We kunnen vragen om cookies op uw apparaat te plaatsen. We gebruiken cookies om ons te laten weten wanneer u onze websites bezoekt, hoe u met ons omgaat, om uw gebruikerservaring te verrijken en om uw relatie met onze website aan te passen.
Klik op de verschillende rubrieken voor meer informatie. U kunt ook enkele van uw voorkeuren wijzigen. Houd er rekening mee dat het blokkeren van sommige soorten cookies van invloed kan zijn op uw ervaring op onze websites en de services die we kunnen bieden.
Deze cookies zijn strikt noodzakelijk om u diensten aan te bieden die beschikbaar zijn via onze website en om sommige functies ervan te gebruiken.
Omdat deze cookies strikt noodzakelijk zijn om de website te leveren, heeft het weigeren ervan invloed op het functioneren van onze site. U kunt cookies altijd blokkeren of verwijderen door uw browserinstellingen te wijzigen en alle cookies op deze website geforceerd te blokkeren. Maar dit zal u altijd vragen om cookies te accepteren/weigeren wanneer u onze site opnieuw bezoekt.
We respecteren volledig als u cookies wilt weigeren, maar om te voorkomen dat we u telkens opnieuw vragen vriendelijk toe te staan om een cookie daarvoor op te slaan. U bent altijd vrij om u af te melden of voor andere cookies om een betere ervaring te krijgen. Als u cookies weigert, zullen we alle ingestelde cookies in ons domein verwijderen.
We bieden u een lijst met opgeslagen cookies op uw computer in ons domein, zodat u kunt controleren wat we hebben opgeslagen. Om veiligheidsredenen kunnen we geen cookies van andere domeinen tonen of wijzigen. U kunt deze controleren in de beveiligingsinstellingen van uw browser.
Deze cookies verzamelen informatie die in geaggregeerde vorm wordt gebruikt om ons te helpen begrijpen hoe onze website wordt gebruikt of hoe effectief onze marketingcampagnes zijn, of om ons te helpen onze website en applicatie voor u aan te passen om uw ervaring te verbeteren.
Als u niet wilt dat wij uw bezoek aan onze site volgen, kunt u dit in uw browser hier uitschakelen:
We gebruiken ook verschillende externe services zoals Google Webfonts, Google Maps en externe videoproviders. Aangezien deze providers persoonlijke gegevens zoals uw IP-adres kunnen verzamelen, kunt u ze hier blokkeren. Houd er rekening mee dat dit de functionaliteit en het uiterlijk van onze site aanzienlijk kan verminderen. Wijzigingen zijn pas effectief zodra u de pagina herlaadt
Google Webfont Instellingen:
Google Maps Instellingen:
Google reCaptcha instellingen:
Vimeo en Youtube video's insluiten:
De volgende cookies zijn ook nodig - U kunt kiezen of u ze wilt toestaan:
U kunt meer lezen over onze cookies en privacy-instellingen op onze Privacybeleid-pagina.
Disclaimer en privacybeleid
Animatiespektakel in de IJstijd
Met veel pijn en moeite duwt een eekhoornachtig beestje een nootje een boomstam omhoog om vervolgens keihard afgefakkeld te worden door de bliksem. Slechts één van de vele droogkomische momenten afkomstig uit het laatste hoogstandje op het gebied van digitale animatie: Ice Age.
~
Weirde combo
De IJstijd is aangebroken en de dieren trekken gezamenlijk weg uit hun kouder geworden leefomgeving. Een onwaarschijnlijke drie-eenheid: een sabeltandtijger, een wollige eenzame mammoet en een bijdehante luiaard, gaan echter eerst samen op zoek naar de vader van een weeskindje. De totaal verschillende diersoorten kunnen steeds beter met elkaar overweg. Maar de sabeltandtijger heeft een gewetensconflict: hij heeft naast deze humanitaire missie eigenlijk ook nog de opdracht de mensenbaby in de klauwen te spelen van de op wraak beluste leider van een bende sabeltandtijgers. Spannend!
Microniveau
Als intermezzo’s zie je waar een eekhoornachtig diertje genaamd Scrat zoal mee bezig is nu de IJstijd is aangebroken: het koortsachtig verzamelen van nootjes. Zijn daden spelen zich af op het microniveau maar hebben kolossale gevolgen voor de hele planeet…
Melig
~
Mammoet-sentiment
Het sentiment wordt niet vergeten. Een van de mooiste scènes in de film vindt plaats in een nauwe doorgang. Er zijn door mensen allerlei grotschilderingen aangebracht op de wanden, onder andere een tekening van van een mammoet-gezinnetje. De rotsschilderingen beginnen plotseling te bewegen: de mannetjes en vrouwtjesmammoet omslurven elkaar innig en hun kindje is vrolijk aan het spelen. Manfred de mammoet krijgt tranen in de ogen. Opeens zien we onze voorouders met speren achter de mannetjes mammoet aanrennen…
Glossy animatie
De tekenaars van de Blue Sky Studios, een computer-animatiestudio dat onderdeel is van Twentieth Century Fox, zorgen voor hoogstaand grafisch genot. IJs- en waterpartijen schitteren en glanzen en lijken bijna levensecht. Ook de rollende ogen van de karakters glimmen mooi en dragen bij tot de geloofwaardigheid van de emoties die de dieren uiten.
Regisseur Chris Wedge won in 1998 al een Oscar voor zijn korte film Bunny en heeft met Ice Age zijn eerste echte feature animatiefilm goed werk afgeleverd: verzamel familie en vrienden want Ice Age is coming!
Ice Age
Regie: Carlos Saldanha & Chris WedgeJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
Alles klopte
You’re My Queen kwam plots tot een eind. Even was het een fractie van een seconde doodstil in Paradiso. Toen explodeerde de grote zaal. Mercury Rev was al ruim een uur aan het spelen en dit was al de zoveelste euforische reactie van het publiek. De eerste drie nummers klonken briljant, te vergelijken met het beste dat ooit live werd neergezet. Het niveau leek gewoon te hoog om vast te houden. Een foute veronderstelling, want de heren van Mercury Rev lieten zien dat zij tot de groten der aarde behoren.
~
Het gros van de gespeelde nummers was afkomstig van Deserter’s Songs en All Is Dream. De laatste stamt uit 2001 en was een absolute must voor in de jaarlijstjes. Een droomplaat rechtstreeks afkomstig uit sprookjesland. De vraag vooraf was echter of deze door-en-door-gearrangeerde muziek wel overeind zou blijven op het podium. De geluidseffecten en sferische elementen zijn op de plaat zo massaal vertegenwoordigd, dat kan live gewoon niet worden geëvenaard. Weer een verkeerde gedachte.
Droommuziek
Mercury Rev speelde namelijk met een enorme geestdrift en precisie. De liedjes werden zelfs nog mooier gebracht, nog intenser dan op de plaat. Het nummer Spiders And Flies dat op het album al heel mooi is, werd in deze geweldige ambiance omgetoverd tot iets magisch, iets onbeschrijvelijks. Een stap in de droomwereld van zanger Jonathan Donahue.
Dramatiek
~
Climax
Mercury Rev sloot de reguliere set af met een lang uitgesponnen versie van Little Rhymes. Terwijl het nummer langzaam tot een climax kwam, citeerde Donahue stukken uit Once In A Lifetime van The Talking Heads. Al gebarend liet hij als een volmaakt entertainer de woorden van David Byrne over ons heenkomen. Werkelijk briljant. De toegift van vier nummers, waaronder een cover van John Cale en een optreden van de zingende zaag, eindigde met het het prachtige Hercules en het bombastische The Dark Is Rising.
Wie er niet bij was mag zichzelf voor zijn kop slaan. Alles klopte die avond. Van het voorprogramma Daryll Ann tot aan de toegift. Een concert om stil van te worden. Het kostte weinig bedenktijd om tot de conclusie te komen dat dit het beste concert was dat ik ooit had gezien.
Mercury Rev
Prijs: €Gezien op zaterdag 20 april 2002 in Paradiso, Amsterdam
Misschien ook iets voor u
Rogue Spear: Black Thorn
De meeste gamers hebben wel eens gehoord van Rainbow Six, een tactische shooter op naam van een van de meest bekende thrillerschrijvers van de wereld: Tom Clancy. Red Storm komt nu met een stand-alone-mission-pack (wat betekent dat je Rogue Spear niet nodig hebt om dit spel te kunnen draaien) voor Rainbow Six: Rogue Spear. Deze mission pack heet, om het allemaal nog wat ingewikkelder te maken, Black Thorn.
~
Verhaal
Rainbow is een team terroristenbestrijders, dat het nu op moet nemen tegen een groep misdadigers dat de meest gewelddadige terroristische daden uit de geschiedenis nog maar eens dunnetjes over doet. Koud kunstje, hoor ik je denken. Integendeel, want dit keer weten de terroristen hoe Rainbow te werk gaat en hoe ze voortdurend een stap voor moeten blijven. Tenminste, zo beweren ze op de site van Red Storm.
Gameplay
Het principe is inmiddels wel bekend van de Rainbow Six-serie. Het zijn niet zomaar shooters, het zijn tactische shooters, waarbij je vaak langer bezig bent met het plannen van een missie dan met het uitvoeren. Alles is in te stellen, van de wapenuitrusting per persoon tot de exacte planning van de routes die de verschillende teams moeten volgen. Heerlijk voor de absolute controlfreaks, minder leuk voor de mensen die liever wat gaan knallen. Geen probleem: er is altijd een standaard battle-plan dat prima te gebruiken is. Je kunt tijdens het spelen switchen tussen teamleden. Sterf je, dan switch je automatisch tot iedereen binnen je team dood is. De spellen staan erom bekend zeer moeilijk te zijn, en dat is bij dit spel ook het geval. Je tegenstanders zien je erg snel en met een welgemikt schot (en mikken kunnen ze) ben je dood. Om je hierbij te helpen kun je ervoor kiezen de aim-bot aan te zetten. Deze mikt automatisch, wat het spel een stuk makkelijker, maar nog steeds uitdagend maakt.
Graphics
~
Multiplayer
De game beschikt over een nieuwe multiplayer-optie genaamd Lone Wolf, wat inhoudt dat een speler bepakt met een ongelooflijk arsenaal aan wapens en armor, het op moet nemen tegen de andere spelers die slechts beschikken over een handpistool. Degene die de Lone Wolf killt volgt hem op.
Conclusie
Deze mission pack biedt genoeg vertier: 9 nieuwe single player missies, 6 nieuwe multiplayer maps, een nieuwe multiplayer mode, 10 nieuwe wapens en oude (Defend, Terrorist Hunt, Assault, Recon) en nieuwe speelstijlen. Zoals gezegd zijn de graphics inmiddels verouderd, maar de gameplay is nog steeds zeer goed. Al met al een zeer complete mission-pack, die voor weinig geld nog heel wat spannende spelmomenten op kan leveren.
Systeemeisen
OS: Win 95, Win 98 of Win 2000
PC: PII 266Mhz
RAM: 64 MB, voor Win 2000 en XP: 128MB
Video: DirectX 8 + compatible videokaart met tenminste 4MB RAM
De dans van de reiger
Zomer op Mallorca. Brandende zon en verkoelende zee. Twee dertigers proberen hier een crisis in het huwelijk te boven te komen. Maar de man geniet niet van het eiland. Hij zit de hele dag in zwart pak voor het huisje in de schaduw. Hij weigert de zon in te gaan, wat zijn vrouw gek maakt. De vrouw wil dansen en zwemmen, feesten en verleiden. De man is echter onverleidbaar.
~
Vrijpartij
De crisis in het huwelijk van Edward en Elena duurt nu ongeveer een jaar. Elena heeft op een bal masqué gevreeën met een matroos. Edward was als graaf uit de pruikentijd. Op dit zonnige eiland haalt Elena alles uit de kast om haar echtgenoot weer voor zich te winnen, ze dreigt zelfs zich weer te laten nemen door een matroos. Edward schijnt echter onvermurwbaar. Pas als Elena met een eenvoudig manipuleerbare Nederlander, die ze op het strand gevonden heeft, vertrekt, geeft Edward aan het publiek toe dat hij zielsveel van zijn vrouw houdt. Zijn koppigheid kan hij echter niet zomaar opgeven; dat zou gezichtsverlies betekenen. Daar komt bij dat de problemen in het huwelijk niet alleen op die vrijpartij met de matroos stoelen. Dat blijkt wel uit het feit dat de moeder van Edward ook mee is op deze vakantie.
Absurd
De dans van de reiger is volgens critici een van de mindere stukken van Hugo Claus. Het is dan ook in geen veertig jaar meer door een professioneel gezelschap gespeeld. Het Toneel Speelt toont in dit regiedebuut van acteur Victor Löw echter dat De dans van de reiger nog best goed speelbaar is. In een mooi decor waarin strand en zee tegen de achtergrond van het rieten huisje en een grote boom schitteren in zonlicht en dof glimmen in de nacht wordt het publiek steeds meer het verhaal ingezogen. In het begin komt het stuk een beetje geforceerd en oppervlakkig over, de spanning wordt echter goed opgebouwd en naar het einde toe wordt het verhaal absurder maar duidelijker.
De dans van de reiger
Artiest: Het Toneel SpeeltGezien op donderdag 11 april 2002 in Stadsschouwburg, Groningen
Misschien ook iets voor u
8 Femmes
Acht verschillende soorten Franse chansons, dansjes en kostuums: een achttal bekende Franse actrices geven acte de présence in 8 Femmes. Het wonderkind van de Franse cinema, regisseur François Ozon, laat na het mooie Sous le sable van vorig jaar weer grandioos van zich horen. 8 Femmes is een leuke mix van een Agatha Christiaanse detective met aanstekelijke musical.
~
Het stuk is een filmbewerking van een toneelstuk uit de jaren zestig van Robert Thomas. Dat blijkt duidelijk uit de opzet van het verhaal: het betreft een vrije interpretatie van de klassieke eenheid van tijd, plaats en handeling. Het verhaal wordt binnen de tijdsperiode van ruim een dag verteld en het speelt zich met name af op de begane grond van het van de buitenwereld afgesloten huis. Er zijn verder geen nevenplots of uitwijdingen die je afleiden van de hamvraag. Er wordt door de regisseur bijvoorbeeld geen blik special-effects opengetrokken.
Vitaliteit
François Ozon experimenteert gelukkig wel met het classicisme door verschillende genres te mixen: tussen het oplossen van de moord door presenteren de actrices zich stuk voor stuk door en dansant een Franse chanson te zingen. Deze afwisseling van mysterie en musical geven de film meer vitaliteit. Steeds weer wanneer een van de vrouwen begint te zingen veer je even een beetje op uit je stoel. Zo blijf je niet al te zeer hangen in detectivesferen maar begin je meer te letten op de acht vrouwen an sich.
~
Cult
De geliefde thema’s van regisseur Ozon: familie, verleiding en ambivalente sexualiteit, komen ook in 8 Femmes aan bod. Een voorbeeld van ambivalentie is een opmerkelijke scène waarin de echtgenote Catherine Deneuve op het tapijt ligt te zoenen met de zus van haar man, Fanny Ardant. En zo zijn er nog wel meer kleine scènes in de film die een cultstatus verdienen.
Ik zou zeggen: ga naar de bioscoop en laat 8 Femmes over je heen gaan om vervolgens met Franse chansons en mysterie in je hoofd weer naar buiten te komen.
8 Femmes
Regie: François OzonJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Strubbelen met liefde en verleden
In de nieuw vertaalde roman van Grøndahl werkt het verleden wederom niet mee om het verleden te verwerken. De uitgerangeerde schrijver August denkt de liefde van zijn leven te vinden, raakt haar kwijt en lijkt haar uiteindelijk terug te winnen. Maar de kracht van het verleden en de zwakte van de psyche zorgen ervoor dat er geen plaats is voor een tweede kans. Tegen beter weten in laat Grøndahl zijn personages in liefde en verleden strubbelen; een pijnlijke maar prachtige combinatie.
~
August is een middelmatige, maar sympathieke man. Ondanks dat hij het niet ver gebracht heeft als schrijver is hij niet de verzuurde intellectueel geworden als zoveel anderen. Ondanks dat hij niet over een grote stuwende persoonlijkheid beschikt, lijkt een dragelijk leven met iemand die van hem houdt het hoogst haalbare. Hij verliest zijn hart aan Alma. Ze krijgen iets met elkaar en al heel snel weet August dat Alma hem zal verlaten. Zijn vriend, de schilder, Gustav is een man van de wereld. Welbespraakt, innemend en dwingend in de omgang. Met wie Gustav ook praat, iedereen valt voor hem. De eerste blik die Alma en Gustav wisselen is voldoende voor August. Hij weet waar hij aan toe is, Gustav is zijn meerdere in persoon en leven. Het is slechts een kwestie van tijd voor de bom barst.
De schaduw van het verleden
Alma verlaat August inderdaad voor Gustav. De liefde voor Alma heeft een onwisbare indruk op August achtergelaten. Uiteindelijk neemt hij genoegen met Harriët, een vrouw om niet alleen te zijn. Wanneer hij jaren later Alma is de schouwburg tegenkomt, wordt hij zich er bewust van dat hij slechts de tijd van Harriët heeft verspild. De schaduw van het verleden wordt sterker en bepaalt nog steeds het leven van August.
Wegkwijnen
Harriët verdwijnt uit zijn leven en wanneer Gustav op sterven ligt, lijkt August zijn enige liefde voor zich terug te winnen. Meegesleept door zijn hoop en troebele ideeën lijkt de oud geworden August nog steeds te zwichten voor zijn zwakheden. Een oude man moet afstand nemen van liefde wil hij niet wegkwijnen in eenzaamheid. Maar genoegen nemen met uiteindelijk niets is pijnlijker dan een moment genegenheid. August vraagt zich dan ook af:
Zwarte bladzijde
Maar verder gaan met het leven, het verleden keer op keer reconstrueren werkt niet. Het verleden laat zich niet kneden, en August ziet zijn geschiedenis eindigen in een zwarte bladzijde. Tegen beter weten in geloofde hij in zijn gedachten, maar herschrijven eist afstand nemen. Dit heeft August nooit gekund.
Subtiel
Grøndahl heeft met Indian Summer wederom een pareltje afgeleverd. De onmogelijkheid van liefde en omgaan met het verleden is prachtig verwoord. Grøndahl’s taalgebruik nodigt uit om zinnen keer op keer te herlezen. Talloze details en waarnemingen maken het boek tot een ontzettend subtiele vertelling. Veel gebeurt er niet, maar de kalmte en de rust dragen ertoe bij dat er voor ons misschien wel iets te leren valt.
Tijdverdrijf
Grøndahl laat zijn personages tussen eenzaamheid en hartstocht laveren. Geluk duurt niet lang, eenzaamheid des te langer. Ondanks alle inzichten die ze door de jaren heen verzamelen, weten zijn personages nog steeds niet hoe te leven. De herinneringen werken niet als katalysator tot begrip, maar als nevel voor morgen. We blijven primair handelen. En het verleden? Juist, dat is altijd een goed excuus en tijdverdrijf voor later.
Prijs: 15,-
Bladzijden: 174 bladzijden
Misschien ook iets voor u
De biobak
Sommige spelletjes verdienen eigenlijk geen volledige review. Om de consument toch te kunnen waarschuwen voor sommige wanproducten introduceren wij De Biobak. Hier gaan we vluchtig in op enkele titels die u maar beter kunt laten liggen.
~
Mary Kate and Ashley: Girls night out
Uitgever: Acclaim • Platform: Gameboy Advance • Prijs: €45
Soms krijg je als recensent spelletjes binnen waarvan je weet: dit gaat een leuke recensie worden. Mary Kate and Ashly (MKAA) is zo’n spel. De cheesy cover, de glossy Barbie-achtige looks, alles heeft het doosje van dit spel tegen. In zulke gevallen roep ik er meestal een mede-reactielid bij, want de leuke dingen des levens moet je delen zeg ik altijd maar.
DUST-a-Groove
In MKAA moet je de beide pubermeisjes laten dansen op muziek. Het komt erop neer dat de gameboy je toetsen volgordes geeft, en dat je die op de maat van de muziek moet intoetsen. Zoiets zagen we al eerder in Bust-a-Groove voor de PSX. Anders dan bij dat spel heb je hier slechts de
~
Conclusie
MKAA is al met al een tegenvaller geworden. Het feit dat je dit muzikale spel dus met muziek uit kan spelen is lachwekkend, even als de weinige variatie die de muziekjes bieden. De speler kan wel wat prutsen met een bijgeleverde editor, maar daar zal hij niet veel vrolijker worden. Het dansen valt helemaal weg, omdat je meestal naar de rechterkant van het scherm zit te staren. Mijn eerder genoemde mederedactielid haalde zijn neus op en verliet de kamer. Dikke onvoldoende!
~
Final Fight: ONE
Uitgever: Ubi Soft • Platform: Gameboy Advance • Prijs: €49,95
Eind jaren 80 waren side-scrolling beat ‘m up spelletjes erg populair in de speelhallen. Je koos een mannetje, en mepte vervolgens een paar levels lang boeventuig tot pulp. Omdat zo’n beetje alles gerecycled wordt op de GBA besloot Ubi Soft dit werkje nog even snel op de markt te brengen.
Mannen van hout
FF: ONE biedt de keuze aan drie vechters. Na het uitgekauwde verhaaltje over straatbendes die de stad onveilig maakten ging mijn mannetje aan de slag. In een typische afbraakbuurt gaat een grote schurk met een meisje aan de haal. In no time schop ik wat mannetjes die met een koddige schreeuw tegen het asfalt vallen. Dan komt er zo’n typische stage boss, en als die verslagen is doen we nog maar een leveltje. De controls zijn erg
~
Conclusie
Voor dit gebrek aan fantasie durven de mensen bij Ubi Soft nog een kleine vijftig euro te vragen! Op de kleuren na zou dit spel prima op de klassieke Gameboy hebben gepast, maar de Advance is toch echt toch meer in staat. Wil je per se een side-scrolling beat ‘m up spelen, haal dan nog eens je Mega Drive uit de kast en speel Streets of Rage. Laat dit wanproduct maar lekker liggen in de schappen!
Venus Boyz
Een man in vrouwenkleding vinden we zo langzamerhand heel normaal. Extravagant uitgedoste nichten die kirren van plezier zien we niet alleen meer in het grootstedelijke uitgaansleven, maar sinds jaar en dag lopen ze domweg over straat of zingen liedjes op tv. Voor de masculien georiënteerde vrouw ligt het allemaal wat moeilijker. Er voor uitkomen dat je het hartstikke naar je zin hebt in een frisse grijze mannenslip met gulp lijkt me niet makkelijk als vrouw. Helaas portretteert Gabriel Baur in Venus Boyz slechts de excessen van het vrouwdom: hardcore potten, seksuele twijfelgevallen en miskende feministes. De gezonde potige vrouw met de behoefte de mannenwereld te imiteren lijkt in Baur’s universum niet te bestaan.
~
De drag kings lijken mannen niet als ideaalbeeld na te streven. Waarom ze zich dan aankleden als man? Eenvoudig: voor de macht en bewustwording van de vrouwelijke onderdrukking. Dat mannen anders tegen mannen praten dan tegen vrouwen wordt opgemerkt alsof het de wijsheid van de eeuw betreft. Het mannelijke schijnt voor de vrouwen alleen erotisch te werken wanneer ze de kans hebben een tiet aan het publiek te laten zien. Weer een ander speelt een lieve zorgzame vrouw, om daarna om te slaan in een kerel van het ergste soort. Typisch is dat juist deze vrouw, vol penisnijd, andere vrouwen gaat leren hoe ze zich moeten gedragen als man. Sneu is dat alleen onmacht en irrationaliteit haar werkelijkheid constitueren. Haar vrouwelijk uitziende dochter beklaagt zich erover dat moeder alles wel heel erg stereotiep bekijkt.
Platvloerse filosofie
~
Testosteron-injecties
De enige positieve uitzondering in de film is het portret van een seksueel twijfelgeval met baardhaar en een vrouwelijk geslachtsdeel. Het is natuurlijk de droom van elke heteroman een vagina te hebben en daar grondig gebruik van te maken. Maar wanneer je er echt een hebt (incluis hormoonhuishouding) is het toch geen pretje. De twijfels en problemen rondom de identiteit in combinatie met het uiterlijk zorgen voor een moeilijk leven. Opgevoed als vrouw besluit ze het roer om te gooien en verder te gaan als man. Hij neemt nu elke dag testosteron-injecties waar de gezondheidsrisico’s niet bekend van zijn. Maar ja, een man wil wat…
Tweederangs camp
Gabriel Baur heeft door haar brede keus van vrouwen en cross-overs een incoherente documentaire gemaakt. De portretten komen niet uit de verf en krijgen geen enkele diepte. Het blijft giswerk naar de ware beweegredenen van de vrouwen. Wat rest is tweederangs camp met een vleugje boerinnenpsychologie. Deze vrouwen verdienen beter.
Venus Boyz
Regie: Gabriel BaurJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Floris
.
Jaren zestig
Wat een heerlijke serie. De dialogen zijn zo star als een strijkplank en ademen in alles een belegen jaren zestig-sfeer uit. De verhaaltjes zijn bijzonder kuis en slechts in een paar van de twaalf afleveringen komen vrouwen voor. Geen schone jonkvrouwen voor Rutger, maar paardrijden en zwaardvechten met zijn vrienden in maillots. Rutger zelf en Jos Bergman als Sindala leveren prima spel, maar de soldaten zijn karikaturen van dommeknechten en ook de andere tegenspelers hebben niet al te veel kwaliteiten als acteur. Veel geschreeuw en gegil, rollende ogen en zwaar brommende bulderlachen zijn nou niet direct subtiel te noemen.
Tand des tijds
Toch kan Floris de tand des tijds prima doorstaan. Dat komt vooral door het prima stuntwerk en de goed geschreven scenario’s. Gerard Soeteman is geen ster in het schrijven van natuurlijke dialogen, maar de opbouw van het verhaal is prima. Hij speelt met verstrekken van informatie aan zowel de karakters alsook de kijkers. In een eenvoudige aflevering als De Koperen Hond weet Soeteman de spanning op te bouwen door iedereen te laten huiveren wanneer ze de term ‘Koperen Hond’ horen. Pas na een aantal scènes komt de kijker erachter wie of wat die Koperen Hond eigenlijk is. Het zijn simpele trucjes, maar ze werken prima.
Zonder stootkussens
~
Het stuntwerk van het team onder leiding van Hammie van de Beukelaar (elke aflevering op de titelrol) is prima en levensecht. De vuistgevechten zijn niet van echt te onderscheiden en stunts op paarden, zwaardgevechten en andere gevaarlijke bezigheden worden zonder stootkussentjes uitgevoerd. Petje af voor de man die zich achter een wagen aan door zand en water laat slepen.
Verzorging
De verzorging van de dvd is niet al te best. De afleveringen staan erop en ook een keur aan extra’s, maar de mogelijkheden zijn beperkt. De menu’s zijn geen visuele hoogstandjes en de afwerking is slordig. Bij sommige afleveringen zit een aftiteling, bij andere weer niet. Het geluid is mono en het beeld wordt gepresenteerd in het oorspronkelijke (televisie-)formaat. Er zitten nogal wat beschadigingen op het originele filmmateriaal, maar dit is niet echt storend en draagt eigenlijk alleen maar bij aan de nostalgische gevoelens. De drie dvd’s zitten in een kartonnen uitklapbox met oubollige tekstjes en, vreemd genoeg, kleurenfoto’s van Floris in actie. Dat doet het vermoeden rijzen dat de serie in kleur op dvd staat, terwijl dat niet het geval is.
Extra’s
~
Eerste making-of ooit
Het kijkje achter de schermen is misschien wel de eerste making-of ooit gemaakt en belicht in een half uur alle aspecten van het maken van Floris. Je ziet een piepjonge Paul Verhoeven met zijn brillepoot in een beker koffie roeren en aanwijzingen geven, terwijl Rutger Hauer nog wat extra stoppelbaard opgeschminkt krijgt. Een stuntman wordt aan een boom opgehangen (voeten boven, dat wel), kleermaaksters strijken de mantels, scriptgirls geven aanwijzingen, zelfs het componeren van de muziek en de special effects worden behandeld. Deze authentieke making-of is een prima aanvulling op de dvd.
~
Dus
Alhoewel de inhoud van de set boven verwachting is, laat de presentatie te wensen over. De interactiviteit is miniem: zelfs de afleveringen zijn niet in hoofdstukken onderverdeeld. Het was ook leuk geweest krantenartikelen of andere commentaren over Floris op de dvd te zetten, om de tijdgeest nog meer op te roepen. Het gaat echter om de afleveringen, en die zijn nu gedigitaliseerd en gaan nooit meer verloren. Go Floris! Paam, papapam papam papam!
Floris
Regie: Paul VerhoevenJaar: 1968
Distributeur: Video Express
Misschien ook iets voor u
Jon Spencer Blues Explosion
Het zal niet veel kerken gebeuren, maar afgelopen zondag stonden mensen in Amsterdam te dringen om binnen te komen. Op de stoep werden de laatste toegangskaarten nog snel verhandeld, waarbij overigens geen spoor van enige barmhartigheid merkbaar was. Waar je in de voorverkoop €15 (excl. servicekosten) voor een kaartje moest betalen, werd hier gerust het dubbele gevraagd. Het Volk van Nederland was massaal uitgelopen om de Messias van de Rock ’n Roll te zien. Deze avond zou Jon Spencer zijn aanhangers, verzameld in Paradiso, verlichten.
~
Heilige Geest
Het optreden van de Blues Explosion had aan het kerkgebouw een goed décor. De muziek past niet meteen binnen het traditionele plaatje van de Nederlandse geloofsbeleving, maar de performance van de zanger zou binnen een zwarte geloofsgemeenschap niet misstaan. Jon Spencer jutte het publiek op, hield een korte preek, oreerde in termen als sacred place, viel bij herhaling op zijn knieën voor het publiek en wist de spanning tot een hoogte te brengen waarbij iedereen aangeraakt werd door de Heilige Geest van de Rock ’n Roll. Als Jimi Hendrix in persoon uit het nirvana was neergedaald om de Blues Explosion een handje te helpen, had niemand raar opgekeken.
Judah Power
~
Naast Jon Spencer (zanger/gitarist) zelf staan Judah Bauer (gitaar/zang) en Russell Simins (drums) op het podium. De Blues Explosion doet het dus zonder bassist. Die mis je echter geen moment: de drie leden vormen samen één groot blok energie, dat het publiek meesleurt in haar enthousiasme.
Dat het publiek genoot van de sfeer en het optreden bleek wel toen de band er na de uitputtingsslag mee stopte. Het gejoel was massaal en men bleef hopen op een terugkeer. Toen de DJ al enige nummers gedraaid had hield het applaus en geschreeuw nog aan. Pas toen de roadie met het drumstel onder zijn arm het podium afliep begreep iedereen dat het écht afgelopen was. De Jon Spencer Blues Explosion had een geweldig optreden gegeven, waarbij iedereen volstrekt in de muziek zat. Deze avond hebben jammer genoeg geen wonderen plaatsgevonden, of het moet zijn dat het podium niet bestormd werd. Want we namen het Jon Spencer eigenlijk allemaal wel een beetje kwalijk dat het concert was afgelopen.
Jon Spencer Blues Explosion
Prijs: €Gezien op zondag 14 april 2002 in Paradiso, Amsterdam
Misschien ook iets voor u