We kunnen vragen om cookies op uw apparaat te plaatsen. We gebruiken cookies om ons te laten weten wanneer u onze websites bezoekt, hoe u met ons omgaat, om uw gebruikerservaring te verrijken en om uw relatie met onze website aan te passen.
Klik op de verschillende rubrieken voor meer informatie. U kunt ook enkele van uw voorkeuren wijzigen. Houd er rekening mee dat het blokkeren van sommige soorten cookies van invloed kan zijn op uw ervaring op onze websites en de services die we kunnen bieden.
Deze cookies zijn strikt noodzakelijk om u diensten aan te bieden die beschikbaar zijn via onze website en om sommige functies ervan te gebruiken.
Omdat deze cookies strikt noodzakelijk zijn om de website te leveren, heeft het weigeren ervan invloed op het functioneren van onze site. U kunt cookies altijd blokkeren of verwijderen door uw browserinstellingen te wijzigen en alle cookies op deze website geforceerd te blokkeren. Maar dit zal u altijd vragen om cookies te accepteren/weigeren wanneer u onze site opnieuw bezoekt.
We respecteren volledig als u cookies wilt weigeren, maar om te voorkomen dat we u telkens opnieuw vragen vriendelijk toe te staan om een cookie daarvoor op te slaan. U bent altijd vrij om u af te melden of voor andere cookies om een betere ervaring te krijgen. Als u cookies weigert, zullen we alle ingestelde cookies in ons domein verwijderen.
We bieden u een lijst met opgeslagen cookies op uw computer in ons domein, zodat u kunt controleren wat we hebben opgeslagen. Om veiligheidsredenen kunnen we geen cookies van andere domeinen tonen of wijzigen. U kunt deze controleren in de beveiligingsinstellingen van uw browser.
Deze cookies verzamelen informatie die in geaggregeerde vorm wordt gebruikt om ons te helpen begrijpen hoe onze website wordt gebruikt of hoe effectief onze marketingcampagnes zijn, of om ons te helpen onze website en applicatie voor u aan te passen om uw ervaring te verbeteren.
Als u niet wilt dat wij uw bezoek aan onze site volgen, kunt u dit in uw browser hier uitschakelen:
We gebruiken ook verschillende externe services zoals Google Webfonts, Google Maps en externe videoproviders. Aangezien deze providers persoonlijke gegevens zoals uw IP-adres kunnen verzamelen, kunt u ze hier blokkeren. Houd er rekening mee dat dit de functionaliteit en het uiterlijk van onze site aanzienlijk kan verminderen. Wijzigingen zijn pas effectief zodra u de pagina herlaadt
Google Webfont Instellingen:
Google Maps Instellingen:
Google reCaptcha instellingen:
Vimeo en Youtube video's insluiten:
De volgende cookies zijn ook nodig - U kunt kiezen of u ze wilt toestaan:
U kunt meer lezen over onze cookies en privacy-instellingen op onze Privacybeleid-pagina.
Disclaimer en privacybeleid
Emotionele brokstukken
/ 0 Reactiesdoor: Suzan Groothuis2 Sterren.
In 2008 heeft een aardbeving de Chinese stad Beichuan geheel verwoest. Het verhaal van drie overlevenden vormt de rode draad van Qi Zhao’s film Fallen City, waarbij zowel aandacht is voor de emotionele schade als de wederopbouw in het nieuwe Beichuan.
De in puin liggende oude stad is geen fijne aanblik om te zien. Woningen zijn verworden tot brokstukken, waar inwoners geïmproviseerde graven hebben gemaakt voor hun overleden dierbaren. Zo zien we een echtpaar dat nog regelmatig de gang maakt naar de oude ruïnestad om het graf van hun dochtertje te bezoeken.
~
De beelden van het in puin liggende oude Beichuan zijn schokkend om te zien. Toch staan het grote verlies en verdriet dat de overlevenden met zich mee torsen wel erg centraal. Zo verwordt Qi Zhao’s film tot een soort emotioneel pamflet, waarmee hij aantoont hoe moeilijk het is om na een ramp weer een leven op te bouwen. Architectonisch is de film vooral interessant door het contrast tussen de brokstukken van de oude stad en het steriele en kale nieuwe Beichuan. Een echt kritische blik op de snelle en onpersoonlijke bouw en het proces hiervan ontbreekt echter, wat bij de kijker de vraag oproept waar de regisseur precies heen wil met zijn film.
Fallen City
Regie: Qi ZhaoJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Paradijs Bijlmer
/ 0 Reactiesdoor: George Vermij3 Sterren.
De rechte en horizontale lijnen van de Bijlmerflats worden in de documentaire Kleiburg, de laatste Bijlmerflat, door een bewoner vergeleken met het pure werk van Mondriaan. Het is een vergelijking die niet veel mensen zouden maken omdat de Bijlmer synoniem staat voor criminaliteit, architectonische kilheid en het failliet van een bepaald idee van stedenbouw.
De documentaire Kleiburg, de laatste Bijlmerflat probeert een ander beeld te geven door bewoners en architecten aan het woord te laten over de laatste flat die er nog staat. Het ontwerp wordt in context geplaatst. De flats zouden de oplossing zijn voor de grote woningnood die Nederland toen teisterde. Mensen wilden meer ruimte en ontvluchtten de kleine en onhygiënische woningen in de binnenstad. De Bijlmer was de oplossing en had in zijn beginperiode nog iets utopisch. De woningen en flats waren ook goed ontworpen en architecten tonen oog voor detail en functionaliteit. Dat het mis ging wordt vooral toegeschreven aan de gemeente Amsterdam die zich in de jaren zeventig en tachtig niet bekommerde om het nieuwe stadsdeel. Er werd bezuinigd in publieke voorzieningen en toegankelijkheid. Met de komst van Surinamers en vervolgens andere migranten werd de Bijlmer een getto waar de gemeente vanaf wilde. Vervolgens werden veel flats gesloopt. Kleiburg is een interessante documentaire die laat zien hoe de perceptie op stedenbouw kan veranderen en dat veel factoren invloed hebben op het uiteindelijke succes van een ontwerp. Dat er nog hoop is voor de laatste Bijlmerflat blijkt uit een ambitieus renovatieproject dat van Kleiburg weer een flat wil maken die past bij de wensen van de eigentijdse huizenkoper.
Kleiburg, de laatste Bijlmerflat
Regie: Jeroen VisserJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
De Linkse winkelbouwer
/ 0 Reactiesdoor: George Vermij3 Sterren.
Victor Gruen is de onwaarschijnlijke uitvinder van de shopping mall. Hij is een interessant figuur: een Oostenrijkse jood die aan kritische toneel deed en gezocht werd door de Gestapo. Een linkse idealist die dacht dat hij met zijn ontwerpen de maatschappij kon veranderen.
~
The Gruen Effect
Regie: Anette Baldauf & Katharina WeingartnerJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Geplaveid met goede bedoelingen
/ 0 Reactiesdoor: George Vermij4 Sterren.
Conversations in Milton Keynes is een kurkdroge lowbudget essayfilm over de modernistische modelstad en zijn inwoners. De Belgische regisseur Ingo Baltes raakte ooit eens gestrand in de stad en ging doelloos wandelen op zoek naar het centrum wat er niet leek te zijn.
~
Conversations in Milton Keynes
Regie: Ingo BaltesJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Het wonder van de publieke ruimte
/ 0 Reactiesdoor: George Vermij3 Sterren.
De Deense architect Jan Gehl wordt gezien als een invloedrijke denker over het nut en de inrichting van publieke ruimte. Dat er zo iemand nodig is blijkt wel uit de inleiding van de documentaire The Human Scale. Het tijdperk van de megasteden is voorbij en het is wachten op de gigasteden. Maar hoe behouden wij nog een hoge kwaliteit van leven in die enorme metropolen?
~
The Human Scale
Regie: Andreas M. DalsgaardJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Vreemde combinatie
Het is een uitstekend jaar voor het Amerikaanse Deathwish. Het label bracht al verschillende belangrijke releases op hardcore- en metalgebied uit. Ook Grand Blood van Doomriders pijnigt de oren op een goede manier.
~
Op het derde en nieuwste album krijgen hardcore en noise rock een prominentere plek. Zo schuift Doomriders met snellere kort-door-de-bocht nummers als ‘Bad Vibes’ en ‘Black Taxes’ weer iets meer in de richting van Converge. Maar als Newton de scepter zwaait, zijn heavy metal en stoner rock nooit ver weg. Het langzamere ‘New Pyramids’, ‘Death In Heat’ en ‘We Live In The Shadows’ zijn daar goede voorbeelden van.
De op het eerste gezicht vreemde combinatie van hardcore, heavy metal, stoner rock en noise rock is waarschijnlijk voor liefhebbers van een of meerdere van deze genres even wennen. Toch weet Doomriders de energie van hardcore en noise rock erg goed te laten samensmelten met het typisch donkere, slepende geluid van metal en stoner rock. Grand Blood klinkt daardoor fris en mag tot de sterkere releases van het jaar gerekend worden.
Doomriders
Album: Grand BloodMisschien ook iets voor u
De getergde ziel en de verloren zoon
Weduwnaar Ward krijgt ongewild te maken met Mihai, het Roemeense jongetje wiens vader Doru niet terugkeert na een nachtdienst. Uiteindelijk besluit Ward het jochie terug te brengen naar Roemenië.
Ward (Raymond Thiry) is net terug van een lange reis en woont in een afgelegen dorpje. Zijn boerderij vereist wat werk en Ward huurt de Roemeense arbeider Doru (Andi Vasluianu) in. Doru neemt zijn zoontje Mihai (Victor Copariu) ook mee, maar nadat Doru na een nacht werken niet terugkeert is Mihai aangewezen op Ward.
Onrealistisch en voorspelbaar
~
A Long Story is geen lang verhaal. Het plot is eigenlijk vrij simpel. Erg realistisch is het ook niet. De kleine roadtrip die Ward en Mihai ondernemen is zoeken naar een speld in een Roemeense hooiberg, zeker nadat blijkt dat Alina niet thuis is, maar richting een badplaats is gegaan om daar werk te vinden. Het plot is onrealistisch en voorspelbaar. De kracht van de film zit hem vooral in de prachtige, zwijgzame rol van Raymond Thiry en de chemie tussen Thiry en Copariu.
Geslaagde samenwerking
Grote gedeelten van de film zitten Ward en Mihai met elkaar opgescheept. Er heerst onbegrip over kleine dingen door de taalbarrière. Mihai is te jong om Engels te begrijpen, Ward spreekt uiteraard geen Roemeens. Ook de kijker ondervindt last van de taalbarrière doordat de filmmakers ervoor hebben gekozen het Roemeens niet te ondertitelen. Een slimme zet. Zowel het publiek als Ward probeert daardoor het aandoenlijke en tegelijkertijd irritante jochie te begrijpen.
~
A Long Story is een samenwerking tussen Nederland en Roemenië. Script en regie zijn in Nederlandse handen, Roemenië levert twee van de drie hoofdrolspelers aan. A Long Story lijkt zo een compromis te zijn tussen twee culturen, met 50% Nederlandse en 50% Roemeense inbreng. Het maakt de film interessant, want Alina kent zorgen die in Nederland met alle sociale stelsels toch zelden voorkomen. Zo brengt de film nog nét iets meer dan slechts een getergde ziel die een verloren zoon terug brengt.
A Long Story
Regie: Jorien van NesJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Gebrek aan lef
Terwijl in Engeland en Duitsland het ene na het andere technopareltje geproduceerd wordt, heeft Olaf Stuut de zware taak om de Nederlandse eer hoog te houden. Op zijn debuut Equilibre is de potentie hoorbaar, maar het gebrek aan een eigen geluid breekt hem uiteindelijk op.
Olaf Stuut is ongetwijfeld in staat om een dansvloer tot in de vroege uurtjes te vullen. De elf tracks op Equilibre zijn daar het bewijs van. Wanneer nummers als ‘Luminos’, ‘Huh’, ‘Static Sphere’ en het titelnummer op stoom komen, is het moeilijk om de energie die van deze tracks uit gaat te negeren. Stil zitten is dan geen optie.
Platgetreden paden
~
Gebrek aan visie en persoonlijkheid
Het grote probleem met dit debuut is dan ook het gebrek aan visie en persoonlijkheid. Je hoort dat Stuut snapt waar het om draait in de wereld van de techno, maar hij hangt te veel aan zijn grote voorbeelden en vergeet zo zijn stempel te drukken op zijn eigen producties. Een beetje brutaliteit had Equilibre daarom zeker niet misstaan.
De luisteraar moet zich nu tevreden stellen met een voorzichtig album waarop Stuut nog niet echt laat zien waar hij toe in staat is. Een gemiste kans voor deze jonge producer, die met het overschot aan clichés op Equilibre nog niet weet te overtuigen. Liever iemand die in jeugdige onbezonnenheid een paar keer uit de bocht vliegt, maar op enkele tracks de luisteraar wel weet te grijpen, dan een album dat zich aan de regeltjes van het genre houdt, maar daarbij niet in staat is de luisteraar in vervoering te brengen.
Wie de kans heeft om Stuut live aan het werk te zien, moet zich vooral niet laten ontmoedigen door deze recensie. Dat Stuut een feestje kan bouwen, wordt namelijk wel duidelijk op Equilibre. Als luisteralbum is het wegens zijn voorspelbaarheid echter ongeschikt.
Olaf Stuut
Album: EquilibreMisschien ook iets voor u
Het dak mag eraf
.
.
De titel verwijst wellicht naar de aloude bijbelse vergelijking over ‘de brede en de smalle weg’. Hoe smal is het liefdespad eigenlijk in de nieuwe roman van Vonne van der Meer? De breedte is telkens uitdrukkelijk door de auteur zelf aangegeven. Wanneer de alwetende verteller op een kruispunt staat kan zij haar schepping de ene of de andere wending geven. Expliciet zijn ook andere mogelijkheden opgetekend. Die bespiegelende afstand, dat soevereine uitkijkpunt, kan Van der Meer zich veroorloven. Ze schrijft meesterlijk, in soepele, beeldende zinnen. De proloog, een dodelijk ongeluk na een middagje windsurfen, lijkt in één lange adem geschreven, als een harde windvlaag. Het verhaal ontvouwt zich als een logisch vervolg op dit ongeluk: gestagneerde rouw om hun verongelukte zoontje, een poging tot een nieuwe start in Frankrijk, en een nieuwe vriendschap.
Geen rillerige minnaars
Twee echtparen – Floris en Françoise, Pieter en Mae – vinden elkaar bij een toevallige ontmoeting. Er groeit iets moois uit en dat wordt, na een aantal gezamenlijk doorgebrachte vakanties, een beetje te mooi. De surfer uit de proloog, Floris, en Mae, echtgenote van Pieter, worden verliefd op elkaar. Misschien zal voor Floris het ongeluk dat jaren geleden plaatsvond en de afstandelijkheid van zijn Franse echtgenote Françoise daarbij een rol gespeeld hebben.
Wat Mae’s beweegredenen zijn is onduidelijk. Haar Pieter is een aardige, wat stille man. Eigenlijk lopen die twee huwelijken prima en gaat het met de kinderen, vier in totaal, ook goed. De nieuwe geliefden zijn geenszins behoeftig: ‘Het waren geen rillerige, verwaarloosde minnaars die zich aan elkaar laafden — eerder de vanzelfsprekendheid van liefde maakte hen overmoedig.’
Doe die vlieg eens kwaad!
Ze fantaseren uitbundig over een leven samen. Maar het blijft bij een slippertje. Van der Meer schrijft, als schepper die alle touwtjes in handen heeft, iedereen weer de veilige haven in:
Een misdaadroman? Ja, de rivalen op het liefdespad uit de weg ruimen is een misdaad – maar de schepper zou ze toch kunnen laten verongelukken? Geen schuld, wel schuldgevoel. Of láát ze die vlieg eens kwaad doen. Door haar stilstaan op de kruispunten daagt Van der Meer de lezer onwillekeurig uit om mee te gaan schrijven. Hoe liggen de mogelijkheden als niet Floris en Mae de kanotocht door de Gorges de la Sioule maken, maar Pieter en Françoise? Nu verongelukken de geliefden op een haar na … maar wat als de twee anderen … En hoeveel steile plekken zijn er niet in de Auvergne, waar een heel klein duwtje voldoende is?
Kapel voor het dode broertje
Het buitenechtelijk liefdesspel doet hier en daar denken aan de roman Mélodie d’amour van Margriet de Moor, ook over de liefde. Ook hier de moordfantasie die weliswaar iets praktischer wordt. Maar het geladen pistool in het handtasje van De Moors heldin gaat ook niet af. We zijn hier wel in Nederland. En onze realistische romans kunnen smalle paden bevatten, maar aan weerszijden daarvan ligt toch de polder en beslist geen afgrond.
Dat zou geen probleem zijn als de auteur niet ook een andere verhaallijn had geïntroduceerd, namelijk de rol van het christelijk geloof in de harten van de personages. Die rol neemt een aanvang wanneer de kinderen, min of meer geïnspireerd door de katholieke grootmoeder van Françoise, een kapel bouwen voor hun gestorven broertje. Met altaar, kruis en kaarsen – en zonder gebeden, want die hebben ze nooit geleerd van hun geseculariseerde ouders. Floris gaat op de knieën en Mae neemt dat beeld mee, tezamen met het besef dat ze verlangt naar God, maar niets van hem weet.
Het dak eraf!
Het Nederlandse slippertje is voorbij, alle gezinsleden zijn weer in de schoot van het dagelijks bestaan teruggekeerd en dan komt er een non in beeld. Geen bloemzoet glimlachende bekeerster, maar een echte, doorleefde ex-missiezuster. En wat is het nu toch jammer dat er geen ‘misdaadroman’ voor ons ligt, want het gepieker over liefde, schuld en vergeving, de pijlers van het christelijk geloof, blijft daardoor een beetje flets. De spirituele ontwikkeling van Mae, gevoed door gelovige literatuur, moet het doen met wat spijt over de clandestiene liaison, waar ook zuster Heleen niet veel ophef over maakt, en de ongeoorloofde fantasie over Floris, ver weg in de Auvergne.
Het is lastig te begrijpen waarom zij de vergevende liefde van Christus zo hard nodig heeft. Wel dat het leven soms wat leeg en gewoontjes is na een verliefdheid. Dat is realisme. Maar in een boek kan de touwtjestrekkende verteller wat meer los gaan. In een roman mag het dak eraf! Hup, van het smalle pad af en de diepte in. In dat geval zou de hoofdpersoon een mystieke ervaring krijgen na de mis in de Begijnhofkapel vanwege een gegronde ommekeer in plaats van na het lezen van geruststellende sms’jes.
Prijs: 19,95
Bladzijden: 219
ISBN: 9789025441234
Link: Vonne van der Meer
Misschien ook iets voor u
Woody Allen als goeroe
/ 0 Reactiesdoor: Marieke van Ommeren2 Sterren.
Men neme het recept: een wat zonderlinge vrouw, alleenstaand, begin dertig en – uiteraard! – op zoek naar een man. Een eenvoudige, maar veelbelovende premisse voor een lekkere vrouwenfilm op vrijdagavond. Probleem: het is al duizend keer gedaan. Wel voornamelijk door Hollywood, en dan mag je van de Fransen misschien wel verwachten dat zij hun kont tegen de krib gooien en het totaal anders doen. Het debuut van de Franse regisseur Sophie Lellouche, Paris-Manhattan, is binnen dit hierboven geschetste format helaas geen geslaagde poging.
~
Het geluk van een zus
Woody Allen, een acteur/filmmaker/schrijver/klarinettist/schuinsmarcheerder. Met zijn veelzijdige naam komt dan ook een interessante laag in de film. Zijn filosofie, rijkelijk in zijn films vertegenwoordigd, omlijnt het denken en handelen van Alice. Hij beantwoordt al haar reflecties op haar ervaringen, terwijl hij haar aanstaart vanaf een poster aan de muur. Met die onmiskenbare, tragikomische blik. Voor elke situatie heeft hij een antwoord dat Alice helpt; onverbloemd existentialistisch, neurotisch en psychoanalytisch, maar ook verfrissend, origineel, grappig en hartverwarmend. Denk bij dat laatste aan de beroemde vraag, afkomstig uit zijn evenredig beroemde film Manhattan (1979): ‘Why is life worth living?’
Well…Groucho Marx, to name one thing… and Willie Mays …the second movement of the Jupiter Symphony… and Louis Armstrong´s recording of Potato Head Blues… Swedish movies, naturally… Sentimental Education by Flaubert… Marlon Brando, Frank Sinatra… those incredible Apples and Pears by Cézanne… the crabs at Sam Wo’s… Tracy’s face…
~
Behapbare hokjes
De veilige dialoog tussen Parijs en Manhattan raakt verstoord doordat er twee mannen verschijnen: Vincent en Victor. Elk vertegenwoordigen zij een bepaalde beleving van en visie op de liefde. Het is een welbekend verschijnsel: de mannen worden in hokjes gepresenteerd zodat zij begrijpelijk en behapbaar blijven. Hun gesprekken met Alice hebben in de grond best wel wat potentie, ze raken zaken die verder (willen) gaan dan de favoriete kleur. Maar het blijven gesprekken die in de kiem blijven steken. Dialoog is voor film een grote potentiële krachtfactor. Denk bijvoorbeeld ook aan de films van Woody Allen zelf. En mede daarom is het falen ervan in deze film extra betreurenswaardig, want Lellouche valt wel degelijk in haar bedoeling te begrijpen. Het komt echter niet uit de verf. Het blijft steken, alsof de film ineens in tijdsnood kwam.
Zo kabbelt het voort, met soms zeer leuke (met in dit verband een bijzondere vermelding voor Michel Aumont, in de rol van Alice’s vader) en soms zeer flauwe scènes. Uiteindelijk moet Alice, precies zoals het format verwacht, tussen de twee mannen een keuze maken. Dit hoeft zij gelukkig niet alleen te doen – en daarin ligt tevens de grote verassing van de film. Paris-Manhattan is een poging waarin de potentie ligt om het afgeragde eenzame-vrouw-zoekt-man-format te gaan verbreden. Dit is haar verdienste, maar dan wel haar enige.
Paris-Manhattan
Regie: Sophie LelloucheJaar: 2024
Distributeur: De Filmfreak Distributie BV
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur: