Film / Films

Zeilmeisje met diepgang

recensie: Adrift (vod/dvd)

De beste zeilfilm is waarschijnlijk al eens gemaakt met All is lost (2013), waarin Robert Redford in een zwijgende rol worstelt met de elementen. Je zou Adrift een vederlichte variant voor een jongere generatie kunnen noemen. Dankzij de slimme niet-chronologische plotopbouw en het sterke acteerwerk van Shailene Woodley wordt het zowaar nog meeslepend.

Het nadeel van waargebeurde verhalen is dat de uitkomst al vaststaat. In de eerste scène van Adrift bevinden we ons al op volle zee, op een zeiljacht dat water maakt, met een geknakte mast. Hoofdpersonage Tami was bewusteloos en ontdekt nu dat haar zeilmaatje Richard afwezig is. In de verte dobbert een reddingssloep. Wij weten: dit wordt overleven.

Tegelijkertijd vragen we ons af: wat is hier gebeurd, wat is de relatie tussen Tami en Richard, wat deden ze daar midden op de oceaan en hoe loopt dit af. Die laatste vraag is nu niet meteen de spannendste. Want a: het is een waargebeurd verhaal, en b: Tami is alleen. Rara, wie zou dit verhaal voor de eeuwigheid hebben bewaard?

Opbloeiende romance

De IJslandse regisseur Baltasar Kormákur (Everest, Jar City) is gepokt en gemazeld in het betere genrewerk en weet wel hoe je de zaken spannend houdt. Steeds springt hij heen en weer in de tijd.  En zo zien we hoe de extroverte Tami tijdens een wereldreis de introverte Richard ontmoet. Hoe de twee als een blok voor elkaar vallen. En hoe ze de uitdaging aangaan om een jacht de Stille Oceaan over te zeilen naar Californië.

Kormákur wisselt de verhaallijn van de opbloeiende romance af met scènes waarin de twee een storm tegemoet zeilen en de verhaallijn over het overleven op een stuurloos schip. We leren zo de karakters beter kennen. De orkaan waarin het schip bijna ten ondergaat, vormt de spectaculaire en dramatische apotheose van dit survivaldrama. Zelden werd een botsing tussen een schip en een te grote golf en de desoriëntatie die daarop volgt, zo pakkend verbeeld.

Gelaagd karakter

Kormákur heeft nog een daverende verrassing in de mouw, die voor kenners van het zeilgenre overigens niet geheel onverwacht zal komen. Toine Heijmans paste in zijn roman Op Zee, en de verfilming daarvan, ook al een dergelijke plotwending toe. Dat wil niet zeggen dat we hier met jatwerk te maken hebben. Het boek dat de echte Tami Oldham over haar avontuur schreef, verscheen al in 1998.

Dat we als kijkers meeleven met de avonturen van dit zeilpaar is vrijwel geheel op het conto van actrice Shailene Woodley, die de film ook produceerde, te schrijven. Zij krijgt de ruimte om een gelaagd karakter neer te zetten. Op het eerste gezicht lijkt Tami een enigszins verwend Californisch meisje op wereldreis. Langzaam ontdekken we dat achter haar wilde spontaniteit en impulsieve daden enige geestelijke onbalans en een pijnlijk verleden schuilgaat. Een zeilmeisje met diepgang dus. Woodley – ook al sterk in The Descendants, The Spectacular Now en White Bird in a Blizzard – schakelt steeds knap heen en weer tussen stoere overlever en kwetsbaar slachtoffer. Zo weet een ogenschijnlijk voorspelbare genrefilm als Adrift toch ook te raken.