We kunnen vragen om cookies op uw apparaat te plaatsen. We gebruiken cookies om ons te laten weten wanneer u onze websites bezoekt, hoe u met ons omgaat, om uw gebruikerservaring te verrijken en om uw relatie met onze website aan te passen.
Klik op de verschillende rubrieken voor meer informatie. U kunt ook enkele van uw voorkeuren wijzigen. Houd er rekening mee dat het blokkeren van sommige soorten cookies van invloed kan zijn op uw ervaring op onze websites en de services die we kunnen bieden.
Deze cookies zijn strikt noodzakelijk om u diensten aan te bieden die beschikbaar zijn via onze website en om sommige functies ervan te gebruiken.
Omdat deze cookies strikt noodzakelijk zijn om de website te leveren, heeft het weigeren ervan invloed op het functioneren van onze site. U kunt cookies altijd blokkeren of verwijderen door uw browserinstellingen te wijzigen en alle cookies op deze website geforceerd te blokkeren. Maar dit zal u altijd vragen om cookies te accepteren/weigeren wanneer u onze site opnieuw bezoekt.
We respecteren volledig als u cookies wilt weigeren, maar om te voorkomen dat we u telkens opnieuw vragen vriendelijk toe te staan om een cookie daarvoor op te slaan. U bent altijd vrij om u af te melden of voor andere cookies om een betere ervaring te krijgen. Als u cookies weigert, zullen we alle ingestelde cookies in ons domein verwijderen.
We bieden u een lijst met opgeslagen cookies op uw computer in ons domein, zodat u kunt controleren wat we hebben opgeslagen. Om veiligheidsredenen kunnen we geen cookies van andere domeinen tonen of wijzigen. U kunt deze controleren in de beveiligingsinstellingen van uw browser.
Deze cookies verzamelen informatie die in geaggregeerde vorm wordt gebruikt om ons te helpen begrijpen hoe onze website wordt gebruikt of hoe effectief onze marketingcampagnes zijn, of om ons te helpen onze website en applicatie voor u aan te passen om uw ervaring te verbeteren.
Als u niet wilt dat wij uw bezoek aan onze site volgen, kunt u dit in uw browser hier uitschakelen:
We gebruiken ook verschillende externe services zoals Google Webfonts, Google Maps en externe videoproviders. Aangezien deze providers persoonlijke gegevens zoals uw IP-adres kunnen verzamelen, kunt u ze hier blokkeren. Houd er rekening mee dat dit de functionaliteit en het uiterlijk van onze site aanzienlijk kan verminderen. Wijzigingen zijn pas effectief zodra u de pagina herlaadt
Google Webfont Instellingen:
Google Maps Instellingen:
Google reCaptcha instellingen:
Vimeo en Youtube video's insluiten:
De volgende cookies zijn ook nodig - U kunt kiezen of u ze wilt toestaan:
U kunt meer lezen over onze cookies en privacy-instellingen op onze Privacybeleid-pagina.
Disclaimer en privacybeleid
Een overschot aan verhalen
Dichter en essayist Erik Lindner waagt zich voor het eerst aan een roman. In sobere bewoordingen wordt het opgroeien van een jongeman beschreven, gebukt onder de zorg voor zijn manisch-depressieve moeder.
De naam van de Nederlandse jongen in Naar Whitebridge blijft onbekend, maar het hele boek is vanuit zijn perspectief beschreven. Hij maakt een treinreis door het winterse landschap van Groot-Brittannië, op weg naar het Schotse landgoed waar zijn moeder, Elizabeth, met haar nieuwe partner vertoeft. Daar staat zijn verblijf al snel in het teken van de ziekte van zijn moeder.
Kind of volwassene
Van de arts die de diagnostiek en het instellen van de medicatie op zich neemt, krijgt de jongen de taak zijn moeders inname te controleren. De spanning die dit bij hem oproept, geeft aan hoe groot het risico is als Elizabeth nalatig is. Er kan van alles misgaan, en dat is broeierig voelbaar. De verstoorde relatie die dit alles veroorzaakt wordt mooi verwoord: ‘Ik ben haar bij haar voornaam gaan noemen.’ Hoewel, of misschien wel omdat hij een grote verantwoordelijkheid heeft, weet de jongeman zich bij tijd en wijle te ontworstelen aan die situatie, door de bossen te verkennen en de meren te bevaren.
Met enerzijds de controles en anderzijds zijn avonturen, voelt de jongen de kloof groeien tussen zijn leeftijd en zijn plicht, die tegenstrijdig zijn. Zijn exacte leeftijd wordt niet genoemd, maar uit alles blijkt dat hij nog op weg is een man te worden, met jongensdromen die gehinderd worden door zijn verplichtingen.
Niet tot bloei gekomen
Dan is er nog het mysterie van de beenderen van vijftien paarden, die de jongen aantreft nabij een loch. Zo nu en dan steekt deze verhaallijn de kop op, en samen met de onderkoelde toon in Lindners werk, roept dit de sfeer op van mistige Schotse bergen, met meren waaronder van alles schuil zou kunnen gaan: ‘Ik zie de toppen niet maar weet dat ze er zijn, dat de wolken niet de einder vormen.’
Lindners verstilde stijl veroorzaakt helaas ook een te grote afstand tussen de lezer en de personages en hun verschillende verhalen. Nooit is er de tijd of intensiteit die verbondenheid schept, alles blijft aan de oppervlakte. Hierdoor komt bijvoorbeeld het raadsel van de paarden niet goed uit de verf.
Lindner had zijn ingetogen taalgebruik kunnen gebruiken om een poëtische lading aan te brengen in het verhaal, maar zijn woorden lijken niet meer betekenis te hebben dan op het eerste gezicht te vermoeden is. Dit maakt Naar Whitebridge enigszins teleurstellend: de roman zit vol potentie, maar ontluikt net niet in contemplatie.
Prijs: 18,50
Bladzijden: 256
ISBN: 9789023477013
Misschien ook iets voor u
Kaspar en de draak
.
Kaspar Hauser is een historisch persoon. Een intrigerende jongeling, die maar een paar zinnen Duits sprak toen men hem in 1828 te Neurenberg vond, zoals ‘ik wil een ruiter zijn, zoals mijn vader was’.
Een raadsel van zijn tijd
De stad ontfermde zich over hem, men speculeerde over de adellijke achtergrond van de tienjarige jongen. Een goed deel van zijn kindertijd zou hij in een cel met twee kleine raampjes hebben doorgebracht, wat zijn mentale achterstand verklaarde. Zijn mentale staat intrigeerde de geleerden, die hem onderzochten en leerden spreken. Heel Europa trok naar Neurenberg om hem te zien. Hij stierf een onnatuurlijke dood, nooit is zijn verhaal opgehelderd. In het Latijn staat het mysterie van Hauser bondig op zijn grafsteen:
Het boek Hauser
Het boek Hauser is een beeldrijke, dichterlijke schaduwboksdans rondom Kaspar Hauser, al zijn de gedichten en afbeeldingen losgezongen van de historische context. ‘Luister! De auto’s, de snelweg: ze braken geluiden / die oren verscheuren. Ze vormen een vluchtweg uit het bekende.’ Verderop vind je een tekening van de aartsengel Michaël, die gemodelleerd lijkt naar de Antwerpse dichter en literair organisator Michaël Vandebril, die ook als vertaler van een van de verfilmde gedichten bij het project betrokken is.
De vlucht voor het bekende, evenals de strijd die tegen de daaruit voortkomende bedreiging, zijn belangrijke thema’s in Het boek Hauser. De recursief gebruikte metaforen zijn die van Joris en (dat zal niet verbazen) aartsengel Michaël en hun draken. Zo is Hauser in een koortsdroom bij hun strijd aanwezig en wordt hij ternauwernood door de aartsengel gered, en natuurlijk wordt Kaspar Hauser door een eigen duivel bedreigd.
Vader
In het eerste van de vier delen is die nog onbekend. Vanuit het perspectief van Kaspar leer je van zijn vlucht en dat hij ernstig ziek wordt. In het tweede deel blijkt hij opgenomen te zijn in een hospitaal, de verteller zuster Ans zorgt voor hem. Hij geneest langzaam en ontvangt de eerste paar brieven van zijn vader. Hauser is dodelijk verschrikt en samen met een van hem bevangen Ans vlucht slaat hij op de vlucht. Ans wil niets liever, als een Moeder Theresa heeft zij zich over hem ontfermd. ‘Ik moet zeggen dat zijn spel mij wat bevreemdt. / Waar is hij die ik verzorgen kon?’ Niet alleen is ze een naïef vogeltje, maar ook weerloos voor zijn grillen:
Wint Hauser van de draak?
Ans is dan ook niet meer een voertuig voor Hauser om de tijd goed door te komen, als bezwering van de angst voor zijn naderende vader, die waar ze ook naartoe vluchten, hen met brieven weet te benaderen. Na in Italië in de bergen te hebben geschuild, nemen Ans en Hauser de wijk naar Lissabon, waar het in het derde deel tot een duel tussen Hauser en zijn vader komt. Hauser sterft, belandt in het laatste deel in het hiernamaals, waar hij opnieuw de strijd met zijn vader aan moet – wie een probleem niet aanpakt, wordt erdoor verslonden.
In het rijkelijk met beeldend werk voorziene Het boek Hauser mag u zelf ontdekken of Hauser zijn draak verslaat. Het lezen ervan is een plezier, voor wie zich niet aan een paar makken stoort. Het ouderwetse vrouwbeeld is daar een van, maar evengoed de simplistische of ontbrekende uitleg die gegeven wordt voor onverklaarbare zaken: hoe de brieven steeds hun geadresseerde vinden, blijft onopgehelderd. Ook kan een enkele sleetse zin (zoals ‘voor deze wilde ben ik geen partij’) u van uw positieve gemoed werpen, net als het metrum, dat soms een gesel is voor de zinsbouw. Het ligt er wellicht aan wat uw draken zijn.
Prijs: 24,90
Bladzijden: 143
ISBN: 9789028425422
Link: Wereldbibliotheek
Link: Fragment uit het boek
Misschien ook iets voor u
Scandinavië volgens de dialectische methode
.
Jensen, zelf van Deense komaf, speelt met haar boek in op de grote belangstelling voor het hoge noorden als gevolg van populaire films en televisieseries, design en architectuur, ontspanningsliteratuur en de bewondering voor de stabiele noordelijke samenlevingen. Maar klopt dit beeld? Om deze vraag te beantwoorden gaat ze te werk volgens de dialectische methode, ontleend aan de Deense filosoof Søren Kierkegaard: poneer een stelling en haal die vervolgens zelf onderuit. Zo geeft ze van vier Scandinavische landen (IJsland, Groenland en de Faröer blijven buiten beschouwing) een karakteristiek die ze vervolgens toetst.
Vikingen boven het maaiveld
Voor Denemarken neemt Jensen ‘De wet van Jante’ als uitgangspunt. In 1933 verscheen een satirische roman over de kleinburgerlijke groepsdruk in Jante, een fictief provinciestadje. Volgens de Wet van Jante is het verboden om het hoofd boven het maaiveld uit te steken. Nu nog zijn vele Denen het eens met waarden als bescheidenheid, groepssolidariteit en het voor zich houden van eigen gevoelens.
Maar haar bezoek aan de spermabank Cryos, van waaruit Vikingenzaad over de hele wereld wordt uitgestort, levert een ander beeld op. Dit geldt ook voor het culturele kolonialisme ten opzichte van Groenland, waar in de vorige eeuw jonge kinderen min of meer werden gekidnapt om ze als ‘echte Denen’ te laten opgroeien en ze te vervreemden van hun eigen taal en cultuur.
Boze Noren
Opgroeien in Noorwegen is een onderdompeling in het Noorse adagium van goedheid en zuiverheid, verbonden met christelijke waarden en de natuur. Ook hier ziet Stine Jensen een antithese in de vorm van enorme aantallen drugsverslaafden en een agressieve heavymetalscene. Anders Breivik komt uiteraard ter sprake – de mannen van de door Jensen geïnterviewde heavymetalband, die naast musiceren ook kerken in brand staken, beweren dat hij ‘aan de metal’ had gemoeten. Dan was het bij een theatrale uiting van woede en afkeer gebleven in plaats van een massaslachting.
Het beeld van de Boze Jongen van Vigeland in het gelijknamige park is een symbool van verzet tegen het etiket van lievigheid dat de Noren aan zou kleven, ook volgens de Noren zelf.
Achter het uithangbord
Voor Zweden en Finland – gekenschetst door respectievelijk egalitaire matigheid en doorzettingsvermogen – is het recept hetzelfde: Jensen poneert een stelling en haalt die onderuit. De Zweedse samenleving is niet zo geëmancipeerd als het uithangbord suggereert. Zowel vrouwen als immigranten worden nog steeds achtergesteld. Rond de laatste groep kwam het in de zomer van 2013 tot gewelddadige uitbarstingen in een allochtone buurt van Stockholm.
In Finland, met zijn koude, donkere winters en zijn dun bevolkte gebieden, ligt de depressie altijd op de loer en is het zelfmoordpercentage uitzonderlijk hoog. Het veelgeroemde ‘sisu’, Fins voor standvastigheid en doorzettingsvermogen, beschermt de Finnen kennelijk niet voldoende. Alcoholisme is een volksziekte en sociaal isolement, de keerzijde van een enorme hang naar privéruimte, maakt het er niet beter op. Ook Finland is niet wat het lijkt.
Het geheel is, hoewel prettig leesbaar, een ietwat oppervlakkig ‘boek bij de serie’. De op zichzelf interessante vragen worden ondanks verwijzingen naar ander onderzoek niet echt uitgediept. De VPRO zond in oktober en november 2013 een vierdelig reisverhaal uit met Stine Jensen in de hoofdrol als betrokken verslaggever. De kleurrijke en afwisselende beelden zorgen voor precies de juiste aanvulling bij de tekst. Misschien een goed idee om bij een eventueel volgende druk de dvd erbij te voegen?
Prijs: 18,90
Bladzijden: 224
ISBN: 9789026326196
Link: Stine Jensen
Link: Ambo
Misschien ook iets voor u
Prima afsluiter van festival-donderdag
.
~
Glen Hansard
Gezien op donderdag 14 november 2013 in Crossing Border Festival , EnschedeMisschien ook iets voor u
LIFF: Het bewogen leven van een folkzanger
/ 0 Reactiesdoor: Suzan Groothuis4 Sterren.
Het LIFF kende naast vele independent producties ook grote voorpremières, waarvan de nieuwste Coen-film toch een van de koplopers was. Inside Llewyn Davis gaat over folkzanger Llewyn Davis, bij wie het ongelukkige toeval constant op de loer ligt.
~
Inside Llewyn Davis is een onvervalste Coen-film. De relatief onbekende Oscar Isaac weet perfect gestalte te geven aan Llewyn. Een man met een ego, zoveel wordt duidelijk, maar het maakt hem ondanks foute keuzes en beslissingen in het leven niet tot een klootzak. Llewyn is, zoals in wel meer films van de Coen broers, een echte anti-held. Hij heeft genoeg kracht om voor zichzelf op te komen, maar maakt daarbij keuzes die achteraf niet handig waren. Geld opstrijken in plaats van kiezen voor royalties bijvoorbeeld, met als gevolg dat een melig folknummer uitmondt in een grote hit.
~
Inside Llewyn Davis
Regie: Ethan & Joel CoenJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
LIFF: Shakespeare in het iPod-tijdperk
/ 0 Reactiesdoor: Suzan Groothuis3 Sterren.
Whedon, bekend van series als Angel, Firefly en Buffy the Vampire Slayer en films als Serenity en Cabin in the Woods, zal menigeen verrassen met zijn nieuwste productie Much Ado About Nothing. Whedons nieuwste is namelijk een Shakespeare-verfilming in een modern jasje, maar dan wel met behoud van de originele teksten en in zwart-wit gefilmd.
~
Whedon heeft de Shakespeare-vertelling verplaatst naar de moderne tijd. Het is dan ook even wennen om de Shakespeariaanse teksten vergezeld te zien gaan van iPods en docking stations. Zijn verfilming is een persoonlijk project, waarbij Whedon vele acteurs uit zijn vorige films en series optrommelde. Het geheel is een geslaagde mix van scherpe humor (vooral de bijtende opmerkingen tussen Beatrice en Benedick zijn hilarisch), plat sentiment en hartverscheurende passie. Een tikkie overdone misschien, maar wel bijzonder origineel te noemen.
Much Ado About Nothing
Regie: Joss WhedonJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
Sterrenstof
/ 0 Reactiesdoor: Wim Meijer3 SterrenVeel documentaires over de natuur voegen een scheutje drama toe om het interessant te houden. Babyapen krijgen namen, zalmen heimwee en in dit geval krijgen sterren een levensverhaal.
Het universum is zo ongrijpbaar en onvoorstelbaar groot, dat elke documentaire erover mooi is meegenomen voor mensen die iets van dit immense bouwwerk willen begrijpen. Seven ages of starlight beschrijft het ontstaan en vergaan van de sterren in zeven stadia. Naast de ‘levenscyclus’ van de sterren, die te complex is om in deze recensie te reproduceren maar in anderhalf uur aardig uit de verf komt, besteedt de documentaire ook aandacht aan de geschiedenis van de astronomie via grondleggers Galilei en Copernicus.
Seven ages of starlight is erg informatief en gaat tot op atoomniveau in op de natuurlijke fenomenen. De stof blijft echter droogjes, ondanks de pogingen de sterren wat op te leuken door het gebruik van vele analogieën. Het vermakelijkst zijn de wetenschappers die hun kennis delen en met veel passie vertellen over hun levenswerk. Zo ziet Dr. Helen Mason bijvoorbeeld de zon als een goede vriend en wil ze elke dag weten hoe het met hem gaat.
Al met al is deze docu uitermate geschikt voor een les natuurkunde of een nieuwsgierige nachtkijker. Bovendien kan je na het zien van deze documentaire op feestjes uitleggen waarom wij eigenlijk de nageboorte zijn van de zon. Succes gegarandeerd.
Seven ages of starlight
Regie: Gaby HornsbyJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
LIFF: Ongewoon samenzijn
/ 0 Reactiesdoor: Suzan Groothuis4 Sterren.
Sutter Keely is een aparte jongen. Met zijn zelfverzekerde humor en ontwapenende blik, eeuwig vergezeld van zijn drankflesje, onderscheidt hij zich van de overige high school seniors. Overigens lijkt Sutter zonder ambitie: hij vergooit zijn kansen op school en ook zijn relatie met de mooie Cassidy (wederom een rol van Brie Larson, die ook op het LIFF in Short Term 12 te zien was) strandt.
~
Op originele en verfrissende wijze laat Ponsoldt met zijn film zien hoe twee tieners nader tot elkaar komen. Beiden heel anders, maar de manier waarop ze met elkaar omgaan toont oprechte emotie. Daarbij is er alle aandacht voor de hoofdrolspelers en de groei die ze in hun rol doormaken. Aimee, in eerste instantie onzeker en ongezien, maar met een puurheid die je maar weinig treft. Sutter die met zijn humor en charme alles weg lacht, maar die een problematisch verleden met zich meedraagt waarbij een vader-zoon conflict speelt. Rollen die mooi uitgedragen worden door Miles Teller (Rabbit Hole) en Shailene Woodley (The Descendants).
The Spectacular Now vermijdt clichés of voorspelbaarheid. Het is een kleine film met een warm hart, waarbij humor niet geschuwd wordt. De film eindigt niet noodzakelijk goed, maar laat voldoende ruimte over om Aimees en Sutters samenzijn en toekomst een kans te geven.
The Spectacular Now
Regie: James PonsoldtJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
‘Ik heb mijn piano opgegeten’
.
met Wim Brands zegt Lionel Shriver dat Big Brother geen biografie is van haar broer Greg, noch een autobiografie van zichzelf. Ze wil hem niet beroemd maken met als aanleiding of kern dat hij zich dood had gegeten. Nee, hij was haar broer, ‘bij wiens ingrijpende, fantastische, verbazingwekkende leven elke fictie verbleekt.’
Shriver (1957) beschreef in haar (tevens briljante verfilmde) We moeten het even over Kevin hebben (2003) een van de laatst resterende taboes: de moeder die niet van haar kind houdt. Haar nieuwste roman behandelt wederom een overgevoelig punt, een van de grootste problemen van de westerse wereld: obesitas. Een beschamende welvaartsziekte in vergelijkend perspectief met het hongerlijdende Afrika, en doodsoorzaak nummer vijf wereldwijd.
Poppenkast
Nietsvermoedend wacht Pandora op haar broer Edison op het vliegveld Cedar Rapids, Iowa. Zij heeft hem jaren niet gezien. Opgegroeid in Los Angeles en dochter van een bekend tv-acteur, is Pandora nooit erg happig geweest op aandacht, waardoor het wonen in Iowa geen obstakel voor haar is. Hard werken illustreert haar ijver en toewijding: onbedoeld is zij een succesvolle onderneming gestart die op echte mensen gebaseerde, sprekende trekpoppen maakt. Op komische wijze parodiëren deze poppen de tekortkomingen van de ‘echte’ variant, met als doel lichtzinnig hun gebreken en basaliteit te relativeren: ‘Ik loop de hele dag alleen maar te rennen, te rennen, te rennen, te rennen!’ ‘We gaan nooit een parkeerplaats vinden’.’‘Ik wed dat het al is uitverkocht!’
Als Edison eindelijk arriveert, is de verbijstering te groot om uit te spreken. Haar broer, ooit een succesvol jazzpianist, is onherkenbaar geworden, opgeslokt in dikte en aandoenlijke traagheid. Zijn energie, aantrekkingskracht en slanke postuur zijn verwoest: Edison is verworden van een lookalike van Jeff Bridges tot een creatuur à la Jabba the Hut. Pandora bedwingt haar tranen en neemt hem mee naar huis. In de twee maanden dat Edison bij het gezin verblijft, wordt er niet of nauwelijks ‘over de olifant in de kamer’ gesproken. Pandora observeert haar broer en overdenkt het raadsel terwijl zij onvermoeid voor hem zorgt en hem nauwelijks aanspreekt op zijn nieuwe levensstijl, ook al lijkt hij het huis bijna af te breken. Deze poppenkast zorgt ervoor dat echtgenoot Fletcher Pandora uiteindelijk voor een ultimatum stelt: hij eruit of ik eruit. De keuze die Pandora vervolgens maakt is verrassend en vergaand. Het luidt tevens het tweede deel van het boek in.
Eet en ik zal oordelen
De focus in het tweede deel ligt op de interactie tussen broer en zus, die een hoop oud zeer blootlegt. Edison vertelt uiteindelijk waar de vetzucht werkelijk begon, toen de optredens begonnen te slinken en hij op den duur in geldnood zijn piano moest verkopen. Van dat geld begon hij te eten, te schrokken, in een poging datgene te vullen wat nooit gevuld kon worden. Het slot van het boek bevat een ongelooflijk knap geformuleerde, maar zware twist: de illusie is compleet.
Big Brother kan, naast dat het een verhandeling biedt over familierelaties, een waar inzicht bieden in eten. Waarom eten we veel meer dan we nodig hebben? Waarom proeven we ons eten niet, waarom bevredigt het eten ons niet? Hebben we werkelijk honger, of zijn we simpelweg verveeld? Is eten werkelijk zo leuk, of ligt de reden van veel eten in het feit dat de rest van ons leven eigenlijk veel minder leuk is dan dat? Waarom wordt een dik mens automatisch tot een verkeerd mens veroordeeld, en waarom keuren we mensen die veel eten eigenlijk af? Shriver is geslaagd in het onderbouwd stellen van deze vragen, en voegt daarmee een literair geslaagde, geëngageerde roman toe aan dit zeer actuele debat. Het feit dat dit verhaal autobiografisch is gefundeerd, maakt dat dit een zoveel gelaagder en rijker document is dan een eendimensionaal pamflet. Een monster van een onderneming, waarvoor de grootste complimenten.
Prijs: 21,95
Bladzijden: 413
ISBN: 9789025441524
Misschien ook iets voor u
Veel geweld, weinig diepte
Geschreven door Cormac McCarthy en geregisseerd door Ridley Scott, dat staat garant voor vuurwerk. Het is dan ook spijtig dat het verhaal zo wazig is en de personages zo plat: op deze manier is het vuurwerk mooi om naar te kijken, maar niet meer dan dat.
The Counselor kan in één zin worden samengevat: een advocaat (Michael Fassbender) raakt betrokken bij een illegale drugsdeal die misgaat. Hoe, wat, waarom en wanneer lijken voornamelijk bijzaak, alleen de gruwelijke gevolgen tellen. Dat is geen onoverkomelijk probleem, omdat in de regiestoel iemand zit met een getraind oog voor mooie plaatjes die bovendien over een sterrencast beschikt met onder andere Javier Bardem en Brad Pitt. Met McCarthy die de pen hanteert (voor het eerst schreef hij een origineel script), rekent de kijker bovendien op veel geweld, gitzwarte humor en een messcherp randje. Op papier kan er weinig mis gaan, zou je denken. Toch maakt de film de verwachtingen niet waar.
Talentvolle karikaturen
~
Inkzwart randje
~
The Counselor weet daarmee net op een krappe zes uit te komen. Met een beter script en personages die meer uitgediept waren, had het geweld nog meer kunnen snijden: nu blijven het karikaturen die afgeschoten worden. Door te kiezen voor een keiharde, rauwe toon en een einde waar nihilisten hun vingers bij zullen aflikken, weten de makers het eindresultaat alsnog naar een hoger niveau te tillen. Maar niet veel.
The Counselor
Regie: Ridley ScottJaar: 2024
Misschien ook iets voor u