je meestal wat langer bij stil staan en nadenken.”
Geen problemen, maar oplossingen
Ook als Tim niet verkozen wordt blijft hij zich inzetten voor alles wat Leefbaar moet worden in Nederland en Limburg. Maar wat als Leefbaar Nederland na 22 januari niet meer in de Tweede Kamer te vinden is? “Alles is mogelijk. Maar ik gok er op dat LN met minimaal 2 zetels terugkomt. Ik denk zelfs dat het nog meer kan worden, maar zoals ik al zei het gaat allemaal afhangen van deze laatste weken nu. We hebben een goed programma. En wij zijn een van de weinige partijen die daarbij niet uitgaat van de problemen, maar tal van oplossingen aanbieden.”
“Als ik advies mag geven zeg ik natuurlijk dat jongeren op Leefbaar Nederland moeten stemmen. Aan de andere kant moet iedereen natuurlijk voor zichzelf beslissen. Wel zou ik de jongeren willen adviseren kijk goed naar de politieke programma’s en zoek of en wat je daarin aanspreekt. Kies voor dat wat het meeste bij jou past. En dan hoop ik natuurlijk dat jongeren aan ons -en liefst aan mij!- de stem geven.”
Tim op Leefbaar Nederland
Mail Tim
Misschien ook iets voor u
Master Rallye
.
~
Van Parijs naar Moskou
In Master Rallye krijgen we te maken met een ander type rallyrijden, dit lijkt wat meer op de bekende Parijs – Dakar races. De wagens zijn net even iets anders dan inde andere games. In dit spel doet de speler mee aan een rally Parijs – Moskou, en moet men zien te finishen op het rode plein. Deze race gaat over ruim 5000 kilometer, en behelst een varia aan terrein en obstakels. Voor de echte rouwdouwers dus, en niet voor rally-fijnproevers als Colin McRae.
Vrijheid
De vrijheid tijdens de races is misschien wel het grootste pluspunt van Master Rallye. Je kunt je natuurlijk braaf aan de gebaande paden houden, maar het spel wordt pas echt tactisch als je lekker gaat lopen afsnijden. In andere rallygames is dit onmogelijk, en word je kunstmatig op het parcours gehouden, of je krijgt op zijn minst een paar flinke strafseconden om de oren. In Master Rallye is de opdracht simpel. Rij van punt A naar punt B, en zie maar hoe je er komt. Hierdoor wordt het spel met name tijdens de twee speler-mode een stuk spannender omdat door slim afsnijden grote achterstanden kunnen verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Geen schade
~
Conclusie
Master Rallye is een middelmatige racegame. Het is zeker niet slecht, en als twee speler game zelfs wel aardig, maar ik denk niet dat dit spel lang in je PS2 zal blijven zitten. Verder zijn er momenteel zoveel racegames op de markt dat Master Rallye toch snel in de vergetelheid zal raken. Misschien ooit nog eens een aardige aanschaf als hij flink is afgeprijsd, maar voor de huidige prijs kun je ook betere rallygames aanschaffen.
About Schmidt
.
About Schmidt is de nieuwe film van regisseur en scenarioschrijver Alexander Payne en speelt zich, net als zijn twee vorige films Citizen Ruth en Election, af in Omaha, Nebraska: de geboortestad van Payne. Hij beschrijft zijn karakters met lichte ironie en humor zonder verbitterd over te komen.
Jack Nicholson speelt in About Schmidt Warren Schmidt, een net gepensioneerde man die terugkijkt op zijn leven en zich realiseert dat hij eigelijk niets heeft betekend. Zijn bestaan maakt geen verschil. Hij kijkt naar zijn huwelijk en vraagt zich af: “Wie is die oude vrouw die in mijn huis leeft?” De enige die echt veel voor hem betekent, is zijn dochter Jeannie (Hope Davis) die tot zijn ongenoegen wil gaan trouwen met een louche waterbeddenverkoper (Dermot Mulroney). Als zijn vrouw plotseling overlijdt, besluit hij met de camper die hij ooit op aandringen van zijn vrouw heeft gekocht door het land te gaan rijden op weg naar zijn dochter om de bruiloft te voorkomen. Wat er precies in Schmidt omgaat komen te weten door de lange brieven die hij naar zijn zesjarige pleegkind Ndugu schrijft.
Karakters
Nicholson acteert formidabel in deze film waarvoor hij speciaal zijn gebruikelijke torenhoge salaris heeft laten schieten. Hij zet Schmidt op subtiele wijze goed neer als een wat norse, onsympathieke man. Je krijgt steeds meer met hem te doen ook al is hij niet sympathiek, want onder die wat stijve en norse houding zit een bange man die zijn leven verspild heeft. Zijn dochter wordt goed neergezet door Hope Davis. Dermot Mulrony is goed gecast als haar shabby verloofde met zijn ringbaardje, kalende kruin en paardenstaart. Als je hem zo ziet als een lelijke goedzak zou je niet zeggen dat hij dezelfde persoon is die de charmante ex van Julia Roberts speelt in My Best Friend’s Wedding.
Grijs en doorsnee
De filmbeelden zijn net als Schmidt zelf. Hij is een doorsnee oude burgerlijke man en dit wordt weerspiegeld in zijn omgeving: deze zit vol grijstinten en is gewoontjes, niets bijzonder. Tijden de hele film is het standaardweer. De lucht is grijs en ietwat bewolkt. De huiskamers zijn ouwelijk en burgerlijk ingericht. Zijn dochter is een doorsneemeisje en zijn echtgenote een doorsnee oude vrouw. Er wordt vaak vanuit een “toekijkend” oogpunt gefilmd. Alsof je als kijker achter Schmidt staat. Ook wordt er vaak op Schmidt ingezoomd zodat je alleen zijn bovenlichaam ziet. Dit gebeurt vaak als hij in gedachten verzonken is. De achtergrond vervaagt alsof je met hem mee peinst.
Contrasten
About Schmidt benadrukt het verschil tussen materiele en geestelijke rijkdom. Schmidt heeft op financieel vlak alles prima voor elkaar, maar op emotioneel en geestelijk vlak niet. Dit contrast komt ook naar voren in zijn land Amerika, een land van welvaart, en het arme Tanzania waar zijn pleegkind woont. Dit is ietwat clichématig maar persoonlijk vond ik het niet storend voor de film. Oordeel zelf!
About Schmidt
Regie: Alexander PayneJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Veelzijdig en geëngageerd
/ 0 Reactiesdoor: Ilja Nieuwland0 Sterren.
Nou deed de dood van Cobain me niet zoveel (ik vond het allemaal nogal theatraal), maar die van een vorige week overleden ex-frontman des te meer. De laatste tijd draaide ik London Calling van The Clash weer vrij geregeld. Je weet nooit zeker waarom je zoiets doet, opeens heb je weer zin in deze of gene CD. Maar ja, een weekje later was Joe Strummer (echte naam: John Graham Mellor) wel dood. Nou geloof ik goddank niet in voortekens en schuldig voel ik me ook niet. Maar doodzonde is het wel.
F*ck the System
Punk is wat mij betreft het begin van de nieuwe popmuziek. Ondanks alle geschreeuw over het veranderen van de wereld weerspiegelt bijna alle mainstream-muziek uit de jaren zestig en zeventig nog de zoetsappigheid die zo alomtegenwoordig was in de jaren vijftig. Met de punk was dat in één keer afgelopen. Iedereen moest muziek kunnen maken, ongeacht of ze een instrument konden bespelen of niet, ongeacht enig gevoel voor melodie en ritme. Dat was dan ook meteen het probleem: ondanks allerlei prachtige bedoelingen nodigde veel punkmuziek nou niet echt uit tot luisteren. De Sex Pistols, zonder twijfel de meest controversiële uitspatting van de punk-revolutie, worden vrijwel nooit meer gedraaid.
Anthems
Met The Clash was dat anders, niet in de laatste plaats omdat deze mensen wel degelijk in staat bleken te zijn om een song in elkaar te draaien en -sidder- hem ook nog uit te voeren. Stummer en mede-Clash-oprichter Mick Jones waren dan ook al enige tijd bezig in het Londense clubcircuit, en het was een bezoek aan een Sex Pistols-concert dat Strummer in 1976 tot het inzicht bracht dat er iets groots aan het gebeuren was.
~
Pensioen
Strummer ging ‘met pensioen’, maakte filmmuziek (Grosse Pointe Blank), acteerde (Mystery Train) en bracht in 1989 een soloplaat uit (Earthquake Weather); kortom, een soort van Sting-achtig professionele-beroemdheid-bestaan; de jaren daarop werd er niet zoveel meer van hem vernomen. Nou ja, er was nog wel dat korte optreden als gitarist/zanger van The Pogues, maar dat had meer te maken met het gebrek aan beschikbaarheid (lees: nuchterheid) van Shane McGowan.
World Music A Go-Go
~
Death or Glory?
Vorige week kwam het bericht dat Joe Strummer dood was. Doodsoorzaak onduidelijk. Yeah, right. Sex, drugs en rock & roll. Overdosis, auto-ongeluk, huiselijk geschil? Nou, mooi niet dus. Een triviale hartstilstand van een man die zich al jaren keurig gedroeg, net was begonnen aan een nieuw en veelbelovend hoofdstuk in zijn muzikale carrière, en alom erkend werd als één van de scheppers van de moderne alternatieve scene. Wat een einde voor een punker…
Now get this
London calling, yeah, I was there, too
An’ you know what they said? Well, some of it was true!
London calling at the top of the dial
After all this, won’t you give me a smile?
(London Calling, 1980)
Misschien ook iets voor u
De ultieme kerstfilm
.
Op 20 December 1946 ging It’s a Wonderful Life in New York in premiere. Het is bijna niet voor te stellen dat de film toentertijd geen succes was. Men vond de film toch (how American!) te zwaar op de hand voor eenvoudig kerstvermaak. Daar komt nog bij dat het een zware winter was, de mensen bleven liever thuis voor de kachel.
Na een paar maanden was It’s a Wonderful Life vergeten. De roem die de film nu kent is grappig genoeg te danken aan een fout: de copyrights werden namelijk niet verlengd. Dit is doorgaans een grote ramp voor een film; slechte bewerkingen, uitzenden naar believen en ga zo maar door.
Begin jaren zeventig werd de film door kleine tv-stations uitgezonden als tegenwicht voor de grote vakantiespecials van de grote tv-stations. It’s a Wonderful Life werd geherwaardeerd, werd populairder en is inmiddels niet meer weg te denken met kerst.
Het oorspronkelijke verhaal is afkomstig van Philip van Doren Stern en was getiteld The Greatest Gift. In 1943 liet hij 200 exemplaren drukken voor vrienden en kennissen. Er kwam ook een kopie terecht op het kantoor van de RKO studio’s. De studio zag er wel een film in en kocht het verhaal voor tienduizend dollar. Er werden drie scripts van gemaakt, met in het achterhoofd Cary Grant voor de hoofdrol. Uiteindelijk kwam er niets van terecht en het script werd in de hoek gegooid en vergeten. Toen Frank Capra het verhaal las wist hij meteen dat hij hiervan een film wilde maken. Capra kocht het verhaal van RKO, eveneens voor tienduizend dollar, en kreeg de drie scripts cadeau. Capra ging zelf het script schrijven, veranderde de titel en had de hele film al in zijn hoofd. “One man, one film” was Capra’s credo.
Frank Capra was in de jaren dertig een van de meest geliefde regisseurs bij het grote publiek. Grote roem en populariteit verwierf hij met films als It Happened One Night, Mr. Deeds Goes to Town, You Can’t Take it With You en Mr. Smith Goes to Washington. (19:15)
ZDF (00:45) (Ist das Leben nicht schön?)
It's a Wonderful Life
Regie: Frank CapraJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
Hable con ella
Hable con Ella is de nieuwe film van de Spaanse regisseur Pedro Almodovar. Almodovar werd vroeger bekritiseerd op zijn iets wat kolderieke films waarin hij leek te streven naar kitsch en provocatie. Maar na het succesvolle melodrama Todo sobre mi madre werden zijn kwaliteiten echt duidelijk.
~
Stier
Marco, de andere man uit het theater is een Argentijnse journalist. Op het moment van de voorstelling is hij bezig een artikel te schrijven over Lydia, een toreador. Ze worden verliefd en krijgen een relatie. Maar het noodlot slaat toe Lydia kan een aanval van een stier niet ontwijken en ook zij raakt in een coma.
~
Contrast
Marco en Benigno zijn twee totaal verschillende mannen. De oudere Marco heeft zijn hele leven veel gereisd en heeft veel levenservaring. Zijn nuchtere kijk op de situatie verbaast Benigno. Benigno is een dromer. Hij is zijn hele leven amper zijn huis uit geweest en heeft weinig meegemaakt. Dit contrast is ook enigszins terug te vinden bij de vrouwen van uit het verhaal. Alicia is een jong meisje die beschermd is opgevoed door haar vader. Lydia is een vrouw met een wat meer bittere kijk op het leven.
Viezerik
De film bevat mooie serene beelden. Benigno is helemaal weg van Alicia. Objectief gezien zou je hem een viezerik kunnen vinden die haar eerst bespioneerde vanuit zijn huis en haar nu van dichtbij bewonderd. De manier waarop hij haar wast komt vertederend en liefdevol over, maar had net zo goed anders opgevat kunnen worden. Almodovar houdt de beelden in de film ingetogen. Dit is een goede keuze geweest want het scenario is opvallend genoeg op zichzelf. Door het simpel en sober te houden komt het verhaal extra goed tot zijn recht.
Hable con ella
Regie: Pedro AlmodóvarJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
Maaikes Grote Dagboekje
~
Kantklosuitje
Grofweg kan het album in twee delen worden gesplitst. Het eerste doet ons verslag van het lief en leed in en rond huize Hartjes. Ondanks dat de acteurs de hen toebedeelde rol met verve vervullen, gaan veel van de scènes als een nachtkaars uit. De (liefdes)perikelen en andere gebeurtenissen die ons worden voorgeschoteld lijken in veel gevallen slechts interessant voor de direct betrokkenen. Voor de argeloze lezer zullen het veelal niet meer dan kiekjes zijn van oma’s laatste kantklosuitje.
Toch doet het Maaike Hartjes onrecht om alles op deze manier te kenschetsen. Zij heeft het talent diepe gevoelens en alledaagse situaties op een aandoenlijke en grappige manier in beeld te brengen. Het is echter raadzaam wat kritischer te kijken naar de strekking van de verschillende verhaaltjes. Het predikaat dagboek verschaft de auteur veel creatieve vrijheid. Het is echter de kunst op de juiste manier met deze vrijheid om te gaan.
Balkanoorlog
~
Gedurende deze periode had Maaike Hartjes veelvuldig contact met hen via e-mails. Het is mooi om te zien hoe zij de gruwelen van deze oorlog op haar eigen relativerende wijze heeft vorm gegeven. Hierbij spaart ze niemand, ook zichzelf niet. Ook is het goed dat deze sombere scènes af en toe worden onderbroken door fragmenten uit Maaikes eigen leven. Al had het niet misstaan als zij hier en daar wat meer afstand had genomen van haar onderwerp. Dat had het voor de lezer nog aangrijpender gemaakt.
Het is Maaike Hartjes ten dele gelukt haar Grote Dagboekje op een boeiende wijze vorm te geven zonder al te veel de authenticiteit, die per slot van rekening bij een dagboek hoort, uit het oog te verliezen. Toch blijft het gevoel hangen dat dit iets te veel van het goede is. Door de grote hoeveelheid fragmenten, die lang niet altijd even sterk zijn, beklijft er weinig aan het eind. En dit, terwijl er toch genoeg te genieten valt. Het zou haar dus sieren als zij de volgende keer de lezer en zichzelf wat serieuzer zou nemen.
Prijs: € 15,95
Bladzijden: 256
Misschien ook iets voor u
Veel te degelijk
~
Waar is die oh zo belangrijke spontaniteit gebleven? Natuurlijk is de ontwapenende persoonlijkheid van Govaert nog steeds een belangrijke schakel, maar het lijkt verder wel of deze jonge band nu al de automatische piloot heeft ingeschakeld. Alle standaardtrucs en showelementen werden uit de kast gehaald om het publiek maar zoveel mogelijk te betrekken bij de verrichtingen op het podium. We moesten springen, klappen, zwaaien en zingen. Natuurlijk deed iedereen van harte mee, maar dat neemt niet weg dat die kunstgrepen iets goedkoops hebben.
Flauwigheden
Ook de dansjes en bewegingen van de verschillende bandleden waren voor een deel ingestudeerd. Dat hoeft toch helemaal niet in een goede rockshow. Deze jongens en meisjes hebben genoeg in huis om het op eigen kracht te redden. Al die flauwigheden zijn compleet overbodig en sluiten ware spontaniteit uit. Het lijkt wel of er gewoon geen plaats is voor een beetje gestoei op het podium.
~
Te jong
Maar dus toch geen grootse daden van de band die, mede door de live-registratie van I Would Stay op Pinkpop, een behoorlijke podiumreputatie heeft weten op te bouwen. Krezip gaf een degelijk optreden en het publiek ging uit zijn dak. Maar is de band niet iets te jong om zo degelijk en veilig te spelen? Er is toch nog genoeg tijd om die paar wilde haren te verliezen.
Krezip
Prijs: €Gezien op vrijdag 13 december 2002 in de Oosterpoort, Groningen
Misschien ook iets voor u
The Lord of the Rings: The Two Towers
.
Filmspelletjes
~
Net echt
Ten eerste haalt EA het uiterste uit de mogelijkheden van de licentie. Alle grote namen uit de film verleenden hun medewerking, en zo kan het dat de karakters in het spel de zelfde stemmen hebben als in de film. Verder zijn er prachtige scènes uit de film overgezet in het spel. Tijdens zo’n scène switchen de filmbeelden langzaam naar 3D animatie. Zo lijkt het net alsof je echt een rol in de film speelt. Dit geeft een spel gebaseerd op een film een belangrijke meerwaarde.
Orkje slachten
~
Bijlen en pijlen
Tussendoor kan de speler kiezen wie hij bestuurt. Legolas de Elf is snel en kan makkelijk schieten met pijl en boog. Gimli de dwerg is sterk en onverzettelijk, en gaat gewapend met een imponerende bijl. Elk figuur heeft zo zijn eigen voordelen en special moves. Na elk level krijgt de speler punten, waar men weer nieuwe aanvallen kan kopen. Deze aanvallen zullen verderop zeker nodig zijn om het spel tot een goed einde te brengen.
Secrets
Beeld en geluid zijn een ware lust voor het oog. Alle levels zien er werkelijk prachtig uit, en de muziek is uiterst sfeervol. De liefhebbers van de film kunnen hier hun hart ophalen, want alle locaties zijn ook in de film te bezichtigen. Door een level te halen kan men diverse secrets vrijspelen. Dit zijn vaak filmpjes over het maken van het spel, en interviews met acteurs. Dit maakt de connectie tussen spel en film helemaal compleet. Erg grappig om te zien is hoe de diverse acteurs de stemmetjes voor hun game-karakters inspreken.
Conclusie
EA verdient een absolute pluim voor de filmadaptie. De fans van de LotR-films krijgen met dit spel zeer zeker waar voor hun geld. De gameplay had misschien iets dieper gekund, veel meer dan hakken, lopen en schieten is er vaak niet te doen. Maar als hak-en-slaspel is LotR een absolute topper, en in combinatie met de prachtige verzorging een prima aanschaf.