Het Yelmo Cines Ideal, een bioscoop met een bijzondere gevel, goudgele muren en glas-in-lood is gevestigd in het centrum van Madrid. Hoewel in de meeste Spaanse bioscopen vooral nagesynchroniseerde films te zien zijn, wordt hier de originele versie uitgebracht. Broker was in dit klassieke gebouw al twee weken eerder dan in Nederland te zien en in deze setting zeker een bezoekje waard.

Ik ga op reis en ik neem mee…

Twee mannen runnen een adoptiebureau waarbij recent bevallen vrouwen hun baby in een kastje kunnen achterlaten. De baby’s horen naar een internaat te gaan, maar Sang-hyeon en Dong-soo verkopen hen illegaal aan koppels die geen kinderen kunnen krijgen. Een van de moeders komt hier achter nadat ze terugkeert voor haar baby, en besluit mee te werken om nieuwe ouders voor hem te zoeken. Wat de drie niet weten, is dat ze worden gevolgd door de politie: twee vrouwelijke detectives. Onderweg pikken de vriendelijke criminelen Hae-jin op. Dit is een eigenwijs kind dat buitengewoon bewust is van zijn omstandigheden en de mensen om hem heen. Echter, het levert wel grappige scènes op. Naast het verhaal van de reis van de vijf figuren loopt een verhaallijn met een moordplot. Ondanks deze verhaallijn is er niet veel spanning aanwezig in de film, maar storend is het niet, want het acteerwerk is sterk van begin tot eind.

Babyrechten

Broker zet je aan het denken. Zo vraag je je bijvoorbeeld af wat ‘familie’ betekent wanneer er een familiaire sfeer ontstaat tussen de protagonisten. De vondenlingenluiken bestaan wel degelijk in sommige landen en zijn een controversieel onderwerp. Worden de moeders zo gestimuleerd hun baby op te geven in plaats van deze zelf op te voeden? Heeft de baby op deze manier de grootste kans op een mooi leven? En hebben de baby’s een betere toekomst bij de koppels aan wie de baby’s worden verkocht of in het internaat?

Dozijn sublieme beelden

Regen is een element dat vaker terugkomt in Broker, soms esthetisch gecombineerd met de weerspiegeling van glas. Richting het einde van de film is er een scène waarin bij een gesprek het profiel van een van de acteurs wordt gefilmd. Een simpel tafereel, een voorbeeld van de gevarieerdere cinematografie, maar een dat zelden wordt gebruikt in de filmindustrie. Ook is er een aantal prachtige beelden in Broker, zoals een opname van een groen landschap met windmolens dat uit de hoogte is gefilmd en meerdere beelden van wateren en gebergten toont die Korean Air zo zouden kunnen gebruiken in haar reclames. De film had zeker nog meer punten kunnen scoren als regisseur Hirokazu Kore-eda dergelijke cinematografie nog meer had toegepast.

Een memorabele avond om de première van Malcoms debuutfilm te vieren, verzuurt door een intense, intellectuele dialoog tussen de filmmaker en zijn vriendin Marie. Hoewel niemand zin heeft naar een reeks tirades te luisteren, blijf je aan de lippen van de acteurs, John David Washington en Zendaya, hangen door hun vlotte reacties, ingenieuze zinsconstructies en briljante acteerwerk.

Een verstoorde relatie

Opmerkelijk is dat het gedrag van de twee niet zo zwart-wit is als de beelden, wat te zien is aan de verdeelde meningen onder de kijkers over hoe de toekomst van het stel eruit dient te zien. Indien dit de heftigste ruzie ooit is tussen Malcolm en Marie, valt hun relatie nog te redden volgens sommigen. Anderen stellen dat de ruzie veel meer blootgeeft over de dynamiek in hun relatie. Na meerdere analyses van hun gesprekken is het duidelijk dat deze worden gevoerd tussen een narcist en een afhankelijke partner.

Toen de film werd uitgebracht, was er veel ophef over het twaalfjarige leeftijdsverschil tussen de acteurs. Dat Zendaya al van kinds af aan een beroemde actrice is, heeft hier ook zeker een rol gespeeld. Of dit een bewuste keuze was of niet, bevordert het absoluut de dynamiek tussen Malcolm en Marie.

Marie was enkel twintig en aan het afkicken van haar drugsverslaving toen haar relatie met Malcolm begon. Hij was haar steunpilaar tijdens deze moeilijke periode, wat hij maar al te graag benadrukt. Telkens wanneer Marie moeizaam haar tekorten en relationele problemen aan bod brengt, zoals het feit dat Malcolm haar niet bedankt heeft tijdens zijn speech en haar onvoldoende aandacht schenkt, verwerpt hij de uitspraken door haar gek te noemen. Hij vernoemt zijn ervaringen met andere vrouwen en werpt Maries zelfmoordpoging in haar gezicht. Dat een deel van het publiek deze psychische mishandeling en manipulatie niet herkent en de dialoog slechts zou labelen als een heftige ruzie, maakt het scenario des te realistischer.

Een indrukwekkende charme

De acteerprestaties waarin met name Zendaya uitblinkt zijn fenomenaal. Zes keer is de Amerikaanse ster welverdiend genomineerd voor haar indrukwekkende acteerwerk. Met behulp van een eufemistisch script krijgen we te zien hoe de actrice in de ene scène in onverbiddelijke close-up hartenleed in haar gezichtsuitdrukking tovert en in de andere een overtuigende drugsverslaafde kan neerzetten.

Ondanks de beladen gesprekken is Malcolm & Marie een zeer pakkende film. Door de selectie warme nummers als Down and Out in New York City van James Brown en geavanceerde filmtechnieken is het moeilijk weg te kijken. Hoewel sommige zinnen uit het script in een echte ruzie waarschijnlijk niet gebruikt zouden worden, dragen deze bij aan de charme van de film.

“Do you know how disturbing it is that you can compartmentalize to such a degree that you can abuse me while eating mac and cheese?”

In Bones and All, een film geregisseerd door Luca Guadagnino en gebaseerd op het gelijknamige boek van Camille DeAngelis, ontdekt Maren (Taylor Russell) de verschillende, bloederige lagen van het kannibalistische bestaan. Ze raakt bedroefd wanneer ze zich realiseert dat er geen ontkomen aan is, maar zodra ze dieper verwikkeld raakt in het mysterieuze denken en doen van het kannibalisme, ontmoet ze andere personen die vastgeketend zijn aan het leven als eater, net als zij. Zo ontmoet ze Lee (Timothée Chalamet), een kannibalist die zichzelf kan inleven in Maren en haar innerlijke worstelingen. Ze besluiten samen de tocht door de Verenigde Staten voort te zetten. Daar laat gevaar om elke hoek zijn klauwen laat zien, maar er blijft genoeg ruimte voor een intieme band tussen de twee eters.

Een horrorverhaal om bij weg te zwijmelen

Hoewel het verhaal draait om een kannibalistisch leven, waar bloed en ingewanden haarscherp in beeld gebracht worden, speelt romantiek een grote rol in de film. Zodra de lugubere gebeurtenissen waar Maren mee moet leren omgaan, zijn gepasseerd, merk je dat de film afkoerst op een romantisch coming-of-age verhaal waar je hart van wegsmelt. De eerste ontmoeting, de eerste kus, liefdesverdriet en uiteindelijk de hereniging van het liefdeskoppel. Momenten die je in vrijwel elke zwijmelfilm terugziet, maar waar Guadagnino toch een originele draai aan weet te geven. Hij geeft een intense horrortwist aan de zoetsappige romance, waardoor het onschuldige liefdesbeeld op een ijzingwekkende manier verstoord wordt. Het gebeurt niet vaak dat deze twee genres zo dichtbij elkaar komen, maar de regisseur weet de genres harmonieus met elkaar te kruisen.

In eerdere werken van Luca Guadagnino is te zien hoe hij romantiek op een vernieuwende en onschuldige manier in beeld kan brengen, en dat die roze wolk in een handomdraai vernietigd kan worden, waardoor je de film verlaat met een treurig gevoel. Dit was eerder al het geval bij zijn film Call Me By Your Name, waarin Chalamet ook de hoofdrol had. Ook in zijn nieuwste film komt dit terug.

Empathie voor een kannibaal

Van Chalamet wisten we dat hij zijn rollen als geen ander kan vertolken (en zijn werk in deze film is geen uitzondering), maar van Russel hebben we eerder niet veel vernomen. Toch drukt ze beslist haar stempel op deze film. Haar personage weet ze op een indrukwekkende en zeer realistische manier neer te zetten. Haar kannibalistische trekjes in de film, zoals wanneer ze haar eerste stukje mensenvlees naar binnen werkt en de hopeloosheid wanneer ze een lange tijd niks krijgt om op te teren, laten je geloven dat het de normaalste zaak van de wereld is om kannibalist te zijn. Je ontwikkelt empathie voor bloeddorstige moordenaars, gevormd door de onschuldige, humoristische tienertrekjes van beide acteurs en de mooie emotionele reis die zij samen afleggen, zowel in het innerlijk als daarbuiten, door de VS.

Het is een indrukwekkende nieuwe take op het horrorgenre waar Timothée Chalamet en Taylor Russel de romantiek realistisch in beeld weten te brengen en met hun emoties de harten van de kijkers weten te veroveren, om ze later weer hard te verscheuren. Een beeldschone mengeling van genres die je normaal gesproken niet samen ziet, maar Luca weet het toch te flikken het als een samenhangend geheel neer te zetten. Bones and All is een coming-of age film waar je maag van omdraait, en waar menig horror- en romantiekfanaat van zal smullen.