Film / Serie

Levenslessen in een nieuw (lab)jasje

recensie: Lessons in Chemistry

Wat hebben koken en scheikunde met elkaar te maken? In Lessons in Chemistry laat Elizabeth Zott (Brie Larson) zien dat ze onlosmakelijk verbonden zijn. Met haar show brengt ze scheikunde naar de keukens van iedere Amerikaanse huisvrouw. Maar de serie neemt ook een kijkje achter de schermen, in het laboratorium van haar leven.

Lessons in Chemistry is een achtdelige serie gebaseerd op het gelijknamige boek van Bonnie Garmus. Elizabeth Zott is een eigenzinnige en slimme vrouw die niet bang is om groot te denken, maar wordt tegengehouden in haar ambities door de bekrompen tijdgeest van de jaren vijftig. Het is haar droom om scheikundige te worden. Helaas mag ze naast het koffie zetten weinig betekenen in het lab.

Koppige karakters

Dat betekent niet dat ze bij de pakken neerzit: wanneer Zott haar eigen kookshow Supper at Six krijgt, zet ze die volledig naar haar hand. Brie Larson portretteert het eigenaardige karakter van Zott en weet bij de kijker al vragen op te roepen zo gauw het liedje Wham (Re Bop Boom Bam) de serie inleidt. Die vragen worden in de loop van het seizoen beantwoord wanneer de kijker mee wordt genomen in het verleden waar haar soms wat robotachtige karaktertrekjes naar terug te leiden zijn.

Terwijl Elizabeth hard werkt om haar droom te verwezenlijken, meandert het verhaal ook door de levens om haar heen. Haar pad kruist met dat van scheikundige Calvin Evans (Lewis Pullman), die net als zij een buitenbeentje is in het lab waar ze werken. Samen weten ze meer te bereiken dan gescheiden en na jaren alleen zwoegen, leren ze het leven van een andere kant kennen. Ook Calvins buurvrouw, Harriet Sloane (Aja Naomi King), zien we vechten tegen de vooroordelen van haar tijd. Zij zet haar juridische expertise in om de voornamelijk zwarte buurt waarin ze wonen, te redden van de bouw van een nieuwe snelweg.

Formule tot succes

Scheikunde is de wetenschap die de samenstelling, de structuur en eigenschappen van substanties onderzoekt, en de transformaties die ze ondergaan. Dit lijkt een omschrijving van de serie, die een veelzijdigheid aan thema’s en personages aan bod laat komen, allemaal met hun eigen transformaties. Beladen onderwerpen zoals omgaan met rouw, ongelijkheid, anders zijn en ongewenste intimiteit passeren de revue. Elk van de acht afleveringen weet daarmee een eigen gevoel te creëren, dat wordt versterkt door de verandering in perspectieven. Zelfs de hond, Six-Thirty (vernoemd naar het tijdstip dat hij Elizabeth elke ochtend wekt), heeft een interessant achtergrondverhaal. Toch staat alles in verbinding met elkaar, met Elizabeth als emulgerend element.

Zowel de tragische gebeurtenissen als de opbeurende momenten worden op een smaakvolle manier getoond en vullen de locaties met betekenis. Calvins huis, het meer, het laboratorium, de studio. Ze maken allemaal deel uit van een soort gezamenlijke herinnering die de kijker deelt met de personages, wat nog eens wordt versterkt door de dromerige filter.

Lessen voor het leven

In plaats van alles (scheikundig) te distilleren tot aparte elementen, vertelt deze serie ons wat over het totaalplaatje. De hoogte- en dieptepunten van het leven en het weefsel dat iedereen met elkaar in verbinding brengt, worden op een afwisselend melancholische en nostalgische manier in beeld gebracht. Lessons in Chemistry is daarmee eigenlijk een les over het leven.

In acht meeslepende afleveringen neemt Lessons in Chemistry de kijker niet alleen mee naar de jaren vijftig, maar dompelt je onder in de sfeer, de tegenslagen en de uiteenlopende karakters wiens levens met elkaar worden verweven. De scheikundige lessen vormen een metafoor voor het leven en deze Apple TV+-serie weet daarmee een chemische reactie te veroorzaken die je niet snel los zal laten.