8WEEKLY

Verkiezingen 2002

Artikel: 8 Vragen van 8WEEKLY - deel 2

.

Thom de Graaf (D66):

~


“Ik vind het belangrijk dat mensen zelf kunnen kiezen, dat geldt dus ook voor mijn kinderen. Ze kennen het beslag dat de politiek op mij legt, zeker in campagnetijd. Maar je kunt heel veel doen in de politiek zonder beroepspoliticus te zijn.”

Ziet u de immigratie uit Islamitische landen als een verrijking van of een bedreiging voor de Nederlandse cultuur?
“Ik zie het als een verrijking, maar dan moeten de mensen zich wel inspannen om onze taal te leren en goed wegwijs te worden in onze cultuur. Een baan is daarvoor de beste manier.”

Wat is uw muzikale voorkeur en houdt deze verband met uw politieke positie?
“Ik ben een echte Beatle-fan, al jaren en nog steeds. Misschien heb ik een tik uit de jaren ’60 meegekregen. De verandering, de vernieuwing, de idealen.”

Wat vindt u van het Bachelors/Mastersysteem dat de universiteiten straks moeten invoeren?
“Ik zie het als een vernieuwing in de richting van een Europees stelsel van hoger onderwijs. Omdat er in modules gewerkt gaat worden kunnen studenten makkelijker switchen tussen onderwijsinstelling en ook tussen landen. Meer eigen vrijheid dus en minder keurslijf voor studenten.”

Hoe zou u de toekomst van Nederland in enkele woorden willen omschrijven?
“D66 streeft naar een vrije samenleving waarin ieder zijn eigen verantwoordelijkheid neemt. Een samenleving waarin mensen respect voor elkaar en elkaars verschillen kunnen opbrengen, waarin ieder zelf kan kiezen wanneer hij wil werken en wanneer hij tijd aan andere zaken wil besteden. Een samenleving die flexibel is en opgebouwd rond mensen, geen bureaucratie, geen betutteling.”

Nederland seculariseert. Hoe vaak gaat u nog naar de kerk?
“D66 is een partij die de scheiding van kerk en staat aanhangt. Als ik naar de kerk ga, is dat een privé aangelegenheid.”

Verwacht u na de verkiezingen een linkse of een rechtse meerderheid in de Tweede Kamer?
“Wat ik verwacht van de verkiezingsuitslag doet niet zoveel ter zake. Ik voer campagne voor een sterk D66 en hoop dat D66 in de dubbele cijfers eindigt.”

“Het zijn vooral Marokkaanse jongeren die problemen veroorzaken”

Kars Veling (ChristenUnie):

~

Wat voor opleiding heeft u zelf gevolgd en heeft u daar tegenwoordig in uw werk nog iets aan?

“Mijn wegen zijn na mijn studie nogal kronkelig geweest. Ik studeerde aanvankelijk alleen wiskunde en na twee jaar ook wijsbegeerte in Groningen. De filosofie raakte meer dan de wiskunde thema’s die me ook persoonlijk raken. Toen ik na m’n studie ging werken als docent filosofie, o.a. aan een sociale academie, ging ik me verdiepen in de grondslagen van de sociale wetenschappen. Dit mondde uit in een promotie in Leiden in de sociale faculteit. Het is niet altijd concreet aanwijsbaar, maar ik ben nog altijd dankbaar voor de training die ik heb gekregen. Een praktische instelling, die ik door mijn leidinggevende functies heb ontwikkeld, combineer ik met aandacht voor achtergronden en samenhangen. Dat is ook in de politiek nooit weg, lijkt me.”

Als uw kinderen tegen u zeggen dat ze de politiek in willen raadt u ze dat dan aan of af?
“Ik vind dat ieders leven een buitenkant heeft, dat wil zeggen open moet staan naar anderen, naar de samenleving. Dit is ook een sterke christelijke waarde. Deze overtuiging heeft ook in ons gezin altijd invloed gehad. Of het besef van verantwoordelijkheid voor de samenleving om je heen zich moet vertalen in politieke activiteit, is een tweede. Ik zou mijn kinderen zeker niet afraden om in de politiek te gaan, maar er zijn ook wel andere manieren om maatschappelijk actief te zijn.”

Ziet u de immigratie uit Islamitische landen als een verrijking van of een bedreiging voor de Nederlandse cultuur?
“Ik ben een overtuigd christen. Nederland is in de laatste halve eeuw sterk ontkerstend. Nederland is moeilijk nog een land te noemen met een christelijke cultuur. Wat de instroom van moslims betreft, wil ik niet in gemakkelijke one-liners spreken. De invloed van moslims in onze samenleving kan betekenis hebben als zij leren omgaan met de onderscheiding van kerk en staat, die voor onze rechtsstaat belangrijk is. Het radicalisme dat in bepaalde islamitische kringen opgeld doet, is gevaarlijk. Hiermee is overigens niet gezegd dat mensen in de politiek niet vanuit hun geloof zouden kunnen optreden. Op moreel terrein, bij voorbeeld pro life, heb ik waardering voor opvattingen van moslims. De vraag naar de gevolgen van de binnenkomst van immigranten heeft nog een belangrijke kant. Door generatie-conflicten binnen bepaalde allochtone gemeenschappen en door de ontworteling van met name jongere allochtonen, zijn hardnekkige problemen ontstaan die bedreigend zijn voor de samenleving. De criminaliteit in bepaalde groepen is onaanvaardbaar groot. Let wel, het is niet per se de culturele eigenheid van gemeenschappen die daarvan de oorzaak is. Dat kan bij voorbeeld blijken uit de vergelijking van Turkse en Marokkaanse jongeren. De Turkse gemeenschap is niet meer geïntegreerd dan de Marokkaanse, maar het zijn vooral Marokkaanse jongeren die problemen veroorzaken.”

Wat is uw muzikale voorkeur en houdt deze verband met uw politieke positie?
“Mijn voorkeur gaat uit naar klassieke muziek in veel van z’n vormen. Mede doordat ik zelf als tenor zing in het vocaal ensemble Intonatus heb ik veel met koormuziek, met name met een religieuze achtergrond. Bach is subliem, maar ook 20e-eeuwse kerkmuziek is boeiend. Verder heb ik veel belangstelling voor muziek met een theatrale inslag, voor opera’s, maar ook voor combinaties van muziek en dans bij voorbeeld. En er is muziek die voor mij als zodanig een theatrale uitstraling heef, bij voorbeeld Mahler. Of hier een verbinding ligt met mijn politieke werk? Ik zou het niet kunnen zeggen.”

Wat vindt u van het Bachelors/Mastersysteem dat de universiteiten straks moeten invoeren?
“Het BaMa-systeem kan op zichzelf wel goed werken, denk ik. Alles hangt af van de concrete invulling. Kwalitatief sterk onderwijs is en blijft een zaak van goede docenten, een goed doordacht en goede faciliteiten voor studie en onderzoek.”

Hoe zou u de toekomst van Nederland in enkele woorden willen omschrijven?
“De toekomst van Nederland in een paar woorden, dat vind ik een onmogelijke opdracht. Ik ben somber over het groeiende individualisme in ons land. En de overheersende aandacht voor geld verdienen en geld uitgeven, vind ik ronduit benauwend. Misschien is bij mij de wens de vader van de gedachte, maar ik kan me niet voorstellen dat de wal het schip niet zal keren. Aan mij en aan de ChristenUnie zal het niet liggen.”

Nederland seculariseert. Hoe vaak gaat u nog naar de kerk?
“Ik ga wekelijks twee keer naar de kerk. Het is altijd weer goed om met geloofsgenoten te zingen en te bidden. En steeds wordt weer het evangelie van Gods liefde verkondigd. Voor mijn politieke werk is die rustdag belangrijk. Mijn motivatie voor de politiek hangt nauw samen met mijn geloof in Christus Koning. Ik wil hem volgen, ook in het zoeken naar wat voor de samenleving goed is.”

Verwacht u na de verkiezingen een linkse of een rechtse meerderheid in de Tweede Kamer?
“Welke regeringscoalitie te vinden zal zijn na 15 mei is erg onzeker. Als de peilingen ons niet op het verkeerde been zetten, zullen tenminste drie partijen nodig zijn voor een parlementaire meerderheid. En dan nog wordt het lastig. Een voorspelling zou ik niet durven wagen. Interessant is in deze onzekere situatie de rol van de ChristenUnie.”

“De geestelijke leegte waarin velen zich ophouden, moet worden gevuld”

Bas van der Vlies (SGP):

~

Wat voor opleiding heeft u zelf gevolgd en heeft u daar tegenwoordig in uw werk nog iets aan?
“Eindopleiding Technische Universiteit Delft: civiel ingenieur. In engere zin doe ik met deze studie nu dus niets meer. In ruimere zin – abstract denken op academisch niveau enerzijds en oplossingsgerichte instelling anderzijds – uiteraard wel.”

Als uw kinderen tegen u zeggen dat ze in de politiek willen, raadt u ze dat dan aan of af?
“Ze moeten daarover zelf beslissen. Wat we ze wel proberen bij te brengen is het dragen van verantwoordelijkheid voor alles en iedereen in hun omgeving; zeg maar sociaal besef en burgerzin. Wij doen dat vanuit een positief-christelijke levensovertuiging: God lief te hebben boven allen en alles en onze naasten lief te hebben als onszelf ( o.a. Lukas 10:27).”

Ziet u de immigratie uit Islamitische landen als een verrijking van of bedreiging voor de Nederlandse cultuur?
“We moeten ons hoofd niet in het zand steken, de komst en aanwezigheid van grote aantallen allochtonen stellen onze samenleving voor grote spanningen en vraagstukken. We moeten gastvrij zijn ten opzichte van hen die omwille van lijf en goed de wijk moesten nemen. Anders ligt het met het zogeheten economische vluchtmotief. Wat is verrijking? Wij vinden het pas echt verrijkend als meer mensen willen leven naar de zegenrijke waarden en normen van de Bijbel en de openbare ruimte die we met elkaar delen daarvan de gedaante is. En wat is bedreigend? We willen een vreedzame samenleving en die wordt het best gegarandeerd binnen een context die de Bijbelse waarden en normen gehoorzaamt. De andere kant van deze medaille is dat moet worden geweerd wat daarmee in strijd is of komt.”

Wat is uw muzikale voorkeur en houdt deze verband met uw politieke positie?
“Helaas ben ik muzikaal niet zo ontwikkeld. Mijn ouders hebben er indertijd voldoende achteraan gezeten, maar ik stelde (dom genoeg) andere prioriteiten. Als ik dan toch een voorkeur uitspreek is dat voor de klassieke muziek. Volgens mij heeft dat weinig tot niets met mijn politieke positie van doen.”

Wat vindt u van het Bachelor/Master systeem dat de universiteiten straks moeten invoeren?
“Namens mijn fractie was ik voor dit wetsvoorstel, dat inmiddels door de Tweede Kamer met onze steun is aanvaard, woordvoerder. Uiteindelijk hebben we voor gestemd, omdat er op het punt van het behoud van het binaire stelsel (hbo-wo) concrete toezeggingen zijn gedaan en ter zake van de collegegelden voor de ‘masters’ veranderingen zijn aangebracht die voor ons nodig waren. Elke bachelor-opleiding heeft straks een vervolg in de master-opleiding en zo hoort het. In het kader van de internationalisering van het Hoger onderwijs en de daarover gemaakte afspraken op Europees niveau levert dit wetsvoorstel de nodige impuls tot vernieuwing en kwalitatief internationaal vergelijk.”

Hoe zou u de toekomst van Nederland in enkele woorden omschrijven?
“Ons land is een rijk land, één van de rijkste ter wereld. We hebben de financiële mogelijkheden overigens niet voldoende weten te benutten voor algemene voorzieningen in de zorgsector, het onderwijs en wat betreft de veiligheid op straat. Zo is meer te noemen, waar ‘paars’ ernstig in is tekort geschoten. Dat moet dus echt anders. Onze samenleving heeft harde en kille trekken! Het kan ook zo anders! De geestelijke leegte waarin velen zich ophouden, moet worden gevuld: herbronning heet dat. Dé Bron is het Woord van de levende God, de Bijbel. Het is onze vaste overtuiging en onze ondervinding dat het ‘in dat spoor’ goed toeven is voor elke burger.”

Nederland seculariseert. Hoe vaak gaat u nog naar de kerk?
“Helaas is het inderdaad zo dat Nederland seculariseert, niet dan met grote schade voor eigen leven en voor de kwaliteit van onze samenleving.
Met grote vreugde ga ik met echtgenote en kinderen – en zij ervaren dat ook als een vreugde en groot geluk – elke zondag twee maal naar de kerk. Wij kerken in de Hervormde gemeente van onze woonplaats, waar gelukkig nog vele jongeren en ouderen met ons aanwezig zijn. Dat stemt tot dankbaarheid.”

Verwacht u na de verkiezingen een linkse of een rechtse meerderheid in de Tweede Kamer?
“De ontevredenheid onder de kiezers is groot. Dat is zeer begrijpelijk. Veel proteststemmen lijken te worden geparkeerd bij lijsten die daarop inspelen. Leefbaar Nederland, Pim Fortuyn. Men ziet dan voorbij aan het feit dat deze lijsten niet een doordacht alternatief aanbieden, laat staan een doortimmerde integrale visie presenteren. Maar er is ontegenzeggelijk van alles en nog wat in beweging. Vanzelfsprekendheden zijn er in deze campagne waarschijnlijk niet. Dit alles bijeen betekent doorgaans een ruk naar rechts. Ik verwacht dan ook een kleine rechtse meerderheid.”

“Nederland is één van de meest welvarende landen ter wereld”

Hans Dijkstal (VVD):

~

Wat voor opleiding heeft u zelf gevolgd en heeft u daar tegenwoordig in uw werk nog iets aan?
“Gymnasium alfa en 3 jaar rechten Amsterdam.
Heel veel. Van talenkennis via historisch inzicht tot en met normen en
waarden.”

Als uw kinderen tegen u zeggen dat ze in de politiek willen, raadt u ze dat dan aan of af?
“Als zij het zelf zeggen, raad ik het ze aan!”

Ziet u de immigratie uit Islamitische landen als een verrijking van of bedreiging voor de Nederlandse cultuur?
“Géén van beiden Islam is als elke andere wereldgodsdienst, die op grond van de Grondwet een eigen plek in Nederland heeft, waarbij iedereen zich aan de Nederlandse Grondwet en wetten moet houden.”

Wat is uw muzikale voorkeur en houdt deze verband met uw politieke positie?
“Jazz, al vanaf mijn 15e jaar en toen had ik nog geen politieke positie.”

Wat vindt u van het Bachelor/Master systeem dat de universiteiten straks moeten invoeren?
“Zeer goed en noodzakelijk om in internationaal verband te kunnen concurreren!”

Hoe zou u de toekomst van Nederland in enkele woorden omschrijven?
“Nederland is één van de meest welvarende landen ter wereld. Het allerbelangrijkste is dat zo te houden. Dan ook zijn we in staat (financieel) belangrijke problemen op te lossen (goede infrastructuur, schoner milieu, bepaalde sociale problemen als integratie).”

Nederland seculariseert. Hoe vaak gaat u nog naar de kerk?
“Ik ben niet kerkelijk.”

Verwacht u na de verkiezingen een linkse of een rechtse meerderheid in de Tweede Kamer?
“De begrippen “links” en “rechts” zijn niet zo makkelijk hanteerbaar. Het hangt sterk van het onderwerp af. Er zal wel meer steun zijn voor een stevigere aanpak van bijv. de criminaliteit, het asielbeleid en de WAO.”

8WEEKLY

Gaming Legends: Mortal Kombat

Artikel:

Begin jaren negentig werden diverse volwassenen opgeschrikt door een afgrijselijk kwaad. De tere kinderziel werd bedreigd. Niet door smerige songteksten of agressieve televisie, maar door een computerspel. In de arcadehallen bleek Mortal Kombat een enorme hit. Een versie voor de thuiscomputer kon dan ook simpelweg niet uitblijven.

~

Zelf was ik tot dan toe nooit onder de indruk van vechtspelletjes geweest. Op de Commodore 64 speelde ik wel eens Streetfighter, en op de Super Nes later Streetfighter II en Fatal Fury, maar ik zou mezelf zeker geen fan van die spelletjes willen noemen. Tot twee mannen uit de USA, Ed Boon en John Tobias, me wisten te verrassen met Mortal Kombat. In dit gifzwarte vechtspel kon je via kung fu en wat zwarte magie je tegenstanders de meest brute vormen van pijn laten ervaren.

Finish him!

Al snel speelden ik en mijn beste vriend niks anders meer. Dagenlang probeerden we van alles uit om zogenaamde ‘special moves’ te ontdekken. Zo kon Scorpion een harpoen afgooien, Lui Kang had vuurballen en Sub Zero kon mensen over afstand bevriezen. Aan het einde van een gevecht kon de winnaar de verliezer een genadeklap uitdelen. Per ongeluk drukte ik een knoppencombinatie in… en mijn mannetje trok het hoofd van het andere kereltje eraf, met ruggengraat en al. We hadden de zogenaamde death moves ontdekt.

Bloedeloos

Diverse ouderorganisaties in de USA en Europa riepen om ingrijpen van de overheid. Al dit bloederigs moest kinderen wel aanzetten tot agressief gedrag. Nagenoeg zonder een echt gedegen onderzoek bleken velen er zo over te denken. Mortal Kombat verscheen dan ook in een gecensureerde versie voor de thuiscomputers. Via zogenaamde ‘bloedcodes’ kon je echter alle gorigheid tevoorschijn toveren, alleen Nintendo bande het bloed volledig uit.

I want MORE!

~

De bloederigheid verkocht echter als een trein, waarschijnlijk juist door alle ophef van het spel. Door alle inspanningen van boze ouders kreeg het spel zoveel aandacht, daar kon geen reclamecampagne tegenop. Al snel volgde Mortal Komat II, tot op heden het beste deel uit de serie. Nieuwe vechters, meer achtergronden, meer deathmoves, meer bloed. Ook Nintendo zette zijn principes opzij omdat hun bloedvrije versie totaal niet verkocht. Als principes en geld botsen, wint in de zakenwereld raar genoeg vaak het geld.

Op het witte doek

De populariteit van Mortal Kombat kreeg een voorlopig hoogtepunt met een film in 1995. Hoewel het niveau van het script ietwat tegenviel, werd de film vooral in de USA goed bezocht. De vechtscènes zagen er dan ook behoorlijk uit. Men besloot meteen maar nog een film uit te brengen. Mortal Kombat Annihilation flopte echter behoorlijk. De originele cast was namelijk vervangen voor een stelletje acterende beunhazen. Zelden heb ik zo’n slechte film als Mortal Kombat Annihilation gezien.

Decline…

Ook op het spelfront ging het langzaam achteruit. Mortal Kombat III bleek gen verbetering van het tweede deel. Hoewel er veel meer vechters en moves in het spel zaten bleek het spel een veel lagere houdbaarheidsdatum te hebben. Alle mannetjes deden ongeveer hetzelfde, en het spel was veel te simpel. Het grootste nadeel was echter de sfeer in deel drie. Waren de vorige delen mystiek en duister, nu zag alles er uit als een cartoon. Hoofden die als luchtballonnen worden opgeblazen, friendship moves, je tegenstander laten schrikken: juist dat soort flauwe humor kon het spel missen als kiespijn.

3D? Weg ermee!

~

Mede daardoor viel de belangstelling voor het vierde deel tegen. Geïnspireerd door de nieuwe generatie vechtspellen werd dit de eerste 3D Mortal Kombat. Het spel was niet slecht, maar ook niet bijzonder, en raakte daardoor al snel in de vergetelheid. Games als Virtua Fighters en Tekken spraken een nieuwe generatie gamers meer aan. Ook een Mortal Kombat TV-serie kon daar niets aan veranderen.

Bloedbad in Duitsland

Mortal Kombat zal echter altijd zijn invloed op de gameswereld behouden. Het spel was baanbrekend, en sindsdien zijn er steeds meer games die de aantrekkingskracht van bloed in spelletjes uitbuiten. Dat de discussie over de invloed van geweld in computerspelletjes nog altijd leeft, zagen we onlangs terug in Duitsland, waar een jongen op zijn school zestien mensen doodschoot. Omdat hij volgens de pers van gewelddadige computerspelletjes en heavy metal hield kon het niet naders of deze twee factoren hadden een schadelijke invloed gehad. Wederom werd iets zonder wetenschappelijke gronden klakkeloos aangenomen. Ik denk dat men als men een zondebok voor het drama zoekt, eerst maar eens moet kijken hoe een Duitse jongere zo makkelijk aan wapens komt.

De toekomst

Boon en Tobias zitten echter niet stil. Nieuwe Mortal Kombat-projecten naderen met rasse schreden hun voltooiing. Mortal Kombat V is bijna af, op de officiële website zijn de eerste screenshots al te zien. Verder komt er een derde film uit. Omdat de cast voor deze film dezelfde is als het tweede deel houden wij onze harten vast. Voor de nieuwe generatie spelcomputers verscheen kort geleden Mortal Kombat Advance, waarvan we volgende week een review geven.

Links

Officiële site

Boeken / Fictie

Een weekje seks

recensie: Recepten voor de liefde: erotisch kookboek

~

“Wie zich te zwak voelt voor het minnespel, moet voor aanvang een glas dikke honing drinken, en twintig amandelen en honderd pijnboompitten eten,” zegt Sjeik Nefzawi. Wat minder calorierijk, maar toch zeker overdadig, zijn de recepten uit het Erotisch kookboek. John Willoughby raakte dermate verkikkerd op Laura Esquivels roman Rode rozen en tortilla’s, dat hij een sexy kookboek met recepten vulde.

Het is natuurlijk leuk om een erotisch kookboek samen te stellen, misschien nog wel leuker om de sappige tussendoorverhaaltjes te lezen, maar de hamvraag van zo’n kookboek -hebben de recepten ook het voorspelde effect?- kun je pas beantwoorden nadat je wat recepten geproefd hebt. En dat is wat lastig, want de gerechten bevatten ingrediënten als frambozen, oesters, kaviaar, kwartels, reerug en foie gras. Niet echt beschikbaar voor de studentenbeurs dus.

De makers van dit boekje lijken bij elk ingrediënt wel iets lustopwekkends te kunnen noemen. Eieren als symbool van vruchtbaarheid, avocado’s als Maya-symbool voor mannelijke potentie en wild als afrodisiacum omdat de eter ‘indirect deelneemt aan de opwindende jacht’.
De filosofie achter afrodisiaca is veelomvattend en niet gestructureerd in dit boekje. Nu eens heten gerechten lustopwekkend omdat je ze sexy moet eten: “Laat uw gasten het vlees uit de krabbescharen zuigen en u hebt een sensueel begin van de maaltijd”, dan weer omdat het ingrediënt kostbaar en zeldzaam is of omdat de chemische stoffen die de hersenen (en de zinnen) prikkelen: capsaïcine, fenylethylamine en meer van dat soort namen.

~

De recepten voor de liefde omvatten complete wildbanketten, maar ook zoele perziksoepjes of recepten voor mixdrankjes waarmee een man een vrouw versiert, wat eigenlijk wil zeggen dat hij haar snel dronken voert met zoete troep. Dat elk ingrediënt een afrodisiacum op zichzelf is geloof ik zo onderhand wel. Tijd om recepten uit te proberen, op de partner natuurlijk. Een weekje spetterende seks.
Op maandag begonnen we met de Opwindende tortillasoep: ‘Voeg zeker ook voldoende uien en knoflook toe; beide gewassen werden in India ooit verboden omdat ze de zinnen al te zeer prikkelden.’ Hmm, we hebben die avond nog een afspraak, wellicht moeten we de knoflook wat bescheiden houden? Het recept voegt echter genoeg Spaanse peper toe om alle overige smaken weg te branden. Dit is geen opwindende soep, dit is een allesverzengend hete soep.

Dinsdag: Wegens tijd- en geldgebrek laten we de Jachtstoofschotel voor wat ie is. De twaalf personen die dit op moeten eten kan ik met gemak bijeen krijgen, maar de ingrediënten niet. Drie kilo hertebout, vier kwartels, drie sneeuwhoenders, twee patrijzen, een haas, morieljes en cantharellen moeten erin. Tegen de tijd dat ik een boswachterij bezit zal ik me hier nog eens in verdiepen. Geen seks dus.

Op woensdag eten we asperges op de ketterse manier. Het witte goud (?4 voor een mager pondje!) wordt deze avond niet geserveerd met ham en ei, maar barbaars besmeerd met een ketjap-sinaasappelsapmengsel (de knoflook en de spaanse pepers ontbreken uiteraard niet) en onder de grill gelegd. Het is lekker, maar ook erg jammer dat ons Erotisch kookboek geen wenken geeft voor wat er verder bij te serveren. Resultaat is een bordje zwoele asperges, dan maar met rijst en wat blokjes varkensvlees. Geen combinatie.

Donderdag is visdag: Gebakken forel gevuld met “hartveroverende knoflook, pikante chilipepers en tongstrelende geroosterde pecannoten”. De forellen krijgen hun buik vol van het noten-specerijenmengsel en worden in de pan gebakken. Vervolgens wordt de forel geserveerd op een bedje van gemengde sla en overgoten met een frisse tomatenrelish. Dit is een recept om te onthouden, en ik denk dat dit ook met andere, kleinere vissen erg lekker zal smaken. Het imponeert in ieder geval wel, zo’n hele vis op je bord. De rest van de avond verliep volgens het (kook)boekje :-).

Op vrijdag is er markt dus dan is de poelier er. Ik heb mijn oog laten vallen op Gegrilde kwartels in een badje van bloedsinaasappelsap. De kwartels zijn duur, maar met de euro gerekend als een gulden lijkt dat allemaal wel mee te vallen. “Wat weegt zo’n kwartel eigenlijk?” vraag ik de poelier. Hij tilt een netjes opgevouwen lijkje ter grootte van een mus op en -verrassing!- het kopje zit er nog aan, inclusief veertjes, snavel en oogjes. Sexy eten is prima en ik kan best wat hebben (als je het vraagt fileer ik een verse vis voor je, ingewanden eruit enzo, glibberige troep) maar ik ga geen kwartellijkje onthoofden. Dat is niet erotisch, dat is ronduit onappetijtelijk.

Of de forel de aanstichter is van de zoele avond romantiek is natuurlijk moeilijk te achterhalen, maar van de geprobeerde recepten was de vis wel de lekkerste en ook de meest succesvolle. Werken de overige recepten ook? Ik denk niet dat er zoiets is als lustopwekkend voedsel dat altijd werkt. Als de schrijver erotiek ziet in het eten van kreeft en afrodisiaca herkent in sinaasappels, pompoenpitten, zalm, gember en zelfs doperwten, dan had hij in zijn beschrijvingen ook kaarsen, zachte muziek en lage décolletés kunnen noemen. En een afwasmachine, want een volle aanrecht is per definitie niet lustopwekkend.

Meer lezen over afrodisiaca?

Johan’s Guide to Aphrodisiacs
Liefdesplanten

8WEEKLY

Gore (preview)

Artikel: Gore (preview)

Veel mensen vinden het lekker als er veel blood and guts, oftewel veel gore, is verwerkt in een first-person-shooter. Wat dat betreft zit het met de titel van dit spel wel goed.

~

Het verhaal

De verhaallijn in een spel als deze is in de regel van een B-film gehalte en is verder ook niet echt van belang. Gore schijnt wat dit betreft een uitzondering te zijn, aangezien de verhaallijn op een briljante manier verwerkt zou zijn in het spel. Daar valt echter niks van te zien, maar hier mag nog geen oordeel over geveld worden aangezien het hier gaat om een preview. Het verhaal is als volgt: In de nabije toekomst gaat het mis op aarde, de helft van de wereldbevolking sterft van de honger, steden worden geregeerd door terror patrols die op hun beurt werken voor machtige dictators. Deze groeperingen worden de MOB genoemd. De regering, de UMC, vindt na lang onderzoek een emulator uit waarin je combat skills getraind kunnen worden. Deze emulator plaatst je in een arena, is onwijs realistisch en is gevuld met tegenstanders met een ongelooflijke AI. Het is net als de werkelijkheid, met als enige verschil dat als je hier sterft, je meteen weer respawned.

De gameplay

Gore is dus een fps als Unreal Tournament en Quake 3, en zoals het een soortgelijke game betaamt beschikt dit spel over de volgende modi: Deathmatch, Capture the Flag en Fortress Style. Volgens 4D Rulers zal het spel nog verschillende singleplayer en team modes bevatten. De AI is volgens 4D Rulers nog nooit zo geavanceerd vertoond als in Gore. Dit is echter nog niet getest, aangezien deze preview alleen een multiplayer bevatte en niet de singleplayer waarin je tegen bots speelt. 4D Rulers heeft hard zijn best gedaan de gameplay interessanter te maken dan bij de andere games uit het genre en lijkt daar toch zeker in te zijn geslaagd.

Stamina

~

Naast je energiebalk heb je ook stamina, oftewel uithoudingsvermogen, wat de gameplay diepgaander maakt. Als je bijvoorbeeld de hele tijd al rennend door een arena rent, word je moe en zodoende ook langzamer. Als je stamina helemaal op is, bijvoorbeeld door te rennen, of doordat je bepaalde verwondingen hebt opgelopen, kun je zelfs tijdelijk bewusteloos raken, en dan ben je natuurlijk kanonnenvoer voor je tegenstanders. Daarnaast heeft een net gerespawnd karakter een kans tegen iemand met een zwaar wapen, aangezien deze eerste nog een volle stamina heeft. In eerder genoemde spellen was je dan toch vaak behoorlijk kansloos.

Armor

Gore heeft een vrij geavanceerd armorsysteem. Je armor kan niet in een keer aan flarden geschoten worden, maar verdwijnt slechts op de plekken waar je geraakt bent. Het is dus het meest tactisch om alleen proberen te mikken op de plekken waar je de armor al hebt weggeknald.

Characters

De karakters hebben naast een significant verschillend uiterlijk ook een hele verschillende manier van spelen. Snelheid, stamina, grootte, hoeveelheid health etc. verschilt per character. 4D Rulers heeft echter wel gezorgd voor een goede balans tussen de spelers.

Graphics

De graphics van Gore zijn goed, maar verwacht geen hoogstandjes. Er valt gewoon weinig aan de graphics op te merken.

Conclusie

Met een diepgaande gameplay en veel goed uitgewerkte speelmodi zou Gore nog wel eens een echte topper kunnen worden. Binnenkort staat de review van dit spel hopelijk op 8WEEKLY en dan zullen we maar eens een echt kritisch oordeel vellen, maar Gore ziet er in elk geval veelbelovend uit.

8WEEKLY

Freedom Force

Artikel: Freedom Force

Superhelden zijn sinds een jaar of vijftig zeer populair bij een breed lezerspubliek. Computerspelletjes over deze helden zijn er ook al een jaar of tien. Meestal betrof het een platform spelletje of beat’m up. Freedom Force is net even iets anders. Nu kan de speler thuis of on-line een geheel eigen held ontwerpen, en zo een heuse carrière opbouwen.

~

Self made hero

Het ontwerpen van een held gaat niet zomaar. Je hebt een beperkt aantal credits, en nieuwe krachten hebben hun prijs. Je begint dan ook met beperkte kracht en snelheid. Er zijn een stuk of acht voorgekauwde helden die er lekker classic en cheesy uitzien. Elk karakter heeft zo zijn voor- en nadelen, maar via te importeren skins kan de speler ook helemaal zelf een karakter ontwerpen. Ik begon te spelen met MinuteMan, een soort Captain America (of Major Glory uit Dexter’s Laboratory).

Niet dollen maar mollen

De tutorial van het spel is zondermeer goed te noemen. Al rondlopend legt de computer uit hoe het spel werkt, en krijg je enkele voorbeeldsituaties die in het spel kunnen voorkomen. Zo leer ik hoe ik een burger kan aanspreken, boeven kan aftuigen, lantarenpalen kan optillen en prestige kan winnen. Ongelofelijk wat een bewegingsvrijheid dit spel heeft! Vooral het optillen en wegsmijten van auto’s bezorgt de nodige lol. Maar het blijft uitkijken geblazen: gewonde burgers betekent minder prestige, en kan het einde van je carrière inluiden.

Parodie

~

Het spel is voor comicfanaten een onmisbaar kleinood. De sfeer van het spel is voor hen namelijk zeer herkenbaar, maar vormt ook een geweldige parodie. Wie de Cartoon Network-afleveringen van The Justice Friends kent, weet wel wat ik bedoel. De voice overs, stemmetjes, omgeving, karakters en interface dragen hier allemaal aan bij. Alles is met veel liefde en kennis voor de comic materie gemaakt, en dat valt in deze tijden waarin fabrikanten een product nog wel eens af willen raffelen alleen maar te prijzen.

Conclusie

Freedom Force is een juweeltje van een spel geworden. Het doe-het-zelf-aspect geeft de speler een extra binding met zijn held. Als de uitwisselingsmogelijkheden van dit spel net zo populair worden als bijvoorbeeld bij de Sims, dan denk ik dat er een nieuwe rage in computerland gaat ontstaan.

Links

http://www.myfreedomforce.com
http://www.freedomforce.net

Systeemeisen

  1. OS: Win 9x/Me/XP
  2. PC: PII-300
  3. RAM: 64 Mb
  4. HD: 580 Mb
  5. Video: 3D (16 MB)
Film / Films

Zus & zo

recensie: Zus & zo

Echt goede Nederlandse films zijn in de grotere bioscopen op de vingers van één hand te tellen (ik heb rechts twee vingers). Zelden krijgen ze de aandacht die ze verdienen van het grote publiek. Zus & Zo vormt een kleine uitzondering. In diverse vrouwenbladen zoals de Flair kreeg deze productie enkele lovende kritieken.

Het begin van de film introduceert drie zussen die allen met hun carrière lijken te worstelen. Als hun broer (een tamelijk stereotype homoseksueel) wil gaan trouwen met een vrouw dreigen de zussen hun erfenis (een Portugees hotel) mis te lopen. Daarom komen ze vlug bij elkaar om een stokje voor dit huwelijk te steken. De beoogde echtgenote van broerlief lijkt op het eerste gezicht zo naïef als een Teletubbie, maar schijn bedriegt.

Vaderlands bloot

De Nederlandse film moet het vaak uit geldgebrek meer van een goed verhaal dan van mooie beelden hebben. De laatste tijd begon echter juist op dat gebied metaalarmoede op te treden, en Zus & Zo vormt geen uitzondering. De film bulkt echt van de clichés. Zo is de vaderlandse cinema niet vies van een beetje bloot. Zus & Zo begint dan ook zoals van een beetje Nederlandse film verwacht mag worden: met een statische wip, gepraat over seks en casual door een hoerenstraat lopen. De familiebanden zijn in deze film erg belangrijk, en daar horen dan ook zaken bij zoals verborgen familiegeheimen die voor verrassende plotwendingen behoren te zorgen. Het irritante en rommelige camerawerk aan het begin is uiterst vervelend om naar te kijken, en doet bijna pijn aan de ogen.

Gebrek aan durf

De film kent enkele harde grappen, en de karakters zijn zeker geen lieverdjes te noemen. Iedereen gaat zo’n beetje vreemd, sperma wordt gebruikt als kunst, vrouwen zeiken mannen af, mannen nemen geniepig wraak, etc, etc. Schrijfster/regisseur Van der Oest leeft zich in eerste instantie helemaal uit, en creërt de meest absurde situaties waarin de diverse personages hun onzekerheden, grofheden en rotopmerkingen kunnen plaatsen. In de finale verliest ze zich echter in een happy end. Dit gebrek aan durf nekt de film: een wat venijniger einde had de film een stuk interessanter gemaakt.

Muziek / Achtergrond
special:

Eerste namen Music in my Head bekend

.

~

Op 13, 14 en 15 juni zal in Den Haag de eerste editie van The Music in my Head plaatsvinden. The music in my head is een nieuw festival van de makers van Crossing Border. Het programma wordt parallel in de drie zalen van Theater aan het Spui gepresenteerd. En de eerste namen liegen er niet om.

Nachtegaal Heather Nova zal het festival op donderdag 13 juni gaan openen met een akoestisch optreden. Daarnaast zullen op die avond optredens plaatsvinden van Wealthy Beggar, Earl Okin en DJ Eddy de Clercq.

Op de vrijdag en de zaterdag zullen o.a The Waterboys, Marianne Faithfull, Hawksley Workman en Ute Lemper hun kunsten vertonen. Aan Nederlandse acts zijn onder meer Blimey!, Daryll-Ann en Meindert Talma geprogrammeerd.

Kortom geen slechte programmering voor een nieuw festival. 8WEEKLY zal je op de hoogte houden van de nieuwste ontwikkelingen en er zal worden vooruitgeblikt naar de verschillende artiesten.

De kaarten zijn 20 euro per dag en een tweedagenkaart kost 37,50 euro. De voorverkoop is inmiddels gestart.

Boeken / Strip

Sluipend gif

recensie: Sluipend gif

Wanneer het woord ‘strip’ valt, hoeft het niet per sé over Suske en Wiske, Robbedoes of uitkleden te gaan. 8WEEKLY presenteert in samenwerking met StripSter recensies van relatief onbekend Nederlands en Vlaams tekentalent. Dit keer: Sluipend gif van Jeroen Janssen.

~

~

Het album Sluipend gif is een getekend verslag van de toestand in Rwanda vlak voor de genocide in 1994. We maken kennis met de blanke ontwikkelingswerker Edwin, het alter ego van Jeroen Janssen. Deze jongeman maakt langzaam maar zeker kennis met de alom aanwezige corruptie en het schaamteloze nepotisme. Hij probeert zich zo goed mogelijk aan te passen, maar merkt al snel dat dit onmogelijk voor hem is. Hij blijft een muzungu, een blanke. Overal om hem heen komen mensen door vergiftiging om het leven. Het hele land is gevangen in een onverwoestbaar web van macht en geld. Een web gesponnen door de ware machthebbers: de grootgrondbezitters. De verdachte sterfgevallen blijken slechts een voorbode te zijn van iets veel gruwelijkers.

Het is Jeroen Janssen gelukt om het verhaal op een aantrekkelijke en aangrijpende manier vorm te geven. Zijn tekenstijl en kleurgebruik vertonen verwantschap met schilders als Gauguin en Cezanne. De broeierige sfeer van een Afrikaans land wordt voortreffelijk verbeeld. De verschillende personages zijn eveneens fraai neergezet. Ze hebben vaak karikaturale trekjes die treffend zijn geschetst. Door de schilderachtige werkwijze krijgt het verhaal tevens iets melodieus. Moeiteloos laat de lezer zich meevoeren met deze symfonie van vormen en kleuren.

Verder heeft Jeroen Janssen er verstandig aan gedaan de verbeelding van het drama klein te houden. Dit zal hem ongetwijfeld de nodige moeite hebben gekost, gezien zijn grote betrokkenheid. Middels persoonlijk getinte gebeurtenissen wordt er een duidelijk beeld geschetst van de toenmalige chaotische situatie in Rwanda. Door deze benadering weet hij de lezer te raken. Zo is het huiveringwekkend te zien hoe aan het eind moeder en zoon als vijanden tegenover elkaar staan. Door het vermijden van bombastische scènes beklijft het verhaal. Er ontstaat gaandeweg een band met de hoofdpersonages. Gevoelens van haat, machteloosheid, angst en verbondenheid slaan over op de lezer. De gruwelijke gevolgen van dit alles kan iedereen inmiddels zelf invullen.

Sluipend gif is een album vol naïeve verwondering en onderhuidse emotie. Doordat Jeroen Janssen voldoende afstand heeft genomen van zijn onderwerp, is hij in staat dit gruwelijke relaas de juiste toon mee te geven. Aan het eind volgt de verstilling. De terugblik op een tumultueuze episode in onze beschaving en de genadeloze ontmaskering van de onschuld.

8WEEKLY

De Biobak 2

Artikel: De Biobak 2

Sommige spelletjes verdienen eigenlijk geen volledige review. Om de consument toch te kunnen waarschuwen voor sommige wanproducten is er De Biobak. Hier gaan we vluchtig in op enkele titels die u maar beter kunt laten liggen.

~

Britney’s Dance Beat

Uitgever: THQ • Platform: GBA (PS2, XboX, GameCube) • Prijs: € 45

Het is de afgelopen jaren Britney voor, Britney na. Geen blad kun je open slaan of je komt het gezicht van Miss VIRGIN 2002 wel tegen. Kennelijk waren de cd speler en MTV niet genoeg, want Britney heeft een nieuw medium ontdekt om te vervuilen: de spelcomputer. Nu krijgt de speler eindelijk de kans om Britney zelf te besturen (alom gejuich op de redactie).

Let’s dance!

~

In dit spel kan de speler Britney helaas geen betere teksten laten schrijven. Ook is het niet mogelijk om te gaan ‘shoppen’ met Britney of Justin Timberlake een pak rammel te verkopen. In dit spelletje kan je dansen op Britney’s muziek. Zo! Dat hadden we nog niet eerder in een spel gezien! Inderdaad, het gaat hier om een onvervalste rip-off van Bust-A-Groove. Voor de Gameboy Advance hadden we in dat genre twee weken geleden Mary Kate And Ashley: Girls Night Out gerecenseerd. En dat spel was totaal niet te pruimen.

Conclusie

Net als in Mary Kate And Ashley: Girls Night Out kan de speler eigenlijk alleen maar op het juiste ritme de juiste knopjes indrukken. De muziekjes zijn uiteraard simpele versies van Britney’s eigen werk. Eigenlijk kan je dit product niet eens een echt spel noemen, het is meer een hebbedingetje voor de Britney-fans. Totale en absolute afrader.

~

Driven

Uitgever: Bam! Entertainment • Platform: GBA (PS2) • Prijs: €45

Meestal komen computerspelletjes die een film als thema hebben tegelijk met de betreffende film uit. Dat is niet het geval met Driven, een spel gebaseerd om misschien wel de meest dommige film van 2001. Nou is realisme in racefilms vaak ver te zoeken, maar deze film sloeg echt alles. Maar ik hou wel van racespelletjes, dus ik zal dit spel voorlopig het voordeel van de twijfel geven.

Storymode

~

In Driven kunnen we uit verschillende speltypes kiezen. Championship, single race, maar ook een heuse story mode. De coureurs zijn allen karakters uit de film, met allemaal hun eigen voor- en nadelen. Tot zover hebben de makers van het spel aan de film gedacht, en in dit spelgenre heb ik dat nog niet eerder gezien. Het racen maakt echter een hoop stuk. Vanuit een soort MicroMachines-achtig standpunt kijk je schuin boven op de racebaan.

Al die moeite voor niks

Het racen gaat al helemaal van geen kant. De wagen lijkt aanvankelijk log en onbestuurbaar. Als de speler dit na veel pijn en moeite dan toch lukt, houdt hij er een middelmatig racespel aan over, dat er bovendien erg slecht uitziet. De GBA Advance heeft toch al laten zien dat ze tot meer in staat is dan dit bedrijfsongeval. Als je lekker wilt racen kan ik Mario Kart en Konami Racers aanraden. De F1-fans zullen gewoon even geduld moeten hebben.

Muziek / Concert

Toch echt meer dance dan pop

recensie: Luke Slater live

Uitverkocht is het bepaald niet, het concert van de grootste dance- sensatie van de Britse eilanden. Sporadisch druppelen er mensen de kleine zaal van de Amsterdamse Melkweg in. Begint Slater daarom ruim een half uur te laat? Uiteindelijk lijkt de zaal nog redelijk gevuld met helemaal niet zulk hip gekleed, maar toch “kijk mij eens” publiek. De veemarkt is begonnen en Luke Slater en co starten de machines.

~

Luke Slater, troetelkind van de Britse Technoscene, kiest altijd voor het extreme. Hij daagt het publiek uit met smeriger-dan-smerig-geluiden en conformeert zich nooit aan de laatste mode. Ooit begonnen als drummer in een rockband, bleef hij het ritme trouw – maar daar is dan zo’n beetje ook alles mee gezegd.

Bluesy

Als verkoper in een Londonse platenzaak ontmoet de van origine half-Amerikaanse/half-Koreaanse Slater zijn trouwe partner Alan Sage. Samen met hem reist Slater door een muzikaal scala van dance-stijlen die variëren van ambient, clubhouse, noisy electro tot techno naar Detroits voorbeeld. Een tijdje terug liep Slater tegen singer-songwriter Ricky Barrow aan. En zo kwam het dat de nieuwste cd van Luke Slater, Allright On Top, werd voorzien van Barrows bluesy zangstem en van zogenaamde songstructuren.

Popalbum

“Het experiment op deze cd zit in het feit dat ik een aantal zaken bij elkaar breng die volgens mij niet eerder gecombineerd zijn”, zegt Slater in een interview in dagblad De Stem. Volgens de platenmaatschappij is Allright On Top een popalbum, meer dan een dance-cd. Dat schept verwachtingen bij een pop- en rockliefhebber als ik.

Staart

Onder gejuich stapt Slater het podium op, gevolgd door een blonde man met staart, de trouwe Sage, en zanger Barrow. Luke Slater introduceert zijn nieuwe album met dit optreden. De synths zetten in, een muur van geluid is het gevolg. Na een intro valt Barrow met zijn zwarte soulstem in. Een mooie donkere stem, zeer zeker. De muziek zelf doet denken aan 80-er jaren synthpop. Het couplet heeft redelijk ‘onverwachte’ melodielijn, met een mineur wending. Dat kan wat worden. Een refrein met repeterende woorden volgt. Toch wel erg housy, om het zomaar eens te noemen. De melodie bestrijkt nu nog maar drie noten die elkaar afwisselen. Dan weer terug naar het couplet. Inderdaad: een songstructuur…denk ik nog. Maar als het tweede refrein naadloos in een derde en een vierde en -wie weet- een vijfde refrein overgaat, is de structuur verdwenen en ben ik de tel kwijt.

Lekkere stem

Het tweede nummer heeft een ander intro, lekkere geluiden, maar een zelfde structuur. Herhaling op herhaling. Een beetje hypnotiserend is het wel, maar toch niet helemaal. En ook zonde van die lekkere stem, die kan meer maar doet het niet. Dan komt er een instrumentaaltje, het publiek komt zichtbaar los en dat is ook begrijpelijk. Hoe het kan, geen idee, maar dit nodigt veel meer uit tot dansen. Dit klinkt veel beter.

Beetje saai

De “songs” en instrumentale nummers wisselen elkaar af en telkens valt op dat de laatste meer voldoen. Bij mij rijst het vermoeden dat dat ouder werk is, maar wie weet vergis ik mij. De gezongen nummers echter, beginnen steeds meer op elkaar te lijken en uiteindelijk te vervelen. Echte songs zijn het in mijn ogen niet en ook komen ze me niet ‘revolutionair’, ‘vernieuwend’, laat staan ‘extreem’ voor. Sterker nog: hoor ik dit niet vaker op de radio voorbijschuiven? Ik kan me vergissen. En ach, laat ik eerlijk zijn: ik behoor niet tot de doelgroep. Ik vind het een beetje saai. Maar als het dance-publiek dit nou leuk vindt… Wel heb ik een teleurstellende mededeling voor de platenmaatschappij van de heer Slater: ik vind het toch echt meer dance dan pop.