Eva Slaets neemt het niet zo nauw met haar carrière, familie, vriendschappen en relaties. Hoewel ze begin dertig is en rechten heeft gestudeerd, verdoet ze haar tijd met saaie interimbaantjes. De meeste avonden maakt ze de stad onveilig met haar beste vriendin Elise. Maar dan krijgt Elise een nieuwe vriend met wie ze serieuze toekomstplannen heeft. Zonder haar vaste ‘partner in crime’ wordt Eva nog meer geconfronteerd met haar eigen toekomstontwijkende gedrag.

Koelbloedige stoker
Ogenschijnlijk is Eva een ongevoelig en gewetenloos kreng. Onder het mom van ‘plezier moet je zelf maken’ schept ze er genoegen in om een echte bitch te spelen op de werkvloer. Collega’s weet ze behendig naar haar hand te zetten en tegen elkaar uit te spelen.

Vanaf dag één creëert ze een afkeer voor haar collega Leen, met wie ze een bureau deelt. Eva’s nijd uit zich in flauwe maar komische streken als het gieten van koffie in Leens plantje en moonboots. Haar fratsen krijgen echter een minder onschuldig karakter wanneer ze ontdekt dat Leen een affaire heeft gehad met een van de vertegenwoordigers van het bedrijf. Eva grijpt haar kans door flink wat zout te strooien in deze oude wond.

Maar ook de nieuwe vriend van Elise, die loenst en door Eva toepasselijk Scheeloog wordt genoemd, moet het ontgelden. Eyckmans’ gevoel voor humor levert verscheidene hilarische passages op, zoals de volgende waarin Scheeloog aan Eva vraagt wat voor werk ze doet:

Ik leg hem uit dat ik een gesubsidieerd wetenschappelijk onderzoek leid dat onderzoekt of er een causaal verband is tussen het kijken naar homoseksuele porno waarin de nadruk op anaal geslachtsverkeer ligt, en de consumptie van vroegrijpe bananen. Hij knikt en vraagt aan welke faculteit ik verbonden ben.

Eyckmans’ jarenlange ervaring met het schrijven van columns en reportages is terug te zien in haar vlotte en vindingrijke schrijfstijl. Het is jammer dat ze de neiging heeft steeds dezelfde metaforen te gebruiken, zoals Scheeloog die gaat ‘kwispelen’ wanneer hij enthousiast wordt over iets. Liever richt Eyckmans zich op de cynische en humoristische scènes, hier is ze op haar best.

Getroebleerd verleden
Hoewel Eva geïntroduceerd wordt als een oppervlakkig personage, wordt gaandeweg duidelijk waar haar frustraties vandaan komen. Door de getroebleerde relatie met haar moeder, stiefvader en ex-vriend komt ze niet vooruit in het leven. Met deze achtergrondinformatie krijgt het verhaal wat meer diepgang, maar het blijft de vraag of deze problemen haar sociaal onaangepaste gedrag legitimeren.

Eva lijkt niet echt een hoge pet op te hebben van haar medemens en haar lompe gedrag gaat op den duur een beetje vervelen. Het is dan ook een verademing wanneer Eva zelf in gaat zien dat haar gedrag erg kinderachtig is. Dit inzicht maakt Verloren maandag tot een moderne coming-of-age roman, waaruit blijkt dat ook dertigers nog niet te oud zijn om volwassen te worden.

Tuig van de richel

Haar vel is zo bruin als dat van de eerste de beste Marokkaan. Haar haren zijn nog altijd even blond als die van Marilyn Monroe. Ze heeft nog altijd van die lange bijgeslepen nagels waar ze een mens kwansuis de ogen mee zou kunnen uitkrabben. Maar ze is vetter geworden. Haar buik puilt over haar broeksriem. En het vel in haar hals is beginnen craqueleren. Als ze niet oplet krijgt ze een krokodillenvel. En als ze wel oplet, ook.

Deze beschrijving van Miranda vanuit het oogpunt van haar liefhebbende echtgenoot stamt uit Suikerspin, een roman van Vlaminck uit 2008. Miranda is een echte forain, wat wil zeggen dat ze behoort tot het kermisvolk en dat bovendien haar beide ouders van de kermis komen. Ze beheert vakkundig de friettent, alwaar ze haar Vlaamse fritten bakt, tot haar armen vol littekens zitten van het alsmaar opspattende frituurvet. Waar ze in Suikerspin slechts een bijrol speelt, krijgt ze in de novelle Miranda van Frituur Miranda gelegenheid om haar kant van het verhaal te doen.

Taalvirtuoos

Miranda van Frituur Miranda is vooral een theatermonoloog, waarin voornoemde haar zegje doet over de kermisexploitanten, de foorkramers, en ondertussen een geheim onthult dat in GTST niet zou misstaan. Ze doet dat op onvervalst volkse wijze, zodat haar afkomst ondanks haar bloemrijke zinnen nooit ongeloofwaardig wordt. Zoals in menig ander verhaal hangen haar grootste problemen samen met de andere sekse:

Ik heb bij Modest, zowel bij volle licht als in het pikkedonker, elke vierkante centimeter van zijn nogal groot lijf bepoteld en betast en ik heb nergens ooit een geweten voelen zitten. En nu blijkt hij ineens last van een geweten te hebben. Venten zijn niet te schatten.

Vlaminck bewijst maar weer eens dat de Vlaamse taal veel bloemrijker is dan de Nederlandse. Van correct woordgebruik als ‘degoutant’ (afschrikwekkend), ‘miserie’ en ‘prakkiseren’ gaan de knieën van menig taalliefhebber knikken. Ondanks dat eindigde hij in 2012 overigens niet in de top drie prominenten van het Groot Dictee der Nederlandse taal.

Voorproefje

Erik Vlaminck bracht al op 21-jarige leeftijd zijn debuutroman uit en werkt sinds meer dan dertig jaar gestaag aan zijn oeuvre als roman- en theaterschrijver. Daarnaast publiceert hij regelmatig in diverse tijdschriften. Miranda van Frituur Miranda getuigt van onvervalst vakmanschap, hoewel de 88 pagina’s die de novelle telt niet genoeg zijn om Vlaminck volledig uit de verf te laten komen. Als voorproefje of aanvulling op het ‘grote’ werk, Suikerspin, is het echter een mooi boekje.