DEEL 1 | DEEL 2 | DEEL 3 | DEEL 4 | DEEL 5 | DEEL 6 | DEEL 7 | DEEL 8 | DEEL 9

Inhoud: L’amour est un crime parfait | Sorrow and Joy | Fish and Cat | Ping Pong Summer

In dit 5e deel wordt een vrouwenverslindende professor in verband gebracht met de verdwijning van een studente, laat een Deense film zien hoe een relatie ondanks een pijnlijke gebeurtenis standhoudt, is er Iraans duister surrealisme in de bossen en worden de eighties gevangen tijdens een pingpong-vakantie.

Rokkenjager in de Alpen

Het verhaal? We zien twee onverzorgd uitziende mannen bij een louche restaurant in een verder verlaten landschap. Ze krijgen onverwachte bezoekers, die verkeerd gereden zijn. De mannen weren hen op dreigende wijze van hun terrein af en volgen dan hun eigen weg. In één take genomen volgt de camera de twee mannen die gewapend met een zak vlees het bos ingaan. Dan verspringt de camera naar een vader en zoon die zich op dezelfde plek bevinden. De vader is altijd in zijn zoons kielzog, maar moet nu afscheid van hem nemen omdat hij gaat kamperen. Dan vertrekt de zoon met zijn vlieger naar een campingterrein vlakbij het bos, waar hij de anderen ontmoet. Het is de jaarlijkse vliegerwedstrijd, waar jongeren zich verzamelen en de nachtelijke hemel in een wonderbaarlijk schouwspel zal veranderen.

Ondertussen is een van de jongeren verdwenen. De camera volgt diverse bezoekers van de camping, die uiteindelijk in aanraking komen met de mannen van het restaurant. Hierbij worden sommige scènes en ontmoetingen vanuit een ander perspectief herhaald en wordt op ingenieuze wijze met het aspect tijd gespeeld. De dialogen zijn licht absurd en poëtisch van aard, maar altijd met een menselijk karakter, zoals een relatie die gestrand is of twee jongens die elkaar niet kennen maar zeker weten dat ze hun dialoog al eerder gevoerd hebben.

De film werkt uiteindelijk toe naar de verdwijning van het meisje, een scène die zowel beeldschoon als gruwelijk is. Fish and Cat is geen gemakkelijke film en zal zeker niet iedereen aanspreken, maar wie tot het einde blijft zitten heeft op zijn minst een originele kijkervaring achter de rug. Deze mengeling van vreemde ontmoetingen, surreële sferen en duistere krachten vergeet je niet snel.
Terug naar boven

Jaren tachtig niemendalletje

Ping Pong Summer
Michael Tully • VS, 2014
2.5

Het is 1985. De tijd van old school hip hop, hoog opgestoken kapsels en Nikes. De dertienjarige Rad gaat samen met zijn ouders en zus naar een vakantieoord in Ocean City, Maryland. De vrije tijd die hij daar heeft spendeert hij met zijn twee grote passies: pingpong en breakdance. Rad ontmoet Teddy, die ook weg is van Run DMC en wiens vader een indrukwekkende ghettoblaster heeft.  Maar de jongens krijgen het niet gemakkelijk: op het campingterrein lopen namelijk ook de verwende pestkoppen Lyle en Anthony rond, die het al snel op Teddy en Rad voorzien hebben. Niet fijn, als je in het kielzog van mooie meisjes vernederd wordt.

Er is voor Rad maar een oplossing om de mooie Stacy Summers voor zich te winnen: Lyle uitdagen voor een pingpongwedstrijd. Maar daar heeft hij wel de hulp bij nodig van zijn vreemde buurvrouw Randi Jammer.

Ping Pong Summer is geheel in stijl van de eighties opgenomen: kapsels, kleding, muziek en de fletse kleuren ademen die sfeer. De camera zoomt regelmatig in op de Nikes en futuristisch rode broek van Rad, die nu overigens heel hip zouden zijn. De sfeer van de film is goed gevangen, maar inhoudelijk is Ping Pong Summer maar magertjes met zijn thematiek van ‘onzekere jongen wint mooi meisje voor zich’. Daarbij komt dat vooral de jonge acteurs vlak acteren en vrij eendimensionaal zijn neergezet. Susan Sarandon beurt de film dan wel weer wat op met haar leuke rol van outsider Randi Jammer.
Terug naar boven

Foto’s: International Film Festival Rotterdam

DEEL 1 | DEEL 2 | DEEL 3 | DEEL 4 | DEEL 5 | DEEL 6 | DEEL 7 | DEEL 8 | DEEL 9

Inhoud: Starred Up | Finsterworld | Blutgletscher | Ida

In dit 4e deel een blik op een explosieve vader-zoonrelatie in een Britse gevangenis, een Duitsland waar ongewone mensen worstelen met geluk en identiteit, een berglandschap waar gemuteerde wezens de dienst uitmaken en een Poolse novice die samen met haar tante haar familiegeschiedenis ontrafelt.

Koningen van de tralies

Starred Up
David Mackenzie • Groot-Brittannië, 2013
4.0

De 19-jarige Eric is overgeplaatst naar een gevangenis voor volwassenen, waar ook zijn vader Neville zijn straf uitzit. Dat Eric geen lieverdje is, wordt al in de eerste scene duidelijk. Vakkundig smeedt hij een scheermesje aan de steel van een tandenborstel en verstopt die in de plafondlamp van zijn cel. Een voorbode van een gewelddadige en uiterst bloederige actie met een medegevangene.

Er is weinig hoop op verbetering voor Eric. Hij is een extreem delinquente jongere, die in aanmerking kwam voor de Britse ‘Starred Up’-maatregel: ondanks zijn jonge leeftijd overgeplaatst worden naar een gevangenis voor volwassenen. Eric is een ettertje, een lastpak, een gewelddadige bom van energie die het reilen en zeilen en de hiërarchie van zijn afdeling al snel door heeft.

Een vrijwillige therapeut, zelf belast met een moeilijk verleden, wil Eric in zijn groep hebben in de hoop dat de jongen zijn woede-aanvallen leert te hanteren. De onconventionele methoden van deze therapeut zorgen echter voor vraagtekens bij de gevangenisdirectie. En dan is er nog de moeizame relatie tussen Eric en zijn vader, die net als zijn zoon beschikt over een explosieve ontvlambaarheid.

Starred Up onderscheidt zich van de conventionele gevangenisfilm door de vader-zoonrelatie als uitgangspunt te nemen en zich nauw te houden aan het gebruik van het Britse gevangenisjargon (in de ondertiteling voorzien van een vertaling), dat de realistische setting versterkt. De complexe karakters van Eric en Neville, uitstekend gespeeld door  Jack O’Connell (bekend van Eden Lake en This is England) en de Australische acteur Ben Mendelsohn (Killing Them Softly, The Place Beyond the Pines) weten ondanks hun harde voorkomen en geweldsuitspattingen gevoel van compassie over te brengen. Snoeihard gevangenisdrama, waarbij wanhoop, verdriet en liefde samenkomen in een slopende climax.
Terug naar boven

Ongrijpbare Duitse identiteit

Finsterworld
Frauke Finsterwalder • Duitsland, 2013
3.0

Finsterworld laat zich niet gemakkelijk definiëren. De film bestaat uit verschillende verhaallijnen, die licht absurdistisch van toon zijn. Een documentairemaakster worstelt met het vinden van een goed onderwerp voor haar nieuwe film, haar vriend die politieagent is heeft een voorliefde voor bont en scholieren zijn op weg naar een concentratiekamp, terwijl er hiërarchiekwesties in de groep spelen.  En dan is er nog het verhaal van een pedicure en een bejaarde dame, een echtpaar gewend aan luxe en een kluizenaar in het bos.

Het lijkt een willekeur aan personages en onderwerpen, maar gaandeweg ontstaat er een lijn in het verhaal en blijken de personages een persoonlijke of toevallige link met elkaar te hebben. Regisseuse Finsterwalder laat met haar Finsterworld een lichtkomische, bizarre en gevoelige blik op Duitsland zien, waarbij de identiteit van de hedendaagse Duitse burger en Duitsland ter discussie worden gesteld. Terwijl de documentairemaakster klaagt dat er niets interessant is om een film over te maken, gebeuren er meer maffe en ongewone dingen om haar heen dan ze voorzien had.  Waarmee Finsterwalder lijkt te zeggen: open je ogen, er gebeurt meer dan je denkt.

In zijn opzet is Finsterworld origineel, met zijn verschillende verhaallijnen en thematieken van geschiedenis, erbij horen of je eigen pad kiezen, liefde, eenzaamheid en identiteit. Het einde, waar de verhaallijnen tot elkaar komen, voelt echter wat bij elkaar geraapt en gekunsteld aan. Waarbij de vraag zich opdringt waar de regisseuse nou precies heen wil. Wonderlijk, lichtkomisch sprookje over het Duitsland van nu, of kritische aanklacht op een komische en absurdistische manier gebracht?
Terug naar boven

Bloed in de bergen

Blutgletscher (The Station)
Marvin Kren • Oostenrijk, 2013
3.5

In de Alpen is iets vreemds gaande. Wetenschappers ontdekken een gletsjer die een rode vloeistof afscheidt, alsof het besmeurd is met bloed. Wanneer ze op nadere verkenning uitgaan, blijkt het ernstiger dan verwacht. De rode vloeistof verandert de lokale dieren in bloeddorstige, muterende wezens. Een situatie die al snel uit de hand loopt wanneer de wetenschappers en hun hond met deze nieuwe populatie in aanraking komen.

Terwijl het sneeuwlandschap en zijn bewoners worden bedreigd door het nieuwe fenomeen,  kondigt de minister van milieu haar komst aan.  De wetenschappers zijn het onderling oneens of ze haar moeten inlichten over het kwaad in de bergen. Daarbij komt ook dat de begeleidster van de minister de ex-vriendin is van een van de wetenschappers, wat de situatie nog complexer maakt.

Blutgletscher is een horror met een ecologisch tintje: namelijk hoe de mensheid het klimaat op negatieve wijze beïnvloedt en welke gevolgen dat uiteindelijk kan hebben.  De realistische sfeer van de film kent uiteindelijk een komisch en heldhaftig karakter in de rol van de minister, die onverschrokken een muterende embryo uit de buik van een jong meisje snijdt en de wezens op brute wijze te lijf gaat. Visueel doet de film denken aan John Carpenters The Thing, waarbij het hoogtepunt de hybride van een hond en mens is.  Geslaagde en vermakelijke ecologische nachtmerrie.
Terug naar boven

Onderdrukt verlangen

Ida
Pawel Pawlikowski • Polen, 2013
4.0

Ida is een jonge novice,  die van haar moeder-overste het bevel krijgt haar tante, haar enige overgebleven familielid, op te zoeken. Een contact dat in eerste instantie stroef verloopt: kordaat meldt haar tante dat haar nichtje van Joodse afkomst is en dat dit wel even voldoende is voor de kennismaking.

Een groter contrast dan de kettingrokende, zuipende en op seks beluste Wanda (een prachtige rol van Agata Kulesza) en de stille, devote Ida is niet denkbaar. Wanneer Ida te horen krijgt dat haar ouders omgekomen zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog, gaan zij en haar tante op onderzoek uit. Tijdens deze zoektocht naar de waarheid komen de twee dichter tot elkaar. Naast de ontrafeling van familiegeheimen is er ook de zoektocht naar identiteit, waarbij de jonge Ida voor de vraag wordt gesteld of zij haar leven wil dienen voor God, of dat zij voor zichzelf en de lusten en verlangens des levens kiest.

In prachtig zwart-wit geschoten toont Pawlikowski, wiens My Summer of Love in 2005 op het IFFR te zien was, een Poolse familiegeschiedenis. Zijn film kent een sereen karakter, waarbij de horror van een recent verleden, Ida’s zoektocht naar zichzelf en de manier waarop Wanda vorm heeft gegeven aan haar leven mooi samenkomen. Uitermate gebalanceerd en ondanks zijn tragische thematiek nergens te zwaar of gedramatiseerd. Een bescheiden meesterwerkje.
Terug naar boven

Foto’s: International Film Festival Rotterdam