Natuurlijk is het NICAM speciaal opgericht om een oogje te houden op het seks- en geweldniveau binnen films, televisieseries en dergelijke, maar het instituut heeft eigenlijk nooit zo van zich laten horen op het gebied van videoclips. Het is dan ook een beetje jammer dat Wealthy Beggar er nu aan moet geloven, terwijl we de laatste jaren al overstelpt zijn met geweld, blote tieten en vrouwen met onzichtbare strings uit de Verenigde Staten. Zou dit alles iets met ‘nipplegate’ te maken hebben? Krijgen we nu ook kamervragen over deze clip?

Eindelijk een volledig album

Maar goed, Wealthy Beggar bracht dus een nieuw album uit na een zeer goed ontvangen debuut EP Selling The Vibe. Eindelijk, want deze band geldt al een tijdje als een van Nederlands grootste beloftes. Roxx In The Disco is zo’n plaat die het bij een eerste luisterbeurt niet zo heel goed doet. De associaties schieten door je hoofd, maar eigenlijk kun je nergens echt je vinger op leggen. Bij een meer aandachtige studie van het album blijkt echter dat deze band wel degelijk de hooggespannen verwachtingen waarmaakt. De nummers zijn stuk voor stuk zeer catchy en blijken toch over veel meer originaliteit te beschikken dan ik in eerste instantie dacht.

Ghostbusters

Het eerder genoemde Reminder is een zeer goede single en ook het tweede nummer Sucker 4U is zonder meer lekker, mede doordat het heel slim eindigt met de wereldberoemde gitaarpartij uit de soundtrack van de film Ghostbusters. Roxx In The Disco kent eveneens een aantal mooie ballads. Met name Leave California is dankzij het dromerige arrangement zeer de moeite waard. Wealthy Beggar moet het sowieso wel een beetje hebben van de arrangementen. Juist door het veelvuldig gebruik van de toetsen en door het volle basgeluid, maakt deze plaat indruk. En ook de vocale harmonieën zijn dik in orde.

Eigenlijk kun je zo acht tot tien redelijke tot goede singles van deze plaat trekken en dat verraadt toch wel de nodige klasse. Hoewel Roxx In The Disco zelden echt de diepte ingaat, is het een prima langspeeldebuut. Ik snap wel waarom platenmaatschappij Pias al die tijd zoveel aandacht aan Wealthy Beggar heeft besteed.

Iggy Pop’s definitie van Punk, die bijvoorbeeld te horen is in Mogwai’s nummer Punkrock, is goed om als maatstaf te dienen en om aan te geven wat een punkband moet hebben om als goed te worden gezien. ‘It is music that takes up the energies, and the bodies, and the hearts, and the souls, and the time, and the minds of young men who give what they have to it, and give everything they have to it.’ Op het eerste gezicht lijkt Fall Out Boy aan deze eisen te voldoen, maar kijk je verder dan alleen de hoes en de titel dan kom je bedrogen uit.

Het rode boekje

Fall Out Boy maakt muziek die je kent van Blink 182, the Offspring en Dawsons Creek. Het is slappe tienerpunk, high schoolrock zonder overtuiging. Toch zal het enorme mensenmassa’s gaan aanspreken, want het is perfect gemarket. Waarschijnlijk is het rode boekje van VPRO’s 3voor12, ofwel het Rock and Roll handboek, veel eerder verschenen in Amerika, want de stappen zijn duidelijk te herkennen. Zo is er gelet op het imago, de personen en natuurlijk de muziek. De band bestaat uit vier personen en ze zien er allemaal even anders uit. Het motto ‘voor elk wat wils’ is goed in het achterhoofd gehouden. De jongens ogen stoer en hebben allemaal de potentie om veel bandposters te verkopen.

Catchy

De muziek is een melodieuze mix van de hippe stijl emo en wat punk-gerelateerde dingen, dat goed in het gehoor kan liggen. In semi-poëtische woorden wordt er gezongen over de belevenissen die herkenbaar zullen zijn voor de doelgroep. Wat je krijgt is een palet van catchy nummers die heel veel mensen kunnen en gaan waarderen. Maar de band heeft het probleem dat het op Take This To Your Grave nummers laat horen die behoorlijk inwisselbaar zijn. Hierdoor zal de echte muziekliefhebber snel afhaken. Deze band zal waarschijnlijk een grote hit hebben, op alle festivals spelen, veel mensen trekken en dan vergeten worden, want Fall Out Boy heeft blijkbaar het hoofdstukje ‘het belang van originaliteit’ niet gelezen. Dat hadden ze beter wel kunnen doen.