We kunnen vragen om cookies op uw apparaat te plaatsen. We gebruiken cookies om ons te laten weten wanneer u onze websites bezoekt, hoe u met ons omgaat, om uw gebruikerservaring te verrijken en om uw relatie met onze website aan te passen.
Klik op de verschillende rubrieken voor meer informatie. U kunt ook enkele van uw voorkeuren wijzigen. Houd er rekening mee dat het blokkeren van sommige soorten cookies van invloed kan zijn op uw ervaring op onze websites en de services die we kunnen bieden.
Deze cookies zijn strikt noodzakelijk om u diensten aan te bieden die beschikbaar zijn via onze website en om sommige functies ervan te gebruiken.
Omdat deze cookies strikt noodzakelijk zijn om de website te leveren, heeft het weigeren ervan invloed op het functioneren van onze site. U kunt cookies altijd blokkeren of verwijderen door uw browserinstellingen te wijzigen en alle cookies op deze website geforceerd te blokkeren. Maar dit zal u altijd vragen om cookies te accepteren/weigeren wanneer u onze site opnieuw bezoekt.
We respecteren volledig als u cookies wilt weigeren, maar om te voorkomen dat we u telkens opnieuw vragen vriendelijk toe te staan om een cookie daarvoor op te slaan. U bent altijd vrij om u af te melden of voor andere cookies om een betere ervaring te krijgen. Als u cookies weigert, zullen we alle ingestelde cookies in ons domein verwijderen.
We bieden u een lijst met opgeslagen cookies op uw computer in ons domein, zodat u kunt controleren wat we hebben opgeslagen. Om veiligheidsredenen kunnen we geen cookies van andere domeinen tonen of wijzigen. U kunt deze controleren in de beveiligingsinstellingen van uw browser.
Deze cookies verzamelen informatie die in geaggregeerde vorm wordt gebruikt om ons te helpen begrijpen hoe onze website wordt gebruikt of hoe effectief onze marketingcampagnes zijn, of om ons te helpen onze website en applicatie voor u aan te passen om uw ervaring te verbeteren.
Als u niet wilt dat wij uw bezoek aan onze site volgen, kunt u dit in uw browser hier uitschakelen:
We gebruiken ook verschillende externe services zoals Google Webfonts, Google Maps en externe videoproviders. Aangezien deze providers persoonlijke gegevens zoals uw IP-adres kunnen verzamelen, kunt u ze hier blokkeren. Houd er rekening mee dat dit de functionaliteit en het uiterlijk van onze site aanzienlijk kan verminderen. Wijzigingen zijn pas effectief zodra u de pagina herlaadt
Google Webfont Instellingen:
Google Maps Instellingen:
Google reCaptcha instellingen:
Vimeo en Youtube video's insluiten:
De volgende cookies zijn ook nodig - U kunt kiezen of u ze wilt toestaan:
U kunt meer lezen over onze cookies en privacy-instellingen op onze Privacybeleid-pagina.
Disclaimer en privacybeleid
Type O Negative nog niet op oude niveau
Donker, de apocalyps, zwarte outfits en lage stemmen. Dat zijn de beelden die normaal gesproken naar voren komen bij de gedachte aan Type O Negative en de metal/hardrock/gothic-muziek die deze band maakt. Maar het nieuwe album Life Is Killing Me roept die associaties net niet helemaal op.
~
Ontwikkeling
Echter, zo rond 1998/1999 ging het mis. De boomlange zanger en bassist Peter Steele, met zijn zo karakteristieke stemgeluid, belandde in een crisis door persoonlijke problemen en het verlies van enkele naasten. Tijdens die situatie werd het in 1999 uitgegeven World Coming Down opgenomen. De titel van dat album zegt in feite genoeg, jammer was het alleen dat de muzikale ontwikkeling van de band duidelijk een halt was toegeroepen. Steele en consorten, gitarist Kenny Hickey, drummer Johnny Kelly en toetsenist Josh Silver, geven nu openlijk toe ontevreden met dat album te zijn. Daarom hebben ze, naar eigen zeggen, geprobeerd met Life Is Killing Me een album te maken dat ergens tussen de eerste twee albums in ligt.
Potenrammers
En daarin zijn ze gedeeltelijk geslaagd. De sfeer is er, het stemgeluid ook, de thematiek is zo nu en dan hetzelfde, evenals de zwartgallige humor. Maar het geheel komt wat geforceerd over. Dat de teksten niet altijd politiek correct zijn, zoals bij het nummer I Like Goils, dat duidelijk bedoeld is om nou niet bepaald sympathiek tegenover homoseksuele mannen over te komen, is een beetje voorspelbaar. De band is al eerder voor dergelijke uitlatingen op de korrel genomen, dus kun je je afvragen of er hier niet sprake is van een herhaling van het foefje. Neem het instrumentale Loud en Queer, dat dient als intro voor I Like Goils. Vanwaar die titel? Beetje onnodig.
Oehoehoe
Een beter muzikaal niveau wordt bereikt met bijvoorbeeld Todd’s Ship Gods (Above All Things). De lekker pakkende riff en de meeslepende melodie- en zanglijn geven een mooi ruimtelijk gevoel. Minpuntje is alleen het ‘oehoehoe’ gezang dat over het algemeen genomen niet geassocieerd wordt met stoere mannen in zwarte kleding. Nettie opent lekker donker, zware riffs drijven het nummer voort, terwijl het atmosferische geluid van Josh Silver voor wat meer diepte zorgt. Zo kennen we Type O Negative. En, toegegeven, uiteindelijk is er dan de zwarte humor bij Angry Inch, een nummer dat gaat over een sekse-operatie die niet helemaal goed is verlopen.
Dit album zorgt voor tweeledige gevoelens. Aan de ene kant is het goed weer eens wat van Type O te horen, maar aan de andere kant is het jammer dat wat te horen is, een beetje tegenvalt. Artistieke hoogstandjes hoeft men van deze band niet te verwachten, maar een redelijke mate van groei en ontwikkeling toch wel. En juist bij een album dat voor de fans bedoeld is, is dat een gemis.
Type O Negative
Album: Life is Killing MePrijs: €
Misschien ook iets voor u
Waarom niet naar Duitsland?
/ 0 Reactiesdoor: Mark Hospers0 SterrenVeel Nederlanders klagen over de veel te hoge toegangsprijzen voor festivals als Lowlands en Pinkpop. Het is echter geen probleem om dit jaar die hoge prijzen te omzeilen en af te reizen naar het Duitse Scheeßel (ongeveer twee uur rijden vanaf Groningen) voor het Hurricane festival. Voor 79 euro kun je daar drie dagen lang gaan kijken naar de absolute wereldtop. Onder andere Coldplay, Massive Attack, Björk, Underworld, Moloko en de heren van Radiohead zullen hun opwachting maken op het motorcircuit der Eichenring.
Het complete programma is als volgt:
~
Anouk –
Together Alone –
Break Down the Wall –
Lost Tracks
Apocalyptica –
Inquisition Symphony –
Cult –
Interview met Paavo Lötjönen
Asian Dub Foundation
Beth Gibbons and Rustin Man
~
Blackmail
Brendan Benson
Coldplay
Console
Counting Crows –
Concert 19 augustus 2002
Danko Jones
Fu Manchu
Goldfrapp
Good Charlotte
~
The Sophtware Slump
Guano Apes –
Walking on a Thin Line
Gus Gus
Ikara Colt
International Pony
Interpol
Kettcar
Massive Attack
Millencolin
~
Nada Surf
NOFX
Patrice
Pinkostar
Radiohead –
Kid A
High Dry Live
Röyksopp
Seeed
Sigur Rós with Amina –
( )
Skin
Slut
Starsailor
Supergrass
The Datsuns
~
The Mighty Mighty Bosstones
The Roots
Therapy? –
Concert 11 november 2001
Turbonegro
Underwater Circus
Underworld –
Concert 8 november 2002
Union Youth
Venus Hum
Zwan
Geen halve maatregel dus. 8WEEKLY is er van 20 tot 22 juni bij op der Eichenring en zal uitgebreid verslag doen. In de tussentijd kun je verder lezen over het festival op Hurricane.de.
Misschien ook iets voor u
Raadselen en autisme
Autisme, volgens de Winkler Prins een ziekelijke in-zich-zelf-gekeerdheid, gepaard aan een duidelijk verminderde belangstelling voor de werkelijkheid en een gestoorde (sociale) activiteit. Volgens mij, na het lezen van Raadselkind van Annelie Botes, een levende nachtmerrie voor de familie.
~
Alexander Dorfling, zoon van Ingrid en Dawid is verdronken in bad terwijl Ingrid even een dutje deed op bed. Net na dit tragisch ongeval stappen we het leven van de familie Dorfling binnen. Tenminste, wat er nog over is van de familie, want negen jaar leven met een autistisch kind heeft z’n tol geëist. Het is trouwens nog de vraag of het wel een ongeval was, of dat de moeder misschien eigenhandig een eind aan het leven van haar zoontje heeft gemaakt. Raadselkind begint dan ook als een ‘whodunnit’. Een dood kind, verdachte omstandigheden en een aantal personages die eventueel betrokken kunnen zijn bij de raadselachtige dood van het autistische kind.
Gevolgen van autisme
Maar naar het gelang het verhaal vordert blijkt dat het hier meer gaat om de psychologische gevolgen voor een gezin, dat te maken krijgt met een autistisch kind. En die gevolgen zijn niet gering. Langzamerhand glijdt een in het dorp geliefd gezin af naar de vergetelheid. Niemand wil iets te maken hebben met dat gezin met die onhandelbare zoon. Dawid en Ingrid groeien uiteen. Dawid gaat aan de drank en pleegt uiteindelijk zelfmoord. En Ingrid blijft alleen en steeds verbitterder en hopelozer achter.
~
Dit vormt vreemd genoeg een uitstekend geheel met het onderwerp autisme en de aftakeling van het gezin. Vorm en inhoud zijn één.
De vraag
Naar verloop van tijd is het niet meer zo interessant hoe Alexander om het leven is gekomen. De vraag hoe een moeder zoveel liefde en geduld kan opbrengen voor een kind dat totaal geen liefde en affectie terug geeft, wordt daarentegen steeds prangender. Annelie Botes heeft een prachtig beeld geschapen van moederliefde, hoop, wanhoop, vertwijfeling en sociale krachten in een kleine dorpsgemeenschap.
Stiekem
En heel stiekem komt ze op het allerlaatste moment nog met een opmerking waardoor die eerste vraag: “Hoe is Alexander om het leven gekomen?”, weer als een flits door je hoofd schiet. En waardoor je vervolgens na het uitlezen van dit psychologisch hoogstandje nog een tijd lang na zit te denken over wat je nu eigenlijk allemaal wel of niet gelezen hebt.
Prijs: € 17,95
Bladzijden: 320
ISBN: 9063050607
Misschien ook iets voor u
Groningen als popstad
Even geleden zat ik op het terras aan een tafeltje naast de zanger van de Groningse band IsOokSchitterend. Deze groep had in 1997 een grote hit met het nummer Voltooid Verleden Tijd (een zesde plaats als hoogste notering). Ik hoorde hem tegen iemand zeggen dat hij trots was op een tweede plek op de ranglijst van meest succesvolle liedjes afkomstig uit Groningen. Voltooid Verleden Tijd scoorde zelfs hoger dan Liefdesliedjes van de Jazzpolitie! Deze informatie had hij uit het onlangs verschenen boek Nothing Going On In The City van Koen van Krimpen.
~
Little Ritz & The Rocking Butterflies
Het is vooral heel aantrekkelijk om de jaren zestig en zeventig, toen ook bij ons het Rock ‘n’ Rollgevoel aantrad, eens grondig door te nemen. Een keur van illustere namen als Big Hill & The Rock Bombers, Johnny Dynamite & The Weedons, Little Ritz & The Rocking Butterflies en Margriet Peining passeren de revue. Het moet een behoorlijke klus zijn geweest om al deze bandjes te voorzien van een biografie. Van Krimpen is hier wonderwel in geslaagd. Hij heeft het boek ook zeer overzichtelijk weten te houden. Het is daardoor makkelijk om de gehele carrière van Groningse Coryfeeën als Hanneke Kappen en Richard Cameron na te lopen.
Pink Floyd
Ook de ontstaansgeschiedenis van Vera, Simplon en voorlopers van deze popzalen wordt uitgebreid beschreven. Van Krimpen heeft gewerkt met een voor de hand liggende chronologische indeling, met per tijdsvak een overzicht van opkomende bands, popmanifestaties (bijvoorbeeld het ontstaan van Noorderslag en Eurosonic) en nieuwe intiatieven. Ook is er een sectie met concerten van grote buitenlandse bands in Groningen. Zo blijken The Ramones ooit in Huize Maas te hebben gestaan met in het voorprogramma Talking Heads. Pink Floyd heeft in 1969 eens twee keer op een dag een set gespeeld in Concertzaal de Jong. Dat is toch leuk om te weten.
Alles
~
Prijs: € 22,90
Link: VanKrimpen online
Misschien ook iets voor u
The Hunted
~
Eerst nog even het verhaal: Aaron Hallam (Benicio del Toro) is na zijn verblijf in Kosovo als regeringsmoordenaar van de VS in isolatie geraakt en leeft in de bossen waar hij al een tijd jagers om het leven brengt op een lugubere manier. Als de FBI ten einde raad is wordt de hulp ingeroepen van een FBI wildernis- en survivalspecialist L.T. Bonham (Tommy Lee Jones). Bonham krijgt de moeilijke opdracht om Hallam, die door hem zelf ooit is opgeleid, op te sporen. En dat opsporen wordt wel heel letterlijk genomen… Bonham volgt elk spoor van Hallam. Het lijkt wel een kat en muisspelletje en dat gaat maar door en gaat maar door. Hallam is namelijk ook nogal goed in ontsnappen.
Bloederig
~
Oscars
Tommy Lee Jones (Men in Black, The Fugitive) en Benicio del Toro (Traffic) zullen zich voor hun hoofd slaan, dat ze zich hiervoor hebben geleend. Terwijl zij zeker wel het talent hebben, getuige de Academy Awards. Maar dat komt hier in ieder geval niet uit de verf. Jones heeft het druk met spoorzoekertje spelen en heeft maar een paar gesproken scènes en die zijn niet om warm van te worden. Hij staat daar maar en straalt weinig uit. En het enige wat Del Toro mag doen is zijn vechtkunsten vertonen en ook dat gaat vervelen.
~
Nee, deze film met gaten in het plot, middelmatig acteerwerk en een slecht verhaal is er zeker niet eentje die je persé op je verlanglijstje hoeft te zetten.
The Hunted
Regie: William FriedkinJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
La Voix Humaine
Een paar duizend dwingende, gevoelige en niet mis te verstane woorden in een uur. Eén actrice en drie musici in een onverbiddelijke strijd met dat ene sentiment: De Liefde. Muziek en taal gaan elkaar te lijf in Orkaters versie van La Voix Humaine.
~
“Hallo, hallo” (echo echo). “Juffrouw… Juffrouw” Er zitten meerdere mensen op dezelfde lijn, de telefoniste heeft het wederom niet voor elkaar gekregen om de vrouw alleen met haar ex-geliefde in contact te brengen. De vrouw is de wanhoop nabij. Ze heeft er alles voor over om hem nog één keer te spreken.
Lijntje
Op het sobere zwart-wit ingerichte toneel staat pontificaal in het midden een ouderwetse zwarte telefoon. Daar draait alles om in deze monoloog, gespeelt door Ria Marks in een roodbruine jurk. Met haar ogen dwingt ze de telefoon te laten rinkelen. Ze wil hem nog zoveel zeggen. Als ze hem eindelijk aan de lijn krijgt, beseft ze dat deze telefoonlijn het enige lijntje nog maar is dat de relatie in stand houdt. Ze houdt zich sterk terwijl ze bang is voor de eenzaamheid, maar dat wil ze niet aan hem laten merken omdat ze te trots is. Ze praat, fluistert, roept, kermt en zwijgt. Maar de relatie is niet meer te redden.
~
Andere kant
Een telefoongesprek is een originele manier van een monoloog, maar tegelijkertijd ook heel moeilijk. Uit haar antwoorden en gezichtsuitdrukkingen moet blijken wat de man aan de andere kant zegt. Dat doet Marks goed. Af en toe valt ze een beetje uit haar rol als ze net iets te snel antwoordt, waardoor de man aan de andere kant nauwelijks een halve zin gezegd kan hebben. Maar dat is een futiliteit. Ze weet zich mooi staande te houden tijdens de voorstelling; spelend met de telefoonhoorn, het draad, haar woorden en haar blik.
Ze wordt bijgestaan door drie strijkers (Jeffrey Bruinsma, Nina Hitz, Noortje Köhne) die ook op het toneel zitten. Ze storen niet en zorgen met hun wisselende spel op bepaalde momenten voor dat extra beetje emotie. De muziek van Maarten Ornstein past heel goed in deze voorstelling.
~
La Voix Humaine wordt tot en met 20 december in het land opgevoerd. Voor meer informatie: www.orkater.nl
La Voix Humaine
Artiest: OrkaterGezien op vrijdag 30 mei 2003 in Toneelschuur, Haarlem
Misschien ook iets voor u
28 Days later
Regisseur Danny Boyle had geen beter moment kunnen kiezen om met een film over een verwoestend virus te komen. In een tijd waarin de longziekte Sars over de wereld slachtoffers eist, is 28 Days Later aantrekkelijker om te kijken. Het zal je maar gebeuren: je wordt wakker in een ziekenhuis, de straten zijn verlaten en er is in eerste instantie niemand meer te bekennen…
~
28 Dagen voordat Jim (Cillian Murphy) zijn ogen opent in een ziekenhuis in Londen, hebben dierenactivisten apen bevrijd die besmet waren met een gevaarlijk virus. Het virus wordt overgedragen door bloed en veranderd mensen in twintig seconden in razende zombies, die maar één ding willen: nog meer slachtoffers maken. Jim gaat op zoek naar onbesmette mensen die nog in leven zijn. Hij treft Selena, Frank en Hannah. Samen gaan ze op weg naar Manchester, waar militairen hen kunnen beschermen tegen de zombies.
Nageslacht
En dan volgt een verassende wending in het tweede deel van de film. In de ingerichte kazerne van de militairen, achter het prikkeldraad en het mijnenveld, lijkt de kust veilig. Maar Jim en de andere drie kunnen maar even opgelucht adem halen. De militairen slaan namelijk zelf een beetje door als ze beseffen dat ze waarschijnlijk helemaal geen toekomst meer hebben nu de mensen of Engeland hebben verlaten of besmet zijn met het virus. Ze hebben in hun hoofd gehaald dat ze met de twee dames (waarvan één nog minderjarig) in het gezelschap seks willen hebben. Nu moeten Jim en de vrouwen niet alleen een gevecht leveren tegen de zombies, maar ook tegen de militairen.
~
Bloed kotsen
Dan terug naar de zombies. Die zijn goed neergezet: ze zijn vreselijk! Ze hebben bloeddoorlopen ogen, bijten onschuldige mensen om ervoor te zorgen dat zij ook besmet raken, rennen als een bezetenen rond en kotsen bloed. Daar moet je van houden. Desalniettemin is het wel tactvol in beeld gebracht, zodat je rustig kunt blijven kijken zonder je ogen van het doek af te moeten wenden. Dat geldt ook voor de schrikmomenten; die zijn voorspelbaar. Je zit zeker niet op het puntje van je stoel van de spanning tijdens deze film. Maar dat hoeft ook niet. 28 Days Later heeft andere kwaliteiten.
~
28 Days later
Regie: Danny BoyleJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
The Revenge of Shinobi
.
In dit spel neem je de rol van de legendarische Shinobi op je, en moet je de aarde weer eens redden van een gevaarlijke schurk. Deze schurk was al eens verslagen door zes Japanse krijgsheren (nou ja, 5 heren en een dame dan), maar deze overwinning corrumpeerde de ziel van de krijgers, en één voor één vervielen ze zelf in kwade daden. Om het kwaad echt te verslaan moet Shinobi dus weer eens op pad. Zijn mentor zal hem tijdens de trip mentaal begeleiden en hem met raad en daad bijstaan.
Arcade Vs. GBA
Op de Mega Drive heb ik nog wel eens een potje Shinobi gespeeld, en ook de arcadeversie is geen onbekende van me. Die laatste is zelfs mijn favoriet van alle Shinobi-games die ooit zijn verschenen. Ook deze GBA-versie maakt daar geen einde aan. Dat heeft niet direct met kwaliteit te maken, maar vooral met nostalgie. De GBA-versie bied dezelfde side-scrolling 2D beat ‘m up gameplay die we al kenden uit het origineel. De beelden zijn net even iets anders, en je kunt hier en daar door ladders op of af te gaan de levels wat meer afschuimen, maar dat is het dan ook wel.
Mystic moves
~
Conclusie
Shinobi voor de GBA is niet direct de Shinobi die ik kende van de Mega Drive en Arcade, en ik heb er een beetje gemengde gevoelens aan overgehouden. Het spel ziet er op zich redelijk uit, maar de gameplay is wat al te simplistisch. De oude Shinobi was erg moeilijk, maar erg eerlijk. Deze versie is nogal pittig door de kwetsbaarheid van zijn karakter. Voor de fans misschien geen aanrader, het origineel houdt hen wel zoet. Voor jongere GBA bezitters een Ninja tussendoortje.
Koude rillingen
~
Gespannen
De vergelijking met Radiohead lijkt altijd een beetje makkelijk, maar is in dit geval wel heel erg voor de hand liggend. Kashmir maakt intens emotionele muziek, die ongeveer in dezelfde sfeercategorie valt als het werk van Radiohead. Wel heeft Kashmir toch een eigen, zeer overtuigend, geluid. Zitilites klinkt van de eerste tot en met de laatste minuut zeer geënspireerd en gedreven. Het album ademt een bepaalde gespannenheid uit, een ietwat opgefokte atmosfeer. Met name zanger/componist Kasper Eistrup is met zijn vaak ingetogen, soms zeer schelle stem verantwoordelijk voor een uur lang prettige koude rillingen over de rug.
Het songmateriaal is van een uitermate hoogstaande kwaliteit. Je hebt wel eens van die bands die op de plaat al het kruit al verschieten in de eerste drie à vier nummers. Kashmir maakt zich daar echter geenszins schuldig aan op Zitilites. De eerste nummers zijn prachtig en zouden het kruit kunnen zijn, wat er echter daarna nog verschoten wordt is ongelooflijk.
Vernietigende uitbarsting
~
Meters dik kippenvel
Zo zou ik elk nummer wel proberen te omschrijven. Het oordeel is echter duidelijk. Wie niet bang is voor meters dik kippenvel op beide armen doet er goed aan eens naar Zitilites te luisteren. Je wereld zal er niet vrolijker op worden, maar dat was ook niet het geval bij The Bends en OK Computer van eerder genoemde Britse voorbeeldfiguren.
Link:
www.kashmir.dk
Kashmir
Album: ZitilitesMisschien ook iets voor u
Aïda leeft!
.
~
De voorstelling begint in de Egyptische vleugel van een modern museum met witte muren. Mensen bekijken de tentoonstelling, staan stil voor de glazen vitrines. Een man en een vrouw hebben oogcontact. Op dat moment komt Amneris, een vrouwelijke farao, tot leven. Ze neemt het publiek terug in de tijd mee naar Egypte, dat in strijd is met het buurland Nubië. Aïda, dochter van de koning van Nubië, wordt aan de oever van de Nijl gevangen genomen door de Egyptische legerkapitein Radames. Afkeer en woede is in haar ogen af te lezen. Hij schenkt haar als slavin aan zijn verloofde Amneris, dochter van de farao. En dan gebeurt het onvermijdelijke… Radames wordt verliefd op Aïda. En hoewel zij eerst nog ‘hard to get’ speelt, valt ze uiteindelijk nog net iets te snel voor de stoere Radames.
~
Honderd levens
Een dramatische driehoeksverhouding ontwikkelt zich, net zoals in de musical Miss Saigon. Maar de twee musicals zijn niet te vergelijken. Aïda heeft weer hele andere wendingen en brengt een totaal ander verhaal. Toch houdt ook deze ‘geheime’ liefde geen stand. Maar Radames zweert in zijn graf dat hij honderd levens lang zal blijven zoeken om Aïda terug te vinden. En dat brengt het publiek op het eind weer terug naar het begin, in het museum. Een hele mooie symbolische manier die laat zien hoe een man en vrouw elkaar aankijken en zich op een eigenaardige manier tot elkaar aangetrokken voelen.
Gevarieerd
Over alles lijkt nagedacht te zijn in deze musical en met een succesvol resultaat. De kostuums die in contrast staan tot de knallende achtergrond, de muziek, het decor.
Het decor is eenvoudig gehouden. Dit keer geen kroonluchter of helikopter op het podium, maar een sfeer die wordt opgeroepen door de kleuren van de achtergrond in combinatie met het licht. Samen zorgen die voor een dramatische ondersteuning van het verhaal, zodat ook de aandacht makkelijk bij de acteurs blijft.
Opvallend zijn de felle kleuren die gebruikt zijn, niet alleen in de achtergrond, maar ook in de kleding. Veel aandacht is besteed aan de pakken. Er zijn meer dan driehonderd kostuums met de hand gemaakt en meer dan tachtig met de hand geknoopte pruiken van Aziatisch-, buffel- en Europees haar. De meest wonderlijke creaties zijn te zien tijdens een modeshow van Amneris. Die show leidt wel erg af van het verhaal waar het om gaat, maar het is vermakelijk om naar te kijken en het maakt duidelijk dat Amneris een schoonheidspoppetje is. Uiteindelijk is het de muziek die de musical helemaal afmaakt, je net het emotionele duwtje geeft. De muziek van Elton John is onmisbaar. Up-tempo en ballades wisselen elkaar af en de verschillende muzieksoorten (rock, reggae, gospel en pop) zorgen voor de vaart in het verhaal.
Alternate
En dan de acteurs. Zij moeten toch elke avond de naam van de musical hoog houden. En dat lukt ze prima. Aïda wordt tijdens de meeste voorstellingen gespeeld door Chaira Borderslee, maar deze avond neemt alternate (invaller) Carolina Dijkhuizen de rol op zich. Het is haar musicaldebuut, maar dat is niet aan haar te zien. Ze laat indringend acteerwerk zien. In het begin heel fel en moeilijk te doorgronden en later wat meer als een prinses.
~
De rol van Amneris werd deze avond ingevuld door Talita Angwarmasse. Ze valt niet zo vaak in voor deze rol, maar daar was weinig van te merken. Ze stond er, zo leek het, heel zelfverzekerd. Misschien iets te lieflijk op de momenten dat ze belangrijke beslissingen uitspreekt. Maar het is dan ook geen gemakkelijke rol, omdat schoonheidspoppetje Amneris vrij snel van een oppervlakkige in een volwassen, wijze vrouw verandert. Een andere aparte verschijning is Chris Tanamal als Mereb (de bediende van Radames). Hij krijgt de lachers op z’n hand met zijn vrolijke en soms wat onhandige verschijning. En ook de dansers zijn een lust om naar te kijken.
Aïda, de musical vol intriges, hartstocht en verraad weet te boeien van het begin tot het eind. Het is een enerverende show met mooie kostuums, kleurrijke decors, heftige dramatische scènes en goede muziek. De acteurs weten met hun spel een indrukwekkende voorstelling neer te zetten over een onmogelijke liefde.
Aïda is nog tot en met 3 augustus 2003 te zien in het Circustheater in Scheveningen.
Voor meer informatie: Musicals.nl
Aïda
Artiest: Joop van de Ende TheaterproductiesGezien op zondag 25 mei 2003 in Circustheater, Scheveningen
Misschien ook iets voor u