8WEEKLY Archieven - Pagina 37 van 96

Kunst / Expo binnenland

Ode aan een vergeten held

recensie: Anton de Kom: schrijver, strijder, wegbereider - Nederlands Openluchtmuseum

Priya Wannet

woensdag 18 mei 2022 / door: PriyaWannet / beeld: Priya Wannet 5 Sterren

Het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem wijdt dit voorjaar een tentoonstelling aan de in Suriname geboren Anton de Kom (1898-1945), antikoloniaal denker, schrijver, dichter, mensenrechtenactivist en verzetsstrijder. Hij publiceerde onder meer in 1934 de aanklacht tegen racisme en uitbuiting Wij slaven van Suriname.

Eerder kreeg Anton de Kom al een ‘venster’ in de Canon van Nederland, de lijst van de belangrijke gebeurtenissen, personen en voorwerpen uit de Nederlandse geschiedenis die ook in Arnhem in beeld gebracht wordt. Samen met de Surinaamse kunstenaar Ken Doorson (Moengo, 1978) maakt het museum nu de expositie Anton de Kom -schrijver, strijder, wegbereider. Het wil De Kom en zijn gedachtegoed aan een breed publiek presenteren aan de hand van een aantal thema’s: de verbinder, de leraar, de aanklager, de strijder en de wegbereider.

Papa de Kom

Wat bij binnenkomst direct opvalt is de grote installatie Papa de Kom van Ken Doorson. Het is een meer dan levensgroot kunstwerk. Op de grond staat een wijde, naar boven taps toelopende koker, behangen met honderden terracotta gezichten. Daarboven zweeft het gezicht van Anton de Kom. Doorson maakte de installatie in samenwerking met studenten van de Nola Hatterman kunstacademie in Paramaribo en jongeren van het Forensisch Centrum voor Adolescenten in Amsterdam en Assen. De koppen symboliseren de vele mensen die Anton de Kom hoop gaf, door te luisteren en hen perspectief te bieden. Ook de maquette van zijn ouderlijk huis trekt de aandacht. Voor wie zijn oor hiertegen te luisteren legt, weerklinken de geheime lezingen van Anton nog steeds.

Voorvechter voor vrijheid

Veel mensen weten niet dat De Kom een belangrijke rol heeft gespeeld in het Nederlands verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij streed met zijn stem en pen. Zo schreef hij artikelen voor communistische kranten en distribueerde hij illegale kranten. Ook zette hij zich met zijn lezingen af tegen het naziregime. Een bijzonder detail dat verwijst naar zijn tijd als leraar zijn de ouderwetse schoolbanken die in de ruimte zijn geplaatst. Deze geven tevens ook aanleiding om met elkaar de dialoog aan te gaan over vrijheid. Door middel van de grote slavenketting die over de vloer loopt, kun je De Koms bewogen leven volgen. In de vitrines liggen de originele manuscripten die speciaal voor deze tentoonstelling door zijn familie De Kom zijn vrijgegeven. Ook is er aan de jonge bezoekers gedacht. Zij kunnen hun lol op met de moderne touchscreens en luisterstations. Met een paar drukken op de knop worden zij het verhaal ingezogen. Daarnaast zie je beelden van de Black Lives Matter demonstraties uit 2020. Hiermee laat het museum zien dat de strijd van De Kom nog altijd actueel is.

Al met al toont het Openluchtmuseum een interessante overzichtstentoonstelling van het leven en gedachtegoed van Anton de Kom. Als bezoeker word je uitgedaagd om vanuit een ander perspectief naar de geschiedenislessen van vroeger te kijken. Een mooie manier om buiten je eigen kaders te treden en tegelijkertijd stil te staan bij uitdagende actuele maatschappelijke thema’s. Een absolute aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in de vaderlandse geschiedenis. De Kom heeft zich misschien losgemaakt van zijn kettingen, maar in onze huidige samenleving vind je nog altijd veel discriminatie, racisme en ongelijkheid. Daarom moeten anderen zijn strijd voortzetten.

Anton de Kom: schrijver, strijder, wegbereider - Nederlands Openluchtmuseum

Gezien in: Nederlands Openluchtmuseum, Arnhem
Nog te zien tot: zondag 21 januari 2024

Beoordeling: 5 sterren

Link: Nederlands Openluchtmuseum

Priya Wannet

Kunst / Expo binnenland

Ode aan een vergeten held

recensie: Anton de Kom: schrijver, strijder, wegbereider - Nederlands Openluchtmuseum

Priya Wannet

woensdag 18 mei 2022 / door: PriyaWannet / beeld: Priya Wannet 5 Sterren

Het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem wijdt dit voorjaar een tentoonstelling aan de in Suriname geboren Anton de Kom (1898-1945), antikoloniaal denker, schrijver, dichter, mensenrechtenactivist en verzetsstrijder. Hij publiceerde onder meer in 1934 de aanklacht tegen racisme en uitbuiting Wij slaven van Suriname.

Eerder kreeg Anton de Kom al een ‘venster’ in de Canon van Nederland, de lijst van de belangrijke gebeurtenissen, personen en voorwerpen uit de Nederlandse geschiedenis die ook in Arnhem in beeld gebracht wordt. Samen met de Surinaamse kunstenaar Ken Doorson (Moengo, 1978) maakt het museum nu de expositie Anton de Kom -schrijver, strijder, wegbereider. Het wil De Kom en zijn gedachtegoed aan een breed publiek presenteren aan de hand van een aantal thema’s: de verbinder, de leraar, de aanklager, de strijder en de wegbereider.

Papa de Kom

Wat bij binnenkomst direct opvalt is de grote installatie Papa de Kom van Ken Doorson. Het is een meer dan levensgroot kunstwerk. Op de grond staat een wijde, naar boven taps toelopende koker, behangen met honderden terracotta gezichten. Daarboven zweeft het gezicht van Anton de Kom. Doorson maakte de installatie in samenwerking met studenten van de Nola Hatterman kunstacademie in Paramaribo en jongeren van het Forensisch Centrum voor Adolescenten in Amsterdam en Assen. De koppen symboliseren de vele mensen die Anton de Kom hoop gaf, door te luisteren en hen perspectief te bieden. Ook de maquette van zijn ouderlijk huis trekt de aandacht. Voor wie zijn oor hiertegen te luisteren legt, weerklinken de geheime lezingen van Anton nog steeds.

Voorvechter voor vrijheid

Veel mensen weten niet dat De Kom een belangrijke rol heeft gespeeld in het Nederlands verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij streed met zijn stem en pen. Zo schreef hij artikelen voor communistische kranten en distribueerde hij illegale kranten. Ook zette hij zich met zijn lezingen af tegen het naziregime. Een bijzonder detail dat verwijst naar zijn tijd als leraar zijn de ouderwetse schoolbanken die in de ruimte zijn geplaatst. Deze geven tevens ook aanleiding om met elkaar de dialoog aan te gaan over vrijheid. Door middel van de grote slavenketting die over de vloer loopt, kun je De Koms bewogen leven volgen. In de vitrines liggen de originele manuscripten die speciaal voor deze tentoonstelling door zijn familie De Kom zijn vrijgegeven. Ook is er aan de jonge bezoekers gedacht. Zij kunnen hun lol op met de moderne touchscreens en luisterstations. Met een paar drukken op de knop worden zij het verhaal ingezogen. Daarnaast zie je beelden van de Black Lives Matter demonstraties uit 2020. Hiermee laat het museum zien dat de strijd van De Kom nog altijd actueel is.

Al met al toont het Openluchtmuseum een interessante overzichtstentoonstelling van het leven en gedachtegoed van Anton de Kom. Als bezoeker word je uitgedaagd om vanuit een ander perspectief naar de geschiedenislessen van vroeger te kijken. Een mooie manier om buiten je eigen kaders te treden en tegelijkertijd stil te staan bij uitdagende actuele maatschappelijke thema’s. Een absolute aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in de vaderlandse geschiedenis. De Kom heeft zich misschien losgemaakt van zijn kettingen, maar in onze huidige samenleving vind je nog altijd veel discriminatie, racisme en ongelijkheid. Daarom moeten anderen zijn strijd voortzetten.

Anton de Kom: schrijver, strijder, wegbereider - Nederlands Openluchtmuseum

Gezien in: Nederlands Openluchtmuseum, Arnhem
Nog te zien tot: zondag 21 januari 2024

Beoordeling: 5 sterren

Link: Nederlands Openluchtmuseum

Muziek / Achtergrond

special: Spotify-playlist van onze muziekredactie

8WEEKLY’s Songfestival Favorieten

maandag 09 mei 2022 / door: Malin Hollaar0 Sterren

Na een uitbundig versierd Rotterdam, dat voor de gelegenheid zelfs een ABBA-stoplicht had geïnstalleerd, is dit jaar de beurt aan Turijn om het Eurovisie Songfestival te hosten. Nederland doet dit jaar een gooi naar de winst met het nummer ‘De Diepte’ van S10. Hoewel we haar natuurlijk gaan aanmoedigen deze week, is dit ook een goed moment om stil te staan bij welke muziek we allemaal te danken hebben aan het songfestival. Voor de gelegenheid heeft 8WEEKLY haar songfestivalfavorieten op een rij gezet, van bijzondere winnaars zoals Lordi’s ‘Hardrock Hallelujah’ tot aan memorabele inzendingen zoals Barbara Pravi’s ‘Voìla’. We hebben een paar (oud)inzendingen voor je uitgelicht!

The Mamas: van achtergrondkoor naar eigen band

De Zweeds-Amerikaanse gospel en soul band The Mamas zouden in 2020 namens Zweden meedoen aan het songfestival, maar zij waren daar een jaar eerder al te bewonderen. De band werd toen opgericht als achtergrondensemble voor de toenmalige inzending: John Lundvik met ‘Too Late For Love’. Dit optreden smaakte duidelijk naar meer en zo meldden ze zich in 2020 bij de Zweedse voorrondes met het gospel-pop nummer ‘Move’. Ze wonnen de voorrondes en werden zo de officiële inzending namen Zweden. Helaas ging het Eurovisie Songfestival in 2020 niet door vanwege de coronapandemie en kwam de band in 2021 niet door de Zweedse voorrondes heen. Zonde, want deze band en dit prachtige nummer verdienen zeker meer aandacht.

Mahmood en Blancos recordbrekende hit

In 2022 zien we een andere oude bekende act uit 2019 weer terug: Mahmood. Hij deed toen namens Italië mee met het nummer ‘Soldi’ waarmee hij tweede werd achter onze eigen Duncan Laurence. Dit jaar zingt hij samen met Blanco het duet ‘Brividi’, wat op de dag van uitgave al records brak. Mahmood en Blanco bemachtigden het record van meest gestreamde nummer in Italië op één dag, op 2 februari werd het nummer ruim 3,38 miljoen keer beluisterd. Het nummer combineert de muziekstijlen van beide artiesten en de tekst focust op onzekerheden en fouten van degenen die niet altijd weten hoe je moet liefhebben. Een onderwerp dat blijkbaar een groot publiek aanspreekt, waardoor dit nummer nu al een publiekslieveling is!

De eerste Europese boyband: Herreys

Een paar decennia eerder wonnen de drie broers Per Herrey, Richard Herrey en Louis Herrey het songfestival. De Zweedse popgroep Herreys won in 1984 het songfestival met het nummer ‘Diggi-Loo Diggi-Ley’ en ze waren daarmee de eerste mannelijke tieners die deze wedstrijd wonnen. Door de combinatie van samenzang, opvallende danspasjes en opvallende outfits worden ze vaak de eerste moderne Europese boyband genoemd. Dit imago had zowel zijn voor- als nadelen. Zo was de band in de jaren ’80 de bestverkopende popgroep van Zweden, maar kwamen ze niet goed van het boyband imago af. Daarom gingen ze in 1986 voor een make-over, ze noemden zich Herrey en legden hun focus op stevige rock. Gelukkig omarmen ze het imago nu weer, zo waren ze in 2014 weer in hun winnende outfit, inclusief gouden schoenen, in een van de video’s van het songfestival te zien.

Naast The Mama’s, Herreys en Mahmood en Blanco wachten nog velen van 8WEEKLY’s favorieten op je in de nieuwste playlist!

De playlist van mei

De Diepte – S10

Discoteque – THE ROOP

Spirit in the Sky – KeiiNO

Heroes – Måns Zelmerlöw

Voilà – Barbara Pravi

Think About Things – Dadi Freyr

ZITTI E BUONI – Måneskin

You Let MeWalk Alone – Michael Schulte

SHUM – Go_A

Euphoria – Loreen

Satellite – Lena

Nocturne – Secret Garden

Arcade – Duncan Laurence

Without You – Re-Union

Move – The Mamas

Calm After The Storm – The Common Linnets

Hard Rock Hallelujah – Lordi

Save Your Kisses For Me – Brotherhood of Man

Birth Of A New Age – Jeangu Macrooy

J’aime la vie – Sandra Kim

Roi – Bilal Hassani

Amar Pelos Dois – Salvador Sobral

The Wrong Place – Hooverphonic

Fairytale – Alexander Rybak

Rhythm Inside – Loïc Nottet

Too Late For Love – John Lundvik

Fuego – Eleni Foureira

Outlaw In ‘Em – Waylon

What’s Another Year – Johnny Logan

Replay – Tamta

Mercy – Madame Monsieur

Only Teardrops – Emmelie de Forest

Ding-A-Dong – Teach In

You are the only one – Sergey Lazarev

Rock ‘n’ Roll Kids – Paul Harrington, Charlie McGettigan

Paper – Svala

Halo (feat. PIA MARIA) – LUM!X, PIA MARIA

The Show – REDDI

Brividi – Mahmood, BLANCO

Give That Wolf A Banana – Subwoolfer

Stefania (Kalush Orchestra) – KALUSH

Diggiloo Diggiley – Herreys

Eres Tú – Mocedades

Hey Mamma – Sunstroke Project

Goodbye To Yesterday – Elina Born, Stig Rästa

Hemel & Aarde – Edsilia Rombley

Love Shine a Light – Katrina & The Waves

Deli – mor ve ötesi

Taken By A Stranger – Lena

Husavik (My Hometown) – Will Ferrel, My Marianne

Film / Films

Jonge studente staat voor duivels dilemma

recensie: Ninjababy - Yngvild Sve Flikke

woensdag 27 april 2022 / 0 Reactiesdoor: Bloem Van der Linde4 Sterren

De drieëntwintigjarige Rakel staat midden in het studentenleven als blijkt dat ze al zes maanden zwanger is zonder het te weten. Wat nu? Ninjababy volgt de strijd van een jonge vrouw die er nog niet klaar voor is om moeder te worden.

Herkenbaarheid

Het personage van Rakel (Kristine Thorp) is enorm herkenbaar voor alle jonge vrouwen. Ze studeert, woont in een typisch ranzig studentenhuis met haar beste vriendin en ze gaat veel en vaak uit. Ze droomt van een carrière als illustrator, maar is er nog net niet aan toe om er helemaal voor te gaan. Deze halfbakken zelfstandigheid maakt het proces dat Rakel doorloopt als ze ontdekt zwanger te zijn enorm ingewikkeld. In theorie vindt ze zichzelf verantwoordelijk genoeg om de situatie aan te kunnen. Ze is er alleen emotioneel nog niet klaar voor. Het feit dat Rakel een jonge student is maakt dat de kijker zich goed in kan leven in haar dilemma. In principe zou iedereen van haar leeftijd dit kunnen overkomen. Het gevoel van echtheid wordt versterkt door het passende acteerwerk van actrice Kristine Thorp. Gedurende de hele film straalt zij een bepaald soort chaos uit die de emotionele strijd benadrukt waar Rakel zich in bevindt.

De kracht van animaties

De kijker wordt op een originele manier meegenomen in het hoofd van Rakel. Zo worden er animaties ingezet die over het beeldscherm bewegen en terugpraten naar Rakel. Dit is een grappige knipoog naar het feit dat de film gebaseerd is op een stripboek (Fallteknikken, Inga H Sætre) zorgt ook voor een humoristische aanpak van een verder zo serieus thema. Hoewel de animaties zeker een toevoeging zijn aan het verhaal, duurt het hierdoor wel even voor de kijker erin meegenomen wordt. In het begin lijkt alles wat over de top en uit context. Maar naarmate het verhaal vordert wordt een geheel geschetst waarbij, hoe komisch ook, de serieuze verhaallijn niet uit het oog wordt verloren. Hierbij helpt het dat de animaties vaak ontstaan vanuit tekeningen die Rakel maakt. Zo vormt alles een duidelijk verhaal.

Een heftig einde

Ninjababy gaat door waar andere films ophouden. Juist dát maakt deze film zo bijzonder. De fysieke pijn van de bevalling, de emotionele pijn van het vasthouden van een kind dat je eigenlijk niet wil: regisseur Yngvild Sve Flikke schrikt nergens voor terug. Zo breekt de film met het stereotype beeld dat een moeder toch wel meteen liefde voor haar kind gaat voelen zodra het geboren wordt. En met het idee dat alles uiteindelijk zonder meer goedkomt. Hoewel dit een gewaagde keuze is om te maken, onderscheidt deze film zich zo van veel andere verhalen over jonge zwangerschappen. Hierdoor is deze film dan ook een grote aanrader voor jonge vrouwen om te zien, omdat er een nieuw perspectief gegeven wordt. De film vertelt namelijk dat het soms ook oké kan zijn om voor jezelf te kiezen en niet alles hoeft te wijken voor een kind.

Ninjababy

Regie: Yngvild Sve Flikke
Distributeur: Cherry Pickers, Picl
imdb: https://www.imdb.com/title/tt13821562/

Beoordeling: 4 sterren

Boeken / Film / Kunst / Muziek / Theater / Boeken / Film / Kunst / Muziek

special: De redactieleden van 8WEEKLY bespreken het recente cultuurnieuws en meer!

8WEEKLY podcast – Aflevering 7

maandag 25 april 2022 / door: Steffen van Zundert, Vick ten Wolde, Sanne Kortooms, Joris Hollaar0 Sterren

De gevarieerde redactie van online cultuurmagazine 8WEEKLY.nl bespreekt het recente cultuurnieuws, nieuwe releases, evenementen en festivals. Wij bespreken scherpe culturele stellingen en geven cultuurtips over boeken, films, muziek, podiumkunsten, beeldende kunst en meer!

In de nieuwe aflevering bespreken Sanne, Vick en Jorien het cultuurnieuws en raden ze de voorstellingen en films aan die ze bezocht en gezien hebben. In deze aflevering worden de volgende zaken besproken:

– Cultuurnieuws: tegenvallende bezoekersaantallen na corona voor de culturele sector, de uitreiking van de oscars en de nominaties van de musical awards.

– Recensies:

Come from away en het musicalcollege
Documentaire Kanye West
Aladdin
Concert Sting
Tina Turner de musical

– De vraag: in welk tv-, boek-, film- of musicalpersonage herken jij jezelf het meest.

Beluister de podcast via spotify of klik hier:

De redactieleden van 8WEEKLY bespreken het recente cultuurnieuws en meer!

Muziek / Album

LAVALU lanceert nieuw album ‘Earthbound’

recensie: Earthbound - LAVALU

vrijdag 22 april 2022 / door: PriyaWannet / beeld: Mirjam Huisman 5 Sterren

Vrijdag 8 april presenteerde de Arnhemse zangeres en pianiste LAVALU (Marielle Woltring) haar nieuwe album Earthbound in het Amsterdamse Concertgebouw. Het derde en tevens ook het laatste deel uit de Rise-trilogie die maar liefst zes jaar duurde. Op Earthbound is ze voor het eerst te horen in trio-formatie samen met altvioliste Roos Tuenter en cellist Paul Rittel.

Soms lopen dingen anders dan gedacht en sta je ineens met je voeten in de modder. Al ploeterend door het drassige moeras zak je steeds verder weg in een bodemloze put. Marielle Woltring (1979), beter bekend onder haar artiestennaam LAVALU, ging een periode van stilstand door die ze moest zien te verwerken in combinatie met een burn-out. Haar hele leven was ze gewend om altijd maar te vliegen. Altijd maar te presteren. Tot het moment dat haar vleugels afbraken en ze zichzelf ter aarde zag storten. Het besef kwam dat het zo niet langer verder kon. Met Earthbound laat ze die periode van onrust achter zich. Ze richt zich nu op de toekomst. Waarvan ze zelf zegt dat ze die neemt zoals het komt: ‘Je kunt in het leven wel een glitterpak aantrekken, maar uiteindelijk sta je toch met je poten in de modder’.

Zachte kracht

Door het toevoegen van zang zorgt Woltring er voor dat Earthbound niet alleen een klassiek album is, maar ook een popalbum. Met zachte, kwetsbare zang brengt ze haar muziek en diepe betekenisvolle teksten. Zo zingt ze over teleurstellingen op een manier die gevoelig maar nooit droevig overkomt. Ze nam de meeste liedjes thuis op, in haar woonkamer. Die intimiteit voel je in bijvoorbeeld het bloedstollend mooie Your Hand. Tegelijkertijd bemerk je ook een muzikale gevoeligheid, een stukje perfectionisme wellicht, in de composities. Noten die prachtig vallen, instrumenten die elkaar aandachtig beantwoorden, achtergrondvocalen die Woltrings stem perfect complementeren. Hierdoor wil je niet alleen maar in LAVALU’s stem kruipen omdat het er zo knus en fijn is, maar ook omdat die muziek gewoon heel erg goed in elkaar steekt.

Een album met vooral ingetogen klanken, een beperkt aantal instrumenten en zachte zang, kan over het algemeen snel wat saai worden. Earthbound is echter een album dat tien tracks lang blijft boeien, ongeacht hoe vaak je het album hoort. Ingetogen en tedere klanken domineren. Daarnaast zijn er nummers waarop Woltring laat horen dat ze ook jazzy en poppy kan klinken. Kortom: een prachtige afsluiter van een persoonlijke reis die door dalen en over bergen is gegaan.

LAVALU

Album: Earthbound
Prijs: 16,99

Beoordeling: 5 sterren

Link: Website LAVALU
Link: Koop hier de CD

Muziek / Album

Dwars en tegendraads

recensie: Indie-update vol. 7 King Hanna, Keeley Forsyth, Glitch Princess

zondag 17 april 2022 / door: Joost Festen4 Sterren

Dat muziek soms dwars en tegendraads kan zijn is in de indie-hoek van de populaire muziek een heerlijkheid. In deze zevende editie van de indie-update geven we aandacht aan het soms schurende geluid van King Hannah, Keeley Forsyth en elektronische geluid van Yeule.

De avontuurlijke luisteraar wordt op zijn wenken bediend als het gaat om muziek die geen eenheidsworst is. Het indie-genre is zo breed dat we in deze editie wederom vele uithoeken opzoeken. Nergens vliegt de muziek negatief uit de bocht, maar weet de kwaliteit te prevelleren.

King Hannah

De eerste noten van I’m Not Sorry, I Was Just Being Me, het tweede album van King Hannah doen zodra de zang klinkt zondermeer denken aan Patti Smith. Wat later druppelt een wat oudere referentie langzaam maar zeker door naar Nico van The Velvet Underground. De zang van Hannah is debet aan deze laatste vergelijking.

De donkere stem van Hannah Merrick en diep donkere bas, drum en gitaarlijnen maken van I’m Not Sorry, I Was Just Being Me niet het vrolijkste album. In ‘Ants Crawling ON An Apple Stork’ klinkt de wat hogere mannenstem van Craig Whittle. Whittle vormt met Hannah Merrick het duo King Hannah.

De muziek van het duo vergt de nodige luisterinspanning om het op waarde te kunnen schatten. Wie de tijd neemt zal ervaren dat de parels zich langzaam maar zeker laten ontdekken. De inspanning die geleverd moet worden zit in de toegankelijkheid van de liedjes, bij vluchtige eenmalige beluistering ontvouwt zich niet de ware schoonheid.

Het lawaaierige ‘It’s Me And You, Kid’ sluit het tweede album van King Hannah af als een statement. Voor sommige luisteraars zal het daarna een zucht van verlichting zijn om de stilte te ervaren, voor de liefhebbers is het zeker een sein om het album op repeat te zetten. Uw 8WEEKLY recensent behoort zeker tot de laatste soort.

Keeley Forsyth

Het nummer ‘Fires’ opent het album Limbs van Keeley Forsyth en trekt de luisteraar direct naar binnen. De stem van Forsyth roept een vergelijking op met Dayna Kurtz, maar muzikaal zitten de twee dames op een totaal andere golflengte.

De songs van Forsyth zijn breekbaar en kaal in de instrumentatie van de begeleiding. De sfeer die de muziek oproept is mysterieus en dreigend. Vrolijkheid lijkt ver weg evenals lichtvoetigheid. De spanning die het album Limbs oproept trekt de aandacht van de luisteraar zodat een aandachtige luisterervaring al snel ontstaat. Wie niet in de stemming is zal snel weg willen bewegen van deze muziek. Wie zich openstelt voor de composities zal al snel de pracht ontdekken die zich ontvouwt.

Tekenend voor de sfeer is het nummer ‘Silence’ waar uiteraard de stilte tussen de noten evenveel muziek lijkt te zijn als de karige instrumentatie met tingelende percussie en rustige zang. De album afsluiter ‘I Stand Alone’ kent naast klanken van een harmonium tevens strijkers die de zang van Forsyth begeleiden.

Het album ademt een enorme rust uit, als een oase. Het zal heerlijk zijn om na de drukte van alle dag weg te drijven op de zalvende deining van deze weldadige rustgevende klanken die nergens uiteenspatten. Forsyth weet de luisteraar te boeien en langzaam te ademen in de onderhoudende rustige melodielijnen.

Yeule

De uit Singapore afkomstige Yeulewerkt vanuit London. Ze maakt geen muziek voor tere zieltjes. In het ‘My Name is Nat Ćmiel’ van het album horen we haar uitspreken: “I Like Getting Fuck and I like Being Fucked”. Ze stelt zichzelf voor in deze track met haar echte naam Nat Ćmiel. Deze tekstregel klinkt natuurlijk heftig in een tijd waar de kranten vol staan over seksueel grensoverschrijdend gedrag. Misschien wil Yeule hiermee wel een stevig statement maken of juist laten blijken dat ze een gewone twintiger is. Verderop in de negende track ‘Too Dead Inside’ horen we veelvuldig “I Love You” waardoor gelukkig ook de liefde lijkt te overheersen in de teksten van deze dame.

Muzikaal is het album niet bestemd voor tere oortjes die niet tegen piepen en kraken kunnen. Yeale tapt uit een elektronisch vaatje dat schuurt en piept, maar soms ook ineens heel toegankelijk kan klinken. De contrasten zijn heerlijk groot.

Het album Glitch Princess is allesbehalve eenheidsworst. Yeule verrast de luisteraar op een prikkelende wijze. Zowel tekstueel als muzikaal is er voldoende te ontdekken voor de avontuurlijk ingestelde luisteraar.

Beoordeling: 4 sterren

Link:

Voor u geselecteerd door de auteur:

Murual

Co Broerse

Muziek / Album

De rijkdom van stilte

recensie: Silent Dreams - Harriet Krijgh

Co Broerse

zaterdag 16 april 2022 / door: PriyaWannet / beeld: Co Broerse 5 Sterren

De Nederlandse Harriet Krijgh is een van de meest veelbelovende cellisten van haar generatie. Op haar nieuwe album Silent Dreams (2021) speelt ze samen met pianiste Magda Amara liederen voor cello en piano. Onder meer Schubert, Schumann, Brahms, Strauss en Rachmaninov zijn van de partij. Krijgh selecteerde zestien liederen die haar na aan het hart liggen. Ze vormen een weerspiegeling van haar leven als mens en musicus.

Als Harriet Krijgh (1991) in 2019 door een zware handblessure thuis komt te zitten komt haar carrière als succesvol musicus noodgedwongen in de ijskast te staan. Ze wordt overspoeld door een gevoel van eenzaamheid. Zonder cello weet Krijgh niet meer wie ze is en is ze haar muzikale stem verloren. Ondanks deze tegenslagen put zij kracht uit dezelfde gedichten die componisten als Schubert, Schumann, Brahms en Richard Strauss inspireerden. Vooral het onbestemde verlangen erin treft haar als een blik van herkenning. Die liederen vertellen haar iets over zichzelf waar ze nog geen woorden voor had. Op Silent Dreams zijn nu zestien prachtige stukken te beluisteren die Krijgh speciaal voor het maken van dit album heeft uitgezocht. Samen vormen ze het magische huwelijk tussen woord en klank. Het zijn de liederen (en gedichten) die haar in moeilijke tijden troost en houvast hebben geboden.
‘En daarom wil ik ze spelen en delen, met de enige muzikale stem die ik bezit, die van de cello. Het gaat me niet om de schoonheid en de lange lijnen, maar om dicht bij de betekenis van de woorden te komen. Wanneer het in een lied om Schmerz (NL: pijn) gaat, moet mijn cello niet mooi zingen, maar juist die pijn voelbaar maken’, zegt ze daarover in het cd-boekje van Silent Dreams.

Klassieke werken

Om de klassieke werken zo goed mogelijk tot uitdrukking te laten komen, werkte Krijgh samen met haar goede Russische vriendin Magda Amara (1984). Amara behoort in haar eigen land en ver daarbuiten tot een van de meest vooraanstaande pianisten. Ze won prijzen op grote concoursen, waaronder het Ennio Porrino Piano Concours in Italië en de Vladimir Horrowitz International Competition. Net als Krijgh werd ook Amara al in een vroeg stadium van haar leven geïnspireerd door de wereld van de klassieke muziek. Beide vrouwen zijn ontzettend gedreven om alles te geven wat ze in zich hebben. En dat is terug te horen op dit album. Schubert, Schumann, Poulenc, Chausson, Glinka en Rachmaninov: ze komen allemaal voorbij in het artistieke repertoire van deze jonge makers. Ook de opname zelf is fraai gestileerd: met een speelduur van bijna 48 minuten is het een waar genot voor het luisterend oor. Vooral het laatste lied ‘Morgen’ van Richard Strauss klinkt hoopvol, vol vertrouwen en vooral vol van liefde.

Al met al is Silent Dreams een zeer ontroerende recital waarbij er over alles is nagedacht. De melodieën die door beide musici met veel precisie en aandacht zijn uitgewerkt raken je als luisteraar tot op het bot. Krijgh bewijst maar weer dat de cello echt kan ‘zingen’, het ideaal dat ze voortdurend nastreeft in haar musiceren. Dus leg je oor te luisteren, adem de klanken in en laat je meevoeren op de golven van de stilte.

Harriet Krijgh

Album: Silent Dreams
Prijs: 14,99
Aantal tracks: 16

Beoordeling: 5 sterren

Link: Harriet Krijgh

Theater / Voorstelling

Futuristisch theater dat verbindt

recensie: Kyoko Scholiers - Zone X

vrijdag 15 april 2022 / door: Amber Maes3 Sterren

Met Zone X maakte actrice en theatermaker Kyoko Scholiers een futuristische toeristische stadswandeling waarin de grenzen tussen publiek en performer vervagen. Een eerste speelreeks van de voorstelling vond plaats in het stadscentrum van Antwerpen. Begin mei zal Zone X nog te zien zijn in Gent.

Voor aanvang van de voorstelling ontvangt het publiek van Zone X een folder met toelichting bij de voorstelling. Hier begint meteen de verwarring over de grenzen van de voorstelling. “Proficiat met uw hoge burgerscore,” valt in blokletters af te lezen van de folder. “Als beloning voor uw onberispelijke gedrag biedt stadsbedrijf De Natie in samenwerking met GreenSlaves u graag aan: een gegidste wandeling van 55 minuten in Zone X.”

Wie die folder begint te lezen, staat meteen al met één been in de voorstelling. Even later krijgen we van onze gids Miko een koptelefoon en begint de immersie officieel. Miko, Daisy Ip, gidst al zes decennia lang bezoekers door de Zone, waar de tijd al sinds De Ramp van 2034 stilstaat en de mensen dus nog leven zoals in de jaren 2020. Miko kan zich voor haar uitzonderlijke kennis van de Zone beroepen op de bij haar ingeplante geheugenchip van een achtjarig meisje dat leefde ten tijde van De Ramp. Gekleed in een prachtig futuristisch patchwork-pak leidt ze het publiek op een wandeling langs allerhande bezienswaardigheden in de kern van de Zone en toont hoe mensen ‘toen’ leefden.

De ‘fuck it’-mentaliteit

‘Toen’ is dus nu, en de mensen die we bestuderen zijn de inwoners en bezoekers van de stad Antwerpen. Miko wijst op cafés en restaurants waar inwoners van Zone X zich op rituele wijze overgeven aan de ‘fuck it’-mentaliteit en waar zelfs nog dierlijk vlees wordt geconsumeerd – een onwaarschijnlijk anachronisme, zo valt af te leiden uit haar verontwaardiging. Op die manier houdt de tekst ons een spiegel voor over ons eigen gedrag.

De vraag is wel hoe confronterend die spiegel nog is. Dat vlees eten steeds problematischer wordt en dat een ‘fuck it’-mentaliteit de mens niet siert, zijn zacht gezegd open deuren. Bijgevolg krijgt de tekst een gemakzuchtige en zelf-feliciterende toon.

Wat Miko over de toekomst laat doorschemeren, is vaak evenmin vernieuwend of uitgewerkt genoeg om echt te beklijven. Zo heeft ze het slechts in een bijzin over ethisch kannibalisme, een boeiend en futuristisch gegeven waarover minstens 55 minuten te discussiëren valt. Dat roept de vraag op of het niet boeiender was geweest om naar de toekomst te kijken in plaats van naar het al zozeer platbekritiseerde heden.

Wie is de toeschouwer?

Het boeiendste aan Zone X is dan ook niet de tekst, maar de immersieve ervaring. Zonder ingewikkelde kunstgrepen brengt de voorstelling participatief theater naar een nieuw niveau en onderscheidt zich op die manier van theater in een zaal.

Het publiek wandelt achter Miko aan doorheen de stad en loopt dus te kijk voor de inwoners van De Zone. Dat samen te kijk lopen, genereert een verbondenheid zoals die wel vaker voorkomt bij geleide tours: in de tijd waarin ze allen naar dezelfde gids luisteren groeit er een collectief uit de samenstellende groepjes en individuen. Daarnaast: waar bij participatief theater in een zaal een zeer groot zelfbewustzijn aanwezig blijft, wordt het publiek hier, dankzij de blik van de Zone X’ers, onderdeel van het stuk. Het publiek begint op die manier zelf mee te spelen – al is ‘spelen’ niet het juiste woord voor het ophouden van het gedeelde decorum dat we ons in een futuristische stadswandeling bevinden.

Theatrale registers

Ook Ip moet het merendeel van de voorstelling schijnbaar geen enkele moeite doen voor de rol van gids. Aan de hand van een zeer accurate bewegingstaal en stem laat ze het publiek moeiteloos geloven in haar rol van gids. Het is pas naar het einde van de voorstelling toe, wanneer ze meer uit haar rol van gids moet stappen en het verhaal van het vermiste meisje verder wordt uitgediept, dat ze echt speelt.

Die plotse verandering van theatraal register sluit niet aan bij de rest van de tour. Opeens staan de aanwezigen in een afgelegen plekje op een kluitje te kijken naar het drama dat zich voor hun ogen ontwikkelt en komen ze op die manier buiten het geheel te staan.

De aandoenlijke afsluiter waarin Ip ons wijst op de schoonheid van hetgeen ons omringt, en waarvoor twee mannen in Takeaway-uitrusting minutenlang blijven meeluisteren, maakt veel goed. Het is bijzonder en slim theater dat dit soort verbondenheid over theatrale grenzen heen kan teweegbrengen, maar de voorstelling had baat gehad bij meer tekstuele durf en nog strengere keuzes met betrekking tot de theatrale registers.

Kyoko Scholiers - Zone X

Regie: Kyoko Scholiers
Gezien op vrijdag 01 april 2022 in Corso, Antwerpen
Nog te zien tot zondag 25 september 2022

Beoordeling: 3 sterren

Muziek / Achtergrond

special: Spotify-playlist van onze muziekredactie

Playlist van eigen bodem

zaterdag 09 april 2022 / door: Malin Hollaar0 Sterren

Deze maand liggen de winkels weer vol met oranje tompoucen en Nederlandse vlaggen. Aan het einde van april is het weer Koningsdag en bij deze viering hoort natuurlijk ook een lading goede muziek. Een goed moment om stil te staan bij al het moois dat de Nederlandse muziekwereld heeft voortgebracht. Het resultaat is een lijst met verschillende hits van eigen bodem, klassiekers afgewisseld met nieuwer materiaal. Oude bekenden zoals Doe Maar en Golden Earring ontbreken zeker niet, maar er is ook aandacht voor nieuwere artiesten zoals KUZKO, 4B2M en MEAU. We stellen ze graag aan jullie voor!

KUZKO’s verzameling alpacaknuffels

Zangeres Danique van der Vlugt en producer Sam Ouwehand vormen samen het synthpop duo KUZKO, vernoemd naar hun eerste alpacaknuffel. De verzameling alpacaknuffels is ondertussen flink gegroeid, net als de loopbaan van de band zelf. Zo heeft het duo ondertussen hun eerste EP Teardrops on the Floor uitgebracht en hebben ze in 2022 al Eurosonic Noorderslag plat gespeeld. De elektropopliedjes bevatten een combinatie van aanstekelijke synth hooks en melodieuze zanglijnen. Een goed voorbeeld hiervan is de nieuwste single ‘Penelope’. Het nummer is ontzettend zoet en aanstekelijk en bevat een dikke knipoog naar welbekende Amerikaanse cliché liefdesliedjes. Met de vrolijke klanken van dit nummer door je speakers wordt het lastig om nog langer chagrijnig te zijn!

De familieband van 4B2M

Een andere band die wel weet wat ze moeten doen met een synthesizer is 4B2M. De bandnaam staat voor four brothers, two mothers en dat legt meteen de samenstelling van de band uit. De band bestaat namelijk uit de broers Cas en Teun Hieltjes, die we beide kennen van de bands Go Back To The Zoo en St. Tropez, en de broers Rocco en Jimmi Hueting, die we kennen van De Staat en Jo Goes Hunting. Naar eigen zeggen hebben ze al sinds kinds af aan plannen om samen muziek uit te brengen, sterker nog de plannen voor deze band ontstonden in de jaren ‘90 bij een zwembad. Het succes van ieders individuele muzikale carrière verhinderde echter het verwezenlijken van deze droom, tot in 2021 toch echt de eerste gezamenlijke single verscheen. Wat er gebeurt als je bandleden vanuit indie-, garage- en jazzbands bij elkaar zet hoor je in het nummer ‘This Is Happening’.

Drie Snickers en een Bueno van MEAU

Met het grote succes van de hit ‘Dat heb jij gedaan’ voelt het vreemd om MEAU nog te bestempelen als nieuwe artiest, maar haar carrière is redelijk recent begonnen met haar eerste single. MEAU had in september 2020 deze eerste single ‘Kalmte’ uitgebracht en belde naar 3FM om te vragen of het mogelijk was om dit zelf te pluggen, in plaats van het inhuren van een professionele plugger. Ze belde echter live in de uitzending en was zo te horen in de lunchshow van radio DJ Timur Perlin. Hij beloofde haar te helpen om haar nummer pluggen, in ruil voor drie Snickers en één Bueno. Na ‘Kalmte’ kwamen er nog opvolgers als ‘Weet’ en ‘Afgesloten’, totdat in september 2021 de hit ‘Dat heb jij gedaan’ uitkwam. Deze hit stond enkele weken op nummer 1 in de Nederlandse Top 40, maakte zijn debuut in de Top2000 en werd afgelopen maand bekroond met een 3FM award. Hoewel het nummer nog maar jong is, is het dus nu al een klassieker te noemen!

Naast KUZKO, 4B2M en MEAU staan er nog een hoop (on)bekende Nederlandse artiesten op je te wachten in de nieuwste playlist van 8WEEKLY, veel luisterplezier!

De playlist van april

Tijdmachine – Dio, Sef

Neem Me Mee – Abel

Treur Niet (Ode Aan Het Leven) – Diggy Dex, JW Roy

Op Fietse – Skik

Ik Wou Dat Ik Jou Was – Veldhuis & Kemper

Ijskoud – Nielson

Slapeloze Nachten – The Opposites

Metromannen – Lieve Bertha

Toen Ik Je Zag – Hero

Citroen – Veenstra & de Wentelneefjes

Ktll – Fokko

Springlevend – The Kik

Sterrenstof – De Jeugd Van Tegenwoordig

Zou Zo Graag – Jurk!

Dat heb jij gedaan – MEAU

Door De Wind – Miss Montreal

Stil In Mij – Van Dik Hout

Laat Mij Maar Alleen – Klein Orkest

Met Hart En Ziel – Tröckener Kecks

Iedereen Is Van De Wereld – The Scene

Ik Kan Het Niet Alleen – De Dijk

Ik Wil Alleen Maar Zwemmen – Spinvis

Ja Ja Nee Nee – Goldband

Ik Ben Een Sukkel – Lucky Fonz III

You – Ten Sharp

België… (Is Er Leven Op Pluto) – Het Goede Doel

Wicked Way – Waylon

Dansplaat – Brainpower

Never Be Clever – Herman Brood & His Wild Romance

Sinds 1 Dag Of 2 (32 Jaar) – Doe Maar

R U Kiddin’ Me – Anouk

Mooie Dag – Jayh

Hard To Say Goodbye – RONDÉ

Radar Love – Golden Earring

Weekend – Earth & Fire

Electric – Go Back To The Zoo

Dance (The War Is Over) – Handsome Poets

Amigo – Chef’Special

Alles Is Liefde – BLØF

Penelope – KUZKO

Zij Maakt Het Verschil – De Poema’s

Honderd Keer – Suzan & Freek

Het Regent Zonnestralen – Acda en de Munnik

Venus – Shocking Blue

Little Green Bag – George Baker Selection

The Devil’s Son – Danny Vera

Rollercoaster – DI-RECT

Uncharted – Kensington

Strange Again – The Vices

Killer Bee – Anouk

Avond – Boudewijn de Groot

Afraid Of The Dark – Chef’Special

Make it a Memory – Krezip, Danny Vera

Nightcrawler – DI-RECT

Skinnyjeans – Le Le

Niets Tussen – Froukje

Burning The Ground – Moke

This Is Happening – 4B2M

Noodgeval – Goldband

Love Right Now – Jett Rebel

Tonight – Jett Rebel

War – Kensington

Sexy Als Ik Dans – Nielson

No Mercy – Racoon

Het Is Al Laat Toch – Racoon

Alles Gaat Voorbij – Rob Dekay

Als Het Avond Is – Suzan & Freek

Onderweg – Abel

Zandloper – Typhoon, Rico, Andre Manuel

Het Is Een Nacht… (Levensecht) – Guus Meeuwis, Vagant

Stiekem Gedanst – Toontje Lager

Till The Sun Comes Up – Miss Montreal

Vrijheid, Gelijkheid, Zusterschap – Sophie Straat

Ambiance – Thijs Boontjes

Confetti – Judy Blank

Gewoon Je Maat – WIES

Hallo – Antoon

De Mat – LE MOTAT, Het Gezelschap, KUZKO

Missen Zou – Thomas Acda, Rolf Sanchez, Kraantje Pappie

Stap Maar In Bij Mij – Paul de Munnik, MEAU

Muziek / Theater / Muziek

special: De redactieleden van 8WEEKLY bespreken het recente cultuurnieuws en meer!

8WEEKLY Podcast – Aflevering 6

maandag 04 april 2022 / door: Steffen van Zundert, Sanne Kortooms, Joris Hollaar0 Sterren

De gevarieerde redactie van online cultuurmagazine 8WEEKLY.nl bespreekt het recente cultuurnieuws, nieuwe releases, evenementen en festivals. Wij bespreken scherpe culturele stellingen en geven cultuurtips over boeken, films, muziek, podiumkunsten, beeldende kunst en meer!

In de zesde aflevering van de 8WEEKLY podcast bespreken Sanne en Jorien het recente cultuurnieuws. Sinds de heropening van de theaters hebben beide redacteuren veel gezien en dit bespreken ze, voorstellingen die de revue passeren: ‘Verder’ van Simone Kleinsma, het theaterconcert van Wende Snijders, de musical Diana en zonen, de theatershow van Marcel van Roosmalen en Gijs Groenteman en Spring Awakening. Daarnaast worden de opkomende albums van de Red Hot Chili Peppers en Rammstein besproken. Verder geven Sanne en Jorien nog cultuurtips voor een goede eerste date.

Beluister de nieuwe aflevering op Spotify of klik hier!