Theater / Voorstelling

Moderne Othello slachtoffer van multimediaal geweld

recensie: De Wetten van Kepler - Othello

.

~

Het verhaal gaat over de donkere Othello die gaat trouwen met Desdemona. Zijn vriend Jago is echter zo beledigd dat Othello niet hem, maar de rijke Cassio als getuige heeft gevraagd, dat hij zint op wraak. Hij richt zich op Othello’s zwakke plek, namelijk diens liefde voor Desdemona. Hij spint een web van intriges waardoor Othello’s liefde voor de schone en onschuldige Desdemona wreed wordt gecorrumpeerd door jaloezie. “Vanaf nu ben jij kwetsbaar,” zegt Cassio tegen Othello aan het begin van het stuk, maar hij heeft geen idee wat voor gruwelijke waarheid er precies in die woorden schuilt. Al is Jago degene die zijn wraakzuchtige plan in werking zet, de echte vijand huist in Othello’s hart.

Modern jasje

Othello is een goed voorbeeld van hoe Shakespeare wordt afgestoft en in een modern jasje wordt gestoken. Letterlijk, in de vorm van de kostuums, maar ook door het enorme videoscherm op de achtergrond, de moderne liedjes en de scratchende DJ die muzikaal onderstrepen wat er in het verhaal gebeurt. Ook moderne dans speelt een prominente rol in het verhaal doordat emoties vaak onder woorden worden gebracht door middel van beweging. Mede door dans en zang, maar ook door de kleurrijke cocktails die over het podium verspreid staan, ademt Othello een nachtclubachtige sfeer.

Trukendoos

~


De grootste handicap van de voorstelling is echter dat het allemaal teveel is. Het is alsof cast en regie zo graag de jonge MTV-generatie aan willen spreken dat echt alles uit de multimediale trukendoos wordt gehaald. Hierdoor komt de onderliggende thematiek van menselijke zwakheid in het gedrang. Othello lijkt zich steeds met kleine variaties te herhalen. Veel dansen zijn lusjes van dezelfde choreografie en er zijn echt geen drie of vier gedanste liefdesscènes tussen Othello en Desdemona nodig om duidelijk te maken dat het stel veel van elkaar houdt. Sterker nog, het beeld van Desdemona als puur en onschuldig, wordt zo ondermijnd. De zang is soms erg inventief. Het is leuk dat Othello wordt voorgesteld met het lied Fine Brown Frame, en John Lennon’s Jealous Guy is natuurlijk een mooie samenvatting van het thema van de voorstelling. Maar soms lijkt de zang weinig toe te voegen aan de voorstelling. Doordat zoveel verschillende media aan bod komen, raakt het eigenlijke verhaal een beetje ondergesneeuwd. Het is op zich niet erg dat het verhaal wordt versimpeld, of dat de ‘zwarte’ Othello net zo blank is als de rest van de cast, maar wat wel afbreuk doet aan het verhaal, is dat het einde zeer abrupt komt en zonder de resolutie van het origineel. Ook Jago is niet altijd even geloofwaardig. Of dit nu vooral komt door zijn Belgische accent of zijn nonchalante uiterlijk en houding is niet duidelijk, maar zijn humoristische Engelse uitspraken doen wel degelijk afbreuk aan de geloofwaardigheid van de tragische scènes.

Beeldig

Natuurlijk zijn bepaalde aspecten van Othello zeker de moeite waard. Het is bijna onmogelijk om geen respect te hebben voor de spelers die zowel muziek maken als zingen, dansen en acteren en dat allemaal op een relatief hoog niveau. Ook het gebruik van het videoscherm is inventief omdat het bestaat uit allemaal losse strengen. Deze worden soms bruut bewogen om de chaos in het hoofd van Othello weer te geven, wat een treffend beeld vormt. En onder de dikke laag van multimedia, ligt natuurlijk wel het schitterende verhaal over liefde, jaloezie en wantrouwen dat nog net zo actueel is als bijna 400 jaar geleden.

Othello is nog te zien t/m 22 december in diverse theaters in Nederland en Vlaanderen. Kijk op www.wettenvankepler.nl