Film / Films

Naar verstoppertjesspel laat opgebouwde spanning wegebben

recensie: Hide and Seek

Wie de trailer van Hide and Seek heeft gezien, zou wel eens hele andere verwachtingen kunnen hebben van deze film. De voorstukjes bezorgen je een onprettig gevoel en lijken te hinten naar een horrorfilm. Niets is minder waar. Hide and Seek valt vooral onder het kopje thriller met een vleugje drama en psychologie. Gore details zijn niet te zien en enorme schrikmomenten waarbij je per ongeluk je popcorn over je voorbuurman heen gooit, zijn er ook niet echt. Toch is dit een erg spannende film die je een lange tijd genadeloos meesleept in het verstoppertjesspel.

De film begint met een korte inleiding. We maken kennis met een gezin. Eerst ziet het er vredig uit, totdat de moeder in de badkuip wordt gevonden, dood. Haar dochter Emily raakt in shock en haar vader besluit dat het beter is om te verhuizen naar het platteland. Daar krijgt Emily een nieuw vriendje, Charlie. En dan begint de ellende. Als kijker wil je kennis maken met die Charlie. Wie is hij?

Bambi-ogen

~

De makers van deze film weten de spanning heel goed en langzaam op te bouwen. Door er eerst een dramatisch randje aan te geven, ga je al snel mee in het zielige verhaal over die vader en dochter zonder moeder. Als er vreemde dingen in het nieuwe huis gebeuren en dochter Emily, gespeeld door Dakota Fanning, met haar grote Bambi-ogen erbij staat te kijken, bekruipt je een vreemd gevoel. Emily geeft steeds de schuld aan Charlie, die uiteraard pas later in de film wordt onthuld.

Onderhuidse spanning

Het camerawerk is fantastisch. Op precies de goede momenten wordt er ingezoomd op het onschuldige en angstige gezichtje van Emily. En uitgezoomd wordt er steeds als je denkt dat Charlie in de buurt is. Door zo met die camera te spelen, wordt er al een bepaalde onderhuidse spanning gecreëerd.

Plotwisseling

Helaas wordt dat doorbroken als duidelijk wordt wie dat vriendje is, nadat je eerst al een aantal mogelijke kandidaten in je schoot geworpen krijgt. De bedenkers hebben zich volledig uitgeleefd in de plotwisseling. Aan de ene kant is de twist wel aardig bedacht, maar de uitwerking is slordig en de zorgvuldig opgebouwde spanning ebt weg. Regisseur John Polson is hierin volledig doorgeslagen en maakt er in plaats van een thriller, ineens een woeste achtervolging van. Je zit de film nog wel met gemak uit, omdat het blijft boeien, maar het verdient geen schoonheidsprijs.

Haar blikken

~

Heldin van deze film is de 11-jarige Dakota Fanning (Man on Fire, I am Sam). Net als Haley Joel Osment in The Sixth Sense, weet ook dit kind weer als een tierelier te scoren. Je krijgt kippenvel van haar blikken, je krijgt medelijden met haar en tegelijk ben je bang voor dit kind. Robert DeNiro die ook niet slecht speelt, maar een zwakke rol heeft gekregen, wordt toch wel naar de achtergrond geplaatst. Alle aandacht gaat uit, en terecht, naar Fanning. Aardig is de bijrol voor Famke Janssen, maar niet meer dan dat.

Beter wachten

Van Hide and Seek moet je zeker niet al te hoge verwachtingen hebben. Als je echt wilt griezelen en schrikken kan je waarschijnlijk beter wachten op The Ring 2. En als je wel van dit soort psychologische en dramatische thrillers houdt, dan loop je kans teleurgesteld te worden door de ontknoping. Toch zorgen de lichtpuntjes in deze film, dat je Hide and Seek niet zomaar voorbij moet lopen. Al was het alleen maar om Fanning een heel nare versie van verstoppertje te zien spelen.