We kunnen vragen om cookies op uw apparaat te plaatsen. We gebruiken cookies om ons te laten weten wanneer u onze websites bezoekt, hoe u met ons omgaat, om uw gebruikerservaring te verrijken en om uw relatie met onze website aan te passen.
Klik op de verschillende rubrieken voor meer informatie. U kunt ook enkele van uw voorkeuren wijzigen. Houd er rekening mee dat het blokkeren van sommige soorten cookies van invloed kan zijn op uw ervaring op onze websites en de services die we kunnen bieden.
Deze cookies zijn strikt noodzakelijk om u diensten aan te bieden die beschikbaar zijn via onze website en om sommige functies ervan te gebruiken.
Omdat deze cookies strikt noodzakelijk zijn om de website te leveren, heeft het weigeren ervan invloed op het functioneren van onze site. U kunt cookies altijd blokkeren of verwijderen door uw browserinstellingen te wijzigen en alle cookies op deze website geforceerd te blokkeren. Maar dit zal u altijd vragen om cookies te accepteren/weigeren wanneer u onze site opnieuw bezoekt.
We respecteren volledig als u cookies wilt weigeren, maar om te voorkomen dat we u telkens opnieuw vragen vriendelijk toe te staan om een cookie daarvoor op te slaan. U bent altijd vrij om u af te melden of voor andere cookies om een betere ervaring te krijgen. Als u cookies weigert, zullen we alle ingestelde cookies in ons domein verwijderen.
We bieden u een lijst met opgeslagen cookies op uw computer in ons domein, zodat u kunt controleren wat we hebben opgeslagen. Om veiligheidsredenen kunnen we geen cookies van andere domeinen tonen of wijzigen. U kunt deze controleren in de beveiligingsinstellingen van uw browser.
Deze cookies verzamelen informatie die in geaggregeerde vorm wordt gebruikt om ons te helpen begrijpen hoe onze website wordt gebruikt of hoe effectief onze marketingcampagnes zijn, of om ons te helpen onze website en applicatie voor u aan te passen om uw ervaring te verbeteren.
Als u niet wilt dat wij uw bezoek aan onze site volgen, kunt u dit in uw browser hier uitschakelen:
We gebruiken ook verschillende externe services zoals Google Webfonts, Google Maps en externe videoproviders. Aangezien deze providers persoonlijke gegevens zoals uw IP-adres kunnen verzamelen, kunt u ze hier blokkeren. Houd er rekening mee dat dit de functionaliteit en het uiterlijk van onze site aanzienlijk kan verminderen. Wijzigingen zijn pas effectief zodra u de pagina herlaadt
Google Webfont Instellingen:
Google Maps Instellingen:
Google reCaptcha instellingen:
Vimeo en Youtube video's insluiten:
De volgende cookies zijn ook nodig - U kunt kiezen of u ze wilt toestaan:
U kunt meer lezen over onze cookies en privacy-instellingen op onze Privacybeleid-pagina.
Disclaimer en privacybeleid
Kijk nou eens
.
~
“Aanstaande zondag kijkt Mark naar Lotto Weekend Miljonairs. Niet om te kijken of hij op z’n boerenfluitjes een miljoen zou kunnen binnenslepen, maar omdat het programma gewijd is aan de oplichters uit de Britse versie Weekend Miljonairs. Familieleden in het publiek gaven het goede antwoord door met behulp van kuchjes. Kijk voor een voorproefje vast op een aardige parodiesite op de show.”
Mark was echter niet in staat te kijken. In een overmoedige bui melde ik tijdens een redactie vergadering dat ik het betreffende programma wel had gezien. Ik zou dat stukje wel eens eventjes uit de welbekende mouw schudden. Dat is nu al weer meer dan een maand geleden. Het Spijt Me!
Sukkel
~
Uche!
De volgende uitzending was de kandidaat echter weer vol vertrouwen. Hij wist dan wel niet veel, maar hij hoopte op vechtlust door deze kennisquiz te komen. Elke vraag weer dacht hij diep en lang na over het antwoord. Al snel ontwikkelde de man een vast patroon; bij elke vraag ging hij alle antwoorden hardop bij langs. Na veel gedoe leek hij steeds maar te gokken. Maar tot de stomme verbazing van publiek en programma makers gokte hij elke keer goed. Veel mensen hadden echter snel door dat bepaalde kuchjes uit het publiek tijdens het opdreunen van de mogelijke antwoorden als leidraad werden gebruikt. Eenmaal ontdekt bleek het bedrog eigenlijk zonneklaar. De kuchjes waren niet eens subtiel te noemen. Het mooist van de hele documentaire waren toch de beelden van de vrouw van de kandidaat. De nogal bazige vrouw bestierf het toen ze zag hoe slecht haar man de boel bedroog. De militair, een majoor, zou als Major Fraud de geschiedenis van BBC televisie in gaan.
Media-aandacht
Is zoiets nou echt erg? Eigenlijk niet, naar mijn mening. De Britten hebben er een spannende TV-avond en vervolgens nog eens een sappig verhaal aan overgehouden. Het programma hoefde uiteindelijk niks uit te keren en hield er bovendien veel media-aandacht aan over. Iemand die zo overduidelijk en weinig subtiel de boel probeert te flessen, daar kan ik alleen maar medelijden mee hebben, want ’t zal ‘m Nooit lukken. Zoals de Amerikanen zeggen: “Don’t quit your dayjob!”
~
Dan valt mij oog op de comedyserie Jesse. In de hoofdrol zien we namelijk Christina Applegate, beter bekend als Kelly Bundy uit Married With Children. De producers van deze serie zijn ook nog eens de breinen achter de hitserie Friends. Voor beide partijen is Jesse de kans om te laten zien dat ze meer zijn dan een one hit wonder. Is Jesse ook een leuke comedy, en verdient de serie meer aandacht in Nederland? Aan Els het laatste oordeel…
Jesse
Zaterdag, 16:35-17:00u, RTL 4
De Tweeling
Al vanaf de stijlvolle begintitels is het duidelijk: De Tweeling is een bijzondere film. Acht jaar namen de voorbereidingen in beslag om van de bestseller van Tessa de Loo de best mogelijke film te maken – en dat is te zien.
Anna en Lotte, de tweeling uit de titel, worden op jonge leeftijd uit elkaar gehaald. Het is het eind van de jaren dertig en Anna blijft achter in haar Duitse geboortedorp waar ze van haar tirannieke oom de varkens moet voeren en niet naar school mag. Lotte groeit daarentegen op in een beschermd Hollands milieu, leert zingen en pianospelen en gaat studeren.
Alleen slachtoffers
We volgen de beide zussen tijdens de oorlogsjaren en langzaam worden de thema’s uitgevouwd. Lotte heeft verkering met een Joodse jongen en walgt van de opvattingen van de Duitsers. Anna is zich ondertussen van geen kwaad bewust en trouwt zelfs met een SS’er. De Tweeling laat haarscherp en op een briljante, ingetogen wijze zien dat er geen goede of slechte zijden in een oorlog zijn: er zijn alleen slachtoffers.
~
Extra’s
De hoeveelheid extra’s op de dvd van De Tweeling stelt een beetje teleur: er is geen commentaartrack, geen diepgravende documentaire over bijvoorbeeld het mooie camerawerk en helaas ook geen verborgen naaktfoto’s van hoofdrolspeelster Nadja Uhl. Wel bijgeleverd zijn een aantal verwijderde scènes (jammer genoeg zonder commentaar of inleiding zodat het onduidelijk is waarom een bepaald gedeelte moest verdwijnen) en een prima ‘making of’ die aan de hand van twee sleutelscènes uit de film het verhaal samenvat en de verschillende onderdelen van de productie aan bod laat komen. Het mooiste materiaal wordt bewaard tot het einde, als een tot tranen toe geroerde Thekla Reuten na afloop van de première vertelt hoe mooi ze de film vond. Eén opmerking over de menuschermen: waarom zijn deze in hemelsnaam in het Engels?
Wie de film al in de bioscoop zag, weet zelf wel waarom hij deze dvd moet aanschaffen. Degenen die De Tweeling nog niet hebben gezien moeten maar van mij aannemen dat ze met deze schijf een stukje Nederlandse filmgeschiedenis in huis halen.
Lees ook ons interview met de makers van De Tweeling.
De Tweeling
Regie: Ben SombogaartJaar: 2024
Distributeur: RCV
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
Mutaties doen Zuidwal geen goed
Een meisje verdwijnt tijdens schooltijd. Een ijzingwekkend onderzoek begint. Zuidwal is een confrontatie met het absolute kwaad. Het op ware feiten gebaseerde relaas van een psychopaat.
~
Een relaas over de beruchtste seriemoordenaar van de lage landen zou garant moeten staan voor urenlange spanning. Helaas is Sytze van der Zee er niet in geslaagd dit gegeven op een pakkende manier aan het papier toe te vertrouwen.
Vlees noch vis
Het verhaal over Koos Hertogs, de in 1981 tot levenslang veroordeelde kindermoordenaar, komt in dit boek maar slecht tot zijn recht. Sytze van der Zee blijft namelijk steken tussen het opsommen van de feiten en het schrijven van een roman. Zuidwal is namelijk geen van beiden: geen opsomming en ook geen roman.
Het merendeel van het verhaal is gebaseerd op de gegevensverzameling en verhoren door de politie en in het bijzonder door rechercheur Bloem. Deze gegevens komen uit een journaal. In dit journaal houden de rechercheurs voor intern gebruik van dag tot dag chronologisch bij wat ze hebben gedaan of gaan doen. Het zijn in telegramstijl vervatte aantekeningen, mutaties genaamd.
Doordat Sytze van der Zee veel informatie uit deze mutaties in het boek heeft opgenomen lijkt hij ook beïnvloed door de stijl van deze mutaties. Het verhaal heeft voortdurend iets afstandelijks en gaat met horten en stoten vooruit.
Mutaties en andere anomalieën
Met grote regelmaat wordt naar de mutaties verwezen: “Zoals een mutatie vermeldt…” “Volgens een mutatie…“. Deze manier van verwerken van de oorspronkelijke politiegegevens in het verhaal helpt niet mee om het geheel vloeiend te laten verlopen. Integendeel, het gaat naar verloop van tijd juist heel erg irriteren als je voor de zoveelste keer wordt geconfronteerd met een verwijzing naar de mutaties. En Sytze vermeldt op een gegeven moment zelf dat de meeste agenten en rechercheurs een hekel hebben aan het papierwerk. Dat blijkt dan ook uit de manier waarop de mutaties geschreven zijn.
Daarnaast worden de hoofdpersonen vaak bij hun functie genoemd, in plaats van bij hun naam. Naar Koos Hertogs wordt vaak verwezen als de portier en de leider van het onderzoeksteam wordt, hoe gepast, de teamleider genoemd. Daarmee creëer je nou niet bepaald stevige karakters, waar je je als lezer mee kunt identificeren of je juist van af kunt zetten. Hier ligt tevens mijn grootste kritiek: de personages leven niet. Zowel de psyche van de dader Hertogs, van de rechercheur Bloem als van de slachtoffers en hun ouders worden minimaal belicht. Een onderwerp dat zo’n impact heeft als een pedofiele kinderverkrachter en -moordenaar zou psychologisch veel meer uitgediept kunnen worden. Sytze van der Zee laat dit echter totaal achterwege.
Nabestaanden
Misschien heeft Sytze van der Zee de gegevens niet willen romantiseren uit piëteit met de nabestaanden van de slachtoffers. Maar maak dan een samenhangend, neutraal verslag van de gebeurtenissen. Met een duidelijke tijdslijn en samenhang tussen de diverse gebeurtenissen. Ook dit is echter niet gelukt. De verschillende zaken waarbij Koos Hertogs betrokken is geweest – en dat zijn er nogal wat – worden onsamenhangend en niet chronologisch aangestipt of vermeld. Hierdoor doet het geheel heel rommelig aan.
En, hoe summier ook, Sytze van der Zee stopt toch bij tijd en wijle enkele romantiserende elementen in het verhaal. Daardoor is dus een niet te definiëren hybride vorm ontstaat tussen een feitelijk verslag en een roman, waarbij beide elementen te kort schieten.
Krant
Als je toch geïnteresseerd bent in het verhaal rondom de beruchtste seriemoordenaar van Nederland, zoek dan gewoon de oude krantenartikelen op. Dan heb je een goed overzicht dat je waarschijnlijk aanzienlijk meer kan boeien dan dit boek van Sytze van der Zee. Sytze zal het wel begrijpen, hij was tenslotte verbonden aan het NRC Handelsblad en Het Parool.
Prijs: € 18,90
Bladzijden: 284
Misschien ook iets voor u
Midnight Club II
Rockstar, die kennen we van de GTA-serie! De heren hebben deze keer een poging gedaan om een gewone racegame af te leveren. Toch konden ze het niet laten wat criminele ingrediënten toe te voegen. In Midnight Club II doe je namelijk mee aan illegale straatraces. Voor Nederland is dat natuurlijk een mooi actueel spel. En ook met het oog op de tweede Fast and the Furiousfilm kan deze game me alvast mooi in de stemming brengen.
~
Wat hebben Nederlandse streetracers niet, wat de collega’s in The Fast and the Furious wel hebben? Stijl, geld en looks. Straatracers in Nederland hebben meestal een opgevoerde Opel Manta en luisteren naar de naam Harry. Ze hebben vaak een matje, en vinden het stoer om de lelijkste stickers op hun Opel te plakken. Door The Fast and the Furious hebben ze het straatracen ontdekt. Net zoals ik vroeger na het zien van Ivanhoe Roger Moore nadeed, doen zij The Fast and the Furious na. Wil jij ook straatracen, maar dan wel met stijl, laat dan de snelweg liggen en pak dit spel ter hand.
Shortcut
~
Terminator
Dit klinkt allemaal erg spectaculair, maar in de praktijk kan je je beter aan de aangegeven parcours houden. Zodra je ergens een zijstraatje neemt moet je zelf de weg zien te vinden, en in de chaos heb je vaak niet de tijd om de map eens te bestuderen. Daarbij zijn je tegenstanders ware Terminators, ze willen je koste wat het kost plat drukken tegen de muur, en vinden moeiteloos de weg door de stad. Daardoor gaat wel veel van het op zich leuke spelidee verloren.
Politiehelikopter
~
Conclusie
Midnight Club II is een aardige arcade racer die velen zeker zal kunnen bekoren. Het is zeker niet de makkelijkste game, en dus moet je er wel wat tijd in stoppen om de weg te leren kennen. Alleen dan kan je maximale lol uit deze game halen. Voor de echte snelheidsduivels onder ons een goede keuze.
Het resultaat van één brainstormsessie
De Carrey-liefhebbers kunnen weer en masse naar de bioscoop. In Bruce Almighty krijgt Jim Carrey de gaven van God: hilariteit gegarandeerd, toch? Bovendien wordt de film geregisseerd door Tom Shadyac, die eerder met Carrey films maakte als Ace Ventura: Pet Detective en Liar Liar. Wat kan er mis gaan? Veel.
~
Carrey-aans
Jim Carrey speelt in Bruce Almighty dus helemaal geen typetje. Goed, helemaal normaal is Nolan niet, maar de complete gekte van Lloyd Christmas (Dumb and Dumber) of Ace Ventura haalt hij niet. Na twintig minuten begint de zoetsappige muziek bovendien op de zenuwen te werken. Wanneer krijgt Carrey die goddelijke gaven dan? Pas na een waanzinnige woede-uitbarsting waarin hij God vervloekt, grijpt Hij (in de gedaante van Morgan Freeman) in. Het had niet langer moeten duren, voor Nolan én de kijker niet: als hij – half dansend op The Power van Snap – voor het eerst kennis maakt met zijn nieuwe krachten, komen Nolans leven en de film Carrey-aans op gang. Tijdelijk.
~
Hilarisch
Het zal de Carrey-liefhebbers weinig doen. Voor hen is het een must-see, al is het maar omdat Carrey – sinds lange tijd – af en toe weer ongeremd idioot mag doen. Erg sterk is het moment dat hij zijn collega Evan Baxter (Steve Carell) live tijdens een nieuwsuitzending gekke bekken laat trekken. Tegelijkertijd zie je dan Carreys grote talent: onder zijn invloed kan zelfs de man met het meest serieuze standaardgezicht hilarisch zijn. Jammer alleen dat hij niet lang heeft nagedacht over zijn eigen tekst. Zo vraagt hij zijn chef grappend: “You want me to lower and debase myself for the amusement of total strangers?” Inderdaad, maar dan wel de hele film lang.
Bruce Almighty
Regie: Tom ShadyacJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
Een appeltje voor de dorst
Leuke improvisatiegroepjes zijn in Groningen te tellen op de vingers van die welbekende ene hand. De laatste tijd gebeurt er echter van alles op de eerste etage van Sally O’Briens Irish Pub in Groningen. Afgelopen week kon het publiek kennis maken met EQD, een relatief nieuwe groep die hun derde optreden op de planken zette. Deze jonge Groningers zijn zeer enthousiast, en onder aanvoering van Mo Ajayi willen Jochem, Meike, Miriam en Susan eerst Groningen en vervolgens de rest van Nederland veroveren.
~
De act van EQD heeft wat weg van theatersport. Publieksparticipatie is erg belangrijk om de show gaande te houden. Met sketches, zang en dans wil EQD haar publiek echter meer bieden dan improvisatie alleen. Donderdag 19 juni voerde de groep haar show There is no Spoon op, en droeg de show op aan een vriend die de titel voor de show bedacht had. Door een ongeluk was hij helaas niet meer in hun midden.
Chemie
~
Imitaties
~
Ambitie
EQD is vol van ambitie. Na een moeilijk begin in de groep tot een vaste kern van vijf acteurs geslonken. Deze groep oogt zeer hecht, dit is de samenstelling waarmee ze het de komende tijd gaan doen. Alle vijf zijn zeer ambitieus. De groep wil groeien in hun act door flink oefenen en meer optredens te geven. Mo droomt zelfs van een eigen TV show. Maar hoe realistisch is dat? EQD is zich zeker bewust van haar eigen grenzen, en probeert die steeds te verleggen. Momenteel bestaat het publiek vooral uit jongeren en studenten, maar de show is voor een breed publiek toegankelijk.
Groeien
De kar word gedurende de show behoorlijk getrokken door Mo. Waar de acts minder lopen trekt hij meermaals de boel weer vlot. Zijn leiderschap is gedurende de show duidelijk onaantastbaar. Daardoor is Mo in veel sketches vaak de gangmaker en waterdrager tegelijk. Voor EQD is het dan ook erg belangrijk dat de overige leden snel groeien in hun mogelijkheden. Vaak is het potentieel er wel, maar veel sketches moeten nog even rijpen om tot hun volle wasdom te komen. Pas dan zal de groep de vruchten van de gedane arbeid kunnen plukken. Groningen heeft in elk geval weer een appeltje voor de dorst.
Link:
www.eqd-comedy.tk/
EQD - There is no Spoon
Artiest: EQDGezien op donderdag 19 juni 2003 in Sally O'Briens Irish Pub, Groningen
Misschien ook iets voor u
Winnaars op de autopilot
Interpol is de band die vorig jaar schijnbaar uit het niets vriend en vijand verraste met het door velen tot Plaat van 2002 gebombardeerde Turn On The Bright Lights. Afgelopen maandag speelde de band in een vrijwel uitverkocht Vera. Huis-DJ Ariën doet verslag…
~
De programmeur had diep in de buidel getast om de band te boeken. De jongens van Interpol behoren immers tot de elite van underground New York en Groningen is de stad in Nederland waar de meeste copies van Turn On The Bright Lights over de toonbank zijn gegaan. Een moetje dus.
Doorgestoomd
Elf uur daarvoor stond de band, volgens een technicus met wie ik aan de praat raakte, ergens op een grasveld in het zuiden van Duitsland. Meteen na het optreden in Vera zou naar Londen doorgestoomd worden. Nog één keer Europa pakken eer de hype begint te haperen. “We’re living the dream,” wordt gegrapt. Na het eind van het concert sta ik buiten met mijn platen in mijn tas een luchtje te scheppen. Naast mij houdt een maat van me een praatje met twee blondines, maar zij hebben meer aandacht voor de bandleden die af en toe langslopen met hun spullen op weg naar de grote tourbus tegenover het gebouw. Zij vragen zich serieus af bij wie zij de meeste kans maken.
Lullig
~
Hipster ennui
Na het concert draai ik Exercise One van Joy Division, wat – jawel – toch uit de toon valt. Punt is dat het niet om dat Grote Desolate Gevoel gaat vanavond, ben je mal. Hits willen we. Radio 4 dan maar en de rest van de set hou ik ook vrolijk. Want lachen mag met Interpol, je kan immers weinig anders. De band heeft op het humane vlak toch geen potten weten te breken. Zij staat, zowel op de plaat als op het podium, meer voor hipster ennui dan voor urgentie. Meisjes zijn een dankbaar onderwerp maar uiteindelijk lopen er meer dan genoeg van rond, verder moet je haar goed zitten en mogen je peuken nooit opraken. Rock’n’roll is dat je aan het eind van de dag toch liever de bink op het feestje wil zijn dan dat je alleen thuis voor de TV zit en opeens besluit om je toch, zeg maar, te gaan verhangen ofzo.
Autopilot
~
Bakvisjes
Had Interpol in Vera zeggingskracht? Misschien wel bij de drie bakvisjes vooraan die mij na het concert lastig zouden vallen met verzoekjes voor Bis en The Faint, om later bij de bus hun slag te slaan bij de toetsenist. Memorabel was het dus zeker niet, maar het ging erom dat ze er hebben gestaan en dat jij en ik erbij waren. Rock’n’roll dus. Daar staat wel tegenover dat Turn On The Bright Lights momenteel voor dumpprijzen te koop staat bij de platenzaak. In Metropolis zijn ze zelfs helemaal gratis en voor niets te bewonderen. Dat heet devaluatie en is niet zo chique. Nog één keer volle bak draaien in Europa, zullen ze wel denken. Sommige bands hebben namelijk een houdbaarheidsdatum.
Dit artikel verscheen eerder deze week op de website van De Subjectivisten.
Interpol
Prijs: €Gezien op maandag 23 juni 2003 in Vera, Groningen
Misschien ook iets voor u
True Romance
De invloed van Quentin Tarantino op de moderne cinema is op zijn zachtst opzienbarend te noemen; met twee films en twee scenario’s veranderde hij het gezicht en het karakter van Hollywood voorgoed. True Romance was zijn tweede script dat verfilmd werd, en na de hype rond Reservoir Dogs stond de halve filmwereld te trappelen om een vermelding op de titelrol te krijgen. Tony Scott nam plaats op de regisseursstoel en verzekerde zich van acteertalent tot in de allerkleinste bijrollen. Het resultaat is, ook na tien jaar, nog steeds verfrissend en opwindend.
~
Epilepsie
Een meesterwerk als True Romance schreeuwt natuurlijk om de meest uitgebreide DVD die je kunt bedenken. Las ik vorig jaar watertandend de recensies van de Amerikaanse uitgave, ik kreeg bijna een epilepsieaanval toen ik de specificaties van deze Nederlandse editie las. Want loop je even mee langs de hoes van de Amerikaanse versie? Meer dan een half uur aan verwijderde scènes, door Tony Scott getekende storyboards gedurende de hele film, een documentaire, trailers en niet minder dan drie commentaarsporen: de eerste met acteurs Christian Slater en Patricia Arquette, de tweede met regisseur Scott en de derde met Tarantino himself.
Aanfluiting
~
Featurette
Een nog geen tien minutend durend filmpje dat de Amerikanen zo mooi fluff piece noemen, met een paar beelden van tijdens de opnamen, een paar oude interviews en heel veel beelden uit de film zelf.
B-roll
Jargon voor “beelden van achter de schermen” die televisiemakers kunnen gebruiken om hun reportage over de betreffende film wat op te leuken. Het vervelende is alleen dat het grootste deel van de opnamen al zijn te zien in de eerder genoemde featurette.
Interviews
Je voelt de bui al hangen: onder dit kopje zijn de interviews uit de featurette te zien in iets uitgebreidere versies. Zucht…
Sound bites
Ik ben simpelweg vergeten wat er onder dit kopje te zien was. En aangezien deze schijf mijn DVD-speler nooit weer van binnen zal zien, ben ik bang dat ik je het antwoord schuldig moet blijven. Maar vertrouw me: veel soeps kan het niet geweest zijn.
TV clips
Gelukkig heb ik de mooiste “extra” tot het laatst bewaard: deze TV clips zijn namelijk gewoon een aantal scènes uit de film! Geen commentaar, geen toelichting, gewoon een stuk of vijf clips van anderhalve minuut die rechtstreeks uit de film afkomstig zijn. Wat een briljant idee!
Conclusie
Het is dat het hier om een van de beste films van de jaren negentig gaat, maar anders zou ik je aanraden je eigen terreurorganisatie te gaan beginnen om dit misbaksel voorgoed uit de winkels te laten verdwijnen. Is het je puur om de film te doen, besteed dan niet meer dan 7 euro aan dit prul; wil je meer weten over de totstandkoming, gebruik dan je credit card en bestel de superieure Amerikaanse versie.
True Romance
Regie: Tony ScottJaar: 1993
Distributeur: Dutch Filmworks
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
The Color Purple
Na de opnamen van Indiana Jones and the Temple of Doom, zijn meest stripachtige en tegelijkertijd meest duistere film, vond Steven Spielberg het tijd een nieuwe richting in te slaan. Zijn vaste producente Kathleen Kennedy had hem al eerder de even daarvoor verschenen roman The Color Purple van Alice Walker laten lezen, en hij was op slag verliefd geworden op het verhaal van de zwarte Celie die tegen de onderdrukking moet vechten in het Amerika uit de eerste helft van de twintigste eeuw. Het resultaat van Spielbergs eerste volwassen film: elf Oscarnominaties, waarvan er niet een werd verzilverd. Maar gelukkig heeft een film geen Oscars nodig om te boeien en te ontroeren, en dat is precies wat The Color Purple meer dan tweeëneenhalf uur doet.
~
Hoewel de film soms wel heel sterk neigt naar sentimentalisme, weet Spielberg door zijn feilloze visuele gevoel en talent voor het regisseren van zijn acteurs alles toch in goede banen te leiden. Vooral opvallend zijn de geweldige prestaties van Whoopi Goldberg (die hiervoor stand-up comedian was in San Francisco en nog nooit in een film had geacteerd) en Oprah Winfrey (ja, dé Oprah Winfrey), die op prachtige wijze de rol van de gebroken Sofia neerzet. The Color Purple is niet Spielbergs beste film, maar komt verdraaid dicht bij echte klassiekers als E.T. en Schindler’s List.
Extra’s
~
Aandoenlijk
De tweede documentaire heet Collaboration of Spirits: Casting and Acting The Color Purple (28:41) en behandelt – de titel zegt het al – de acteurs en actrices in de film. Vooral Oprah Winfrey is heel aandoenlijk als ze vertelt hoe een rol in de film haar absolute droomwens was en ze de gelukkigste dag van haar leven had toen ze ook daadwerkelijk werd aangenomen. Meestal vind ik de verhalen van acteurs niet erg interessant, maar het onderwerp van de film en de bijzondere sfeer op de set leveren een paar mooie momenten op.
Anecdotes
Cultivating a Classic: The Making of The Color Purple zou op de meeste DVD’s het enige extraatje zijn geweest. In bijna 25 minuten komen de verschillende onderdelen van het maken van de film voorbij, hoewel er te weinig aandacht wordt geschonken aan de technische aspecten: alleen cameraman Allen Daviau (ook van E.T.) komt aan het woord. Niettemin genoeg interessante anecdotes, ook al is er geen seconde bewegend beeld tijdens de opnamen gemaakt.
Joop van den Ende
The Color Purple: The Musical (7:37), ten slotte, gaat gelukkig niet over de plannen van Joop van den Ende om het boek op de planken te brengen, maar over componist/producent Quincy Jones, die vele authentieke liedjes bij elkaar zocht en zelf ook enkele songs aan de film bijdroeg. Jammer genoeg gaat niemand in op het feit dat The Color Purple de enige speelfilm van Spielberg is sinds zijn debuut in 1974 waarvoor John Williams niet de muziek schreef. Steven Spielberg houdt niet van audiocommentaar en dus moeten we het daar zonder doen, maar er zijn nog wel enkele trailers en twee fotogalerijen te vinden, alhoewel er geen spoor is van de storyboards die op de hoes worden beloofd. De bijgeleverde extra’s zijn interessant, maar de kwaliteit van de film maakt de aanschaf van deze DVD essentieel.
The Color Purple
Regie: Steven SpielbergJaar: 1985
Distributeur: Warner Home Video
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
The Animatrix
Tijdens het bekijken van de eerste drie films uit deze collectie van negen korte animatiefilms over de collectieve droomwereld die sinds vier jaar bekend staat als The Matrix, was ik heel even bang dat ik mijn (negatieve) mening over The Matrix Reloaded moest bijstellen. Zouden de broertjes Wachowski dan toch de genieën zijn die ze na hun eerste twee films leken te zijn? Gelukkig bleek dat na de resterende zes filmpjes niet zo te zijn, maar The Animatrix is in ieder geval een stuk beter te pruimen dan dat wandelende filosofieboek voor cyberpunks dat vorige maand in de bioscoop verscheen.
~
Na het enorme succes van hun eerste Matrix-deel vroegen de Wachowskis enkele vooraanstaande makers van anime (Japanse animatiefilms) een aantal korte films te maken die zich in of rond de Matrix afspeelden. Het resultaat is deze verzameling filmpjes die nu onder de titel The Animatrix in de winkel ligt. De afleveringen zijn van sterk wisselende kwaliteit, zowel wat verhaal als tekenstijl betreft, maar allemaal zien ze er professioneel en soms werkelijk oogstrelend uit.
Hoogtepunt
~
Eye candy
De overige filmpjes gaan onder meer over mensen die het bestaan van de Matrix ontdekken: in Kid’s Story wordt een jongen door Neo gered, in World Record overschrijdt een atleet door zijn prestatie de grens en in Beyond vindt een jonge vrouw een huis dat door een foutje in de Matrix vreemde eigenschappen bezit. A Detective Story valt op door het gebruik van oude foto’s en krantenberichten als achtergronden en gaat over een privédetective die op zoek moet naar de hacker Trinity. Matriculated ten slotte, bevat ruim een kwartier eye candy en speelt met het idee van mensen die machines hun wil opleggen in plaats van omgekeerd.
Maar de meest interessante films zijn de twee delen van Second Renaissance die de geschiedenis van de hele Matrix beslaan en laten zien hoe de mensen in oorlog raakten met de machines en uiteindelijk het onderspit moesten delven.
Levenloos
Hoe mooi de afzonderlijke films er ook uitzien, de meesten worden geplaagd door levenloze dialogen van ongetalenteerde acteurs. Ze klinken hierdoor als de eerste de beste goedkope tekenfilmserie en dat kan niet de bedoeling zijn geweest van dit megaproject.
Extra’s
Uiteraard is de DVD ook volgeladen met extra’s; vier van de negen films zijn van commentaar voorzien door één of meer van de makers. De tracks zijn Japans gesproken en Nederlands ondertiteld. Alle regisseurs worden ook uitgebreid belicht in speciale videosegmenten die bij elkaar bijna een uur duren. Verder is daar nog de documentaire Scrolls to the Screen: The History and Culture of Anime die, zoals de titel al aangeeft, een overzicht biedt van de geschiedenis van de anime. Ten slotte is op de DVD een voorproefje te vinden van het spel Enter the Matrix.
Puzzel
The Animatrix is een geslaagd experiment in het multimedia-offensief dat Matrix heet. Het is mooi om te zien hoe alle puzzelstukjes in elkaar beginnen te passen. Reloaded wordt er niet beter op, maar ik heb wel wat meer respect gekregen voor de gebroeders Wachowski, die dit universum op een creatieve manier blijven uitmelken.
The Animatrix
Regie: Diverse regisseursJaar: 2024
Distributeur: Warner Home Video
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur: