Retourtje jeugd
We kunnen de laatste tijd rustig stellen dat we met een ware retrorevival te maken hebben. Niet alleen op gamesgebied, ook in de tekenfilmpjes op TV zien we dat terug. Op Fox Kids kunnen we tegenwoordig weer kijken naar reruns van He-Man and the Masters of the Universe, en de Teenage Mutant Ninja Turtles. Konami besloot om de plotselinge comeback van de Turtles gelijk te gelde te maken, en bracht voor de GBA prompt een nieuwe game uit.
~
Hoewel de Turtles nog steeds hetzelfde zijn, is er ook het een en ander veranderd. De catchy openingstune uit de jaren ’80 is verdwenen. Dat zal de kids van nu misschien niet zoveel uitmaken, maar voor een ouwe zak zoals ik is dat toch jammer. Verder zijn de bijkarakters een beetje gerestyled naar moderne tijden. April O’Neill draagt geen lelijk geeloranje outfit meer, maar heeft tegenwoordig een sexy naveltruitje. Verder is Shredder kennelijk fan van Wolverine geworden, en heeft hij zijn outfit met enkele scherpe messen en punten uitgebreid. De Turtles zijn en blijven echter de Turtles, en ook Master Splinter is gewoon van de partij.
Variatie
Op het eerste gezicht is Teenage Mutant Ninja Turtles een gewone ouderwetse side-scrolling beat ‘m up. Je kiest een mannetje om mee te vechten, en je gaat op pad. Gedurende het spel kom je echter al snel andere vormen van gameplay tegen. Zo moet je op een gegeven moment hangend aan een glider (soort zweefvliegtuigje) je al schietend een weg naar het einde van een level zien te banen, zoals ook in spellen als R-Type het geval is. Ook zijn er Operation Wolf-achtige schietlevels waar je voortdurend met een cursor snel robotjes af moet knallen voor ze jou te vlug af zijn.
Erg Simpel
Het fijne van dit spel is dat het je weer echt een ouderwets Turtles-gevoel geeft. Destijds waren deze spellen in de arcades en op de 16-bit consoles ook leuk, en dat gevoel van toen heb je nu direct weer. Met de enorme variatie in gameplay lijk je hier dan ook een topgame in handen te hebben. ‘Lijkt’, want er zijn een paar belangrijke minpuntjes aan de game. Het spel is namelijk vrij simpel. Met één middagje intensief gamen is het voor eigenlijk iedere redelijke gamer een eitje om dit spel in zijn geheel uit te spelen. De meeste tijd van het spel gaat eigenlijk zitten in het ontzettend irritante geklik tussen de levels door, als de Turtles een beetje met elkaar lopen bij te kletsen over hun avonturen.
Conclusie
Teenage Mutant Ninja Turtles is een heerlijk schaamteloos retourtje jeugd voor me gebleken. Het spel is (op de irritante tussenscènes na) een genot om te spelen. Jammer genoeg is het wel een heel erg kort genoegen gebleken. Veel mensen nemen het tegenwoordig voor lief dat een spel zoals bijvoorbeeld Max Payne 2 in een uurtje of twee is uit te spelen, maar met ouderwetse retro-actie zoals in deze game zou dat niet het geval mogen zijn. Teenage Mutant Ninja Turtles is een lekker tussendoortje, en smaakt zeker naar meer. Maar dan wel wat moeilijker en meer levels graag!
