De geest swingt uit de fles
Een geest die alles tovert wat je maar wenst. Leuk voor een tekenfilm, maar hoe breng je dit op het toneel? De musical Aladdin is het gelukt, want anders dan de naam doet vermoeden, steelt de geest de show.
De musical Aladdin is gebaseerd op de gelijknamige tekenfilm van Disney. De straatrat Aladdin wordt verliefd op prinses Yasmine en met de hulp van een geest probeert hij haar hart te veroveren. De musical vertelt hetzelfde verhaal, alleen enkele details zijn wat veranderd. Zo spelen dieren als het aapje Abu en voorwerpen zoals het kleedje een grote rol in de film en niet in de musical. Abu is nergens te bekennen, het kleedje komt alleen naar voren in het nummer ‘De Wereld wacht’ en Iago is het menselijke hulpje van Jafar geworden.
Arabisch sprookje met Nederlandse tint
Met kleurrijke kostuums en het decor probeert de show ons in Arabië te laten wanen. Dat lukt het grootste gedeelte van de tijd, zeker door de
mooie kostuums, maar de erg Hollandse cast leidt hier weleens van af. Gelukkig heeft de show ook veel zelfspot, zo laten ze klompen zien als souvenirtje uit Agraba.
De Nederlandse vertaling van Erik van Muiswinkel is ook erg goed. De Engelse Disneyfilm had natuurlijk al een Nederlandse vertaling, maar de musical is weer hertaald en zit vol actuele grappen. Ook de bekende nummers zijn soms net anders ‘A whole new world’ is in de Nederlandse film ‘Een nieuw begin’ en in de musical ‘De wereld wacht’. De kwaliteiten van Van Muiswinkel als cabaretier klinken ook door in de vertaling, al lijken sommige grappen of verwijzingen aan een deel van het (jonge) publiek voorbij te gaan. Denk aan verwijzingen als ‘zo sterk zijn als Badr Hari’ of ‘Sammy kijkt nooit meer omhoog’.
Van moment naar moment
‘Hebben jullie me gemist?’ vraagt Stanley Burleson als de geest, wanneer hij na ruim 50 minuten na het openingsnummer weer op het
podium verschijnt, omdat Aladdin over de fles wrijft. Een terechte vraag, want pas op dit moment met het nummer ‘Vriend als ik’ komt de show echt op gang. De show krijgt elke keer wat vaart als de geest op het podium is. Dat is erg fijn, maar ook een nadeel, want op andere stukken is de show wat traag. Nummers die eruit springen zijn het openingsnummer ‘Arabische nacht’, ‘Vriend als ik’, ‘Prins Ali’ en het enige goede nummer waar de geest niet in zit: ‘De Wereld wacht’. In dit laatste nummer stappen Yasmine en Aladdin op het kleedje en vliegen rond in een sterrenhemel, een bijzondere scene op het podium. Ook tijdens de andere genoemde nummers pakt de show groots uit met veel kostuumwisselingen en grootse choreografieën.
Het absolute hoogtepunt is het nummer ‘Vriend als ik’. Alleen al voor dit nummer verdient Aladdin Musical Awards voor kostuumontwerp, decorontwerp, choreografie en de acteerprestaties van Stanley Burleson als geest. Voor Nederlandse musicalbegrippen wordt er enorm groot uitgepakt in het nummer waarin de geest in een gouden grot uit de fles komt en zingt dat Aladdin nog nooit zo’n goede vriend heeft gehad als hij. Hierbij tovert hij van alles tevoorschijn, van eten, tot danseressen en meer. Dit nummer moet je live in het theater gezien hebben, om te begrijpen hoe geweldig het is.
Een gemiste kans ligt er voor de slechteriken Jafar en Iago, hun karakters zijn als slechteriken niet zo goed uitgewerkt. Zo hebbende meeste slechteriken van Disney een geweldig solonummer dat hun karakter vormt, dat is in het verhaal van Aladdin niet het geval. Daarnaast brengt met name Iago (Darren van der Lek) de nodige luchtigheid in de show met zijn niet altijd even geslaagde grappen. Wie ook aan deze luchtigheid bijdraagt is één van de boomlange vrienden van Aladdin, Babkak (Florian Avoux).
Een vergelijking met de musicalklassieker The Lion King lijkt snel gemaakt, maar de twee shows zijn totaal niet te vergelijken. Aladdin heeft een totaal eigen karakter met veel hoogtepunten die laten zien dat je een cartoon ook goed op toneel kan vertolken. Deze musical is een aanrader voor wie wil wegdromen bij een sprookje uit verre landen. Een familiemusical, die je gerust ook zonder kinderen kunt bezoeken.
Roy Beusker 
Doris Konings 
bijzonder. Over het algemeen is de voorwaarde voor een goed verhaal minimaal één hoofdpersonage waar het publiek zich mee kan identificeren. De musical vertelt het verhaal van de ‘eilanders’ die de ‘vliegtuigmensen’ opvangen. Stuk voor stuk identificeer jij je als publiek met de verschillende mensen. Zo zijn er de Amerikaanse Diane en Britse Nick, die verliefd op elkaar worden, is er de trotse vrouwelijke pilote die haar emoties probeert te onderdrukken en is er het koppel Kevin en Kevin, dat wil verbergen dat ze gay zijn.
muziek en vice versa. Bovendien ondersteunt het decor deze dynamiek, doordat het de vorm heeft van een Romeinse theaterarena. Afwisselend zitten en staan de ‘vliegtuigmensen’ en de ‘eilanders’ in de arena. Alle acteurs spelen meerdere rollen. Zo speelt Frank van den Hengel Kevin, de ene helft van het homokoppel, en Ali, de islamitische passagier die behoorlijk gewantrouwd wordt. Als publiek ben je geen moment in verwarring door al deze dubbelrollen en dat komt vooral door de goede staging en choreografie van Daan Wijnands.
Machiel Coehorst 
This work is from the William P. Gottlieb collection at the Library of Congress. Rights and restrictions. In accordance with the wishes of William Gottlieb, the photographs in this collection entered into the public domain on February 16, 2010. 
HBO en Warner Bros. Discovery 
Marco Borggreve 
vooraan dicht op elkaar staat, houdt dat niemand tegen om zich te laten gaan. Want bij een energieke show hoort uiteraard ook een energiek publiek. Antoon zorgt dat iedereen in de zaal zich de koning van de dansvloer voelt. Zelf danst hij niet zoveel, maar hij staat zeker niet stil. De heuse stuiterbal benut elke centimeter van het podium door te springen en rennen.
Als je denkt dat het hoogtepunt daarmee bereikt is, dan heb je het mis, want de jongens van hiphopgroep Fokke Simons zijn ook van de partij. De joviale stuiterballen zorgen ervoor dat iedereen in beweging blijft. Een zee van hoofden lijkt bijna in trance mee te schudden op de muziek. De eerste rij beweegt zelfs perfect synchroon. Het valt bijna niet op door de vlaag gifgroene rook en lichten, maar toch staat er een groen bierkratje op het podium: Heineken. Maar waar past een lekker biertje bij? Een warme dag aan het water natuurlijk. Paul Sinha mag niet ontbreken aan de gastenlijst. Samen met Antoon dompelt hij het publiek onder in een zomergevoel met hun hit ‘Bootje’. Stilstaan is geen optie, want Paul roept iedereen op om te springen. Al dat springen en dansen zorgt voor zware voeten, maar het is wel ontzettend gezellig.
Priya Wannet 
mily, waarin prinses Diana nog altijd een belangrijke rol lijkt te spelen. Het gaat niet goed met prins Harry, hij slaapt steeds slechter en praat nog steeds met zijn dode moeder Diana. Als hij verliefd wordt op de actrice Meghan Markle, dan willen prins Charles en prins William ingrijpen.
.G. Schmidt, waarbij de oude Annie voortleeft in de gedachten van mensen en ook naar het verleden kijkt.
e lakeien of de dreigende pers en ze vormen het keurslijf van de familie. Ze zijn zoals ze zelf zingen: onzichtbaar en dienend. Het decor is minimaal en daar is goed over nagedacht. De panelen aan de zijkant veranderen per locatie en tonen vaak het portret van The Queen die het familiedrama aanschouwt. Een ondersteunende rol die opvalt is die van patatbakker Grace, gespeeld door Gitty Pregers: wat een stem!
Joost Festen 
Pixabay 
Pixabay 
Dominik Scythe 
