~

Geen instant woede

Het sprekendste nummer wat dat betreft is I Do, dat ze samen met Sonny van P.O.D. heeft opgenomen. Hierin helt ze duidelijk over naar de stoere-mannen-muziek zoals het door P.O.D. en Limp Bizkit wordt gemaakt. Het is aardig deze nu metal eens in combinatie met een vrouwenstem te horen, maar daarmee is het nummer zeker nog niet interessant. Innemend is wel dat Anastacia de instant-woede van het genre heeft ingeruild voor een positieve boodschap. Ze predikt geen opstand of geweld, maar pleit voor een betere wereld voor de kinderen.

Zalvende werking

Muzikaal bezien gebeurt er overigens sowieso weinig spannends op deze plaat. Het interessante zit hem vooral in de persoonlijke ontwikkeling die Anastacia heeft doorgemaakt. En dan doel ik niet op een zogenaamd zalvende werking uitgaand van de borstkanker die een jaar geleden bij haar werd geconstateerd, maar op Anastacia’s voortdurende muzikale zoektocht.

Lekkere commerciële cocktail

De zangeres is constant in beweging. Avant-garde zal ze evenwel nooit worden, maar daar liggen haar aspiraties ook nadrukkelijk niet. Anastacia toont op haar derde plaat vooral vooruit te willen. Het is niet haar ambitie drie goed ontvangen, maar precies dezelfde platen te maken. Ze trekt door het muzikale bos en plukt van iedere open plek ingrediënten voor een nieuwe cocktail. Op voorhand weet ze al dat die cocktail naar alle waarschijnlijkheid goed zal verkopen, maar hij moet nog wel gemaakt worden. Je kunt Anastacia verwijten dat ze op deze expeditie de donkere plekken in het bos mist, terwijl daar juist de interessantste vruchten liggen, maar ze neemt in ieder geval de moeite te zoeken en zich zodoende te ontwikkelen. Dat is al veel meer dan we van veel andere top 40-artiesten kunnen zeggen.

~

Op tournee

Rules of Transportation leverde Kitty Wu in 2003 een plaats op in het voorprogramma van Muse (in Kopenhagen) en op het prestigieuze (en beruchte) Deense Roskilde-festival. Vanaf 11 mei maakt de band een promotietournee door Nederland en België, waarbij er ondermeer gespeeld wordt in de Ekko in Utrecht (12 mei), Nighttown in Rotterdam (13 mei) en Paradiso in Amsterdam (14 mei). Liefhebbers van eerdergenoemde bands moeten deze gelegenheid niet aan zich voorbij laten gaan! Ter gelegenheid van de tournee zal het nummer This Building Is On Fire vooraf als single in Nederland worden uitgebracht. Op dit moment heeft een landelijke platenboer de cd bestempeld tot No Risk Disc (niet goed, geld terug) en is ie tegen een laag prijsje verkrijgbaar. Je kunt je er geen buil aan vallen: aanschaffen die hap! Al zou je het alleen maar doen om het geweldige artwork.

~

Schatkamer

De conducteur komt voorbij en opeens heb ik het. Deze plaat lijkt namelijk heel erg op de beste cd die ik ooit gehoord heb: Souvenirs van The Gathering. Hoewel duidelijk is dat Lunascape haar wortels niet heeft liggen in metal-muziek maar eerder in de electrorock, klinkt de muziek toch aanstekelijk en verfrissend. Er is geen plaats voor verstorend elektronisch geneuzel, maar het is een duidelijk organisch geheel. Ik heb de CD nu een groot aantal keren mijn gehoor laten passeren en blijf steeds weer nieuwe stukjes vinden in deze Belgische schatkamer.

Ruimte voor begeleiding

Een opvallend nummer is bijvoorbeeld Feigned Affair, een nummer dat door een ijzersterke begeleiding en de dubbele zanglijn van Baertsoen erg goed en verrassend klinkt. De gelaagdheid van de muziek van Lunascape komt hier ijzersterk naar voren. Alles valt op z’n plaats, maar laat aan de andere kant ook ruimte voor ontdekkingen. Eigenlijk om dezelfde redenen springt het nummer Right To Be Wrong er heel erg uit. Ook hier is duidelijk de ruimte genomen om de melodielijn met vele lagen te ondersteunen, waardoor het nummer niet snel tot verveling zal leiden. Deze twee songs zijn de meest duidelijke voorbeelden van de kracht van Lunascape: mooie liedjes maken.

Nadenken

De teksten van Lunascape zijn redelijk vaag. De vaak langzame muziek van de band zorgt er voor dat zinnen ook rustig worden uitgesproken. Als gevolg daarvan zijn de zinnen in de teksten weer redelijk kort, wat minder ruimte overlaat voor tekstuele details. De teksten zijn dus meer schetsen dan een gedetailleerde pentekening van een emotie. Een mooie zinsnede komt bijvoorbeeld uit Nude Nature: “Grief is hard to fight / without a ray of light.” Of uit State Of Mind: “Haven’t you realized my love is a lie? / Made in your mind.” Schetsen van gevoelens met een grote ruimte tot eigen interpretatie en aanzetten tot nadenken.

Conclusie

Lunascape is een verassing. De combinatie van de gelaagde muziek met een verfrissende melodielijn met niet storende elektronische elementen is een regelrechte voltreffer. De hese zang kleurt het plaatje volledig in en zorgt er voor dat Mindstalking een collectie aan perfecte liedjes is. Een erg goede plaat die niet snel zal vervelen en je altijd weer in een goede stemming weet te krijgen. Een muzikaal juweel.