Tag Archief van: muziek

Muziek / Achtergrond
special: Spotify-playlist van onze muziekredactie

8WEEKLY Playlist: Edison Pop Winnaars – Onze favorieten

De Edisons zijn de meest vooraanstaande en oudste muziekprijzen van Nederland en worden toegekend door een onafhankelijke jury die de genomineerden beoordelen op basis van kwaliteit en artistieke waarde over het afgelopen jaar. Eerder deze maand zijn de Edison Pop prijzen van 2023 uitgereikt binnen 12 verschillende categorieën: Rock, Hiphop, Nederlandstalig, Alternative, Videoclip, Dance, Song, Hollands, Nieuwkomer, Pop, Album en Oeuvre. Al deze winnaars samen hebben een hoop mooie muziek voortgebracht en 8WEEKLY geeft jullie graag een overzicht van onze favorieten uit de gehele oeuvres van deze artiesten. 

De winnaars per categorie: 

Rock Di-Rect – 2022 single releases
Hiphop Sor – Bae Doven No. 1/ No. 2 / No. 3
Nederlandstalig S10 – Ik Besta Voor Altijd Zolang Jij Aan Mij Denkt
Alternative Froukje – Uitzinnig
Videoclip Véras Fawas | Maan & Goldband – Stiekem
Dance Tiësto – 2022 single releases
Song Maan & Goldband – Stiekem
Hollands Mart Hoogkamer -2022 single releases
Nieuwkomer Goldband – 2022 single releases
Pop Antoon – 2022 single releases
Album Sor – Bae Doven No. 1/ No. 2 / No. 3
Oeuvre Kensington 

Wil je meer weten over sor, Froukje en Kensington? Lees dan hieronder verder! 

De veelzijdigheid van sor

Sor verliet het AFAS Theater met niet één, maar twee Edisons en met goede reden. Met zijn trilogie Bae Doven No. 1/No. 2/No. 3 weet de artiest de twee werelden van klassieke muziek en hiphop te verenigen. De titel van het album is afgeleid van Beethoven, de componist die een grote inspiratiebron was voor dit album én net als sor kampte met gehoorproblemen. Sor werd van de een op de andere dag bijna volledig doof wakker, maar weet met een flinke dosis creativiteit en verschillende hulpmiddelen toch zijn liefde voor het maken van muziek weer op te pakken. Dit voorval en de last van zogenaamde vrienden die zacht praten worden meermaals in zijn muziek benoemd, waaronder in het nummer ‘Frenemy’ waar de Beethoven-liefhebber de pianosolo uit ‘Maanlichtsonate’ zullen herkennen. Het combineren van hiphop en klassiek lijkt een lastige opgave, maar sor bewees eerder al in het programma Maestro (die hij won!) de kneepjes van het klassieke genre in zijn vingers te hebben. Zo wist hij met respect voor beide genres een prachtige combinatie te maken en slaagt hij wat ons betreft volledig in zijn missie om klassieke muziek weer populair te maken onder de jeugd.  

Een ‘spaar-ze-allemaal’ voor Froukje

Froukje weet voor het tweede jaar op een rij de Edison in de categorie Alternative binnen te slepen en wordt door de jury benoemt als koningin van haar genre. In 2022 won ze deze prijs voor de EP Licht en Donker en in 2023 voor de EP Uitzinnig. Bij de uitreiking werd haar gevraagd wat haar verdere plannen zijn – en benoemde de jonge singer-songwriter iets dat opvallend is: ze heeft nog nooit een album gemaakt, dus dit staat nog wel op haar wensenlijst. Het eerste product van dit aanstaande debuutalbum is de single ‘Als Ik God Was’ waarin ze in de huid van een personage kruipt dat zich nogal teleurgesteld naar God keert. Hoewel dit vrij specifiek klinkt, is het ook breder te interpreteren naar ‘gewone’ burgers die zich machteloos kunnen voelen. Ze geeft zelf aan nog niet te weten of haar debuutalbum dit najaar of begin 2024 uitkomt, dus tot die tijd kunnen we genieten van Froukje als Ambassadeur van de Vrijheid en ambassadeur van Record Store Day. 

Kensington: op naar Oeuvre 2.0

De Utrechtse rockband Kensington werd voor hun indrukwekkende bijdrage aan de Nederlandse muziekindustrie bekroond met de Oeuvreprijs. De band begon in huidige samenstelling in 2008 met optredens in kleinere zalen, maar al wel met hun rocksound en het kenmerkende stemgeluid van Eloi Youssef. Met hun pakkende melodieën en meezingbare teksten veroverden ze al gauw Nederland en schopten ze het zelfs tot zalen in binnen- en buitenland, waaronder het Ziggo Dome en zelfs een uitverkochte show in de Johan Cruijff ArenA. 

De jury vond dit hét moment om de band de erkenning te geven die ze verdienen. Kensington sloot eind 2022 een belangrijke periode van 14 jaar in huidige samenstelling af, waarna ze afscheid hebben genomen van zanger Eloi Youssef. De andere bandleden Casper, Jan en Niles hebben aangegeven verder te gaan met de band, maar willen samen nog uitzoeken op welke manier dit gaat gebeuren. Ze zien de Oeuvreprijs dan ook als de bekroning op oeuvre 1.0 en gaan nu verder werken aan oeuvre 2.0. 

De playlist van maart

  • Through The Looking Glass – DI-RECT 
  • Soldier On – DI-RECT 
  • Devil Don’t Care – DI-RECT 
  • Rollercoaster – DI-RECT 
  • Koning Flipper – DI-RECT 
  • The Business – Tiësto 
  • Head & Heart (feat. MNEK) (Tiësto Remix) – Joel Corry, MNEK, Tiësto 
  • Lethal Industry – Tiësto 
  • Meteoriet – Antoon, Dopebwoy 
  • Hallo – Antoon 
  • Vluchtstrook – Kris Kross Amsterdam, Antoon, Sigourney K 
  • Hyperventilatie – Antoon 
  • Olivia – Antoon 
  • Stiekem – Maan, Goldband 
  • De Wereld – Goldband 
  • Noodgeval – Goldband 
  • Alles Kapot – Goldband 
  • Psycho – Goldband 
  • Witte Was – Goldband 
  • Als Ik God Was – Froukje 
  • Ik Wil Dansen – Froukje 
  • Niets Tussen – Froukje 
  • Uitzinnig – Froukje 
  • Groter Dan Ik – Froukje 
  • De Diepte – S10 
  • Nooit Meer Spijt – S10, Froukje 
  • Adem Je In – S10 
  • Laat Me Los – S10, BLØF 
  • Voor Mij – sor, S10, Jiggy Djé 
  • Zo Zijn – sor 
  • What Is Life – sor, ADF Samski, Emms 
  • Lost Souls – sor, Bully 
  • Wibi’s Interlude – sor, Wibi Soerjadi 
  • Frenemy – sor 
  • Alleen hoe – sor 
  • Diamant – Mart Hoogkamer 
  • Ik Kan Je Niet Vergeten – Mart Hoogkamer 
  • Bieber Van De Kroeg – Donnie, Mart Hoogkamer 
  • All By Myself – Mart Hoogkamer 
  • Streets – Kensington 
  • Sorry – Kensington 
  • War – Kensington 
  • Uncharted (Recorded ad Spotify Studio Stockholm) – Kensington 
  • Do I Ever-Unplugge/Live – Kensington 

Benieuwd naar ons verslag van de gehele uitreiking? Lees dan verder: https://8weekly.nl/special/special-edisons-pop-2023/  

Muziek / Achtergrond
special: Spotify-playlist van onze muziekredactie

8WEEKLY Playlist: Edison Pop Winnaars – Onze favorieten

De Edisons zijn de meest vooraanstaande en oudste muziekprijzen van Nederland en worden toegekend door een onafhankelijke jury die de genomineerden beoordelen op basis van kwaliteit en artistieke waarde over het afgelopen jaar. Eerder deze maand zijn de Edison Pop prijzen van 2023 uitgereikt binnen 12 verschillende categorieën: Rock, Hiphop, Nederlandstalig, Alternative, Videoclip, Dance, Song, Hollands, Nieuwkomer, Pop, Album en Oeuvre. Al deze winnaars samen hebben een hoop mooie muziek voortgebracht en 8WEEKLY geeft jullie graag een overzicht van onze favorieten uit de gehele oeuvres van deze artiesten. 

De winnaars per categorie: 

Rock Di-Rect – 2022 single releases
Hiphop Sor – Bae Doven No. 1/ No. 2 / No. 3
Nederlandstalig S10 – Ik Besta Voor Altijd Zolang Jij Aan Mij Denkt
Alternative Froukje – Uitzinnig
Videoclip Véras Fawas | Maan & Goldband – Stiekem
Dance Tiësto – 2022 single releases
Song Maan & Goldband – Stiekem
Hollands Mart Hoogkamer -2022 single releases
Nieuwkomer Goldband – 2022 single releases
Pop Antoon – 2022 single releases
Album Sor – Bae Doven No. 1/ No. 2 / No. 3
Oeuvre Kensington 

Wil je meer weten over sor, Froukje en Kensington? Lees dan hieronder verder! 

De veelzijdigheid van sor

Sor verliet het AFAS Theater met niet één, maar twee Edisons en met goede reden. Met zijn trilogie Bae Doven No. 1/No. 2/No. 3 weet de artiest de twee werelden van klassieke muziek en hiphop te verenigen. De titel van het album is afgeleid van Beethoven, de componist die een grote inspiratiebron was voor dit album én net als sor kampte met gehoorproblemen. Sor werd van de een op de andere dag bijna volledig doof wakker, maar weet met een flinke dosis creativiteit en verschillende hulpmiddelen toch zijn liefde voor het maken van muziek weer op te pakken. Dit voorval en de last van zogenaamde vrienden die zacht praten worden meermaals in zijn muziek benoemd, waaronder in het nummer ‘Frenemy’ waar de Beethoven-liefhebber de pianosolo uit ‘Maanlichtsonate’ zullen herkennen. Het combineren van hiphop en klassiek lijkt een lastige opgave, maar sor bewees eerder al in het programma Maestro (die hij won!) de kneepjes van het klassieke genre in zijn vingers te hebben. Zo wist hij met respect voor beide genres een prachtige combinatie te maken en slaagt hij wat ons betreft volledig in zijn missie om klassieke muziek weer populair te maken onder de jeugd.  

Een ‘spaar-ze-allemaal’ voor Froukje

Froukje weet voor het tweede jaar op een rij de Edison in de categorie Alternative binnen te slepen en wordt door de jury benoemt als koningin van haar genre. In 2022 won ze deze prijs voor de EP Licht en Donker en in 2023 voor de EP Uitzinnig. Bij de uitreiking werd haar gevraagd wat haar verdere plannen zijn – en benoemde de jonge singer-songwriter iets dat opvallend is: ze heeft nog nooit een album gemaakt, dus dit staat nog wel op haar wensenlijst. Het eerste product van dit aanstaande debuutalbum is de single ‘Als Ik God Was’ waarin ze in de huid van een personage kruipt dat zich nogal teleurgesteld naar God keert. Hoewel dit vrij specifiek klinkt, is het ook breder te interpreteren naar ‘gewone’ burgers die zich machteloos kunnen voelen. Ze geeft zelf aan nog niet te weten of haar debuutalbum dit najaar of begin 2024 uitkomt, dus tot die tijd kunnen we genieten van Froukje als Ambassadeur van de Vrijheid en ambassadeur van Record Store Day. 

Kensington: op naar Oeuvre 2.0

De Utrechtse rockband Kensington werd voor hun indrukwekkende bijdrage aan de Nederlandse muziekindustrie bekroond met de Oeuvreprijs. De band begon in huidige samenstelling in 2008 met optredens in kleinere zalen, maar al wel met hun rocksound en het kenmerkende stemgeluid van Eloi Youssef. Met hun pakkende melodieën en meezingbare teksten veroverden ze al gauw Nederland en schopten ze het zelfs tot zalen in binnen- en buitenland, waaronder het Ziggo Dome en zelfs een uitverkochte show in de Johan Cruijff ArenA. 

De jury vond dit hét moment om de band de erkenning te geven die ze verdienen. Kensington sloot eind 2022 een belangrijke periode van 14 jaar in huidige samenstelling af, waarna ze afscheid hebben genomen van zanger Eloi Youssef. De andere bandleden Casper, Jan en Niles hebben aangegeven verder te gaan met de band, maar willen samen nog uitzoeken op welke manier dit gaat gebeuren. Ze zien de Oeuvreprijs dan ook als de bekroning op oeuvre 1.0 en gaan nu verder werken aan oeuvre 2.0. 

De playlist van maart

  • Through The Looking Glass – DI-RECT 
  • Soldier On – DI-RECT 
  • Devil Don’t Care – DI-RECT 
  • Rollercoaster – DI-RECT 
  • Koning Flipper – DI-RECT 
  • The Business – Tiësto 
  • Head & Heart (feat. MNEK) (Tiësto Remix) – Joel Corry, MNEK, Tiësto 
  • Lethal Industry – Tiësto 
  • Meteoriet – Antoon, Dopebwoy 
  • Hallo – Antoon 
  • Vluchtstrook – Kris Kross Amsterdam, Antoon, Sigourney K 
  • Hyperventilatie – Antoon 
  • Olivia – Antoon 
  • Stiekem – Maan, Goldband 
  • De Wereld – Goldband 
  • Noodgeval – Goldband 
  • Alles Kapot – Goldband 
  • Psycho – Goldband 
  • Witte Was – Goldband 
  • Als Ik God Was – Froukje 
  • Ik Wil Dansen – Froukje 
  • Niets Tussen – Froukje 
  • Uitzinnig – Froukje 
  • Groter Dan Ik – Froukje 
  • De Diepte – S10 
  • Nooit Meer Spijt – S10, Froukje 
  • Adem Je In – S10 
  • Laat Me Los – S10, BLØF 
  • Voor Mij – sor, S10, Jiggy Djé 
  • Zo Zijn – sor 
  • What Is Life – sor, ADF Samski, Emms 
  • Lost Souls – sor, Bully 
  • Wibi’s Interlude – sor, Wibi Soerjadi 
  • Frenemy – sor 
  • Alleen hoe – sor 
  • Diamant – Mart Hoogkamer 
  • Ik Kan Je Niet Vergeten – Mart Hoogkamer 
  • Bieber Van De Kroeg – Donnie, Mart Hoogkamer 
  • All By Myself – Mart Hoogkamer 
  • Streets – Kensington 
  • Sorry – Kensington 
  • War – Kensington 
  • Uncharted (Recorded ad Spotify Studio Stockholm) – Kensington 
  • Do I Ever-Unplugge/Live – Kensington 

Benieuwd naar ons verslag van de gehele uitreiking? Lees dan verder: https://8weekly.nl/special/special-edisons-pop-2023/  

Muziek / Album

Een ‘Floorgasm’ voor iedereen

recensie: Floor Jansen - My Paragon
Laura Zalenga

Floor Jansen zingt al jaren in stadions, vol zwartgeklede metalheads, over de hele wereld. Na een zangcarrière van ruim twintig jaar komt vandaag haar debuutalbum My Paragon uit.

Momenteel lacht het leven Floor Jansen, frontvrouw van Nightwish, weer toe. Na de pandemie ging ze weer volop toeren met Nightwish, had al veel soloconcerten, maar er werd borstkanker gediagnosticeerd. Nu is ze weer gezond, komt haar debuutalbum uit, gaat ze weer volop toeren en is ze in verwachting van haar tweede kindje.

Stem in de hoofdrol

Al meer dan 20 jaar zingt Floor Jansen metal over de hele wereld in bands als Revamp, After Forever en Nightwish. Met die laatste, een Finse metalband, speelt ze al een decennium lang in bomvolle stadions over de hele wereld. In de metalwereld is Floor Jansen een begrip, maar in Nederland was ze vrij onbekend tot haar deelname aan het tv-programma Beste Zangers in 2019. Ze scoorde verschillende hits, maar viel vooral op door haar cover van ’The phantom of the opera’ met operazanger Henk Poort. Sindsdien timmert de metalfrontvrouw ook flink aan de weg als soloartiest. Tijdens corona bracht ze verschillende covers uit op haar eigen Youtubekanaal, zoals de Disneyhit ‘Let it go’, deed ze mee met het programma Sing meinen song (Duitse variant van De beste zangers), bracht ze verschillende singels uit en tourde ze solo langs veel Nederlandse theaters. Daarnaast is ze  natuurlijk ook blijven zingen voor Nightwish.

Een gevierd zangeres dus, die een zachtere weg richting popmuziek in slaat met haar soloalbum. Dat Floor Jansen kan zingen staat dus buiten kijf, haar geweldige stembereik is op elk album van Nightwish te horen. Symfonische metal leent zich dan ook om de vele facetten van een stem te laten horen. Gelukkig is haar indrukwekkende stem ook het middelpunt van haar nieuwe album. In ‘Me without you’ hoor je een veel stoerdere variant van Floor en in ‘Hope’ is het een meer ‘engelachtige’ variant van haar stem, die ook veel te horen is op het laatste Nightwishalbum Human. :II: Nature.

Rustiger, maar toch energiek

My Paragon is voor Floors doen een zacht album, maar rustig is het allerminst. Het is een reis langs alle facetten van haar stem. Het album is meer pop dan we van haar gewend zijn, maar de rock en metal invloeden zijn zeker te horen. Nummers als ‘Fire’, ‘Come full circle’ en ‘Storm’ zijn wat bombastischer dan de gemiddelde popsong, ‘Hope’ is een mooie ballade en ‘Me without you’ valt op omdat het een andere stijl is dan alle andere nummers.

Elk nummer heeft zijn eigen verhaal, maar overkoepelende thema lijkt toch wel strijd aangaan en iets overwinnen: van strijden voor je dromen tot jezelf overwinnen en jezelf los worstelen van een relatie.  Zo Floor zingt in ‘My Paragon’  over het (proberen te) bereiken van haar dromen en ‘Invincible’ is geschreven voor veteranen die worstelen met PTSD.

Kortom, My Paragon is niet in één genre of zin te beschrijven. Het album is wat licht voor Floors metalfans, maar zal goed in het gehoor liggen van de gemiddelde muziekluisteraar en is daarom, ook in Nederland, materiaal voor op de radio.

Muziek / Concert

Theaterspel in concertvorm

recensie: Neveldieren door Spinvis & Saartje Van Camp
Doris Konings

Neveldieren is de naam van de voorstelling waarmee Spinvis samen met de Vlaamse Saartje Van Camp langs de Nederlandse theaters toert. Een show vol teksten en liedjes. Veel van de liedjes komen van zijn jongste album 7.6.9.6.. Spinvis is altijd een beetje vreemd, maar voor de fan, liefhebber heel lekker.

Wie denkt naar een concert te gaan komt er al snel achter dat Neveldieren meer aanschurkt tegen een theatervoorstelling met heel veel muziek. Eigenlijk is het een theaterspel in concertvorm. Visueel weet Spinvis de bezoeker te verbazen, te verwarren en mee te nemen in zijn fantasiewereld vol teksten en klanken die soms weerstand en vaak allerlei gevoelens oproept.

Schimmenspel

Het podium is bij aanvang van de show verdeeld in twee ruimtes naast elkaar die afgeschermd zijn met vitrage waarachter meerdere verlichte ogen een schouwspel toveren op de gordijnen. Als de lichten doven begint de muziek te spelen en ontwaren we langzaam een verlichte gestalte die we aan zijn stem en spel herkennen als Spinvis. Eerst zien we hem duidelijk op zijn rug en al spelend draait hij zich om, nog altijd achter het gordijn, en is zijn gestalte inclusief gitaar een schimmenspel op de gordijnen. Later in de show zullen we zien dat dit vaker wordt toegepast om zo een bijzondere sfeer aan een liedje te geven.

We ontwaren langzaam achter het tweede gordijn ook de klanken van een cello waar we natuurlijk Saartje Van Camp zien verschijnen. Uiteraard blijven de gordijnen niet gesloten en treden de artiesten tijdens de eerste liedjes langzaam in het licht voor een tweede set gordijnen die al snel videobeelden gaan weergeven die de liedjes ondersteunen. Zo zien we korenvelden als Spinvis daarover zingt. Of roeiboten als er gezongen wordt over het zijn in een boot.

Beiden muzikanten/artiesten zijn geheel gekleed in het wit om het contrast met de plaatjes te benadrukken.

Aan elkaar gewaagd

De samenwerking tussen Saartje Van Camp en Spinvis voelt als twee gelijkgestemde geesten die elkaar gevonden hebben. De soms absurdistische draaiingen in teksten die we al vele jaren kennen van Spinvis uit zijn twintig jaar durende carrière lijken op het lijf geschreven van deze Vlaamse muzikante. Van Camp speelt afwisselend cello, toetsen en mondorgel. Tevens laat ze met grote regelmaat haar stem klinken in woorden en zang. We hoorden haar eerder op het laatste studioalbum van Spinvis 7.6.9.6 dat werd opgenomen ten tijde van de coronapandemie en in boekvorm met cd verscheen. Een boek vol beelden uit het leven van Spinvis zonder samenhang, zonder verhaal en zonder paginanummer. Echt iets wat je van deze artiest kan en mag verwachten.

Of Van Camp en Spinvis nu samen optrekken in fijne zang, akoestisch gitaarspel en fijne cello klanken of in tergende klanken van een cello vol dissonanten en een elektrische gitaar die jankt omdat hij met een stok bewerkt wordt, ze zijn aan elkaar gewaagd. Deze laatste situatie horen en zien we tijdens een gloedvolle uitvoering van ‘Een kindje van god’ waarin Peter en Eva figureren. Saartje Van Camp en Spinvis trekken het hele concert samen op en zetten een bijzondere en onderhoudende show neer. Meermaals kruipt Spinvis achter de drumkit terwijl Van Camp de ene keer de toetsen laat klinken en dan weer de cello bespeelt terwijl ze samen zingen. Het is een totaal andere beleving dan Spinvis solo met al zijn instrumenten om zich heen.

Verwondering en schoonheid

Muziek die het hart sneller doet kloppen in verwondering en bewondering. Dat is wat Neveldieren met het publiek doet. Een publiek dat overigens zeer divers van leeftijd en (soms kunstzinnige) uitdossing is. Een breed scala aan liefhebbers dat past bij het brede talent van de twee kunstenaars en muzikanten.

Als afronding van de show krijgen we nog twee toegiften op verzoeken vanuit het publiek. Zo is het enige vrolijke liedje van de show ‘Wespen op de appeltaart’ ons deel. Hierbij wordt Van Camp door Spinvis aan het giechelen gemaakt zodat de start van de uitvoering even door een spontaan lachende zangeres een aantal herstarten kent. Dit geeft een fijne ontspannen sfeer die afstraalt van het podium.

Daarna geeft Spinvis nog wat uitleg over de show en bedankt hij het publiek voor het komen. Hij benadrukt dat de show veel te danken heeft aan de technicus, zonder hem was het niet zoals wij dat mochten zien en ervaren.

Het applaus na de show is hartverwarmend en laat iedereen met een voldaan gevoel nog even napraten onder genot van een drankje dat klaar staat in de foyer.

Ga deze voorstelling zien als je houdt van een beetje vreemd maar wel heel lekker, zoals Spinvis altijd klinkt. De duoshow loopt eerst tot eind mei van dit jaar en is nog in veel theaters in Nederland en België te zien. Vanaf september gaat hij dan weer verder, tot in januari 2024.

vreemdekostgangersFoto-_Marjolijn_Hoogervorst_(2)
Muziek / Album

Eerbetoon van en aan drie muzieklegendes

recensie: Vreemde Kostgangers – Mist
vreemdekostgangersFoto-_Marjolijn_Hoogervorst_(2)

Travelling Willbury’s, Cream en Crosby, Stills, Nash & Young move over! Nederland heeft haar eigen supergroep: Vreemde Kostgangers. De band bestaande uit drie iconen uit de Nederlandse muziekgeschiedenis, George Kooymans, Henny Vrienten en Boudewijn de Groot, ontstond in 2013 als gelegenheidsband voor de verjaardag van Golden Earring drummer Cesar Zuiderwijk.

Eigenlijk gaat hun geschiedenis nog terug tot wel decennia daarvoor, naar de jaren zestig en zeventig toen Kooymans en De Groot elkaar al tegenkwamen op menig poppodium. Vrienten was in de seventies eerst onderdeel van de band van De Groot voordat hij met collega Ernst Jansz de band Doe Maar vormde. Maar goed, in 2013 (her)ontdekten ze hun onderlinge chemie – en daar wilden ze meer mee. Ze reisden Nederland rond voor hun succesvolle theatertournees en kwamen in 2017 met de twee albums Debuutplaat en Nachtwerk. Op 17 maart 2023 komt hun laatste album Mist uit, en 8WEEKLY kreeg al een voorproefje.

Een bewogen ontstaansgeschiedenis

Helaas voor de drie muzikanten volgen na hun eerste twee succesvolle albums enkele bewogen jaren. Hun optreden in Arnhem van maart 2020 blijkt de allerlaatste te zijn, vanwege de uitgebroken pandemie. In 2021 raakt bekend dat Kooymans aan de spierziekte ALS lijdt en hierdoor moet stoppen, en het daaropvolgende jaar in april overlijdt Vrienten aan longkanker. Gelukkig voor het drietal, en voor ons als luisteraars, zijn de opnames voor de derde en laatste plaat van Vreemde Kostgangers grotendeels al af. Het was de uitdrukkelijke wens van Henny Vrienten dat dit laatste album er zou komen. Dankzij de inzet van de bandleden zelf, producer en percussionist Dave Menkehorst, toetsenist Jasper Slijderink, drummer Rick van Wort en bassist Xander Vrienten komt deze wens tot vervulling. Mist is het sluitstuk van de trilogie van deze Nederlandse supergroep en komt met de pijnlijke wetenschap dat dit zal behoren tot de laatste muzikale activiteiten van Vrienten en Kooymans.

Ieder zijn eigen stempel

Mist bevat dertien nummers, waarvan elk nummer een duidelijke handtekening van één van de bandleden draagt. Typische Vrienten nummers zijn bijvoorbeeld ‘Tijd Tekort’, ‘Zeg me’ en ‘Niet Wederzijds’.  Kooymans straalt in ‘Lippen’, ‘Liefde Kent Geen Tijd’ (geschreven door Thé Lau) en bezingt de liefde voor zijn 88 gitaren in ‘Fender Strat’. De Groot schreef het nummer ‘Hoe Meer Ik Dichterbij Kom’ voor zijn moeder en zette dit nummer op zijn soloalbum Windveren en Kooymans verzorgde voor dit nummer de muziek. De Groot was echter zo’n fan van hoe Kooymans de demo had ingezongen, dat ze dit nummer met Kooymans vocals op hun derde album hebben geplaatst. Zo weet elk van de kostgangers zijn eigen stempel op het album te drukken.

Het voordeel van deze aanpak is dat het album genoeg afwisseling en dus voor ieder wat wils bevat. Maar het haast niet te vermijden gevolg is dat je als luisteraar ook een voorkeur ontwikkelt voor specifieke nummers. Persoonlijk keert deze schrijfster als groot Doe Maar en Vrienten fan steeds terug naar het nummer ‘Tijd Tekort’, dat duidelijk zijn stijl (én zangstem) bevat.

Een wrange smaak

De heren laten in hun nieuwste nummers duidelijk weer zien hoe goed ze met taal zijn en leveren teksten af die eenieder doet glimlachen, en ons soms weemoedig laat zijn. Teksten als “er zijn nog jaren te gaan” uit het nummer ‘De Luie Liefde’ en “zal ik ooit aan liggen kunnen wennen?” uit het nummer ‘Tijd Tekort’ klinken nu wat wrang, maar nummers als ‘Zeg Me’ en ‘Fender Strat’ laten lichtere, op momenten komische teksten horen.

 

Een waardige afsluiter

Het album Mist laat het drietal horen zoals we ze kennen, met gezellige gitaren, teksten die ons doen glimlachen en ons weten te raken, genoeg ruimte voor intermezzo’s en prachtige, meerstemmige harmonieën. De drie heren die samen goed zijn voor meer dan 150 jaar aan Nederlandse muziekgeschiedenis en meer dan vijfhonderd weken aan singles in de hitlijsten voegen met dit laatste album weer minutenlang luisterplezier aan hun repertoire toe. Mist is een prachtig eerbetoon aan drie poplegendes en vormt een passend vaarwel voor dit illustere trio.

Muziek / Concert

Perfecte Beatlesbeleving

recensie: The Analogues @ Goudse Schouwburg Gouda
The AnaloguesTereza Cervenova

De Nederlandse band The Analogues is in 2014 gestart met het live spelen van albums van The Beatles. Ze hebben sindsdien een machtige staat van dienst opgebouwd. En dat bracht ze al eens in Ziggo Dome waarbij zelfs de technicus Geoff Emerick van The Beatles hun toehoorder mocht zijn en genoot. Op 3 maart speelden ze in een uitverkochte Schouwburg in Gouda.

De muziek van The Beatles is voor velen de oer-popmuziek bij uitstek. Er zijn zelfs puristen die vinden dat er na de muziek van deze vier uit Liverpool nooit meer mooiere muziek is gemaakt. Eigenlijk is voor die liefhebbers dat of niets. Of deze puristen genieten van de uitvoeringen van The Analogues is nog maar de vraag. Er gaat immers niets boven het origineel, volgens hen.

The Analogues live Hello Goodbye show in Gouda

The Analogues live Hello Goodbye show © Ferdy Damman

Nieuwe tournee

Onder de titel Hello Goodbye (The Very Best Of The Studio Years) trekken The Analogues de komende maanden langs de podia. De tour eindigt voorlopig op 25 augustus in Liverpool, de bakermat van The Beatles zelf. Deze show is de tweede in Gouda en de vijfde van een lange reeks optredens die gaat volgen in de vaderlandse theaters. Deze tweede avond op rij is stijf uitverkocht. Uw recensent voelt zich dan ook vereerd dit optreden te mogen meemaken. Een avond ondergedompeld worden in de muziek die de jaren zestig en zeventig zoveel kleur gaf is een weldadig bad. Het podium is soms gevuld met maar liefst veertien muzikanten. Deze avond wordt vaste drummer Fred Gehring vervangen door Kees Schaper en er is een gastvocalist, te weten de ex-zanger van The Analogues, Jan van der Meij. Van de Meij zien we vooral naar voren komen als er een McCartney vocaal gedaan moet worden met wat flinke uithalen.

Ruim twee uur topmuziek

De band zet direct stevig in met ‘Daytripper’ gevolgd door een aantal valse starts, door technische issue, van ‘Paperback Writer’. Deze haperingen van de techniek zijn snel vergeten als we worden meegenomen in een rollercoaster van geweldige muziek die voornamelijk afkomstig is van vier albums die vanavond centraal staan. Dat zijn achtereenvolgens: Magical Mystery Tour, Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band, The White Album en Abbey Road. Bart van Poppel wijst ons er nog even op dat de mellotron helaas de geest heeft gegeven waardoor ze, in tegenstelling tot hun naam, een niet-analoog instrument moeten inzetten in de vorm van synthesizer om te kunnen spelen wat er op de setlist staat.

De band wordt ondersteund door vier (en soms zelfs zes) blazers en een strijkkwartet. De vaart zit dermate in het optreden dat de crew hard moet werken om de muzikanten steeds op tijd te voorzien van vers gestemde en juiste instrumenten. Soms moeten zelfs hele toetseninstrumenten het podium op en af gereden worden in vorm van harpsichord en een heuse concertvleugel. Diezelfde technici letten overigens uitermate goed op. Als even het snoer van gitarist Jac Bico lijkt te haperen, wordt het tijdens zijn spel in de stille passages razendsnel gewisseld en alles omgeschakeld zodat de show er totaal geen last van heeft. Bico die heerlijk opgaat in zijn snarenspel in bijvoorbeeld de geweldige uitvoering van ‘My Guitar Gently Weeps’.

 

The Analogues © Tereza Cervanova

Alle details razendsnel en kloppend

Alle details van de liedjes kloppen, zodat er soms razendsnel van instrument gewisseld moet worden om niets verloren te laten gaan. Het applaus na ieder lied is gemeend, maar wordt al heel snel gevolgd door het volgende prachtig liedje. The Analogues beperken zich duidelijk niet tot de hits, maar schuwen totaal niet om ook minder makkelijk in het gehoor liggende albumtracks de revue te laten passeren, wat de show zeer onderhoudend maakt. Als de hits gespeeld worden hoor je het publiek om je heen voorzichtig meezingen zonder de band te overstemmen. Want de stemmen van The Analogues kleuren zo’n prachtig palet dat The Beatles eer aan doet, dat je daar natuurlijk niets van wilt missen. Het publiek geeft overigens goed gehoor aan de oproep geen foto’s en filmpjes te maken om zo de medebezoekers niet te storen.

Ondanks dat we ons heerlijk in The Beatles-tijd onderdompelen, zijn muzikanten wel zichzelf en willen ze geen kopie zijn van de idolen. Ze dragen bijna allen heerlijk eigentijdse sneakers, ze persen er geen imitatieshow uit maar een fantastisch eerbetoon aan de muziek die zo velen inspireerden. En vaak op de achtergrond aangevuld met videobeelden.

In feite horen en zien we hier een klassiek (pop)concert gespeeld door ras/beroepsmuzikanten die de stukken meer dan eer aan doen. Zo gaat dat immers ook als een orkest Beethoven speelt, om maar wat te noemen.

 

Muziek / Reportage
special: Uitreiking AFAS Edison Pop 2023
Groepsfoto winnaars Edison Pop 2023Ben Houdijk

Prijzenregen in Leusden

Binnen het thema ‘jij noemt het muziek, ik noem het emotie’ werden op maandagavond 6 maart de Edisons Pop 2023 uitgereikt tijdens de AFAS Edisons. Het presentatieduo Défano Holwijn en Raven van Dorst overhandigden de welverdiende bronzen beeldjes aan de winnaars binnen de twaalf categorieën. 8WEEKLY was aanwezig bij deze besloten show in het AFAS Theater in Leusden. Ben je benieuwd naar de winnaars en hoe het er tijdens een awardshow aan toe gaat? Lees dan verder!

Edisons: de Grammy’s van Nederland

De Edisons zijn de meest vooraanstaande en oudste muziekprijzen van Nederland. Ze worden toegekend in drie genres: klassiek, jazz en pop. Gisteravond draaide de uitreiking volledig om het popgenre. De felbegeerde bronzen beeldjes (gemaakt door Pieter d’Hont) worden toegekend door een onafhankelijke vakjury, die per categorie drie genomineerden heeft gekozen op basis van kwaliteit en artistieke waarde. Naast juryvoorzitter Wilbert Mutsaers (Spotify Benelux) bestond gisteren de jury uit Hester Carvalho (NRC), Martijn Biemans (Qmusic), Anna Veenstra (programmeur Melkweg), Nils Brokerhof (Music Director 100% NL / SLAM!) en Randall Spann (Music Director FunX).

Categorie Rock

·      Floor Jansen (2022 single releases)
·      Di-Rect (2022 single releases)
·      Orange Skyline (album: Orange Skyline)

De spits werd afgebeten door de categorieën Rock en Hiphop. In de categorie Rock waren de winnaars met hun uitverkochte clubtours, optredens in Ahoy en de Nederlandse Airplay Top 40-hit van 2022, meer dan terecht: de mannen van Di-Rect. Ondanks dat dit alweer de zesde Edison was voor hun collectie, bleven ze bescheiden. Zo spraken ze in hun speech: ‘Het is heel[MT1]  cliché, muziek is geen wedstrijd. Maar vanaf het moment dat je genomineerd bent heb je wel een probleem, want je kan wel verliezen en dat is minder leuk. Dus heel erg bedankt voor deze!’

Categorie Hiphop

·      Broederliefde (album: Strandje Aan De Maas)
·      KA (album: Recklezz)
·      sor (album: Bae Doven No. 1/No. 2/No. 3)

In de categorie Hiphop waren sor, KA en Broederliefde genomineerd. Daar viel sor met het drieluik Bae Doven No. 1 / No. 2 / No. 3  in de prijzen. Sor was gelijk onder de indruk van het gewicht van het beeldje en vertelde hoelang hij en zijn team al naar het album hebben toegewerkt. Meer dan twee jaar hebben ze gewerkt aan het neerzetten van iets wat nog niet bestond, het eerste hiphop en klassieke album in de wereld. De jury lichtte toe dat hiphop altijd een plek is geweest waar geëxperimenteerd kan worden en dat sor op een unieke wijze twee werelden heeft samengebracht. Toch vertelde sor dat hij de winst niet zag aankomen, hij is zwaar onder de indruk en vertelde dat het nu compleet voelt: het album en nu een Edison.

Categorie Nederlandstalig

·      Jaap Reesema (2022 single releases)
·      Maan (album: Leven)
·      S10 (album: Ik Besta Voor Altijd Zolang Jij Aan Mij Denkt)

De avond werd na een muzikaal intermezzo verzorgd door de band Rondé, vervolgd door de categorie Nederlandstalig. Presentator Défano vertelde tijdens de introductie van de winnaar dat muziek soms een medicijn is, zowel voor de luisteraar als voor de maker. Hierop sloot winnares S10 aan in haar speech. De zangeres die ondanks haar vier nominaties aangaf dat ze de winst niet zag aankomen, maakte bekend dat muziek voor haar helend is geweest in de eenzaamheid die het leven met zich meebrengt. Ze hoopt dat haar muziek, voor wie het nodig heeft, daar ook mee kan helpen.

Categorie Alternative

·      Lucky Fonz III (album: Hemellichamen)
·      DeWolff & Dawn Brothers (album: Double Cream)
·      Froukje (EP: Uitzinnig)

Vervolgens werd de Edison in de categorie Alternative uitgereikt. Lucky Fonz III, DeWolff & Dawn Brothers en Froukje hoefden niet lang in spanning te wachten. Hoewel presentator Défano nog geen naam had genoemd, werd al in het introductiepraatje duidelijk dat de Edison naar een zij en een winnares zou gaan. Froukje sprak dat muziek haar grote liefde is en dat ze blij is om in die grote liefde erkend te worden. En hoewel het niet had gehoeven, vindt ze dit toch wel heel fijn. De categorie werd met een woordspeling naar haar EP afgesloten, Froukje was immers uitzinnig van vreugde!

Froukje met haar Edison voor de categorie Alternative en S10 met haar Edison voor de categorie Nederlandstalig

Froukje met haar Edison voor de categorie Alternative en S10 met haar Edison voor de categorie Nederlandstalig

Categorie Videoclip

·      Regisseurs Cas Mulder en Simon Becks (Froukje ft. S10 – ‘Zonder Gezicht’)
·      Regisseur Véras Fawaz (Maan ft. Goldband – ‘Stiekem’)
·      Regisseur Shay Latukolan (Typhoon – ‘Alleen In De Pauze’)

De avond werd vervolgd met de categorie waarvoor de spotlights even niet op de artiesten zelf staan, maar op de makers van hun videoclips. Regisseur Véras Fawaz sleepte de winst binnen en zag dat zelf niet aankomen, hij was immers erg fan van de andere twee videoclips. De jury lichtte echter toe dat het knap is hoe hij in korte tijd hele (lichtelijk macabere) verhalen weet te vertellen. Passend is dan ook de mededeling van Fawaz dat hij na de Edison voorlopig stopt met videoclips en zich volledig wil focussen op zijn toekomstige speelfilm. Als die film net zulke spannende verhalen in beeld brengt als zijn videoclips (o.a. de clip van ‘Noodgeval’ – Goldband is ook van zijn hand), belooft het veel goeds.

Categorie Dance

·      Sefa (album: Klaagzang)
·      Weval (2022 single releases/EP: Time Goes)
·      Tiësto (2022 single releases)

Di-Rect heeft al een aardige collectie aan Edisons te pakken, maar in de categorie Dance kan Tiësto hierover meepraten. De DJ wist mede door zijn collectie aan internationale samenwerking met o.a. zangeres Tate McRea en Charli XCX de winst binnen te slepen. Zelf zat hij in Los Angeles, maar hij had voor de gelegenheid nog wel een videoboodschap ingesproken met zijn bedankspeech.

Categorie Song

·      S10 – ‘De Diepte’
·      Son Mieux – ‘Multicolor’
·      Maan ft. Goldband – ‘Stiekem’

Toen was het tijd voor de categorie Song, waarin de winst werd aangekondigd voor het nummer dat ons vertelt hoe een ontluikende liefde zowel vurig als ingewikkeld kan zijn. Een verhaal dat de makers uit eigen ervaring kunnen vertellen. Maan en Goldband bestormden vol enthousiasme het podium en wisten weer geheel in eigenzinnige stijl de prijs in ontvangst te nemen. Maan benadrukte aan het einde dat ze nog jarenlang alle festivals plat wil spelen samen met Goldband, en dat willen wij natuurlijk ook!

Goldband, Maan en Véras Fawaz met hun drie Edisons voor de categorieën Videoclip, Song en Nieuwkomer

Goldband, Maan en Véras Fawaz met hun drie Edisons voor de categorieën Videoclip, Song en Nieuwkomer

Categorie Hollands

·      Ammar (2022 single releases)
·      Sophie Straat (2022 single releases)
·      Mart Hoogkamer (2022 single releases)

De winst in de categorie Hollands ging naar de kroegtijger die ook wist uit te blinken met diepgaandere nummers. In zijn glitterende smokingjas nam Mart Hoogkamer de Edison in ontvangst. In het interview met Raven van Dorst vertelde hij blij te zijn dat mensen ook zijn serieuzere kant waarderen, zoals zijn nummer ‘Diamant’, en hem niet alleen maar opzoeken voor zijn welbekende ‘Ik Ga Zwemmen’.

Categorie Nieuwkomer (presented by TikTok)

·      Goldband (2022 single releases)
·      Claude (nummer ‘Ladada (Mon dernier mot)’)
·      Zoë Tauran (2022 single releases)

De eerstvolgende categorie Nieuwkomer, zette de spotlights wederom op Goldband. De band sleepte de Edison weer op geheel eigen, chaotische wijze binnen. Ondanks dat zanger Milo namens de band aangaf dat zij de winst wél verwacht hadden, bleek zanger Boaz nog niet op het podium te zijn vanwege een korte rookpauze. Milo en Karel lieten hem beeldbellen terwijl hij met de rooktuktuk terug werd gebracht van zijn rookpauze. Toen Boaz eindelijk op het podium stond, gaf hij namens de band een wat uitgebreidere bedankspeech. In het interview met Van Dorst kwam ter sprake wat ‘Nieuwkomer’ nu precies inhoudt – Goldband timmert immers al een tijdje aan de weg. Karel grapte dat je in die categorie belandt wanneer je een goed jaar hebt gehad en ze dan eindelijk denken van: goh, die kunnen dus wel wat? Het in ontvangst nemen van hun derde beeldje was natuurlijk niet compleet zonder extra chaos, maar met goede reden: zanger Milo bleek vandaag jarig te zijn en zo kregen ze de hele zaal aan het zingen. Gefeliciteerd Milo!

Edisons Pop 2023 rooktuktuk

Edisons Pop 2023 rooktuktuk

Categorie Pop

·      Antoon (2022 single releases)
·      Flemming (album: Flemming)
·      Rondé (2022 single releases)

Presentator Raven van Dorst benadrukte tijdens het introductiepraatje nog eens het belang van de volgende categorie, we waren immers bij de Edison Pop uitreiking, dus de categorie Pop is extra belangrijk. De winst ging naar de artiest die meerdere singles uitbracht én meerdere nummer 1-hits wist te scoren: Antoon. Helaas was hij zelf wegens ziekte afwezig, maar zijn vader nam de prijs namens hem in ontvangst. Hij ziet deze prijs als een aanmoedigingsprijs: Antoon is begonnen en is er om te blijven.

 

De Edison Oeuvreprijs: Kensington

Vervolgens was het tijd voor misschien wel de grootst haalbare Edison uit het rijtje: de Oeuvreprijs. Deze prijs werd voorafgegaan aan een optreden van een strijkorkest dat een nummer speelde van de (vooraf bekendgemaakte winnaar) Kensington. De band heeft een gekke tijd achter de rug, in september 2022 traden ze voor het laatst op met frontman Eloi Youssef. Ondanks dit afscheid stonden ze met zijn vieren op het podium om de prijs in ontvangst te nemen.

Van Dorst stelt terecht de vraag of de band niet wat jong is voor de Oeuvreprijs, ze bestaan immers nog maar veertien jaar. Gitarist Casper Starreveld lichtte toe dat ze zich inderdaad nog erg jong voelen en het niet voelt alsof ze klaar zijn. De band ziet naar eigen zeggen de winst als bekroning op oeuvre 1.0 en als startschot voor oeuvre 2.0.

 

Categorie Album

·      S10 – Ik Besta Voor Altijd Zolang Jij Aan Mij Denkt
·      sor – Bae Doven No. 1/No. 2/No. 3
·      Flemming – Flemming

Als laatste was het tijd voor de uitreiking binnen de categorie Album. S10, sor en Flemming hebben een tijdje op dit moment moeten wachten, maar kregen gauw het verlossende woord te horen. Met zijn muziek die je ‘niet alleen hoort, maar ook voelt’ weet sor met de verzameling Bae Doven No. 1/ No. 2/ No. 3 zijn tweede Edison van de avond aan zijn collectie toe te voegen. Zijn eerste reactie op het podium was een herhaaldelijke, maar korte: ‘What the fuck?’ Hij maakte van de gelegenheid gebruik om meer mensen te bedanken dan bij zijn vorige speech, voordat hij weer in verbazing (met een enkele ‘what the fuck’) zijn weg vervolgde richting zijn interview.

sor met zijn twee Edisons, voor de categorieën Hiphop en Album

sor met zijn twee Edisons, voor de categorieën Hiphop en Album

Intermezzo’s door een nieuwe generatie artiesten

Om de energie tijdens de uitreiking hoog te houden, werden er tussen de categorieën door intermezzo’s verzorgd door enkele genomineerde bands. Zo konden de eerste twee winnaars opgelucht ademhalen en ontspannen tijdens het eerste intermezzo van Rondé. De band was zelf genomineerd voor de categorie Pop, maar konden hun zenuwen nog even uitstellen door vol enthousiasme het nummer ‘Love Myself’ ten gehore te brengen.

Het tweede intermezzo werd gespeeld door de aanwezige ‘jonkies’ van de avond: Claude, Flemming en Zoë Tauran. Zij brachten een energieke mash-up van hun hits ‘Ladada (Mon dernier mot)’, ‘Automatisch’ en ‘Therapie’ ten gehore. Vanuit de perstribune klonk er meermaals dat er goed opgelet moest worden, want deze drie jongeren vormen samen de nieuwe generatie aan artiesten. Als ze niet deze avond al een Edison binnenslepen, is het niet ondenkbaar dat dit in de toekomst wel het geval gaat zijn.

Kleurrijk einde aan emotionele avond

Als klap op de vuurpijl stond de band Son Mieux klaar om deze mooie avond af te sluiten, alvorens de genodigden en winnaars flink feest konden vieren na het besloten diner. Extra hard zal er gefeest worden door Goldband en sor, die ieder binnen meerdere categorieën hun nominaties wisten te verzilveren en hiermee de grote verzamelaars van de avond werden. Gefeliciteerd!

Overzicht Winnaars Edison Pop 2023:
Rock Di-Rect – 2022 single releases
Hiphop Sor – Bae Doven No. 1/ No. 2 / No. 3
Nederlandstalig S10 – Ik Besta Voor Altijd Zolang Jij Aan Mij Denkt
Alternative Froukje – Uitzinnig
Videoclip Véras Fawas | Maan & Goldband – Stiekem
Dance Tiësto – 2022 single releases
Song Maan & Goldband – Stiekem
Hollands Mart Hoogkamer -2022 single releases
Nieuwkomer Goldband – 2022 single releases
Pop Antoon – 2022 single releases
Album Sor – Bae Doven No. 1/ No. 2 / No. 3
Oeuvre Kensington

 

Film / Documentaire

De wereld zal naar mij luisteren

recensie: The Mahler Monologues
Het Concertgebouw © Hans Roggen© Hans Roggen

In Nederland heeft de muziek van de Oostenrijkse componist Gustav Mahler (1860-1911) altijd op een warm onthaal mogen rekenen. Twaalf keer dirigeerde hij bij het Concertgebouworkest zijn eigen werk, van 1903 tot 1909. Al snel gevolgd door de vaste dirigenten van het orkest die het stokje overnamen en er naam en faam mee verwierven.

Er is zelfs een Gustav Mahler Stichting Nederland, die volgens haar doelstellingen tot missie heeft ‘de aandacht voor Gustav Mahler en zijn muziek levend [te] houden’. Daartoe publiceert ze onder meer een tijdschrift, nodigt vooraanstaande sprekers uit voor lezingen en beheert een online kenniscentrum. Nu is er een door de Stichting uitgebrachte Engelstalige film op DVD, inclusief een boekje in het Engels en Nederlands.

Idee

Het idee hiervoor werd ontwikkeld door Eveline Nikkels, musicologe, filosofe en voorzitter van de Gustav Mahler Stichting Nederland. Zij promoveerde op Mahler en publiceerde – uiteraard – over Mahler, maar ook over onder andere Mengelberg. In de filmer Joost Honselaar vond zij de aangewezen persoon om de film te realiseren. Op Honselaars naam staan een groot aantal documentaires en concertregistraties. Onder meer voor het ZaterdagMatinee en van de kerstmatinees van het (inmiddels) Koninklijk Concertgebouworkest (KCO).

De monologen door Gijs Scholten van Aschat

De monologen worden in fraai Engels uitgesproken door niemand minder dan Gijs Scholten van Aschat, een van Nederlands’ grootste acteurs. In driedelig stemmig pak, op een moderne designstoel gezeten, af en toe lopend of zelfs op de grond liggend en met een Mahlerbrilletje op de neus of ermee zwaaiend, spreekt hij vijftien poëtische teksten uit als was hij Mahler zelf; korte teksten, want de DVD duurt alles bij elkaar slechts ruim een half uur. Het is alsof hij op de bank ligt bij Freud en zijn eigen zielenroerselen te berde brengt.
Onder de teksten klinkt meestal muziek, soms ook niet. Verder wordt er veel beeld vertoond. Foto’s, karikaturen, partituurpagina’s met noten en aantekeningen. De drie elementen vormen een fraaie eenheid die vooral voor mensen die al iets van Mahler weten interessant zal zijn.

Tekst en beeld

Behulpzaam daarbij is het feit dat tekst en beeld nagenoeg een-op-een samengaan. We zien een fotoalbum wanneer er sprake is van het kind Mahler. We zien hem nagelbijten wanneer hij het daarover heeft: ‘Yes, I bite my nails …’. We zien hem roeibewegingen maken wanneer hij zegt van roeien en zwemmen te houden en we horen het water klotsen.
Het beeld is helder wanneer het helder moet zijn, en wordt vaag wanneer de tekst dáár om vraagt: ‘Ik heb vrouwen nooit begrepen’, wanneer hij het over Alma, ‘Almschi’, heeft, Mahlers vrouw. Of het beeld wordt even zwart, wanneer de dood aanstaande is en Mahler citeert uit het beroemde Rückertlied: ‘Ich bin der Welt abhanden gekommen’.

Niet dat we dit dan horen. Wat op dat moment klinkt is een fragment uit het eerste deel van de onvoltooide Tiende Symfonie, gespeeld door het Concertgebouworkest onder leiding van Iliahu Inbal. Het overgrote deel van de fragmenten wordt door het KCO gespeeld, op enkele stukjes na, onder meer uit de Kindertotenlieder. Hier is gekozen voor historische opnamen van de bariton Dietrich Fischer-Dieskau en Mahler zelf.

Beeld en muziek

In tegenstelling tot tekst en beeld, lopen tekst en muziek niet altijd een-op-een samen op. Wanneer er sprake is van volksmuziek en militaire muziek horen we een koekoek, terwijl ‘vogels en dieren … en geluiden. / De wind in de bomen’ pas later voorbijkomen. Voorafgaand aan de monoloog over Mahlers moeder (‘Ik aanbid mijn moeder …’) horen we een fragment uit het beroemde Adagietto uit Mahlers Vijfde symfonie, dat door de film Dood in Venetië wereldberoemd werd, maar laat dit nu een liefdesverklaring aan Alma zijn …

Dat is iets wat je hooguit kan verbazen, meer niet. Je moet goed luisteren, naar muziek en tekst, dát wel. Want wanneer Mahler het over zijn jood-zijn heeft en kort daarop over het feit dat hij ook uitvoeringen van zijn eigen symfonieën heeft gefinancierd, mag je daar als kijker geen link tussen leggen in de zin van het stereotype van de rijke jood.
Nee, we houden het op het vervolg van de tekst: ‘De wereld zal naar mij luisteren!’ Dat is gebeurd en gebeurt gelukkig nog steeds.

Ook een DVD als deze smaakt naar meer. Zo is er een prachtige tekst van Ramsey Nasr, Het hemelse leven, een lang, verhalend en lyrisch gedicht naar aanleiding van de Vierde symfonie van Mahler. Om maar iets te noemen. Een schone taak voor de Gustav Mahler Stichting Nederland?

Sophie Straat: Smartlap is niet dood album cover (groot)
Muziek / Album

Zangeres met een missie

recensie: Sophie Straat – Smartlap is niet dood
Sophie Straat: Smartlap is niet dood album cover (groot)

Het is een spannende week voor Sophie Straat, 3 maart komt haar langverwachte debuutalbum Smartlap is niet dood uit en 6 maart worden de Edisons uitgereikt, waarvoor ze in de categorie ‘Hollands’ een nominatie binnen wist te slepen. Met het nieuwste album bewijst Sophie dat ze die nominatie én het wachten op dit album meer dan waard is.

Langverwacht debuutalbum

Sophie Straat (artiestennaam van Sophie Schwartz) is een Amsterdamse protestzangeres en kunstenares, die samen met haar partner Wieger Hoogendorp allerlei maatschappelijke misstanden aan het licht wil brengen door middel van haar muziek. Al voor het uitkomen van haar debuutalbum heeft ze een stevig muzikaal cv opgebouwd. Haar debuut-EP ’T Is niet mijn Schuld leverde haar een Edison op in de categorie ‘Hollands’, ze stond op het podium met artiesten als Willeke Alberti en The Opposites, en scoorde in 2021 samen met Goldband een flinke zomerhit met ‘Tweede Kamer’. Dat we dan ook vol smart wachtten op de release van haar langverwachte debuutalbum Smartlap is niet dood is een understatement.

Levenslied met een moderne twist

De protestzangeres weet op haar debuutalbum licht te werpen op belangrijke thema’s, waaronder machtsmisbruik, politiegeweld, seksisme (met fenomenen als mansplaining en het patriarchaat), grensoverschrijdend gedrag op studentenverenigingen en racisme. Elk lied draagt een duidelijke boodschap met zich mee, die ondubbelzinnig in de teksten wordt benoemd. Voor wie die boodschap nog onduidelijk is, wordt er in het bijgeleverde boekje per nummer extra uitleg geboden.

Zoals Sophie in het eerste nummer `Smartlap is niet dood´ bezingt, had de Zangeres Zonder Naam een missie met het levenslied en Sophie wil deze missie voortzetten. Ze wil verhalen die we te weinig horen een stem geven en de mensen die het niet met haar eens zijn, ook hard mee laten zingen. En met een lading pakkende teksten én aanstekelijke melodieën, is dat haar zeker gelukt.

Wie denkt dat met dit album de smartlap op de hak wordt genomen of dat het album alleen maar clichématige smartlappen bevat, heeft het mis. Sophie en Wieger zijn diep in de geschiedenis van het genre gedoken en hebben zich duidelijk ingelezen in de thema’s die ze willen bezingen. Zo wordt elk nummer in een uniek jasje gestoken. Het lied dat het meeste lijkt op die typische, oer-Hollandse smartlap, is het nummer ‘Mannen’. Waar dit lied over gaat is duidelijk: mannen. Specifieker gaat het over mansplaining, een fenomeen waar veel vrouwen mee te maken krijgen. De oproep aan mannen om toch eens bewuster te worden, wordt begeleid met een flinke lading draaiorgels, accordeons én een mannenkoor. Een nummer dat heerlijk is om mee te zingen in de kroeg, maar allicht minder snel bij mensen in hun playlist gaat belanden.

Je krijgt het niet meer uit je kop

Ook voor wie niks heeft met die oer-Hollandse sound, is er genoeg te vinden op dit nieuwe album. De aanstekelijke banger ‘Tweede Kamer’ (in samenwerking met Goldband) heeft een pakkend skageluid en doet bij vlagen denken aan Doe Maar. Zo wordt feminisme weer funky en wordt de luisteraar opgeroepen om op een vrouw te stemmen tijdens de verkiezingen. Enthousiast meezingen en dansen is ook goed mogelijk met de bonustrack ‘De stad is van ons’, van dewelke het stevige elektronische geluid niet zal misstaan in menig uitgaansgelegenheid.

Een persoonlijke favoriet is het nummer ‘Vrijheid, gelijkheid, zusterschap’, waarin een prachtige droomwereld wordt bezongen waarin van alles mogelijk is. In die droomwereld kan je als man met een andere man zoenen tijdens een voetbalwedstrijd en kan je in Texas gewoon naar de abortuskliniek, zelfs mét een buddy aan je zij. In het refrein komen we er helaas achter dat het inderdaad écht een droom was en dat onze huidige wereld misschien meer op de achttiende eeuw lijkt dan we willen toegeven. Een nummer met een belangrijke boodschap en een pakkende melodie, een aanrader voor iedereen die door de ietwat bizarre videoclip heen kan kijken.

Een akoestische traktatie

Dat Sophie ook straalt in de kleinere, eenvoudigere liedjes bewijst ze met het nummer ‘Mooier als je lacht’. Een nummer waarin het fenomeen van straatintimidatie, iets waar 94 % van de vrouwen mee te maken krijgt, wordt bezongen. Dit lied is een van de hoogtepunten van het album, maar haast nog beter is de akoestische versie die kortgeleden op YouTube verscheen:

Het levenslied is weer cool

Nadat haar debuut-EP met een Edison werd bekroond, wachtten we met smart (pun intended) op haar debuutalbum. Smartlap is niet dood is het wachten meer dan waard geweest. Sophie Straat bewijst dat ze in meerdere genres kan stralen én weet het levenslied weer hip te maken. De smartlap is zeker nog niet dood!

Muziek / Concert

Impressie en expressie

recensie: Recensie: NTR Zaterdagmatinee 25 februari 2023
Portret Eric WhitacreMarc Royce

Het schijnt dat je óf een bewonderaar bent van zijn muziek, óf er niets mee hebt. Maar kan het ook zo zijn, dat je er dubbel over bent? Ja – dat kan.

De bewonderaars van de composities van Eric Whitacre (1970) – want over hem gaat het – lopen weg met bijvoorbeeld diens ‘Sing gently’, dat afgelopen zaterdag als toegift werd gezongen door het Groot Omroepkoor onder leiding van de componist. In coronatijd werd het opgenomen door Eric Whitacre’s Virtual Choir:

De tegenstanders vinden zijn muziek te eenvoudig, te zoet en sentimenteel, maar The Sacred Veil (2018) voor koor, cello en piano dat voorafgaand aan deze toegift de Nederlandse première beleefde, heeft van beide wat. Je zou zelfs kunnen zeggen, dat het door de compositie zelf is ingegeven.

The Sacred Veil

Het twaalfdelige, een uur durende werk gaat over leven en dood. Over de rollercoaster waarin Whitacre’s vriend en schrijver Charles Anthony Silvestri en diens met kanker gediagnostiseerde, zwangere vrouw Julia Lawrence Silvestri en hun kinderen terechtkomen. Én over het thuis komen, dat wil zeggen de eeuwige rust na de dood.
De titel van het stuk slaat op de sluier tussen twee werelden, leven en dood. Whitacre noemde het in zijn inleidende praatje overigens ‘energy’, wat een andere, meer new age-achtige kleur aan het geheel geeft.

Die heilige sluier, dat thuiskomen, die eeuwige rust en energie staan voor de zoete kant van het werk. Nog benadrukt door een korte sopraansolo van Varvara Tishina die zich tegen het eind losmaakt uit het koor en er als een ziel of een engel hoog bovenuit zweeft.
De minder zoete en sentimentele kant van het stuk ligt in de rusten (‘In weary gratitude, they stand’) die voor het stokken van de adem staan, in de kakofonie ook van het deel waarin de arts de definitieve uitslag bekend maakt en in kleine, dissonante passages die zinsneden laten schrijnen (‘It’s so soft and clean!’).
De minder zoete kant uit zich verder in tegenstellingen die naar voren komen in de tekst (‘You rise; I fall’) en afwijkingen daarbinnen die je niet verwacht: ‘Child of mourning / child of night’ in plaats van ‘child of morning’.

Misschien kun je in dit verband met de Nederlandse componist JacobTV (1951) spreken van ‘peperen met suiker’, in het geval van Whitacre extra benadrukt door de piano en cello die dan weer wat in de schaduw van de koorpartijen treden, een kabbelende onderlaag spelen of een echo geven van het thematisch materiaal (‘I am here’ van ‘I’m afraid’ in het hart van de compositie).
Alles bij elkaar intrigerend en prachtig uitgevoerd door het Groot Omroepkoor en de twee instrumentalisten: Quirine Viersen (cello) en Nicolas van Poucke (piano).

Toek Numan: 3 Haiku

Voorafgaand aan dit werk zingt het Groot Omroepkoor (ingestudeerd door Martina Batič) en met twee andere instrumentalisten (Ellen Versney, harp en Esther Doornink, marimba) 3 Haiku (2013) van de Nederlandse componist Toek Numan (1971).

In lange, vloeiende lijnen, met verglijdende samenklanken zingt het koor een Engelse vertaling van de tekst van Matsuo Bashō, omstrengeld door het spel van de twee instrumentalisten.

Waar Whitacre de luisteraar volgens het programmaboekje bij dit concert meeneemt op een ‘emotionele reis’, nam Numan de luisteraar mee ‘op de stroom van zijn eigen associaties, gevoelens en gedachten’. Een subtiel verschil, maar wel degelijk een verschil: de expressie van leven en dood en de impressie van de schoonheid van het leven en de natuur. Allebei de composities krijgen een groot onthaal. Naast mij zit iemand die na de tweede Haiku uit Numans compositie zegt: ‘Prachtig’ en na Whitacre een traantje wegpinkt.
Whitacre loopt met verende, haast dansende tred de trap op en af, zijn halflange haar op en neer wapperend, zoals je van een klassieke rockstar kunt verwachten.

Muziek / Achtergrond
special: Spotify-playlist van onze muziekredactie

8WEEKLY Playlist: Steengoede covers

Soms kiezen artiesten ervoor om de kunst af te kijken bij de buren. Zo coveren popsterren van tijd tot tijd nummers van hun rock buren, en andersom. Het resultaat is vaak verrassend, en soms zo succesvol dat de cover het origineel ver overstijgt in verzamellijsten als de Top2000. Natuurlijk betekent dit niet dat alle covers beter zijn dan het origineel, maar dit is wel een goede reden om eens stil te staan bij een aantal steengoede covers. 

 

 

Wederzijds gecoverd: Frank Turner en NOFX

Dat singer-songwriter en punkrocker Frank Turner niet vies is van een cover, dat weten zijn fans wel. Bij live optredens covert hij graag zijn eigen favorieten, waaronder “Somebody To Love” van Queen en “Dancing Queen” van ABBA. Zijn persoonlijke helden die meer in zijn eigen genre vallen passeren natuurlijk ook de revue, waaronder Blink-182 en NOFX. Met laatstgenoemde wist Turner er een volledig album uit te halen, waar de artiesten elkaar coveren. Op het album West Coast vs. Wessex uit 2020 covert Turner enkele hits van NOFX, waaronder “Bob” en “Falling In Love”, maar worden zijn eigen hits waaronder “Thatcher Fucked the Kids” gecoverd door de Amerikaanse punkers van NOFX. Het wordt een ware inception op YouTube bij de videoclip van Bob (in Turners’ versie), waar in de videoclip de leden van NOFX verkleed gaan en acteren als Frank Turner en zijn band. Benieuwd hoe de andere nummers klinken? Die zijn te vinden in onze nieuwste playlist! 

Punkversies van diva’s

Dat de zanger van NOFX, Fat Mike, ook van covers houdt is niet vreemd: hij is bassist bij de punkcoverband Me First and the Gimme Gimmes. Deze supergroep bestaat uit leden van verschillende punk- en rockbands, waaronder Lagwagon, Foo Fighters en Swingin’ Utters. De band ontstond als hobbyproject van de leden en speelt alleen covers van andere nummers. Zes studioalbums later kunnen we wel stellen dat dit hobbyproject in de categorie “uit de hand gelopen hobby” valt. Het zesde album Are We Not Men? We Are Diva! focust zich, zoals de titel al kenbaar maakt, op diva’s. Ze coveren (bijna alleen) bekende zangeressen die volgens hun in de categorie diva vallen, dus zangeressen als Barbra Streisand, Madonna en Cher ontbreken zeker niet. Waarom bijna alleen zangeressen? De Britse zanger Boy George van Culture Club kan ook rekenen op een dikke knipoog en wordt ook gecoverd op dit album. Benieuwd hoe “Straight Up” van Paula Abdul klinkt als punk nummer? Ook deze hit is te vinden in de nieuwe playlist.  

Disturbed: groter dan het origineel

Het is elk jaar weer een spannende strijd: welke versie van “The Sound Of Silence” zal dit jaar hoger eindigen in de Top2000? Jarenlang stond het origineel van Simon & Garfunkel het hoogst, maar sinds 2019 staat de versie van Disturbed hoger dan het origineel. Hoewel “The Sound Of Silence” ongetwijfeld de bekendste cover van Disturbed is, hebben ze al een jarenlange traditie waar ze op elk album een cover plaatsen. Vaak pakken ze een oude hit en verhogen ze daarvan het tempo én maken ze het iets agressiever. Eerdere nummers die al een ware Disturbed transformatie hebben ondergaan zijn “If I Ever Loose My Faith In You” van Sting en “Land Of Confusion” van Genesis, beiden te vinden in de nieuwste playlist. 

Naast de covers van Frank Turner, NOFX, Me First and the Gimme Gimmes en Disturbed staan er nog vele andere rockcovers op je te wachten in de nieuwste playlist van 8WEEKLY. Veel luisterplezier! 

  • Disturbed – The Sound of Silence (Origineel: Simon and Garfunkel) 
  • Apocalyptica, Till Lindemann – Helden (Origineel: David Bowie) 
  • Me First and the Gimme Gimmes – Straight Up (Origineel: Paula Abdul) 
  • Floor Jansen, Henk Poort – Phantom of the Opera  
  • Apocalyptica, Nina Hagen – Seemann (Origineel: Rammstein)
  • The Cranberries – Go Your Own Way (Origineel: Fleetwood Mac) 
  • Guns N’ Roses – Knockin’ On Heaven’s Door (Origineel: Bob Dylan) 
  • Green Day – Working Class Hero (Origineel: John Lennon) 
  • The Struts – Dancing In The Street (Origineel: Martha Reeves and the Vandellas) 
  • Maneskin – Beggin’ (Origineel: Frankie Valli and the Four Seasons) 
  • The Ataris – The Boys Of Summer (Origineel: Don Henley) 
  • Red Hot Chili Peppers – Higher Ground (Origineel: Stevie Wonder) 
  • Chris Cornell – Watching The Weels (Origineel: John Lennon) 
  • Limp Bizkit – Behind Blue Eyes (Origineel: The Who) 
  • Disturbed – If I Ever Lose My Faith In You (Origineel: Sting) 
  • Blink-182 – Another Girl Another Planet (Origineel: The Only Ones) 
  • Five Finger Death Punch – Bad Company (Origineel: Bad Company) 
  • Joan Jett & The Blackhearts – I Love Rock ‘N Roll (Origineel: The Arrows) 
  • Shinedown – Simple Man (Origineel: Lynyrd Skynyrd) 
  • The Smashing Pumpkins – Landslide (Origineel: Fleetwood Mac) 
  • Tenacious D – The Last In Line (Origineel: Dio) 
  • Led Zeppelin – Dazed and Confused (Origineel: Jake Holmes) 
  • Billie Joe Armstrong, Green Day – Kids in America (Origineel: Kim Wilde) 
  • Disturbed – Land of Confusion (Origineel: Genesis) 
  • The Interrupters – Bad Guy (Origineel: billie eilish) 
  • Alanis Morissette – King of Pain (Origineel: The Police) 
  • Kula Shaker – Hush (Origineel: Joe South) 
  • NOFX – Thatcher Fucked the Kids (Origineel: Frank Turner) 
  • Pearl Jam – Rockin’ in the Free World (Origineel: Neil Young) 
  • No Doubt – It’s My Life (Origineel: Talk Talk) 
  • George Harrison – Got My Minds Set On You (Origineel: James Ray) 
  • Venice Sunlight – Flagpole Sitta (Origineel: Harvey Danger) 
  • Tim Akkerman – Nemo (Origineel: Nightwish) 
  • Miley Cyrus – Heart of Glass (Origineel: Blondie) 
  • Frank Turner – Falling in Love (Origineel: NOFX)