Schatten en verderf in de woestijn
.
Tempo
Het verhaal van deze film, dat gebaseerd is op boeken van Clive Cussler over beroepsavonturier Dirk Pitt, bestaat uit twee delen. Pitt (Matthew McConaughey), zoekt naar een schat terwijl arts Eva (Penélope Cruz) probeert te achterhalen wat de bron is van een dodelijke ziekte in Afrika. Uiteraard kruisen deze personen elkaars pad. Beide verhalen worden in het begin goed neergezet en mede door het hoge tempo van de film zit je er al snel in. Tot op een gegeven moment de spanning en het avontuur wat wegzakken, en naar het eind toe de verhaallijnen wat snel worden afgewerkt, wat een ontevreden gevoel geeft.
De meest wilde fantasieën zijn in het script uitgewerkt, dus de film gaat regelmatig over the top. Op een gegeven moment merk je ook dat er meer nadruk ligt op de grappen dan op het avonturenverhaal zelf. Dat zorgt voor een vreemde combinatie, want hoe serieus moet je de film nog nemen? Dat Sahara niet verzandt in een flauwe komedie is vooral te danken aan de acteurs, die eruit zien alsof ze echt in de woestijn thuis horen. Al zou je kunnen twijfelen over de beeldschone Penélope Cruz, die je niet meteen in zo’n zandbak zou verwachten. Zij is dan ook nodig om de liefde te laten kriebelen. Andere hoofdrollen zijn weggelegd voor Matthew McConaughey en Steve Zahn, die soms stoer, dan weer schattig als echte avonturiers door het beeld zoeven. Zij leggen allen hun ziel en zaligheid in deze film.Avonturenfilm of komedie
Uiteraard roept een titel als Sahara natuurlijk meteen beelden bij je op. Landschappen die je gelukkig ook genoeg in de film terug ziet en die mooi in beeld zijn gebracht. Mede daardoor en dankzij de goede acteerprestaties geen onvoldoende voor deze wat vreemde avonturenfilm, waarvan je op een gegeven moment niet meer zo goed weet wat je er nou mee aan moet. Het was al stukken beter geweest als de makers duidelijker voor een genre hadden gekozen: een avonturenfilm of een komedie. Een kleine mix is zeker niet verkeerd, maar heeft in deze film niet de uitwerking gehad die hij had moeten hebben. Verder hadden de scriptschrijvers eigenlijk meer moeten durven kiezen voor één verhaallijn, want nu mis je een echt krachtig uitgewerkt verhaal en blijft het bij een vermakelijke, luchtige film.