~

Nog even in het kort het recept van film: Men neme een familie met Marokkaanse wortels waarbij de vader streng is in de leer. In een troosteloze galerijflat in de oude stadswijk woont naast dit gezin een totaal andere familie. Hiervan is de vader een tijd geleden ontslagen als vuilnisman omdat hij voor de ogen van de lokale televisie een Marokkaan in elkaar heeft geslagen. Deze twee families zouden niets met elkaar te maken hoeven te hebben in een ‘moderne’ stad, ware het niet dat de Marokkaanse dochter een relatie krijgt met de zoon van de racist. En tussendoor doet de drugsdealende arische dochter het ook nog even met de Marokkaanse zoon, die een Italiaanse naam heeft aangenomen en het eigenlijk veel liever met mannen doet.

Romeo en Julia

~

Skinheads

~

Fictieve documentaire

Het is de regisseurs niet gelukt om deze spanningsboog eerder aan te zetten. Hierdoor word je als kijker niet de film in gesleurd. Je blijft slechts antipathie voelen voor de nazi en de fundamentalist en een lichte sympathie voor de beide kinderen. Dat is spijtig want nu blijft het slechts een fictieve documentaire van een afgrijselijke week in een achterstandswijk.

De tuinkabouter

De film is duidelijk een lowbudget-productie. Dit zie je af en toe doordat de kleuren niet bij alle opnames even sterk zijn, maar over het algemeen stoort dit niet. Sterker nog, de dvd is uitgebreid opgezet en de schijf heeft een volwassen hoeveelheid extra’s. Zo staat er een waardevol radio-interview op waarin de regisseurs uitleggen hoe ze tot het maken van de film zijn gekomen. Ook behoort een aardige ‘making of’ tot de extra’s. Maar de bonus wordt pas echt compleet door twee korte films van elk ongeveer tien minuten. De eerste film, Tuinkabouter, is een komische sketch over een man in een tuinhuisje die in een graafmachine gaat rijden. De film Rauw gaat over een viertal mensen, die allemaal met elkaar naar bed gaan. Beide films zijn leuk om te zien en geven een duidelijk beeld van wat beide regisseurs nog meer gemaakt hebben.

Aanklacht tegen maatschappij

Kassablanka is in potentie een briljante film, met een perfecte intrige en een spetterende plot. Doordat de regisseurs echter met deze film ook een aanklacht lijken te willen maken tegen van alles en nog wat in onze maatschappij verdwaalt de film in bijzaken. De dvd mag dan goed opgezet zijn, en de twee korte films maken heel veel goed, de hoofdfilm blijft niet meer dan situatieschets van een wijk in de week voor zwarte zondag. Het is helaas een mix tussen een groot aantal gepeperde ingrediënten geworden die er net niet in slaagt om een duidelijke smaak achter te laten.

~

Robert Redord speelt Wayne Hayes, een zakenman in de nadagen van zijn carrière. Na een ontbijt geeft hij zijn vrouw Eileen een kus en stapt in zijn auto. Elke morgen dezelfde routine. Tot hij op een ochtend staande wordt gehouden. Arnold Mack (Willem Dafoe) tikt op de autoruit en vraagt wat tijd. Hij stapt met een pistool in de hand in de auto. De twee mannen blijken elkaar te kennen. Redford is de geslaagde zakenman en Dafoe de ontslagen werknemer, die thuis slachtoffer is van zijn bazige vrouw en inwonende schoonvader.

Omzwervingen

~

FBI

The Clearing is een film die vooral acteerwerk laat zien. Redford is na zijn ochtendritueel overgeleverd aan een man die zich slechts bezighoudt met zijn eigen toekomst. Dafoe heeft een beslissing genomen en daarbij mogen slachtoffers vallen. Redford begrijpt pas laat zijn penibele situatie. Thuis overdenkt Eileen, een rol van de Engelse actrice Helen Mirren, haar huwelijk en probeert de informatie van de FBI een plek te geven in haar dagelijks leven. Haar kinderen komen thuis en proberen steun te geven.

Valse snor

In The Clearing wordt ingetogen geacteerd. Met een minimum aan effecten wordt een drama in beeld gebracht, waar de Nederlandse kijker zich nog wel vaag iets van herinnert. Voor het maken van een film in Amerika met dit thema is lef nodig. Brugge is erin geslaagd om zijn drie hoofdpersonen in de Nederlandse karakters neer te laten dalen. Redford, Dafoe en Mirren spelen prachtige rollen. Natuurlijk blijft de bioscoopbezoeker kijken naar Redford met rimpels, Dafoe met een valse snor en Mirren die maar geen echte echtgenote van Redford wil worden. Die gegevens moeten voor lief worden genomen. Zodra dat is gebeurd, blijven de mooie rollen over. Twee Amerikaanse acteurs en een Engelse actrice zijn in de huid gekropen van mensen uit een Nederlandse geschiedenis. Ze acteren angst, frustratie, liefde en onwetendheid en doen dit overtuigend.

Thriller?

Je moet niet naar The Clearing gaan om een spannende thriller te zien. Het puntje van de stoel krijgt vrijaf. Voor het kijken naar The Clearing is een rustige avond nodig, een kop koffie voor en tijd na de film om te ontspannen. The Clearing verdient een goed glas wijn in een prettig bruin café.

~

~

Vreemde hiaten

Of zin in hebben, want het enige dat Sky Captain & The World of Tomorrow eigenlijk hindert, is dat niemand meer zit te wachten op dergelijk enthousiast escapisme: tijdens het kijken naar de steeds vreemder wordende situaties, realiseert de kijker zich dat dit soort sciencefiction niet voor niets uit de mode is geraakt. Toegegeven: het is allemaal erg opwindend om te zien, maar ook erg onwaarschijnlijk. Daarnaast stapt Conran zo snel mogelijk over elke vorm van realistisch drama heen. Nu vindt uw recensent dat wel prettig, maar het levert ook vreemde hiaten op in de verhaallijn.

Plezierige ontsnapping

De keuze voor zoveel fantasie en dromerij valt te prijzen. Maar dromerij alleen is tegenwoordig simpelweg niet voldoende om mensen naar de bioscoop te lokken. De opvatting dat een film een pleziere ontsnapping aan de werkelijkheid zou moeten zijn, past misschien goed bij het jaren veertig-thema van Sky Captain, maar zoiets is 2004 bepaald geen garantie voor een groot publiek. Integendeel zelfs, zou ik zeggen.

Zacht en speels

Sky Captain is dus, ondanks het spetterende enthousiasme, geen film voor iedereen. Een zekere mate van onschuld en een beetje goede wil zijn vereist. Daarom is het maar goed dat niet iedereen, maar bijvoorbeeld iemand zoals u, met uw zachte en speelse inslag, naar Sky Captain gaat. De film verdient dat beetje krediet ook. Laat die ‘grappige’, cynische vrienden van u dus maar thuis. Neem liever hun kinderen mee.

Bad Guy (Nabbeun namja)

~

(Ki-duk Kim, 2001 • Total Film)

Alweer de zevende speelfilm van de productieve en controversiële Zuid-Koreaanse regisseur Kim (The Isle, Spring, Summer, Fall, Winter… and Spring), en opnieuw een moeilijk, indringend drama met wrange thematiek en een gruwelijk onderwerp. De brute pooier Han-ki (een zwijgende maar onvergetelijk intense rol van acteur Jae-hyeon Jo) dwingt een studente tot prostitutie, en in een harde omgeving van wreedheid, betaalde seks en dreigend geweld ontvouwt zich tussen de twee een even bizarre als fascinerende relatie. Kim doet dit verhaal met de voor hem gebruikelijke statische, kleurrijke beelden en stukjes visuele poëzie briljant uit de doeken. Lichamelijke pijn, hoe erg ook, is hier volkomen ondergeschikt aan geestelijke, en uit seks en geweld kan net zo goed haat als liefde spreken. Voor wie niet afgeschrikt wordt door zulke gegevens is Bad Guy een bijzonder ontroerende en aangrijpende film. Helaas ontdaan van vrijwel alle extra’s die wel op de Koreaanse en Engelse uitgaven staan. (PC)

Le Tango des Rashevski

~

(Sam Garbarski, 2003 • Homescreen)

Wanneer oma overlijdt, komt de joodse familie Rashevski bij elkaar voor de begrafenis. De tijd erna staat in het teken van de worsteling die de familie heeft met het jodendom. Aan de ene kant hebben ze zich afgewend van de orthodox-joodse kerk, maar aan de andere kant voelen ze dat hun wortels joods zijn en kunnen ze daar geen afstand van nemen. Met subtiele humor wordt een beeld gegeven van hoe de joden na de Tweede Wereldoorlog hun geloof soms verliezen maar nooit vergeten. Een hartverwarmend en humoristisch familieportret dat op de juiste momenten de doxa van religie weet te relativeren.

Op twee korte films na zijn de extra’s niet heel erg bijzonder. Er staan enkele trailers op van andere films, kerstrecepten en de complete uitvoering van de tango die in de film op de achtergrond te horen is. Ook kan je een door Garbarski geregisseerd reclamespotje zien en een klein stukje inprovisatie op de set van Le Tango des Rashevski. De twee korte films, beide geregisseerd door Garbarski, zijn beide meer dan het bekijken waard. De eerste, La Dinde (de kalkoen), is een humoristich filmpje over de Karl, kerstkalkoen van de joodse familie die het van avondeten tot huisdier schopt. Joyeux Noël Rashid gaat over een islamitisch jongetje dat zo betoverd wordt door de charme van kerst dat hij besluit met zijn eveneens islamitische vriendje Ibrahim stiekem kerstfeest te gaan vieren. De schattige manier waarop deze twee straatschoffies islamitische elementen en het katholieke kerstfeest combineren is aandoenlijk en erg humoristisch. (HdV)

Kops

~

(2003, Josef Fares • Total Film)

Jalla! Jalla! (2000) was een leuke film. Blijheid en goedmoedige humor voor de niet al te kritische kijker. Om van Kops, de tweede film van de jonge Libanees-Zweedse regisseur Josef Fares, te kunnen genieten, moet je echter wel een heel erg roze zonnebril opzetten. Wie dit niet kan opbrengen zal nog een zware kluif hebben aan deze rommelige en overdreven verzameling flauwekulscènes. Torkel Petersson en de zoon van de regisseur, Fares Fares (beiden uit Jalla! Jalla!) spelen politieagenten die in een slaperig Zweeds dorp zelf misdaad creëren om zo de sluiting van hun overbodige bureau te voorkomen. Een potentieel leuk gegeven voor een komedie, maar Fares wist zijn enthousiasme en fantasie niet binnen de perken te houden en leverde met Kops een al te absurde film af. Enkele grappen daargelaten werkt het gewoon niet, hoe hard de acteurs ook hun best doen. Hopelijk neemt Fares de volgende keer wat gas terug. Of volgt hij het voorbeeld van Lukas Moodysson, die andere begaafde Zweed die lieve komedies maakte en toen het roer volledig omgooide en zich nu op snoeiharde realistische drama’s concentreert. (PC)

A Man Apart

~

(F. Gary Gray, 2003 • RCV)

Wanneer zijn vrouw wordt vermoord door de handlangers van de zojuist door hem ingerekende drugsbaas, zet de op wraak beluste politieagent Sean (Vin Diesel) de achtervolging in. Zijn speurtocht verloopt onder een spervuur van actie, kogels, gevechten, achtervolgingen, ontploffingen en drugs (en bijbehorende bombastische soundtrack) en leidt naar een nieuw Mexicaans drugskartel dat hij ook maar eventjes oprolt.
Aangezien stoere Sean ‘van de straat komt’, is hij een politieagent die de grenzen van de wet regelmatig overschrijdt. Met zijn drie octaven te lage stem kraamt hij afwisselend gespierde en vunzige taal uit. Dit staat garant voor een eerste klas spierballenfilm die ongetwijfeld enerzijds gewenste identificatie (bij zestienjarige jongetjes) en opwinding (bij dito meisjes) weet te garanderen. Regisseur Gray bewees met The Negotiator actie met intelligentie te kunnen vermengen, maar had bij A Man Apart enkel oog voor het testosteron. Dit soort films wordt voor dit soort publiek gemaakt en dat pubiek is van redelijke omvang, maar wanneer ik zeg dat de trailer van Kill Bill voor mij het hoogtepunt van de dvd was, weet je wel hoe laat het is. (HdV)

Memento Mori (Yeogo goedam II)

~

(Tae-Yong Kim & Kyu-Dong Min, 1999 • De Filmfreak)

Deze Zuid-Koreaanse dramatische horrorfilm (het tweede maar volledig losstaande deel in de trilogie Whispering Corridors) is een vreemde eend in de bijt. Op een meisjesschool pleegt een leerlinge zelfmoord. De voorgeschiedenis en het effect daarvan op de rest van de klas wordt op een trage, ontoegankelijke en soms ronduit verwarrende manier uit de doeken gedaan. Zoals wel vaker in Aziatische horrorfilms zijn hier plot, karakterontwikkeling en een lineair narratief volledig ondergeschikt aan sfeer. Dat werkt voor sommigen vervreemdend, voor anderen weer fascinerend. Wie er geen geduld voor heeft kan er beter niet aan beginnen. Maar wie genoegen neemt met zulke aanvankelijke hindernissen, zal kunnen genieten van de vaak schitterend gefilmde, uiterst sfeervolle beelden en de uitmuntende prestaties van de debuterende actrices, die de aandacht vasthouden waar het verhaal dat niet doet. (PC)

Out of Time

~

(Carl Franklin, 2003 • Dutch Filmworks)

Hoe los je een moord op wanneer al het bewijs erop duidt dat je zelf de dader bent? Daar draait het om in deze misdaadthriller met Denzel Washington. De hoofdrol die hij speelt in Out of Time is hem op het lijf geschreven, maar is toch wel onder zijn niveau. De hele film is nogal ver gezocht, en toch wordt hij best spannend zodra de race tegen de klok begint. Puur vermaak, zo moet je naar deze film kijken. Een bioscoopkaartje betalen om Out of Time te zien ging wat ver, maar deze dvd een keer thuis op de bank bekijken kan geen kwaad als je van dit genre houdt. Extra tijd hoef je trouwens niet in te lassen, want de dvd-versie biedt je verder niets (of je moet dol zijn op het bekijken van trailers van andere films). Blijkbaar was er over Out of Time niet veel meer te vertellen. What you see is what you get! (NvE)