Plots kwamen singer-songwriters als Bob Dylan en Johnny Cash om de hoek kijken. Voor de fans van het eerste uur was dat aanvankelijk even slikken. Het contrast met de eerste twee albums kon haast niet groter. Voor wie zich vooral idenitificeerde met de donkere, psychedelische rock uit BRMC’s beginperiode is er nu goed nieuws: BRMC’s zojuist verschenen vierde album Baby 81 markeert de terugkeer naar het geluid waarmee het allemaal is begonnen; shoegazer die doet denken aan The Jesus and Mary Chain, Spiritualized, The Stone Roses en The Velvet Underground. Na het overdenken van de zonden, na de bezinning, is er nu weer tijd om ouderwets te rocken. Blijkt Howl achteraf gezien toch niet meer dan een tussendoortje te zijn geweest. Wel een allersmakelijkst tussendoortje overigens.

Singer-songwriterplaat

~

Ouder en wijzer

Op Baby 81, een titel die verwijst naar de 81e patient die na de tsunami in Azië in het ziekenhuis belandde en symbool werd voor de vele verloren en vermiste kinderen, is de zang van Hayes weer lijzig en hypnotiserend en de muziek wederom melancholisch, donker en dreinend. Opener Took out a Loan had zo op BRMC’s debuutalbum uit 2001 kunnen staan. Het doet sterk denken aan Red Eyes and Tears. Berlin – inderdaad… geschreven in Berlijn – borduurt verder op die vroege BRMC-sound. Weapon of Choice doet denken aan de psychedelische drugspop van Kasabian, Lien on Your Dreams is The Stone Roses ten voeten uit, en de pianopassage van het ingetogen Windows memoreert aan Summer in the City van The Lovin’ Spoonful – later bekend geworden door de cover van Joe Cocker.

~

Een enkele keer vertilt BRMC zich, bijvoorbeeld in het U2-esque All You Do Is Talk. BRMC en grootse stadionrock, dat gaat niet samen. Maar door de bank genomen is Baby 81 een alleraardigst album. Een album waarop de fuzz en feedback eens niet de overhand hebben gekregen. Bovendien is de zang in vergelijking met de eerste twee albums iets verder naar voren gehaald – ook mannen in zwarte leren jasjes worden wijzer – en ook de songgerichte aanpak van Howl blijkt als je goed luistert toch zijn sporen te hebben nagelaten. Baby 81 combineert het zompige, gruizige geluid van de eerste twee albums, met de melodieuze pop van Howl. Hits als Love Burns, Whatever Happened to My Rock ‘n’ Roll (debuutalbum) of Weight of the World (Howl) levert dat niet op, en de donkere wanhoop van vroeger was misschien net ietsje spannender, maar desondanks zullen de eerste drie van Baby 81, Took out a Loan, Berlin en Weapon of Choice de fans doen watertanden. Whatever happened to my rock ‘n’ roll? Zie hier!

Mooie, breekbare liedjes voorzien van hoge, ijle vocalen, dat is waar Tony Dekker patent op heeft. Verwacht van hem geen macho geblaat, hippe kleren of stoere poses. Dekker is de rust zelve en spreekt nooit een onvertogen woord. Met zijn ingetogen creaties balanceert hij immer op het randje van zoet en melancholisch. Zoals bijvoorbeeld ook singer-songwriter Nick Drake dat doet, met wie de Great Lake Swimmers wel worden vergeleken.

Opnames

~

Uitgebreid instrumentarium

Dit keer heeft Dekker zich laten inspireren door de Canadese landschappen. Stilistisch is er echter weinig nieuws onder de zon: de Canadees gaat door op het rustieke pad dat hij met Great Lake Swimmers en Bodies and Minds al bewandelde. In vergelijking met de eerdere twee albums is de productie misschien iets voller en heeft Dekker nu meer plek ingeruimd voor arrangementen. Zo is er meer aandacht voor instrumenten als banjo, pedal steel en orgel. De folk waar Dekker van oudsher zijn toevlucht in zoekt, heeft op Ongiara gezelschap gekregen van alt.country. Toch is het nog steeds Tony Dekker die met zijn ingetogen gitaarspel en subtiele, fluisterende zang de show steelt. Zoals in de mid-tempo alt.country opener Your Rockey Spine, het nummer dat zeker ook de fans van Neerlands alt. country hoop in bange dagen El Pino and The Volunteers zal kunnen bekoren. Ook het ingetogen, Audiotransparent achtige Backstage with the modern Dancers, het Neil Young-esque Changing Colours en de dramatische tranentrekker Where in the world are you maken diepe indruk. Ik kan niet anders zeggen: een prachtige plaat, deze derde van de Great Lake Swimmers! Alle fans van de in deze recensie genoemde bands kunnen hem blindelings aanschaffen.