Town of Saints Archieven

Muziek / Album

Een klasse internationale Nederpop

recensie: Nederpop Update 7: Town of Saints – Celebrate, Marcela Bovio – Through Your Eyes & The Yearlings - Skywriting

woensdag 28 november 2018 / 0 Reactiesdoor: Joost Festen4 Sterren

Nederpop is er in veel gedaantes. In deze zevende editie aandacht voor drie albums van internationale klasse. Weinigen zullen bij het beluisteren van deze werken van Town of Saints, Marcela Bovio of The Yearlings denken aan ons kikkerlandje. Toch komen ze allemaal van eigen bodem.

Muziek hoeft al lang niet meer van over de grenzen te komen om te klinken of ze ook daar gemaakt zijn. De drie acts die hier de aandacht krijgen, hebben allemaal onderdelen in de muziek zitten die ze onherkenbaar maken voor iedereen die niet beter weet dan dat het gewoon fraaie muziek is, zonder zich de oorsprong af te vragen.

Town of Saints – Celebrate

De band Town of Saints debuteerde in 2013 met Something to Fight With. Anno 2018 is de band teruggebracht naar een duo bezetting. Deze uitdunning heeft geen invloed op de muzikale kwaliteiten van de band. Misschien is het zelfs zo dat met Celebrate de band ineens zou kunnen doorbreken als een van de liedjes mag uitgroeien tot een hit.

Het Fins / Nederlandse duo heeft met Celebrate een heel fijn album gemaakt. Het had maar weinig gescheeld of Harmen Ridderbos en Heta Salkolahti hadden de handdoek in de ring gegooid. Toen ze weer startten met optreden begon de inspiratie te bloeien. Wie liefhebber is van de muziek van The Waterboys zou zeker eens naar de muziek van Town of Saints moeten luisteren. Het album is constant van hoge kwaliteit. Opvallend is ‘Elegy (The Last Dance)’ waar een grotere rol is weggelegd voor Heta die in de overige composities niet de leadzang voor haar rekening neemt. ‘Oscillate’ is een bijzonder lied dat start met de constatering dat wij mensen ook dieren zijn.

Het album opent ingetogen met het titelnummer van het album. Persoonlijk kan ik de tweede compositie van het album van harte aanbevelen. ‘Requiem for The Living’ is van een uitzonderlijke en grootse schoonheid. Het lied overstijgt de kwaliteit van alle andere composities van het album, dat daarmee overigens niet moet worden onderschat. Wil je je hart verpanden aan dit album, start dan met het tweede liedje en je bent verkocht! Je wordt meegenomen door prachtige strijkers, fijn gitaarspel en de zang van Ridderbos aangevuld met vocalen van Salkolahti. Het lied ‘Requiem for The Living’ ontspint zich als een korte symfonie in ruim drie en halve minuut. Het enige dat je wil is het op repeat zetten. De uithalen van Ridderbos in het midden maar zeker naar het einde van de compositie als het zingt over de regenboog zijn zo verschrikkelijk lekker. Het lied eindigt met zachter gezang in een echt waardig slot. De song zouden we wel eens terug kunnen gaan vinden in de TOP2000 als het genoeg aandacht krijgt.

Marcela Bovio – Through Your Eyes

Twee jaar geleden debuteerde Marcela Bovio met het album Unprecedented. Een bijzonder album waar deze zangeres zowel de pop-kant van zichzelf liet horen als de klassiek geschooldheid van haar zangtalent presenteerde. Een jaar later kwam een bijzondere uitvoering van datzelfde album uit; dezelfde liedjes maar nu met alleen pianobegeleiding. Met haar nieuwe album kiest Bovio ervoor om vooral aan de pop-kant van haar muziek te blijven. Slechts in een enkel nummer horen we nog een tikje van haar geschoolde stem doorschemeren zoals in ‘Thorns and Roses’ maar dan moet je wel heel goed opletten. De overige liedjes van Through Your Eyes laat Bovio een stevig stemgeluid horen dat met overgave haar composities zingt. De begeleiding is wel heel bijzonder voor een pop-album. Naast de vocalen van Bovio horen we het prachtige pianospel van Erik van Ittersum die we ook op haar vorige album hoorde. Daarnaast is de begeleiding uitsluitend strijkers, maar de achteloze luisteraar zal de gitaar en drum wellicht niet eens missen. Bovio weet je direct vanaf de album opener ‘The Edge of the World’ in te pakken en je te grijpen om je mee te slepen in haar fraaie liedjes.

Een opvallend liedje is ‘Icarus’ dat gaat over de Griekse mythologie maar dan vertaald naar de hedendaagse tijd waarin hij geraakt wordt door een elektriciteitslading. Het lied draagt ze op aan Xavier. Overigens wordt ieder van de elf composities aan iemand opgedragen. Bovio slaagt erin om een album lang te blijven boeien. Sommige momenten als het lied ‘Icarus’ trekken de bijzondere aandacht maar het algemene beeld van het album is dat het van een constante hoge kwaliteit is. Zelfs na zo’n vijf draaibeurten is er nog geen echte favoriet aan te wijzen anders. Alles opnieuw luisteren is precies wat je met dit in eigen beheer uitgebrachte en wel verzorgde album zou moeten doen. Opnieuw in zijn geheel tot je nemen en genieten.

The Yearlings – Skywriting

Twaalf jaar nadat de band uit Utrecht het eigenlijk voor gezien hield is er nu eindelijk het derde album. Skywriting is ontstaan in de afgelopen twee jaar toen de bandleden eigenlijk weer kriebels kregen om weer eens samen te spelen en te creëren. Als dat leidt tot een album zoals we nu voorgeschoteld krijgen, dan mogen we eigenlijk niet klagen. Deze lange incubatietijd heeft een kwaliteitsalbum opgeleverd dat ik nog vaak zal draaien. Voor wie de band nog niet kende, wordt de nieuwsgierigheid gewekt naar de overige twee albums. Het titelloze debuut het tweede album Utrecht hebben mij in het verleden niet bereikt. Gelukkig biedt Spotify snel een oplossing om ook de twee voorgangers snel te kunnen beluisteren.

Wat opvalt is dat The Yearlings met het nieuwe album een stevige klasse zijn gegroeid ten opzichte van het debuut uit 1999. Al bij de openingstrack, tevens het titelnummer, ‘Skywriting’ heb ik het gevoel naar een album van R.E.M. te luisteren; de zang van Niels Goudswaard klinkt als Michael Stipe, maar we horen nog meer grootheden voorbij komen. Als de heren samen zingen dan kan je haast niet ontkomen aan een vergelijking met The Jayhawks. Luister in dat laatste geval maar eens naar ‘My Deliverance’ waar de drie stemmen van Olaf Koeneman, Niels Goudswaard en Léon Geuyen mooi harmonieus horen samensmelten. Geen misselijke vergelijkingen die de lat voor de luisteraar natuurlijk wel heel hoog leggen als je dit zo leest zonder het album te kennen.

Het dozijn liedjes op dit derde album zijn zonder uitzondering van een hoge compositorische kwaliteit en zijn in de studio gesmeed tot heerlijke liedjes. Wie naar de teksten luistert, zal merken dat liefdes en ander leed de onderwerpen zijn van de liedjes van Koeneman. Dit alles tezamen maakt het een eerlijke maar vooral ook een heerlijke plaat. De heren van The Yearlings zullen niet teleurstellen als je naar het album gaat luisteren.

Beoordeling: 4.5 sterren

Link: Town of Saints
Link: Marcela Bovio
Link: The Yearlings

Voor u geselecteerd door de auteur:

Muziek / Album

Een klasse internationale Nederpop

recensie: Nederpop Update 7: Town of Saints – Celebrate, Marcela Bovio – Through Your Eyes & The Yearlings - Skywriting

woensdag 28 november 2018 / 0 Reactiesdoor: Joost Festen4 Sterren

Nederpop is er in veel gedaantes. In deze zevende editie aandacht voor drie albums van internationale klasse. Weinigen zullen bij het beluisteren van deze werken van Town of Saints, Marcela Bovio of The Yearlings denken aan ons kikkerlandje. Toch komen ze allemaal van eigen bodem.

Muziek hoeft al lang niet meer van over de grenzen te komen om te klinken of ze ook daar gemaakt zijn. De drie acts die hier de aandacht krijgen, hebben allemaal onderdelen in de muziek zitten die ze onherkenbaar maken voor iedereen die niet beter weet dan dat het gewoon fraaie muziek is, zonder zich de oorsprong af te vragen.

Town of Saints – Celebrate

De band Town of Saints debuteerde in 2013 met Something to Fight With. Anno 2018 is de band teruggebracht naar een duo bezetting. Deze uitdunning heeft geen invloed op de muzikale kwaliteiten van de band. Misschien is het zelfs zo dat met Celebrate de band ineens zou kunnen doorbreken als een van de liedjes mag uitgroeien tot een hit.

Het Fins / Nederlandse duo heeft met Celebrate een heel fijn album gemaakt. Het had maar weinig gescheeld of Harmen Ridderbos en Heta Salkolahti hadden de handdoek in de ring gegooid. Toen ze weer startten met optreden begon de inspiratie te bloeien. Wie liefhebber is van de muziek van The Waterboys zou zeker eens naar de muziek van Town of Saints moeten luisteren. Het album is constant van hoge kwaliteit. Opvallend is ‘Elegy (The Last Dance)’ waar een grotere rol is weggelegd voor Heta die in de overige composities niet de leadzang voor haar rekening neemt. ‘Oscillate’ is een bijzonder lied dat start met de constatering dat wij mensen ook dieren zijn.

Het album opent ingetogen met het titelnummer van het album. Persoonlijk kan ik de tweede compositie van het album van harte aanbevelen. ‘Requiem for The Living’ is van een uitzonderlijke en grootse schoonheid. Het lied overstijgt de kwaliteit van alle andere composities van het album, dat daarmee overigens niet moet worden onderschat. Wil je je hart verpanden aan dit album, start dan met het tweede liedje en je bent verkocht! Je wordt meegenomen door prachtige strijkers, fijn gitaarspel en de zang van Ridderbos aangevuld met vocalen van Salkolahti. Het lied ‘Requiem for The Living’ ontspint zich als een korte symfonie in ruim drie en halve minuut. Het enige dat je wil is het op repeat zetten. De uithalen van Ridderbos in het midden maar zeker naar het einde van de compositie als het zingt over de regenboog zijn zo verschrikkelijk lekker. Het lied eindigt met zachter gezang in een echt waardig slot. De song zouden we wel eens terug kunnen gaan vinden in de TOP2000 als het genoeg aandacht krijgt.

Marcela Bovio – Through Your Eyes

Twee jaar geleden debuteerde Marcela Bovio met het album Unprecedented. Een bijzonder album waar deze zangeres zowel de pop-kant van zichzelf liet horen als de klassiek geschooldheid van haar zangtalent presenteerde. Een jaar later kwam een bijzondere uitvoering van datzelfde album uit; dezelfde liedjes maar nu met alleen pianobegeleiding. Met haar nieuwe album kiest Bovio ervoor om vooral aan de pop-kant van haar muziek te blijven. Slechts in een enkel nummer horen we nog een tikje van haar geschoolde stem doorschemeren zoals in ‘Thorns and Roses’ maar dan moet je wel heel goed opletten. De overige liedjes van Through Your Eyes laat Bovio een stevig stemgeluid horen dat met overgave haar composities zingt. De begeleiding is wel heel bijzonder voor een pop-album. Naast de vocalen van Bovio horen we het prachtige pianospel van Erik van Ittersum die we ook op haar vorige album hoorde. Daarnaast is de begeleiding uitsluitend strijkers, maar de achteloze luisteraar zal de gitaar en drum wellicht niet eens missen. Bovio weet je direct vanaf de album opener ‘The Edge of the World’ in te pakken en je te grijpen om je mee te slepen in haar fraaie liedjes.

Een opvallend liedje is ‘Icarus’ dat gaat over de Griekse mythologie maar dan vertaald naar de hedendaagse tijd waarin hij geraakt wordt door een elektriciteitslading. Het lied draagt ze op aan Xavier. Overigens wordt ieder van de elf composities aan iemand opgedragen. Bovio slaagt erin om een album lang te blijven boeien. Sommige momenten als het lied ‘Icarus’ trekken de bijzondere aandacht maar het algemene beeld van het album is dat het van een constante hoge kwaliteit is. Zelfs na zo’n vijf draaibeurten is er nog geen echte favoriet aan te wijzen anders. Alles opnieuw luisteren is precies wat je met dit in eigen beheer uitgebrachte en wel verzorgde album zou moeten doen. Opnieuw in zijn geheel tot je nemen en genieten.

The Yearlings – Skywriting

Twaalf jaar nadat de band uit Utrecht het eigenlijk voor gezien hield is er nu eindelijk het derde album. Skywriting is ontstaan in de afgelopen twee jaar toen de bandleden eigenlijk weer kriebels kregen om weer eens samen te spelen en te creëren. Als dat leidt tot een album zoals we nu voorgeschoteld krijgen, dan mogen we eigenlijk niet klagen. Deze lange incubatietijd heeft een kwaliteitsalbum opgeleverd dat ik nog vaak zal draaien. Voor wie de band nog niet kende, wordt de nieuwsgierigheid gewekt naar de overige twee albums. Het titelloze debuut het tweede album Utrecht hebben mij in het verleden niet bereikt. Gelukkig biedt Spotify snel een oplossing om ook de twee voorgangers snel te kunnen beluisteren.

Wat opvalt is dat The Yearlings met het nieuwe album een stevige klasse zijn gegroeid ten opzichte van het debuut uit 1999. Al bij de openingstrack, tevens het titelnummer, ‘Skywriting’ heb ik het gevoel naar een album van R.E.M. te luisteren; de zang van Niels Goudswaard klinkt als Michael Stipe, maar we horen nog meer grootheden voorbij komen. Als de heren samen zingen dan kan je haast niet ontkomen aan een vergelijking met The Jayhawks. Luister in dat laatste geval maar eens naar ‘My Deliverance’ waar de drie stemmen van Olaf Koeneman, Niels Goudswaard en Léon Geuyen mooi harmonieus horen samensmelten. Geen misselijke vergelijkingen die de lat voor de luisteraar natuurlijk wel heel hoog leggen als je dit zo leest zonder het album te kennen.

Het dozijn liedjes op dit derde album zijn zonder uitzondering van een hoge compositorische kwaliteit en zijn in de studio gesmeed tot heerlijke liedjes. Wie naar de teksten luistert, zal merken dat liefdes en ander leed de onderwerpen zijn van de liedjes van Koeneman. Dit alles tezamen maakt het een eerlijke maar vooral ook een heerlijke plaat. De heren van The Yearlings zullen niet teleurstellen als je naar het album gaat luisteren.

Beoordeling: 4.5 sterren

Link: Town of Saints
Link: Marcela Bovio
Link: The Yearlings

Voor u geselecteerd door de auteur:

Muziek / Album

Nederpop met een internationaal karakter

recensie: Nederpop update volume 2: Town of Saints, Susanne Alt & Mist

dinsdag 26 april 2016 / 0 Reactiesdoor: Joost Festen4 Sterren

In deze tweede editie van de Nederpop update bespreken we drie albums van internationale allure; albums van eigen bodem die helemaal niet zo klinken. Town of Saints, Susanne Alt en Mist zullen tot ver buiten onze landsgrenzen aandacht trekken.

Eigenlijk is Nederpop voor geen van de drie genoemde bands/artiesten het juiste label, al komen ze wel allen uit ons eigen land of hebben daar hun wortels liggen. Town of Saints zoekt het duidelijk internationaal door met het nieuwe album een crossover te maken met de sound van andere bekende bands.Susanne Alt steekt Candy Dulfer naar de kroon met haar Saxify. Als laatste grijpen even terug naar de nadagen van vorig jaar met de band Mist.

Town of Saints reikt verder

Something To Fight With bracht de band vaderlandse roem. Ze stonden daarna onder meer op Noorderslag en tal andere festivals en podia. Na drie jaar spelen en groeien zagen we inmiddels reikhalzend uit naar een opvolger. Met het tweede album No Place Like This gaat Town of Saints verder op de ingeslagen weg met hun debuut uit 2013. Dat de band wat roem heeft verzameld moge, gezien de bijzondere uitgaven van dit nieuwe album, duidelijk zijn. Wie snel is, krijgt een EP met dezelfde titel mee en in sommige platenzaken ligt een rode vinyl-editie van deze tweede plaat te koop.

Muzikaal is er heel veel te genieten op No Place Like This. Wie goed luistert naar de muziek van Town of Saints kan al in het openingsnummer ‘Modern Life’ niet om een vergelijking met Paul Simon’s Graceland heen in de ritmiek van het nummer. Vergelijkingen met Arcade Fire zijn er voor wie verder luistert ook zeker te maken, zoals in het tweede nummer ‘Needle In the Hay’; een nummer met een titel die we als Nederlanders herkennen als een speld in een hooiberg. En ja, het is in het Engels inderdaad ook een spreekwoord. Town of Saints reikt verder dan onze landsgrenzen met deze tweede plaat. Met ‘Short Circuit Breakdown’ horen we zonder twijfel een festivaltopper en een refrein dat het publiek lekker kan meezingen, terwijl de band de staccato-rocker naar een bijzonder hoogtepunt zal spelen.

Het titelnummer van het album roept herinneringen op aan Echo And The Bunnymen en vooral aan het debuutalbum van die groep. Town of Saints laat zich van haar grootse kant horen in deze overtuigende compositie.Wie al niet overtuigd was van de kwaliteiten van Town of Saints zal dat na het beluisteren van No Place Like This zonder twijfel wel zijn. Een veelzijdige band met een coherent geluid dat zich kan meten met dat van menig internationale band, heeft een nieuwe proeve van bekwaamheid afgelegd met deze nieuwe plaat.

Susanne Alt steekt naar de kroon

Wie geen doorbijter is kan bij het beluisteren van Saxify, het nieuwe album van Susanne Alt, maar beter starten bij het tweede nummer. Het openingsnummer ‘Susie Saxaphone’ vraagt meer luisterinspanning en komt verwarrend over. Het is niet bepaald een warm welkom in de wereld van de veelzijdige saxofonist die Susanne Alt wel degelijk is. Hoe veelzijdig ze is, laat ze op deze staalkaart aan muzikale uitspattingen horen. Voor de verandering is niet de vinyleditie van het album een limited editie, maar de uitgave op CD. De glimmende schijf zal in zeer beperkte oplage beschikbaar zijn. De standaard uitgave is een dubbel-LP met downloadkaart.

Wie aan een Nederlandse saxofonist denkt, komt al snel bij Candy Dulfer en haar vader uit. Met een beetje aandacht zal Susanne Alt echter wel eens flink wat saxofoonfans naar zich toe kunnen trekken. Op het titelnummer van het album, dat eveneens als single is uitgebracht, worden de vocalen vertolkt door Lorrèn, die in oktober van het vorige jaar debuteerde met Shades of Blue. Zelf speelt Alt hier op alt- en tenorsaxofoon. Overigens is Lorrèn bepaald niet de enige gast op dit album: er spelen op Saxify meer dan dertig muzikanten mee uit binnen- en buitenland en niet de minsten! Zo horen we muzikanten die eerder meespeelden met James Brown, Earth, Wind & Fire, Tower of Power en The S.O.S. Band. Het album is jazzy, funky en soms poppy tegelijk. Alt horen we overigens ook zingen in bijvoorbeeld ‘Throwback’, waar ze een deel van de achtergrondvocalen verzorgt terwijl Fred Wesley de voorgrondzang/rap voor zijn rekening neemt. Het is een nummer waarin gezongen wordt over James Brown, The Gap Band en Earth, Wind & Fire.

Alle muziek op Saxify is van de hand van Alt zelf. De teksten zijn daarentegen steeds van anderen. Bij het dozijn dat Alt hier voorschotelt is nergens sprake van dertien in een dozijn. De elf composities (‘Saxify’ komen we tweemaal tegen, een keer als single en als langgerekt sluitstuk) zijn steeds van een hoge kwaliteit. Wie last heeft van hokjesgeest zal Alt niet kunnen plaatsen; wie ruimdenkend is zal vele uren luisterplezier beleven aan dit album.

Mist: Spaans met wortels van hier

De muzikant Rick Treffers is de drijvende kracht achter Mist. Treffers leeft en woont tegenwoordig in Spanje, maar The Loop of Love is toch vooral een album van Nederlandse bodem. Het album ontpopte zich als het ware in de geest van Treffers in 2013, maar werd pas begin vorig jaar afgerond en grotendeels opgenomen in Amsterdam. Treffers nam daar zelf de basistracks op. De zang van Ana Béjar, die we horen in ‘Let’s Belong’, werd echter in Madrid opgenomen, terwijl José Luis Garcia in Valencia zijn partij in ‘Counting to Ten’ zong. Theo Sieben bespeelt in Nederland de 12-snarige gitaar in ‘Love Is Coming’. Met andere woorden: dit album werd niet in één setting opgenomen, maar reisde tussen Nederland en Spanje om vervolmaakt te worden. Het resultaat is The Loop Of Love en het is een album geworden, dat met kop en schouders boven de middelmaat uitsteekt. Toch is het een album dat makkelijk de vergetelheid in dreigt te geraken, vandaar dat de aandacht zeker nog even mag worden gevraagd.

Vanaf de albumopener ‘Heartache’ palmt Mist je helemaal in en omarmt je als een warme deken. De warme vocalen van Treffers worden ondersteund met synthesizer/keyboard-geluid, gitaar (akoestisch en elektrisch), basgitaar en zeer gedoseerde drumpartijen. Mist laat de voornamelijk mid-tempo liedjes klinken in een vooral comfortabele sound waarin velen zich thuis kunnen voelen.

Het album The Loop Of Love kan zonder problemen de soundtrack zijn van zowel een zonnige zomeravond als van een bij-de-haard-kruipende herfstdag. Nu de zon weer zijn best doet om ons te verwarmen, is het goed om het album van Mist bij de hand te hebben om een ochtendglorende, helder ontwakende dag luister bij te zetten of om een fraaie afsluiting aan een dag te maken. Het is een album dat bij elk moment van de dag past in elk jaargetijde, wanneer je maar op zoek bent naar warmte en aantrekkingskracht.