~

Over het openingsnummer Stiekem Gedanst, dat dit album zijn naam gaf, hoeven we het natuurlijk niet te hebben. Alleen iemand die nooit buiten komt, herkent de woorden ‘drie uur ’s nachts, zeven januari’ niet. En alleen een frigide geheelonthouder kan, bij het horen van dit nummer, beide voeten van de dansvloer houden. Hetzelfde geldt eigenlijk voor het nummer Zoveel Te Doen, een ode aan het studentenleven. Een nummer waarin de dagelijkse frustraties van zanger Bert Hermelink uiteenlopen van ‘de huur nog overmaken, en de tandarts zometeen’ tot minder alledaagse bekommeringen als ‘ik moet de zon in Japan onder zien gaan’ en ‘ik moet nog zwemmen in de Stille Oceaan’.

Het centrale thema op Stiekem Dansen is, hoe kan het ook anders, de liefde. Met name verbroken relaties doen het goed. Maar liefst zes van de tien nummers zijn bijzonder haatdragend, met teksten als ‘zie maar met die duffe sukkel’ of ‘je weet best dat er meer in zat, maar je hebt je kans gehad’. Maar Stiekem Dansen bevat naast een aantal nummers waarin Hermelink zijn exen een flinke trap na geeft, ook een aantal nummers waarin nieuwe liefdes opbloeien, zoals Het Nut Van Volle Maan.

In 1981 dringt de populariteit van de Nederlandstalige rock door tot de hitparade. Rondom de groep Doe Maar, dat jaar nummer 1 met De Bom en Pa, ontstaan korte tijd zelfs hysterische taferelen, die slechts zijn te vergelijken met ‘de Beatlemania’. In hun kielzog bereiken ook groepen als Toontje Lager en Het Goede Doel de top 10. Deze vergelijking ligt, muzikaal gezien, voor de hand. Goed dansbare platen met een vleugje ‘vernederlandste’ reggae. Het merkwaardige is dat Toontje Lager altijd in de schaduw van Doe Maar is blijven staan. Bijzonder onterecht, als u het mij vraagt. De opvolger van Erop Of Eronder (’82) is een volwassen album dat allerminst onder doet voor het werk van Doe Maar. Eenvoudige verstandopnulendansen muziek met zeer humoristische teksten over serieuze onderwerpen. Dit album van Toontje Lager, een gezelschap bestaande uit Erik Mesie, Joost Witte, Bert Hermelink, Gerard de Braconier en Huub van Melick, mag in geen enkel zichzelf respecterend studentenhuis ontbreken.

~

Toch is het album niet zo stoffig als andere debuutalbums. Misschien klinkt de band wat gladder dan als wat er in hun latere werk naar voren komt, maar de kracht van de nummers is hierdoor niet verdwenen. Lekkere teksten met een hoog frustratie gehalte, als was het geschreven door Alanis Morissette, maken dat de nummers lekker zijn om te beluisteren en mee te brullen. “Er is niemand die meer dan ik, zal weten over jou” uit de song “Alles of niets” is zo’n perfect waarheid als een koe die op sommige momenten fantastisch is om te horen. Met dit nummer is dan ook een van de toppers van deze CD genoemd.

Wel blijkt uit de CD dat de band nog niet zo volwassen is als tegenwoordig. Zo lijken de intro’s van “Laarzen aan mijn voeten” en “’s Nachts in mijn dromen” eigenlijk best op elkaar, en maken dit soort overeenkomsten het album af en toe eens wat eentonig. Ook zijn de teksten goed, maar staat de CD wel bol van de negatieve, niet ver doordachte teksten. Maargoed voor elke stemming is er een geschikte CD denk ik maar.

Over het algemeen is dit dus een mooi debuut van de band, die live wel minstens net zo goed over weet te komen als in de studio. De band is op dit album nog duidelijk aan het groeien, wat ze later ook bewezen hebben in de drie albums die er daarna nog uitgekomen zijn. Desalniettemin is het echt een leuke CD. En is hij inmiddels ook gunstig geprijsd.