Alles klopte
You’re My Queen kwam plots tot een eind. Even was het een fractie van een seconde doodstil in Paradiso. Toen explodeerde de grote zaal. Mercury Rev was al ruim een uur aan het spelen en dit was al de zoveelste euforische reactie van het publiek. De eerste drie nummers klonken briljant, te vergelijken met het beste dat ooit live werd neergezet. Het niveau leek gewoon te hoog om vast te houden. Een foute veronderstelling, want de heren van Mercury Rev lieten zien dat zij tot de groten der aarde behoren.
~
Het gros van de gespeelde nummers was afkomstig van Deserter’s Songs en All Is Dream. De laatste stamt uit 2001 en was een absolute must voor in de jaarlijstjes. Een droomplaat rechtstreeks afkomstig uit sprookjesland. De vraag vooraf was echter of deze door-en-door-gearrangeerde muziek wel overeind zou blijven op het podium. De geluidseffecten en sferische elementen zijn op de plaat zo massaal vertegenwoordigd, dat kan live gewoon niet worden geëvenaard. Weer een verkeerde gedachte.
Droommuziek
Mercury Rev speelde namelijk met een enorme geestdrift en precisie. De liedjes werden zelfs nog mooier gebracht, nog intenser dan op de plaat. Het nummer Spiders And Flies dat op het album al heel mooi is, werd in deze geweldige ambiance omgetoverd tot iets magisch, iets onbeschrijvelijks. Een stap in de droomwereld van zanger Jonathan Donahue.
Dramatiek
~
Climax
Mercury Rev sloot de reguliere set af met een lang uitgesponnen versie van Little Rhymes. Terwijl het nummer langzaam tot een climax kwam, citeerde Donahue stukken uit Once In A Lifetime van The Talking Heads. Al gebarend liet hij als een volmaakt entertainer de woorden van David Byrne over ons heenkomen. Werkelijk briljant. De toegift van vier nummers, waaronder een cover van John Cale en een optreden van de zingende zaag, eindigde met het het prachtige Hercules en het bombastische The Dark Is Rising.
Wie er niet bij was mag zichzelf voor zijn kop slaan. Alles klopte die avond. Van het voorprogramma Daryll Ann tot aan de toegift. Een concert om stil van te worden. Het kostte weinig bedenktijd om tot de conclusie te komen dat dit het beste concert was dat ik ooit had gezien.
