Vader, afkomstig uit Londen, heeft zich verkiesbaar gesteld voor een belangrijke politieke positie. Moeder, een Nederlandse, doet er alles aan om hem te ondersteunen in zijn campagne. Beiden maken zich zorgen over dochter Susan, die in staat is roet in het eten te gooien. Wanneer Susan met haar zwarte vriendje Robert op bezoek komt bij haar ouders, lopen de gemoederen hoog op.

Game is een psychologische thriller met een enorme spannningsboog. Vanaf het moment dat Susan haar ouders weer ziet, is de spanning om te snijden. Game is doorspekt met pijnlijke, ongemakkelijke situaties, terwijl de kijker langzaam door krijgt wat er speelt. Dat het geen (leuk) spelletje is, is dan allang duidelijk.

Beste Elly,

Als Het Ritme van Elly De Waard iéts aantoont, dan is het wel dat een documentaire al geslaagd is met een boeiend onderwerp. Jij dus, popcriticus, recensent en dichter. Richt de camera op jou en de wijsheden en mooie beeldspraken vliegen je om de oren.

~

Ik zou uit sympathie een gedicht van je recenseren, Elly, maar ik heb geen verstand van poëzie. Dat hoeft overigens ook niet om deze documentaire te kunnen waarderen. Dus dan maar een recensie over een documentaire die over jou gaat. Bij dezen!

Hartelijke groet,

Wim Meijer

PS: Waarom niet de volle mep, zal je misschien denken? Dat ligt niet aan jou, jij was gewoon jezelf en dat was goed. Het ligt aan het geluid. De microfoon op de camera stond te gevoelig ingesteld, waardoor het geluid overstuurt en dat is nogal storend.

Regisseur Esther Prader volgt twee transseksuelen die op het punt staan een ingrijpende beslissing te nemen. De geadopteerde Cilla weet al sinds haar jeugd dat ze in het verkeerde lichaam is geboren. Het duurt niet lang of ze (dan nog een ‘hij’) loopt op tienjarige leeftijd met vrouwenkleren over straat. Nu, vele jaren later, is ze 33, heeft ze een hormoonkuur ondergaan en een borstvergroting. Het enige dat haar nog in de weg zit is haar penis. Maar of ze die laatste ingrijpende stap moet zetten weet ze niet.

~

Ilona’s verhaal is totaal anders. Pas op haar 53e komt de advocate erachter dat ze een vrouw is. Voor Ilona is publiekelijk een vrouw zijn nieuw, geeft het spanningen op het werk en is het confronterend. Ilona gaat echter wél all the way door ook de laatste operatie te ondergaan, waardoor haar penis een vagina zal worden.

Gezelligheid en depressiviteit
Ilona en Cilla wonen samen. Dat is eerst erg gezellig, maar al snel ontstaan er problemen. Cedrick, zoals Cilla eerst heette, verandert niet alleen in een vrouw, maar ook in een feeks. In het begin zorgt het voor veel grappige momenten, maar de maanden vorderen en Cilla’s gedrag wordt onhebbelijk. Veel vrouwelijker dan de manier waarop ze roddelt over Ilona krijg je het niet. Tel daar geen vast inkomen en drugsgebruik bij op en de chaos is compleet.

Esther Prader legt af en toe de link tussen depressie en transseksualiteit. Identiteitsproblemen kunnen leiden tot ernstige depressies en het is een gegeven dat er veel zelfmoorden voorkomen na de operatieve geslachtsverandering. Toch komt de parallel tussen de depressie die de filmmaker heeft overwonnen en het proces van transseksualiteit niet goed tot zijn recht. De vergelijking moet expliciet worden vermeld, en dan nog gaat het niet echt op.

Tijdens zijn werk bij de VN merkte Daan dat er aan de daadwerkelijke problemen niets werd gedaan. Het geld dat werd ingezameld kwam niet bij de juiste mensen en de VN was vooral bezig de investeerders tevreden te houden. Een treffend voorbeeld: In de Congolese hoofdstad Kinshasa is een voedseltekort, terwijl 200 km verderop voedsel ligt weg te rotten, omdat het niet kan worden vervoerd. Dat probleem wil Daan oplossen, zodat er duurzame landbouw ontstaat, de bossen (die nu constant worden afgebrand voor landbouwgrond) behouden blijven en boeren leren te produceren om zo meer mensen te kunnen voeden dan slechts hun eigen gezin. Een win-win-win situatie dus. Maar ook een die bijzonder lastig te realiseren valt.

Bijzondere samenwerking

~

Andere problemen ontstaan door zeer gebrekkige infrastructuur in het bergachtige gebied, moeite om de financiering rond te krijgen en cultuurverschillen. Een totaal gebrek aan efficiëntie binnen de landbouw, het feit dat de bevolking overal mee instemt (al zou je ze vragen een satelliet te lanceren) en sabotage door lokale handelaren tonen aan dat Daans missie eigenlijk onbegonnen werk is. De bevolking mag dan naar Daan verwijzen als ‘de Messias’, het geloof van de Messias zelf brokkelt langzaam af. Het levert in ieder geval wel een prachtige, informatieve documentaire op.