Muziek / Album

Americana in vele vormen

recensie: Americana Update – Volume 2
Americana Update 2

In deze Americana-update ruimte voor talent uit Nederland en van overzee. We bespreken onder andere het debuutalbum van een uniek samenwerkingsverband van twee broers met Away With Birds, en ook twee langverwachte albums. Vier jaar moesten we wachten op het nieuwe album van de country noir act Point Quiet dat weer helemaal de moeite waard blijkt te zijn. Het duurde maar liefst vijf jaar voordat Suzanne Jarvie ons kon tracteren op een vervolg op haar debuut. Dat het vervolgens de luisteraar ook nog maanden kost om het album op waarde te schatten en te laten schitteren, is op zijn minst bijzonder te noemen.

Suzanne Jarvie

Het eerste album van Suzanne Jarvie was zo overdonderend goed dat bij het beluisteren van dit tweede album “het kwartje” maar niet wilde vallen. De echo van het debuutalbum bleef tussen de oren klinken, maar na vele draaibeurten geeft In The Clear dan toch ineens zijn pracht vrij. Natuurlijk zijn de onderwerpen niet meer zo persoonlijk als op het debuut dat verhaalde over de miraculeuze genezing van haar zoon die herstelde van een val van de wenteltrap. Dat voorval was mede aanleiding tot de switch van Jarvie van jurist naar muzikant.

In de bijgesloten release notes neemt de zangeres je meteen één moeilijkheid uit handen: niet alle teksten zijn te doorgronden, omdat ze tegelijk met de melodie in haar op kwamen voor ze betekenis hadden. Sommige liedjes, zoals het titelnummer, verhalen duidelijk wel. ‘In The Clear’ gaat over het trauma dat de hele familie trof door het ongeval van haar zoon. Ook de albumopener ‘Headless Rider’ grijpt terug op het voorval, maar dan vanuit het perspectief van de tweelingzus van haar zoon. ‘All In Place’, waarbij toepasselijk alle puzzelstukjes op zijn plaats vallen, ontpopt zich tot mijn persoonlijke favoriet, Tekst, melodie en instrumentatie passen mooi in elkaar. De begeleiding van piano en viool ondersteunt naast het gitaarspel heerlijk het liedje.

De productie is wederom in vakkundige en smaakvolle hand van H. Chris Brown, die ook piano en hammondorgel speelt. Dat Brown een speciale band heeft met de muziek van Jarvie merkten we live ten tijde van de release van Spiral Road. Die chemie horen we ook nu weer op het eveneens overweldigende In The Clear.

 

Away With Birds

De broers Pat en John Currie maken afzonderlijk al zo’n twintig jaar muziek. John speelde met The Cranberries, Xavier Rudd, The Kings of Leon en Scott Matthews. De vergevorderde dementie van beide ouders bracht de broers samen om muziek te maken. Het fungeerde als uitlaatklep in deze periode met veel emoties. Het album werd zo goed als live opgenomen op een zolderkamer in Amsterdam in samenwerking met Sjoerd Spoelstra op toetsen en achtergrondzang. Ze doopten de samenwerking Away With Birds. Ondanks de emotionele aanleiding van het samenwerkingsverband is het album heel rustig van toonzetting, al trekt het niet onopgemerkt aan je voorbij. Daarvoor bieden het album en de composities te veel elementen die soms freaky aandoen, maar ook af en toe sterke verbindingen hebben met het muziekverleden van de broers.

Luister naar het nummer ‘Boat By The River’, waar de geest van Crosby, Stills, Nash & Young in rond lijkt te waren. De fraaie geluiden van de op dwarsfluit lijkende klanken van de melodica, gespeeld door Spoelstra, maken de totaalbeleving compleet. Invloeden die hen worden toegeschreven zijn Bonnie ‘Prince’ Billy, Sparklehorse en Vic Chesnutt. Niet de minsten zou ik zo zeggen en het doet ze recht. Het album Away With Birds verdient het om breed omarmd te worden door liefhebbers van voornoemde namen. Geef ze de ruimte om zich aan je te ontvouwen in deze pure uitbarsting van talent en emotie in muziek die beleefd mag worden.

 

Point Quiet

Ik bewaar een bijzonder plaatsje in mijn muziekhart voor de Nederlands formatie Point Quiet. De reden is simpel: ze stellen tot op heden nooit teleur en maken een vorm van Americana die redelijk uniek te noemen valt in het genre van Country Noir. De donkere kant van de Americana, maar dan verlicht op een manier die het hart van de liefhebber heftig doet kloppen van genot. Gelukkig duurde het nu slechts vier jaar na het vorige album voordat Walking In The Wild op ons werd losgelaten. Opnieuw herbergt dit album stuk voor stuk juweeltjes die zich samen laten vloeien tot het dozijn dat dit album vult.

De sfeer die het kwintet neerzet laat zich het makkelijkste typeren door te denken aan de muziek van Neil Young met zijn rustige stijl en niet te country, maar dan met een zanger met een diepe, donkere stem. Ook de kwaliteit van de composities mag zich meten met het werk van de grootmeester. De thema’s die worden aangeroerd zijn de belangrijke onderwerpen van het leven als liefde, verlies en schoonheid. Het gaat ook over verbintenissen die ons leven bepalen en de tochten die we dwalen door het leven. De ups en downs die het leven zo boeiend maken en het waard maken om geleefd te worden. De muziek van Point Quiet op haar beurt maakt het waard om gehoord en vooral doorleefd te worden. Het is geen album dat je makkelijk weg slikt, maar dat zijn pracht past ontvouwt als je tijd investeert om van hoogtepunt naar hoogtepunt te vliegen langs alle twaalf liedjes. Geen moment verslapt de greep die de band op de luisteraar heeft. Klasse plaat!

 

De toegift: Steve Forbert

Wie herinnert zich niet ‘Schoolgirl’ van Steve Forbert? Een liedje uit 1980 dat een jaar later in de top20 belandt in ons land. Forbert zit inmiddels bijna veertig jaar in de muziek. In de maanden voor het verschijnen van The Magic Tree herstelde Forbert van een nieroperatie en chemotherapie. De optimistische liedjes van dit nieuwe album laten de kracht horen die Forbert vond zowel in de magie van het herstel als in de steun van zijn huidige partner, die hem al zeventien jaar in zijn leven vergezelt. Dit zoveelste album van Forbert verscheen vorig jaar en viel pas veel later op, maar verdient alsnog de aandacht van de Americana-liefhebber. Vergeet het jeugdige hitje en verbaas je over de diepgang en het optimisme in The Magic Tree. Forbert verhaalt positief over het leven.