~

Rustiger

Maar goed, dat is al zes jaar geleden en Vals Licht is inmiddels behoorlijk veranderd. Het album Lunapark is uitgekomen en de band heeft aan agressiviteit behoorlijk ingebonden getuige de van Dieseljunks afkomstige single Het licht, wat overigens een aardige hit was. Ook de zeer recente single In het honderd is wederom een ballade. De band lijkt duidelijk zijn wilde haren verloren te hebben en naar meer diepgang in de teksten gezocht te hebben. Prachtige teksten worden vermengd met een ingetogenere begeleiding. Warme klanken en een mooie harmonie.

Minder braaf

Toch mis ik af en toe de onbevangenheid van de eerste singles van de band. Het is mooi om leuke teksten te horen die in perfect harmonie met de muziek lopen maar ik was juist zo blij om eindelijk een echte Nederlandse rockband te zien. Na Dieseljunks moet Vals Licht zich dan ook scharen in het rijtje Bløf, Volumia en Van Dik Hout en dreigt de band de unieke kans om zich positief te onderscheiden te verliezen. Het zou toch mooi zijn als de volgende plaat iets minder braaf wordt. Laten we maar met Meatloaf spreken: “Whatever happens – Keep rocking!”.

Minder uniek – toch degelijk

Dit maakt van Dieseljunks geen slechte plaat, alleen minder uniek. De plaat is over het algemeen echt leuk om te horen, zoals eerder al werd gezegd worden volwassen teksten mooi ingebed in de begeleiding. Absoluut een must voor de echte Nederrockfan.

www.valslicht.nl

~

Sparklehorse laat zien dat de simpelste liedjes ook de mooiste kunnen zijn. Op alle drie de albums zijn de liedjes gebaseerd op zeer makkelijke akkoordenschema’s. Linkous weet echter steeds weer de gevoelige snaar te raken. Hij voegt simpele, maar oh zo prachtig gitaar- en pianoloopjes toe aan zijn breekbare stem. Luister maar eens naar het prachtige Eyepennies van It’s a wonderful life. De begeleiding en de zang van Linkous en Harvey zijn sober, maar adembenemend. Of luister naar Saint Mary van het tweede album Good Morning Spider. Slechts begeleid door gitaargetokkel en een achtergrondpiano, neemt Linkous je mee in zijn ziel. Prachtig.

~

Het is knap dat Mark Linkous zoveel schoonheid en inspiratie in zijn muziek weet te stoppen, terwijl hij zelf zoveel ellende heeft meegemaakt. Door een verkeerde combinatie van drugs stortte hij in. Hij zakte door zijn benen, die geen bloedtoevoer meer kregen. Ze vonden hem met twee verlamde benen en hij kreeg tot overmaat van ramp ook nog een hartaanval. Maar hij kwam er gelukkig weer bovenop.

Ik hoop dat alle fans van Tom Waits en P.J. Harvey de laatste plaat van Sparklehorse al hebben gekocht om naar hun eigen helden te luisteren en dat zij ook de schoonheid van deze band hebben ontdekt. Een schoonheid die iedereen zou moeten leren kennen. Koop, leen of kopieer gewoon eens een plaat van het muzikale fenomeen dat Mark Linkous heet, and you will know it’s a wonderful life.

~

Alive in an Ultra World is een erg speciaal album. Vai kwam tijdens zijn vorige tour op het idee om voor een aantal landen een song te schrijven en die tijdens zijn tournee uit te voeren en op te nemen. De nummers werden tijdens de tour geschreven, geoefend en opgenomen. Dit hele proces heeft bij het eerste nummer (een lied voor Polen) overigens niet meer dan 11 minuten in beslag genomen. Aan de spontaniteit en echtheid van het album valt dus niet te tornen. Wel merkt Vai op dat er af en toe een partij is overgespeeld in de studio, omdat de opnamen niet goed gelukt waren, maar dit staat per nummer duidelijk beschreven in het boekje.

~

Er kan dus gezegd worden dat Alive in an Ultra World echt een album is voor de liefhebbers van Steve Vai. Als je houdt van de taal die Vai spreekt met zijn gitaar, dan is de kan heel erg groot dat je dit album briljant vindt. Houd je niet van het geluid van een elektrische gitaar, dan gaat dit muzikale juweeltje aan je oren voorbij.