van Eddy Terstall. Maar laten we vooral niet vergeten dat hij ook cabaretier is, een zeer geliefde cabaretier. Op dit moment reist hij Nederland door met zijn voorstelling Smulpapen.

Eric van Sauers komt er eerlijk voor uit: hij is een Googlelaar. Uren speurt hij het web af naar weetjes, feitjes, cijfers. Over het milieu bijvoorbeeld en dat is dan ook het hoofdthema van zijn nieuwste theatershow Smulpapen. Hierin verbaast Van Sauers zich over de wereld die milieu heet. Hij leest over sluipverbruik en denkt: ‘Wat nou weer?’ Hij cruiset lekker in z’n grote bak, maar is niet te beroerd om hier en daar een spaarlampje in te draaien.

~

Wereldbol

Links op het podium staat een enorme wereldbol geprojecteerd die ronddraait en rechts vormen witte driedimensionale hoofdletters het woord ‘smulpapen’, de titel van Van Sauers’ huidige theaterprogramma. Het is zijn vijfde avondvullende voorstelling en wie zijn andere voorstellingen heeft gezien, merkt dat hij serieuzer is dan voorheen en dat de voorstelling een duidelijk thema heeft. Zijn eerste shows zaten veel meer in de hoek van stand-upcomedy met snelle grappen, maar gaande jaren worden de verhalen die hij vertelt compacter en samenhangender.

Van Sauers-logica

Smulpapen is een lang relaas over de kijk van Van Sauers op het milieuprobleem. Af en toe is er uit de zaal nog wel de echte schaterlach, maar verder vertelt hij gewoon amusante verhalen die goed zijn voor een vette grijns. De voorstelling zit weer vol met de heerlijke Van Sauers-logica. ‘Ik schijn geen tonijn meer te mogen eten omdat hij dan uitsterft. Dus als hij uitsterft, eet ik hem niet, maar als ik nu geen tonijn meer eet, dan eet ik hem ook niet! Dus ik denk: krijg het heen en weer, ik eet tonijn en ik denk op is op!’

Ademloos

Van Sauers is op zijn leukst als hij het over de dagelijkse levenszaken heeft. Natuurlijk als het gaat om relaties, maar ook over eten en diëten. Eric van Sauers is een man met charisma, zo iemand waarbij het niet uitmaakt wat hij vertelt, je luistert er toch wel naar. Hij heeft overwicht. Hierdoor wordt zijn voorstelling niet saai en blijf je ademloos luisteren. Typerend voor Van Sauers is zijn losse manier van vertellen het opbouwen van zijn grappen. Ook in het serieuzere Smulpapen is hij nog altijd die relaxte persoonlijkheid met een fantastische mimiek.

Smulpapen is nog tot en met juni door heel Nederland te zien.

Het RO Theater is zich steeds meer aan het manifesteren als Rotterdams theatergezelschap dat een groot publiek naar zich toetrekt. Met een brede variatie aan voorstellingen – van conceptueel theater van Jetse Batelaan tot grote publiekstrekkers als Koning Lear – heeft de club een vaste en trouw schare cultuurminnaars aan zich gebonden. En dankzij het recente succes van de hilarische muziekproductie Lang en Gelukkig en het onlangs gelanceerde RO TV als ode aan de stad Rotterdam, wordt het bereik alleen maar groter.

Welkome sneer

~

Eenmaal op het ijs staat de visie van Kramer inderdaad garant voor hilarische toneelbeelden. Morsige types (een asielzoeker, een hoer van de Keileweg, een drankverslaafde) zijn in felgekleurde schaatspakken gehesen en worstelen zich, opgejut door de bekakt pratende regisseuse, door een choreografie op Heb je even voor mij heen. Het betekent een welkome sneer naar de eindeloze varianten van talentenjachten en shows vol BN’ers op televisie. Maar ook de introductie van de goedbedoelende rijke die zich het lot van de minderbedeelde medemens aantrekt door hem in een misplaatst keurslijf van ‘leuke’ glitter en glamour te stoppen, zet hier een zuur vraagteken bij het daklozenbeleid in de havenstad.

Alles uit de kast

~

De ontknoping echter doet wat gekunsteld aan, als Kramer de voorstelling tenslotte afsluit met een aantal nogal sentimentele situaties. Het is niet zo dat hij de plank daardoor misslaat met deze voorstelling, het blijft een bijzonder stukje theater. Maar het uiteindelijke verhaal van Daklozen on Ice had iets gelaagder en gefundeerder gemogen. Nu verlaat je Las Palmas met het idee dat je een geinige show vol satire en spektakel hebt gezien, zonder dat je echt geraakt wordt.

Daklozen on Ice van het Ro Theater is te zien t/m 2 maart in Las Palmas in Rotterdam. Kijk hier voor meer informatie.