We kunnen vragen om cookies op uw apparaat te plaatsen. We gebruiken cookies om ons te laten weten wanneer u onze websites bezoekt, hoe u met ons omgaat, om uw gebruikerservaring te verrijken en om uw relatie met onze website aan te passen.
Klik op de verschillende rubrieken voor meer informatie. U kunt ook enkele van uw voorkeuren wijzigen. Houd er rekening mee dat het blokkeren van sommige soorten cookies van invloed kan zijn op uw ervaring op onze websites en de services die we kunnen bieden.
Deze cookies zijn strikt noodzakelijk om u diensten aan te bieden die beschikbaar zijn via onze website en om sommige functies ervan te gebruiken.
Omdat deze cookies strikt noodzakelijk zijn om de website te leveren, heeft het weigeren ervan invloed op het functioneren van onze site. U kunt cookies altijd blokkeren of verwijderen door uw browserinstellingen te wijzigen en alle cookies op deze website geforceerd te blokkeren. Maar dit zal u altijd vragen om cookies te accepteren/weigeren wanneer u onze site opnieuw bezoekt.
We respecteren volledig als u cookies wilt weigeren, maar om te voorkomen dat we u telkens opnieuw vragen vriendelijk toe te staan om een cookie daarvoor op te slaan. U bent altijd vrij om u af te melden of voor andere cookies om een betere ervaring te krijgen. Als u cookies weigert, zullen we alle ingestelde cookies in ons domein verwijderen.
We bieden u een lijst met opgeslagen cookies op uw computer in ons domein, zodat u kunt controleren wat we hebben opgeslagen. Om veiligheidsredenen kunnen we geen cookies van andere domeinen tonen of wijzigen. U kunt deze controleren in de beveiligingsinstellingen van uw browser.
Deze cookies verzamelen informatie die in geaggregeerde vorm wordt gebruikt om ons te helpen begrijpen hoe onze website wordt gebruikt of hoe effectief onze marketingcampagnes zijn, of om ons te helpen onze website en applicatie voor u aan te passen om uw ervaring te verbeteren.
Als u niet wilt dat wij uw bezoek aan onze site volgen, kunt u dit in uw browser hier uitschakelen:
We gebruiken ook verschillende externe services zoals Google Webfonts, Google Maps en externe videoproviders. Aangezien deze providers persoonlijke gegevens zoals uw IP-adres kunnen verzamelen, kunt u ze hier blokkeren. Houd er rekening mee dat dit de functionaliteit en het uiterlijk van onze site aanzienlijk kan verminderen. Wijzigingen zijn pas effectief zodra u de pagina herlaadt
Google Webfont Instellingen:
Google Maps Instellingen:
Google reCaptcha instellingen:
Vimeo en Youtube video's insluiten:
De volgende cookies zijn ook nodig - U kunt kiezen of u ze wilt toestaan:
U kunt meer lezen over onze cookies en privacy-instellingen op onze Privacybeleid-pagina.
Disclaimer en privacybeleid
Over de diepste krochten van de ziel en daaraan voorbij
In de autobiografische roman Ik hou van je maar ik kies het duister dompelt auteur Claire Vaye Watkins (1984) zich onder in haar eigen familiegeschiedenis. Met een vader die lid was van de Manson Family en een moeder die aan zelfdestructie leed, valt er meer dan genoeg te vertellen. Ondanks de groteske tragiek die Watkins toont, heeft ze ook zeker een (zwart) gevoel voor humor.
Jeugd zonder perspectief
De schrijfster is in haar derde boek openhartig over haar leven, dat eenvoudigweg ‘trammelant’ te noemen is. Misschien wel erg voor de hand liggend, voor de liefdesbaby van een behoorlijk instabiele moeder en de rechterhand van Charles Manson (de Amerikaanse crimineel en sekteleider, die talloze moorden op zijn geweten had). Samen met haar zusjes Lise en Lyn groeide ze op in Tecopa en in Pahrump, aan de Navajo Road in Californië in de Verenigde Staten. Nadat de dood – door toedoen van de ziekte leukemie – hun vader tot zich nam, trouwde hun moeder met Ron. Een huwelijk dat niet lang stand hield, met als gevolg dat Watkins moeder huis en haard verliet en Ron in grote onwetendheid achterliet. Hoe jong ze ook is, de jeugd van Watkins wordt overschaduwd door de verslavingen van haar moeder:
‘Verslaving is een van die begrippen die ik nooit bewust heb geléérd. Een begrip dat ik vanaf mijn geboorte al gekend lijk te hebben. […] De AA kwam het dichtst bij een kerk, wat ons gezin betreft.’
Bittere gevoelens en zwarte humor wisselen elkaar af als Watkins vertelt over haar aan koffie-, sigaretten-, drank- en werkverslaafde moeder. Als hun moeder hun levens keer op keer in gevaar brengt, besluiten Lyn en Lise weg te lopen (Watkins is het huis dan al uit) om weer bij Ron te gaan wonen in zijn dubbelbrede trailer aan Mesquite Avenue. Later, na een gevangenisstraf, mag Watkins moeder weer terugkeren naar de trailer: de plek waar ze uiteindelijk haar dood zal vinden na een overdosis pillen.
Zelfdestructief?
Terwijl haar moeder naar eigen zeggen ‘langzaam ten onder ging’, woonde Watkins onder andere in Los Angeles en leerde ze haar eigen boontjes doppen. Door middel van flashbacks en flashforwards geeft Watkins een niet-chronologisch overzicht van haar turbulente leven. Ze is uitgegroeid tot een getrouwde vrouw, met een baby en een ‘rij tanden in haar vagina’. Na Watkins bevalling overvalt een postnatale depressie haar en opeens is haar eigen leven Watkins vreemd: ze wil antwoorden op vragen uit het verleden, korte metten maken met de ethische kwesties die opdoemen in haar hoofd. Ze vlucht weg, vér weg, van een burgerlijk bestaan en enkel de borstkolf in haar reistas doet Watkins – op haar verre bestemming – nog herinneren aan de verantwoordelijkheden die een moeder draagt.
Een spiritueel ego
Het leven van de schrijfster, die momenteel ook lesgeeft in het vak ‘Creatief schrijven’ aan Bucknell Universiteit in Lewisburg (Pennsylvania), heeft trekjes van een script voor een dramatische film over de armoede in de woestijn van Nevada. Niets is minder waar; haar door en door feministische en altruïstische aard zijn niet overdreven. De schrijfster keerde terug naar de plek van haar jeugd, Death Valley, en is er nooit meer weggegaan. Ze ging terug om een goed beeld te construeren van haar ouders: aan het begin van het boek geeft ze een uitgebreide portretschets van haar vader en in vele hoofdstukken toont ze de brieven van haar moeder als jonge vrouw. Deze brieven doorbreken het verhaal, dat op zichzelf al lastig te volgen is. De vrij onorthodoxe schrijfstijl die Watkins hanteert, laat zien dat ze over een grote woordenkennis beschikt én dat ze zich verscheidene manieren kan aanwenden om haar verhaal aan de man te brengen. Ze maakt bovendien zoveel intertekstuele verwijzingen en ze dropt zoveel namen dat het vrij lang duurt om dit boek uit te lezen. Daarbij is de auteur zeker niet vies van een beetje spiritueel gezwets op z’n tijd, waardoor je je soms waant in het aloude hippietijdperk van vrije liefde (ze houdt er een niet bepaald geslaagd open huwelijk op na) en drugs. Sommige passages zijn zo duizelingwekkend geschreven, zo ongrijpbaar of onduidelijk, dat je je soms zelf in een trip waant. Juist door zoveel informatie mee te geven, raakt ze de lezer kwijt.
Zielenheil
Eerlijk is eerlijk: dit is een ongenadig diepe inkijk in het leven van een opmerkelijke vrouw. Ze bewandelt geen conventionele wegen, maar ze kiest voor de grootste omwegen in het leven. Bovenal doet ze waar ze zin in heeft en ze staat haar mannetje, terwijl de herinneringen aan een moeizame jeugd haar altijd blijven tergen. ‘Een roepende in de woestijn’ is deze vrouw zeker niet. Haar complexe wijze van denken en de zoektocht naar zielenheil, maken dit boek tot een opmerkelijk stukje literatuur.
Ik hou van je maar ik kies het duister
Schrijver: Claire Vaye WatkinsUitgever: De Arbeiderspers
Prijs: € 21,99
Bladzijden: 288
ISBN: 9789029544962
Misschien ook iets voor u
Antoon had Tilburg al bij ‘Hallo’
Antoon is sinds de hit ‘Hyperventilatie’ razend populair. Hij scoort hit na hit en trekt volle zalen. Dat is goed te merken, want op 11 maart zegt hij hallo tegen een uitverkocht 013 in Tilburg.
Verscheiden locaties in de stad Tilburg worden gevuld met fans van muzikant Antoon. Naast het poppodium zijn de fans ook te vinden bij de testlocaties en winkelstraten. Het personeel van de lokale horeca zet zijn muziek zachtjes aan. Het lijkt een beetje op bingo, iedere keer dat iemand ‘Draaien ze nou Antoon?’ zegt, glimlachen collega’s stiekem naar elkaar. Ondanks dat de deuren van 013 pas over drie uur opengaan, staat er ruim van tevoren al een rij. De 20-jarige muzikant trekt een gemengd publiek van jongeren aan, al hebben de dames vanavond duidelijk de overhand.
De zaal wordt donker en alle ogen flitsen naar het podium. Honderden telefoons schieten de lucht in om te filmen. Het podium wordt ondergedompeld in de rode tinten van een zonsondergang. De rook boven het podium dwarrelt langzaam rond. Het publiek is muisstil op het gejoel van een enkeling na, die zich niet langer kan inhouden. De welbekende intro ‘A-A-A-Antoon’ klinkt door de speakers. Achter de schermen bouwt Antoon de spanning nog verder op en hij begint aan het eerste couplet. De muziek zwelt aan en precies op het hoogtepunt rent hij eindelijk het podium op. Het oorverdovende geschreeuw van het publiek dreunt dwars door je heen. Het is een sterke opening van de avond en belooft veel goeds.
Koning van de dansvloer
Als Antoon op het podium staat, is er geen tijd om je te vervelen. Zijn elektronische dance-beats werken aanstekelijk. Hoewel het publiek
vooraan dicht op elkaar staat, houdt dat niemand tegen om zich te laten gaan. Want bij een energieke show hoort uiteraard ook een energiek publiek. Antoon zorgt dat iedereen in de zaal zich de koning van de dansvloer voelt. Zelf danst hij niet zoveel, maar hij staat zeker niet stil. De heuse stuiterbal benut elke centimeter van het podium door te springen en rennen.
Afgelopen week kwam zijn EP Hallo uit, dus het gelijknamige nummer kan natuurlijk niet overgeslagen worden. Antoon doet zijn best om het publiek te betrekken bij het optreden. ‘Daar achter, kennen jullie hem? Komt ‘ie hé!’. Het publiek zingt ieder woord feilloos mee. De EP is nog maar een paar dagen uit, maar staat nu al bovenaan de hitlijsten. Als de melodie van ‘Hotelschool’ begint, hoeft hij niet eens meer te vragen of iedereen het nummer kent. Enkele dames op de voorste rij herkennen het begindeuntje maar al te goed, ze werpen een blik naar elkaar die alles zegt. Het duurt niet lang voordat het hele publiek danst, fluit en luidkeels meezingt. De tevredenheid is van Antoons gezicht af te lezen dankzij een enorme glimlach.
Antoon blijft verrassen
De nieuwe muziek is niet de enige verrassing deze avond. Antoon is namelijk niet alleen naar 013 gekomen. Ineens verschijnt er iemand onder de diepblauwe lichten en funky disco beelden. Het is Young Dylan – De rapper en goede vriend van Antoon is bekend van hun hit ‘Discotheek’. De aanstekelijke disco deuntjes en charisma van de jongens, maken stilstaan erg lastig. In een mum van tijd zijn alle voetjes van de vloer bij de mensenmassa. Zelf springt het duo ook van hot naar her. Dit is de eerste keer dat ze samen optreden en dat wordt goed ontvangen door een uitbundig publiek. Stralend van plezier spelen de jongens op elkaar in. Door de energieke, maar intieme sfeer is het bijna alsof je samen met hen op een feestje staat. ‘Discotheek’ is een persoonlijke favoriet die ik al eerder live gehoord heb. Ik dacht niet dat het veel beter kon, maar eerlijk is eerlijk: het live optreden mét Young Dylan nog spectaculairder.
Ben jij ook een koning van de dansvloer? Dan zit je bij Antoon Live helemaal goed. Als Antoon op het podium staat, kun je even alles vergeten en gewoonweg genieten. Als je wat meer ruimte wilt hebben om te dansen, moet je alleen niet te ver naar voren lopen. Gelukkig is er verderop in de zaal genoeg ruimte. Het is een beetje een slagveld om door de kaartverkoop te komen, maar dan heb je ook wat! Want een kaartje voor Antoon staat gelijk aan een avond dansen, feesten en losgaan. Zoals hij zelf al zingt in ‘Dansvloer’: dat betekent lit gaan, doorgaan tot het eind. Dus, grijp je kans als hij binnenkort bij jouw dichtstbijzijnde poppodium of festival staat. Het wordt gegarandeerd een avond voor in de boeken.
Antoon Live Tour
Gezien op vrijdag 11 maart 2022 in Poppodium 013, TilburgMisschien ook iets voor u
Noodlottig gemis van familie
Een tweede schrijfster als de Italiaanstalige Zwitserse Fleur Jaeggy (1940) bestaat niet. Dat was al op te maken uit haar sarcastisch getitelde en meermaals bekroonde De gelukzalige jaren van tucht (1989), maar haar even dunne roman SS Proleterka (2001) bevestigt het.
Hetzelfde vrouwelijke personage speelt de hoofdrol in beide titels, maar in die tweede komen we heel wat meer over haar te weten. Dat gaat aanvankelijk niet van een leien dakje. Er verschijnen naast de ik meteen aardig wat andere personages, van wie dan nog niet helemaal scherp is hoe die zich tot elkaar verhouden. Hoewel Jaeggy’s werk zeker niet zonder biografische grond is, ontkent ze die categorisch. Een zeldzaam interview, waarin ze nog minder dan het achterste van haar tong liet zien, gaf ze The New Yorker oktober vorig jaar.
Cruise
In de roman schrijft een 50-jarige naamloze vrouw over de cruisereis die zij als 15-jarige met haar vader Johannes (69) maakte op het SS Proleterka. Diens ex-vrouw, met wie hij kort getrouwd was, heeft hem de omgang met haar dochter alleen toegestaan in schoolvakanties en als gunst gedurende de twee weken van de reis omdat hij niet lang meer te leven heeft. Ze praten nauwelijks met elkaar, zoals dat altijd al het geval was.
Het reisverhaal wordt steeds onderbroken voor de strakke omtrekken van een familiegeschiedenis. Net als de anderen neemt de dochter daar een geobjectiveerd vereenzaamde positie in. Haar moeder bracht haar al snel bij grootmoeder Orsola in isolatie. Op haar vijftiende moest ze naar een kostschool, waar ze haar ‘gelukzalige jaren van tucht’ doorbracht.
Wil om te leven
Jaeggy vertelt in brokstukken die het gebrek aan samenhang in de familie weergeven. Tijden en locaties wisselen elkaar af. Het gaat minder om de gebeurtenissen op zich dan om de indrukken die anderen in hun gemankeerde levens op haar maakten, net zo gemankeerd als dat van haar zelf. Daarom kan ze voor hen en mogelijk ook voor zichzelf sympathie noch antipathie opvatten. Ondanks alles verliest ze nooit de wil om te leven. Daarom ook de ‘geheime lust’ voor haar eerste lichamelijke ervaring met een gewelddadig bemanningslid van de Proleterka. Maar: ‘Ze wil geen tederheid.’ En: ‘Ze proeft genot in weerzin.’
Het is een door en door psychologisch verhaal, minder door wat ze vertelt dan door de wijze waarop. Minimalistisch afgebeten zinnetjes beschrijven de teleurstellingen, al verbergt ze het verdriet alsof daar geen sprake van was. Die zinnetjes corresponderen met de notities die kort na haar geboorte zijn opgetekend: twaalf korte zinnen zonder commentaar.
Werkelijkheid
Ziekte, dood, zelfmoord, contactarmoede zijn zonder veel ophef motieven waarop het thema van de roman drijft. Een sleutelpassage luidt als volgt: “Twee woorden vergezellen mij als refrein: ‘leven’ en ‘ervaring’. Je verzint woorden om de wereld te vertellen en om hem te vervangen. Die twee woorden moeten werkelijkheid worden.” Het slot is een ervaring die het leven van ‘de dochter van Johannes’ niet minder op losse schroeven stelt.
SS Proleterka
Schrijver: Fleur JaeggyUitgever: NBC – Uitgeverij Koppernik BV
Prijs: 18,50
Bladzijden: 96
ISBN: 9789492313645
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
Koninklijk drama verdient kroon
Het Britse koninklijke huis staat tegenwoordig met allerlei schandalen in de kranten. De musical Diana en zonen laat echter zien dat dit niets nieuws is en vertelt het begin van het liefdesdrama van Prins Harry en Meghan.
Diana en zonen is een origineel Nederlandse musical, geproduceerd door Medialane en de Theateralliantie. De musical vertelt over de Britse royal fa
mily, waarin prinses Diana nog altijd een belangrijke rol lijkt te spelen. Het gaat niet goed met prins Harry, hij slaapt steeds slechter en praat nog steeds met zijn dode moeder Diana. Als hij verliefd wordt op de actrice Meghan Markle, dan willen prins Charles en prins William ingrijpen.
Prins Harry steelt de show
In Diana en zonen staat dus, anders dan de titel doet vermoeden, het liefdesleven van prins Harry centraal. Diana is al lang overleden en leeft voort in de gedachten van prins Harry en soms ook in die van prins William en prins Charles. Prinses Diana (Marlijn van de Weerdenburg) kijkt dus vanaf een afstandje mee en geeft in discussie met de personages commentaar op het familiegedoe en af en toe zien we een jonge Charles en Diana op het podium. Het klinkt wat ingewikkeld, maar op toneel wordt dit soepel neergezet en weet je als publiek duidelijk waar je aan toe bent. Een dergelijke constructie doet denken aan bijvoorbeeld de musical Was getekend, Annie M
.G. Schmidt, waarbij de oude Annie voortleeft in de gedachten van mensen en ook naar het verleden kijkt.
De stem van Freek Bartels leent zich voor dramatische liedjes en die heeft hij genoeg als Harry. Freek weet het dramatische verhaal naar zijn hand te zetten. Marlijn van de Weerdenburg zet een mooie prinses Diana neer, maar de rol blijft een beetje kabbelen. Diana kijkt namelijk op een afstandje mee en heeft mooie nummers om te zingen, maar heeft niet één groot powermoment. Wie dit wel heeft is de nieuwe vrouw van Prins Charles, Camilla, gespeeld door musicalgrootheid Gerrie van der Klei. Wat is het héérlijk om te zien hoe zij het nummer ‘Lang gewacht’ vertolkt, waarbij ze mooi zingt én de lachers op haar hand heeft, zoals alleen zij dat kan.
IJzersterke ondersteuning van ensemble en decor
Diana en zonen zit erg goed en vlot in elkaar. De overgangen zijn snel, het ensemble is goed op elkaar ingespeeld en het minimale decor geeft de sfeer perfect weer. De choreografie van het ensemble zorgt voor een dreigende sfeer. Het ensemble speelt d
e lakeien of de dreigende pers en ze vormen het keurslijf van de familie. Ze zijn zoals ze zelf zingen: onzichtbaar en dienend. Het decor is minimaal en daar is goed over nagedacht. De panelen aan de zijkant veranderen per locatie en tonen vaak het portret van The Queen die het familiedrama aanschouwt. Een ondersteunende rol die opvalt is die van patatbakker Grace, gespeeld door Gitty Pregers: wat een stem!
Diana en zonen is een nieuwe originele Nederlandse productie met internationale allure. Het script van Dick van den Heuvel is vlot geschreven en pakt op het podium goed uit. De nummers, geschreven door André Breedland en gecomponeerd door Jeroen Sleyfer en Sophie Veldhuizen, pakken regelmatig groot en dramatisch uit. Toch is er niet één specifiek nummer of moment dat bij blijft. De muziek, de tekst, het decor, de rol van het ensemble, alles versterkt de dramatische sfeer van de musical.
Kortom, Diana en zonen is een koninklijk drama, dat ook geschikt is voor mensen die niet van het Britse koninklijk huis houden. Wie graag wil zwelgen in een familie- en liefdesdrama, heeft met deze musical het juiste stuk gevonden.
Medialane & De Theateralliantie - Diana en zonen
Regie: Frank van LaeckeGezien op zaterdag 12 maart 2022 in Het Nieuw Luxortheater, Rotterdam
Nog te zien tot zondag 24 april 2022
Misschien ook iets voor u
Berucht en beroemd
Absurde verhaallijnen, tenenkrommende oneliners en uit de toon vallende musical scènes. De serie Riverdale is een mengsel van clichés, mysteries en bizarre twists. Toch staan er inmiddels al zes seizoenen op Netflix en komt er waarschijnlijk nog een zevende seizoen. Onze recensent bekeek de eerste drie seizoenen. Is Riverdale de moeite van het kijken waard?
In het stadje Riverdale vinden allerlei mysterieuze gebeurtenissen plaats, beginnend bij de verdwijning van een jongen uit een invloedrijke familie: Jason Blossom. Ondertussen hebben de tieners Archie, Betty, Veronica en Jughead hun eigen problemen. Archie Andrews probeert zijn muzikale talenten te ontdekken. Betty Cooper probeert haar vriendschap met Archie te verdedigen tegenover haar bemoeizuchtige moeder. Veronica Lodge, dochter van een succesvolle zakenman, wil niets liever dan een frisse start maken nadat ze zich misdragen heeft in New York. Jughead, de zoon van een bendeleider, probeert de fragiele relatie met zijn vader te behouden.
Archie Comics
Het is geen geheim dat Riverdale gebaseerd is op een serie strips genaamd Archie Comics. De serie is niet de eerste adaptatie van de comic. Wel is opvallend dat het creatieve hoofd van Archie Comics, Roberto Aguirre-Sacasa, ook het creatieve hoofd is van Riverdale. Hij heeft gekozen voor een wat sinistere ondertoon. De strips waarop Riverdale gebaseerd is zijn een stuk lichter qua materie. Iets wat in de comic vaak voorkomt, is de liefdesdriehoek tussen Archie, Betty en Veronica. In de serie Riverdale gaat het verhaal voornamelijk over het oplossen van duistere mysteries. Denk aan seriemoordenaars, sektes en corrupte personen. Deze onderwerpen zijn ver verwijderd van de originele strips, die voornamelijk over de klunzige, maar goedhartige Archie en zijn problemen op school en in de liefde gaan. De comics bestaan al sinds 1941. Hoewel Riverdale erg afwijkt van de stripverhalen, is de nostalgie bij sommige kijkers een aantrekkelijke factor. Inmiddels hebben de verhalen over Betty, Veronica, Jughead en andere personages een behoorlijke fanbase opgebouwd.
Getalenteerde cast
Een goede reden om naar Riverdale te blijven kijken is de getalenteerde cast. Sommige acteurs zijn erg bekend, zoals Skeet Ulrich (Scream, Wes Craven, 1996) en Lochlyn Munro (Scary Movie, Keenen Ivory Wayans, 2000). Zij doen hun uiterste best om een goede show op te voeren. Het is erg knap dat de acteurs sommige overdramatische teksten zoals ‘That means you haven’t known the triumphs and defeats, the epic highs and lows of highschool football,’ (Seizoen 3, aflevering 2) overtuigend kunnen brengen. Andere teksten zoals ‘I beg your misogynistic pardon?’ (Seizoen 2, aflevering 6) bevatten meer slang dan natuurlijk is. Als laatste zijn er nog de teksten waarin vreemde bijnamen gebruikt worden, zoals “Word is, Papa Poutine’s son Small Fry is looking for payback” (Seizoen 2, aflevering 20). In een tekstballon van een strip zou dit niet misstaan, maar wanneer deze tekst uitgesproken wordt door een acteur op een televisiescherm is het onbedoeld erg komisch.
Een snufje musical
Naast sommige teksten is er nog iets anders dat uit de toon valt. Dat zijn de musical scènes die geregeld ingezet worden, vaak na een serieuze akte over een problematisch onderwerp. Na een voorval rondom de slecht lopende relatie met haar vader, barst Veronica meteen uit in een high school musical-achtig optreden in haar eigen nachtclub. Om maar wat te noemen. Dit terwijl er tussendoor clips getoond worden van haar vader en haar vriendje die verwikkeld zijn in een bokswedstrijd.
Vreemd Vernieuwend
Er zijn een paar cliché elementen in Riverdale. De serie is gefocust op de middelbare school, met de bijbehorende dramatische conflicten omtrent sporten als American football en cheerleading. Bovendien zijn er vanaf het begin een overvloed aan romantische drama’s en seksscènes. Toch zorgen de absurde twists in de verhaallijn dat de kijker nieuwsgierig blijft. Niet zozeer vanuit een emotionele verbintenis met de personages, maar vanuit een nieuwsgierigheid naar wat voor nieuws de schrijvers zullen verzinnen. Het beste voorbeeld hiervan is Betty’s relatie met haar teruggekeerde halfbroer Chic. Betty vertrouwt hem niet omdat hij sociopathische trekjes heeft. Dan blijkt dat hij toch niet haar broer is. Chic wordt vermoord door Betty’s vader. Vervolgens komt Betty erachter dat haar echte broer (Charles) ook de broer is van wijlen Chic. Charles blijkt ondanks de familieband ook nog in het geheim een relatie met Chic te hebben, die blijkbaar toch niet dood is, maar de aanval heeft overleefd.
Door dit soort absurde plotwendingen in te voegen lijkt Riverdale bijna de draak te steken met de gemiddelde soapserie. Door de verhaallijn zo belachelijk te maken moet de kijker zijn hoofd wel schudden. Wat de redenen voor de eigenaardige plotwendingen van Riverdale ook mogen zijn, kijken blijf je wel. Dat en het bewonderenswaardige optreden van de acteurs maakt de serie toch de moeite waard.
Riverdale | Officiële Netflix-website
Meer over series lezen? Onze recensent Debbie Nergui keek deze Netflixserie voor je: Hellbound – Ben je een rechtvaardige of zondaar? – 8weekly.nl
Riverdale seizoen1-3
Regie: Jason Mooreimdb: https://www.imdb.com/title/tt5420376/
Misschien ook iets voor u
8WEEKLY Podcast – Aflevering 5
/ 0 Reactiesdoor: Sanne Kortooms0 SterrenDe gevarieerde redactie van online cultuurmagazine 8WEEKLY.nl bespreekt het recente cultuurnieuws, nieuwe releases, evenementen en festivals. Wij bespreken scherpe culturele stellingen en geven cultuurtips over boeken, films, muziek, podiumkunsten, beeldende kunst en meer!
In de vijfde aflevering (opname: 20-02-2022) bespreken Vick, Sanne en Jorien het recente cultuurnieuws: van de heropening van de culturele sector tot de bekendmaking van de Oscarnominaties. Verder passeren theater, dans, musicals en poëzie de revue. Ook gaan zij in op de vraag: welke kunstwerken jagen ons de stuipen op het lijf? En nog veel meer!
Beluister de nieuwe aflevering op Spotify of klik hier!
De redactieleden van 8WEEKLY bespreken het recente cultuurnieuws en meer!
Misschien ook iets voor u
Drie verschillende voetafdrukken van de oorlog
Voor schrijfster Carmen Korn (Düsseldorf, 1952) vormden de vrouwen uit haar familie haar grootste inspiratiebron. Eerder verscheen van haar hand ‘De nieuwe tijd’-trilogie over vier vriendinnen en vroedvrouwen van de Finkenau in Hamburg tijdens de 20ste eeuw. Haar nieuwe trilogie, de ‘Drie steden-serie’, volgt wederom een aantal vrouwen en hun gezinnen. Met En de wereld was jong maakt Korn meteen een goede start, hoewel ze ditmaal het tempo wel erg hoog opvoert.
Leed en liefhebben in voormalig nazi-Duitsland
Het is 1 januari 1950 en de Tweede Wereldoorlog ligt nu ‘alweer’ vijf jaar achter hen en toch lijkt het als de dag van gisteren. De drie families, familie Aldenhoven (gehuisvest in Keulen), familie Borgfeldt (woonachtig in Hamburg) en de familie Canna (uit San Remo), leven in deze jaren van wederopbouw in grote onzekerheid. Met name de dochter van Elisabeth en Kurt Borgfeldt, Nina Christensen, wier man Joachim – liefkozend ‘Jockel’ genoemd – sinds maart 1945 vermist is. Nina’s vijfjarige zoon Jan heeft zijn vader nooit ontmoet en weet niet wat hij precies moet ‘missen’ in zijn leven. Zeker nu er een plaatsvervanger voor zijn vader in zijn leven is gekomen: de Britse correspondent Vinton Langley, een collega van Nina. Nina’s beste vriendin June Clarke en Vinton zouden niets liever zien dan dat Nina haar Jockel loslaat en met Vinton een nieuw leven start, maar Nina houdt hoop. Ook Nina’s moeder, Elisabeth, blijft hardnekkig geloven in de terugkeer van haar schoonzoon. Ze lijkt zelfs reikhalzender uit te kijken naar de thuiskomst van Jockel dan haar eigen dochter… Intussen lopen de zaken voor Heinrich Aldenhoven, die er een galerie op nahoudt, niet al te best. Hij raakt in de ban van een schilderij, De ananasberg, en wil dolgraag weten wie met zulke lichte penseelstreken het koffiehuis in de Hofgarten in Düsseldorf heet weten te vereeuwigen. Heinrichs dochter Ursula staat hem bij in deze zoektocht, maar het gaat niet echt van een leien dakje.
Terwijl de families in Keulen en Hamburg worstelen met het dagelijkse leven in voormalig nazi-Duitsland, krijgen de Canna’s in Italië te maken met hun eigen portie misère. De broer van Margarethe’s man Bruno, Bixio, heeft een knappe jongedame met de naam Carla Bianchi bezwangerd, terwijl hij getrouwd is met de ogenschijnlijk onvruchtbare Donata. Een schande voor de familie… Hoogzwanger wordt de jonge Carla naar Keulen gestuurd, waar ze met open armen wordt ontvangen door de familie Aldenhoven. Ulrich Aldenhoven, zoon van Gerda en Heinrich, ontfermt zich vanaf de eerste tel over de Italiaanse schone. Kan hij wellicht de vaderrol vervullen die Bixio ontloopt?
Hoop voor de jongeren
In een tijd waarin de wereld haar schoonheid is verloren en langzaam moet herwinnen, vinden toch heel mooie gebeurtenissen plaats. Ondanks de bittere en financieel lastige tijden, is er plek voor liefde en vriendschap. De drie families blijven elkaar aan het hart liggen en verwelkomen elkaar met korte bezoekjes. Het is vooral de verhaallijn van de familie Borgfeldt die beklijft, aangezien je je blijft afvragen of de Russen hun krijgsgevangene Jockel ooit nog laten terugkeren naar huis. Daarbij vallen de verhalen van de andere ‘jongere’ personages bij in het niet: Ursula en Ulrich Aldenhoven en Gianni Canna houden er toch iets minder boeiende levens op na. Ulrich blijft een flat character, dat wellicht nog in een later deel tot bloei zal komen. Ursula is naast Nina degene die het meeste leed ondervindt. Ze laat haar oog vallen op de getroebleerde en veel oudere Belg Jef Crayer. Diens zwangere vrouw is in de oorlog levend verbrand en sindsdien heeft hij nog maar weinig wensen voor de toekomst. Trouwen en kinderen krijgen: voor hem hoeft het allemaal niet meer. Ursula lijkt in zijn wensen te berusten, maar ontzegt ze zichzelf daarmee niet te veel? Gianni lijkt zich daarentegen niet graag te willen binden. Hij richt zich eerder op zijn onvervulde ambities dan op de liefde. Zo begint hij samen met een Nederlandse zakenpartner een eigen kroeg in San Remo, die om de een of andere reden zowel oorlogsslachtoffers als -daders trekt. Zullen Cupido’s pijlen zich dan nooit in hem boren of bestaat er meer in Gianni’s leven dan de horeca?
Koetjes en kalfjes
Er gebeurt zeker genoeg in dit boek om jou geboeid te houden. Toch gaat het wel in een érg moordend tempo. Korn wisselt zo snel af tussen de drie verhaallijnen (het verhaal van iedere familie is ondergebracht in een verhaallijn), dat je je aandacht nimmer kunt verzwakken. Wie even niet oplet, zal moeten terugbladeren om de nodige informatie te verkrijgen. Vooral de zoektocht van Heinrich naar de onbekende schilder is erg lastig te volgen. Er wordt in die verhaallijn met zoveel namen gestrooid en er komen dito zoveel nieuwe bijfiguren bij, dat je het op een gegeven moment wel ‘allemaal gelooft’. Het is ook weer niet zo dat iedere pagina bolstaat van de belangrijke details. Soms keuvelen de hoofdpersonages erop los. Die koetjes-en-kalfjes-gesprekken geven het verhaal wel een heel realistisch gehalte. Ook laat Korn – als oud-journaliste bij Stern – zien hoeveel kennis ze heeft vergaard voor dit boek. De twijfel slaat nooit toe als ze weer een verwijzing maakt naar gebouwen en situaties die een grote rol speelden in WOII.
Ontnuchterend
Los van de inhoud, is Korns schrijfstijl weer subliem. Ondanks dat het boek een heel verhalende schrijfstijl kent, waarin wordt opgemerkt hoe hele ruimtes zijn ingekleed (met nog meer onnodige details), kom je toch vrij vlot door de hoofdstukken heen. De dialogen worden af en toe opgevuld met humoristische uitlatingen, maar het is vooral een soort ‘nuchtere’ levenshouding die Korns personages siert. Het boek bestaat enkel uit sympathieke hoofdpersonages, die niet zullen vervallen in oeverloos gemopper en geweeklaag. Ze tonen zich weerbaar in een wereld, waarin maar enkele gebouwen de tand des tijds hebben doorstaan en waarin een verzorgde maaltijd geen vanzelfsprekendheid is.
Ondanks dat Korn de lezer iets minder had mogen vermoeien met het continue switchen tussen de drie verhaallijnen, is het zeker een boek dat door menigeen op waarde geschat zal worden. Het is uitzien naar de volgende twee delen, die zullen aangeven wat er na 1959 in alle drie de huishouden is gebeurd.
En de wereld was jong
Schrijver: Carmen KornUitgever: Signatuur
Prijs: €24,99
Bladzijden: 528
ISBN: 9789056727048
Misschien ook iets voor u
Een broos paradijs
Hanya Yanagihara brak in 2015 door met haar Een klein leven. De bestseller over de getraumatiseerde Jude kreeg in Nederland een vervolg met een meesterlijke toneelbewerking door Ivo van Hove. Kan Yanagihara’s nieuwe roman Naar het paradijs de hooggespannen verwachtingen waarmaken?
Naar het paradijs is een complexe en gewaagde roman die haar geheimen langzaam maar nooit volledig prijsgeeft. In drie delen, die in totaal meer dan 600 pagina’s beslaan, ontvouwt zich zowel een alternatieve geschiedenis als een toekomst van Amerika. De drie delen zijn gesitueerd in 1893, 1993 en 2093 en spelen zich grotendeels af in New York. In het eerste deel maken we kennis met de gevoelige David Bingham, die zijn ouders verloor aan ‘de ziekte’ en met zijn grootvader in een statig huis aan Washington Square woont. Zijn grootvader zou graag zien dat David met de rijke weduwnaar Charles Griffith trouwt, maar David heeft zijn oog laten vallen op zijn armlastige maar charmante collega-docent Edward Bischop. Yanagihara toont zich net als in Een klein leven meester in het beschrijven van liefde tussen mannen. Of Edward werkelijk te vertrouwen is blijft overigens zeer de vraag; David bewijst nog maar eens dat liefde blind maakt.
Donker toekomstbeeld
Met meer vragen dan antwoorden beginnen we aan deel twee. Wederom lezen we over een David Bingham, ditmaal woont hij samen met een Charles Griffith in diens huis aan Washington Square. Dezelfde namen komen in alle drie de delen terug, hoewel er geen directe verwantschap tussen de personages lijkt te zijn. Een andere rode draad zijn ziekten; in deel twee houdt de AIDS-epidemie de wereld in zijn greep. David laat weinig los over zijn Hawaïaanse afkomst, maar gaandeweg krijgen we meer achtergrond bij de opvallende keuzes die zijn vader wel en niet maakte.
De dystopische wereld die Yanagihara schetst in deel drie komt inmiddels griezelig dichtbij. In dit langste en sterkste deel lezen we over een wereld die getergd wordt door pandemieën en klimaatverandering. Als gevolg hiervan regeert de staat met ijzeren hand, zijn de grenzen gesloten en wordt het voedsel gerantsoeneerd. Hoofdpersoon Charlie woont in Zone Acht van wat ooit New York was.
Yanagihara was al lang en breed bezig met Naar het paradijs toen de coronapandemie uitbrak. Toch kun je niet anders dan haar door virussen gedomineerde wereld met de onze vergelijken. Ook in Yanagihara’s alternatief universum zijn er mensen die geloven dat de virussen in een lab worden ontwikkeld. Al met al stemt het derde deel uiterst somber doordat het weinig fantasie vergt je deze wereld voor te stellen.
Ambitieus experiment
Qua structuur en tijdsspanne wijkt Naar het Paradijs sterk af van Een klein leven: haar nieuwe roman beslaat tweehonderd jaar en kent meerdere protagonisten. Maar er zijn ook gelijkenissen. Yanagihara is een schrijver die niet zomaar alles weggeeft, wat haar romans tot ware page-turners maakt. In Een klein leven kwam dat door Jude, die slechts mondjesmaat de verschrikkingen uit zijn verleden onthulde aan zijn naasten. In Naar het Paradijs heeft Yanagihara het weglaten van cruciale informatie tot een kunst verheven en is ze uiterst selectief in wat ze haar lezers toewerpt.
Nog een parallel is dat Yanagihara’s personages vaak niet bestand zijn tegen de harde wereld die hen omringt. Het is niet altijd duidelijk wie het goed met hen voorheeft en wie niet. Deze worsteling staat centraal in Naar het paradijs. Telkens bevinden de protagonisten zich in een kwetsbare en afhankelijke positie en zijn ze om wat voor reden dan ook niet bij machte om zich voldoende weerbaar te maken.
Het drieluik ontpopt zich traag en laat veel onbenoemd. Het is echter de vraag of dat erg is. Waar het ontbreekt aan plotontwikkeling krijgen we een rijke inkijk in de gevoelswereld van Yanagihara’s personages. De omstandigheden van de drie generaties verschillen, maar ze kampen met universele worstelingen zoals de zoektocht naar liefde en verbinding. Wie geen roman als Een klein leven verwacht én zich openstelt voor een experiment zal zeker niet teleurgesteld zijn.
Naar het paradijs
Schrijver: Hanya Yanagihara (vertaald door Inger Limburg en Lucie van Rooijen)Uitgever: Nieuw Amsterdam
Prijs: €24,99
Bladzijden: 670
ISBN: 9789046828960
Misschien ook iets voor u
Visueel spektakel met sinterklaasrijm
One de musical is een geheel nieuwe Nederlandse musical, die gebruik maakt van nieuwe technologie in het LED-box theater in de Studio’s in Aalsmeer. Tijdens One wordt het publiek meegenomen naar het oude Egypte waar zich een klassiek liefdesverhaal afspeelt.
Met LED-boxen naar het oude Egypte
Het bijzondere aan deze voorstelling is vooral het decor. De Studio’s in Aalsmeer zijn omgevormd tot het eerste LED-box theater ter wereld.
Overal zijn LED-schermen: aan de zijkanten van de zaal, op het plafond en er zijn grote schermen op het toneel. Zo reizen we in het begin met de echte wind in onze haren over de Nijl naar Egypte, de techniek spreekt tot de verbeelding. Hoe indrukwekkend het LED-theater ook is, soms werkt het vervreemdend: de moderne techniek brengt ons naar het verleden.
Tekstueel drama
De makers van One hebben hun aandacht dus volledig op dit visuele spektakel gericht en op de tekstuele kant lijkt bezuinigd. Hier had een professionele tekstschrijver zich nog wel over mogen buigen. Emoties worden in de liedteksten benoemd, maar niet opgeroepen of getoond door poëtische teksten. Hoe vaak kun je ‘Ik mis hem’ zingen? De liedteksten bevatten teveel simpele eindrijm en de dialogen zijn ook niet erg sterk. De tekst leidt af van het verhaal dat soms moeilijk te volgen is. De musical vertelt een simpel liefdesverhaal à la Romeo en Julia, maar de rode draad lijkt soms kwijt te zijn door de vele uitstappen die worden gemaakt Zo is er het personage Dr. North dat op zoek is naar ‘alle antwoorden’ en is er een hongersnood gevolgd door een opstand door piramidebouwers die meer voedsel willen.
Nienkes stem redt de show
Vocaal gezien ligt er echt een gemiste kans bij Cheops (Robbert Besselaar) en Hemioenoe (Jasper van de Kerkhof). Zij moeten regelmatig tegen elkaar in zingen en zeker Hemioenoe heeft veel krachtige nummers als slechterik. Helaas komt daarbij weinig vocaal spektakel bij kijken. Misschien dat Jeroen Pfaff als Cheops (wij zagen alternate Besselaar) beter uit de verf komt.
Groots project
Producent Roel Peters is nieuw in de musicalwereld, maar hij is niet nieuw in de showbizz. Zo was hij redacteur bij meerdere tv-shows. Hij
werkte meer dan 20 jaar aan deze musical. Peters is dan ook niet alleen producent, maar ook schrijver van de liedteksten en het script. Deze musical is een gedurfd project, zeker in een tijd waarin de meeste musicalproducenten kiezen voor heropvoeringen van eerdere succesvolle musicals of musicalsucces uit het buitenland. One is niet alleen een nieuwe musical, maar gebruikt ook nog eens bijzondere technologie. Deze combinatie is zeker de nodige lof waard.
Een musical produceren is lastig en er spelen veel factoren mee: script, zang, acteren, decor en meer. Het idee van One klinkt goed, de uitvoering is minder. Een weinig spannend verhaal dat niet altijd goed te volgen is, liedteksten met eindrijm in sinterklaas stijl en vocaal weinig indrukwekkend. Gelukkig wel visueel spektakel en Nienke Latten zingt de sterren van de hemel.
Luistertip: de musical One wordt ook besproken in aflevering 5 van de 8WEEKLY podcast.
One de musical
Regie: Roel PietersGezien op zondag 20 februari 2022 in Studio's, Aalsmeer
Misschien ook iets voor u
Playlist vol powervrouwen
/ 0 Reactiesdoor: Malin Hollaar0 SterrenOp 8 maart is het Internationale Vrouwendag en 8WEEKLY draagt graag bij aan de viering van deze dag. De muziekredactie heeft, mede dankzij jullie input, een playlist samengesteld vol met vrouwelijke artiesten en bands met frontvrouwen. Het resultaat is een lijst van wel 120 nummers uit verschillende decennia en uit variërende genres. Nummers die stuk voor stuk door bijzondere vrouwen zijn gemaakt die mooie bijdrages hebben geleverd aan de muziekwereld. In de lijst zijn onder andere Britney Spears, Gloria Estefan en Maria Brink te vinden, over deze artiesten vertellen we graag wat meer!
Britney Spears is eindelijk vrij!
Britney Spears en de #freebritney beweging zijn afgelopen tijd veel in het nieuws geweest. Over de hele situatie rondom haar curatelestelling kan met gemak een encyclopedie volgeschreven worden, maar deze details worden besproken in documentaires zoals Framing Britney. De korte conclusie voor nu is: Britney is weer vrij! Ze is weer in staat haar eigen beslissingen te maken en maakt daar goed gebruik van. De ‘Princess of Pop’ heeft al een indrukwekkend muzikaal cv en kondigde laatst door middel van een kort dansfilmpje op Instagram aan dat ze binnenkort een nieuw nummer uitbrengt. Tot die tijd kan er nog genoten worden van eerdere nummers zoals ‘Brave New Girl’. Britney deelde in oktober een videoclip voor dit nummer op haar Instagram account. Ze schrijft erbij dat ze het jammer vindt dat dit nummer nooit is uitgebracht als single en dat ze om die reden nu zelf een videoclip heeft geregisseerd en heeft gefilmd met haar eigen telefoon. Kortom, het is hoog tijd om dit nummer de aandacht te geven die het heeft verdiend.
Gloria Estefans tumultueuze leven
Als het gaat om eretitels, zoals de ‘Princess of Pop’, moet ook zeker de ‘Queen of Latin Pop’ genoemd worden. Gloria Estefan is met drie Grammy’s, vijf Latin Grammy’s en meer dan 150 miljoen verkochte platen met recht een van de succesvolste Latijns-Amerikaanse artiesten te noemen. Over haar bijzondere leven is de musical On Your Feet gemaakt. Het verhaal volgt het leven van Gloria en laat onder andere de start van de band Miami Sound Machine en haar internationale doorbraak met hits als ‘Dr. Beat’ zien. Het ernstige busongeluk in 1990 waarbij ze zwaargewond raakte komt ook in de musical voorbij. Gelukkig herstelde zij en kwam er ook iets goeds uit deze gebeurtenis voort: ze maakte een comeback met de hit ‘Coming Out of the Dark’. Tegenwoordig zit ze ook niet stil, zo leende ze haar stem uit aan het animatiepersonage Marta Sandoval in de film ‘Vivo’ en ze maakte in coronatijd een parodie op haar eigen nummer ‘Get On Your Feet’ genaamd ‘Put On Your Mask’.
De overtuigingskracht van Maria Brink
Het herkenbare geluid van de alternatieve metalband In This Moment, dat mede te danken is aan het stemgeluid van Maria Brink, had bijna niet in deze vorm bestaan. Maria had gitarist Chris Howorth bij een auditie ontmoet, maar hij wees haar af omdat ze een vrouw is. Zij gaf echter niet op: ze is opgevoed met de nodige rock ’n roll en had een grote ambitie om een band te beginnen. Ze sloot een tijd later aan bij een jamsessie van de losse bandleden en begon daar a capella te zingen. Chris Howorth bood zijn excuses aan en besloot haar aan te nemen als zangeres voor zijn band Dying Star, die een naamswijziging later In This Moment heet. Naast de grote successen van de band valt Maria zelf ook goed in de prijzen, zo is ze meerdere keren benoemd tot “Rock Goddess of the Year” tijdens de Loudwire Music Awards. Kortom, zeker een vrouw wier prestaties deze dag gevierd mogen worden.
Naast Britney, Gloria en Maria wachten er nog meer powervrouwen op jou in de nieuwste playlist van 8WEEKLY. Veel luisterplezier!
De playlist:
Misschien ook iets voor u