Harry Potter and the Chamber of Secrets
Nu de DVD van The Fellowship of the Ring, met daarop meer dan een half uur aan extra scènes, dag en nacht in mijn speler zit, is het moeilijk om nog tijd te vinden voor iets anders. Op een zondagochtend dan toch nog een gaatje gevonden voor het tweede deel van Harry Potter, maar daarna vlug weer voor de tv. Harry Potter and the Chamber of Secrets heeft z’n goede momenten, maar het is bij lange na niet de film die andere films overbodig maakt.
~
Het is tekenend voor mijn Ring-idolatrie dat ik tijdens Harry Potter verschillende scènes zag die me direct aan de Fellowship deden denken, zoals omhelzingen, diverse zinsnedes en het openen van hermetisch gesloten deuren door het mompelen van vreemde talen. Potter heeft bij vlagen ook wel wat weg van de Rings-trilogie: eenzelfde overdadig gevoel voor detail, een overweldigende fantasie en over dat alles heen een vanzelfsprekendheid die je het gevoel geeft dat je tijdens een ochtendwandelingetje echt een groepje Hogwarts-studenten kunt zien oefenen voor een les Defense Against the Dark Arts.
In het diepe
~
Traag
Geheel volgens het stramien van schrijfster Rowling wordt al meteen in het begin een raadsel geïntroduceerd. Huiself Dobby bezoekt Harry om hem te waarschuwen dat hij dit jaar niet naar Hogwarts mag gaan, omdat dat veel te gevaarlijk is. Waarom? Dat kan Dobby niet zeggen. Met deze vraag in de achterzak gaat het verhaal vervolgens langs de familie Weasley, de boodschappen in Diagon Alley en de introductie van een nieuwe leraar naar Hogwarts. Niet onbelangrijk voor de opbouw, maar het gaat allemaal heel traag. Pas wanneer de huiself Harry een tweede keer bezoekt, herinner je je het raadsel en kan het oplossen beginnen.
Wég geloofwaardigheid
Dat oplossen gaat geheel lineair. Harry, Ron en Hermione brainstormen samen over de gebeurtenissen op school, bezoeken de bibliotheek, een leraar die meer weet en tenslotte Hagrid, die ook weer een clou geeft, waardoor ze in een Donker Bos terechtkomen, waar wéér een clou klaarligt. Een potje Cluedo is verrassender. Wanneer dan als een soort Deus Ex Machina een slechterik ten tonele wordt gevoerd, is de geloofwaardigheid zoek.
Tegenstelling
Harry Potter and the Chamber of Secrets biedt kinderen veel goeds, maar voor de wat oudere kijker liggen het tempo en het niveau veel te laag. Bovendien duurt de film lang: twee uur en veertig minuten. Scènes met grote spinnen en enorme slangen bieden wel spanning en brengen in dit tweede deel een duisterder sfeertje, maar dat maakt de tegenstelling met de heldere stukken in school en op het quidditch-veld alleen maar groter.
Opwarmertje
Harry Potter and the Chamber of Secrets is een aardige film. Het boek blijft beter, omdat daar de lineaire structuur geen afbreuk doet aan de opbouw en de spanning. Wie zich echter bijzonder verheugt op The Two Towers, hoeft Harry Potter niet als opwarmertje te beschouwen.
© Hans Roggen 
Filmdepot 
