Veel geweld, weinig diepte

The Counselor kan in één zin worden samengevat: een advocaat (Michael Fassbender) raakt betrokken bij een illegale drugsdeal die misgaat. Hoe, wat, waarom en wanneer lijken voornamelijk bijzaak, alleen de gruwelijke gevolgen tellen. Dat is geen onoverkomelijk probleem, omdat in de regiestoel iemand zit met een getraind oog voor mooie plaatjes die bovendien over een sterrencast beschikt met onder andere Javier Bardem en Brad Pitt. Met McCarthy die de pen hanteert (voor het eerst schreef hij een origineel script), rekent de kijker bovendien op veel geweld, gitzwarte humor en een messcherp randje. Op papier kan er weinig mis gaan, zou je denken. Toch maakt de film de verwachtingen niet waar.

Talentvolle karikaturen

The Counselor moet het in eerste instantie hebben van de cast die met puntige dialogen de aandacht vasthoudt en van mooie beelden van een broeierig Mexico. Vooral Javier Bardem als de extravagant geklede Reiner en Cameron Diaz als de kille Malkina leveren prachtige prestaties, al verbeelden ze voornamelijk karikaturen. Michael Fassbender steekt er als het naamloze hoofdpersonage (hij wordt steevast “Counselor” genoemd) wat bleekjes bij af, ondanks dat hij wordt bijgestaan door eyecandy Penelopé Cruz als zijn verloofde. Brad Pitt kauwt met plezier oneliners uit, maar weet nauwelijks enige vorm van diepgang aan de prent toe te voegen. Ondertussen laat Ridley Scott alles met zeer veel precisie in beeld komen, wat bijvoorbeeld goed van pas komt wanneer Malkina een split maakt op de vooruit van Reiner’s auto en begint aan een bizarre masturbatiescène. Wegens het vlakke script komt het alleen niet echt tot leven: het zijn typetjes en mooie beelden die nauwelijks sympathie weten op te wekken en hol aanvoelen.

Inkzwart randje

In de tweede helft halen de makers het vuurwerk en de wurgtouwen uit de kast. Vanaf dat moment krijgt The Counselor een inktzwart randje dat zich gaandeweg over alles en iedereen verspreidt. Het geweld wordt expliciet en zonder genade in beeld gebracht, wat een gevoelige kijker kan afschrikken. Hoewel in de tweede helft de film dus wat punten scoort, kan het einde van de film de meningen weer verdelen. Alsof op botte wijze alle verhaallijnen moesten worden afgerond,  voelt het als een onaf geheel: lang niet alles is duidelijk en het blijft gissen naar wat er nu precies is gebeurd. Tegelijkertijd tonen de makers ook iets van lef door het einde cynisch te maken.

The Counselor weet daarmee net op een krappe zes uit te komen. Met een beter script en personages die meer uitgediept waren, had het geweld nog meer kunnen snijden: nu blijven het karikaturen die afgeschoten worden. Door te kiezen voor een keiharde, rauwe toon en een einde waar nihilisten hun vingers bij zullen aflikken, weten de makers het eindresultaat alsnog naar een hoger niveau te tillen. Maar niet veel.