Gek genoeg wel, ja. Want de kracht van Finding Nemo zit hem niet in zijn eenvoudige verhaaltje, maar in de grappige details, de universele thematiek en uiteraard de verbluffende beelden. Iedereen, of je nu kind bent of een kind hebt (of allebei), zal iets herkennen in de zorgzame (lees: neurotische) vader Marlin (met de stem van komiek Albert Brooks) die aan het begin van de film zijn zoontje Nemo voor het eerst naar school laat gaan. Marlins angsten waren niet voor niets, want tijdens de allereerste natuurkundeles wordt Nemo ontvoerd door twee duikers die zich totaal niet bewust zijn van de sociale structuren onder het wateroppervlak. De rest van de film probeert Marlin Nemo terug te vinden, waarbij hij (en wij met hem) verschillende wijze lessen over het ouderschap leren.

Haarscherp

De wereld van Finding Nemo is, zoals gewoonlijk bij Pixar, tot in de allerkleinste details uitgewerkt. Sommige daarvan merk je pas op na twee of drie keer kijken, en daarvoor is deze dvd perfect geschikt. Zoals alle Pixarfilms is ook Nemo namelijk direct vanaf de digitale bronbestanden op dvd gezet, wat resulteert in een ongelooflijk scherp en gedetailleerd beeld. Letterlijk elk sprietje zeewier en elk planktondeeltje is haarscherp te zien en door de rechtstreekse transfer is er nergens een beschadiging of vuiltje te zien. Het geluid (van veteraan een meervoudig Oscarwinnaar Gary Rydstrom) is even indrukwekkend, vooral als je beseft dat elk geluidseffect speciaal voor de film werd geconstrueerd.

Flauwe spelletjes

Voorgaande dvd-uitgaven van Pixarfilms waren bijna even goed als de films zelf, maar Nemo is de eerste Pixar-dvd die teleurstelt. Met de eerste schijf uit de mooie verpakking is weinig mis; de problemen beginnen op disk twee. Flauwe spelletjes als “Fisharades” en een voorleesverhaaltje laten al zien wat de doelgroep voor deze dvd is. Daar is op zich niets mis mee (het gaat hier tenslotte om een kinderfilm), maar Pixar heeft in het verleden laten zien bonusmateriaal te kunnen produceren dat zowel kinderen als volwassenen aanspreekt. Op de schijf is voor de ouderen echter weinig te vinden. Eigenlijk is alleen The Making of Finding Nemo (25 min.) de moeite waard. Kinderen zullen best lol beleven aan een grappig bedoelde rondleiding door de Pixar Studio’s, maar hun ouders kunnen zich beter houden bij de eerste disk.

Audiovisueel

Want naast de film kun je Finding Nemo ook bekijken met “audiovisueel commentaar” van regisseurs Andrew Stanton en Lee Unkrich en co-auteur Bob Anderson. Deze optie trekt de gemiddelde waardering van de dvd meteen met enkele punten omhoog. Tijdens het commentaar schakelt de dvd namelijk automatisch over naar relevante achtergrondinformatie, zoals verwijderde scènes, extra uitleg over bepaalde effecten of beelden van de stemacteurs. Het is een geweldige – en voorzover ik weet unieke – optie die de mogelijkheden van de dvd-technologie ten volle benut.

Wat mij betreft had Finding Nemo net zo goed als enkele disk uitgebracht kunnen worden. De extra opties zijn gewoon niet interessant voor volwassen filmliefhebbers. Gelukkig is de film geweldig en het unieke audiovisuele commentaarspoor zo mogelijk nog beter. Hierdoor is Nemo geen kat in de zak, maar ook zeker niet het neusje van de zalm.

De opzet van de serie is in eerste instantie redelijk doorzichtig. Men neme een aantal mooie vrouwen: een ex-soapie (Angela Schijf), een oudere ex-soapie (Frederique Huydts) en een rijzende ster (Eva Duijvestijn). Je gooit daar nog een oude klassieke mooie vrouw bij (Renee Soutendijk) en om het ook de vrouwen naar de zin te maken zet je Daniel Bossevain, de hunk van All Stars ertussen. Tevens laat je deze karakters regelmatig vormen van seksuele spanning opbouwen en als resultaat daarvan duiken ze af en toe met elkaar het bed in. Dan zit de kijker van Net5 natuurlijk elke week wel weer voor de buis gekluisterd. Ik begin met deze verwachtingen aan de serie in, om te kijken of mijn vooroordeel bevestigd wordt.

Dramaserie of soap?

Het zal wel eeuwig een discussie blijven wat het wezenlijke verschil is tussen een soap en een dramaserie. Natuurlijk, een dramaserie is mooier gefilmd en heeft meer gekost, maar of de verhaallijn nu wezenlijk verschilt van die van een soap blijft maar de vraag. Ook bij de Meiden van de Wit valt op dat er veel dingen tegelijk gebeuren. Grofweg leren de drie zussen elkaar tijdens de serie pas goed kennen, is er een relatie van zus Floor dan wel Frederique met de man van de corporatie, het huwelijk van Roos, de nymfomane trekken van Frederique, de opstanden onder de werknemers, de boze stiefmoeder, de corrupte bouwonderneming en ga zo maar door. Deze grote hoeveelheid verhaallijnen zorgt dat de serie spannend blijft en dat je alles makkelijk kunt volgen (binnen twee zinnen heb je een situatie door), maar het zorgt er aan de andere kant voor de het allemaal tamelijk oppervlakkig blijft. Door de lange adem van twaalf afleveringen krijg je inzicht in de personages die een rol van betekenis spelen, maar in principe lijkt spanning belangrijker te zijn dan diepgang.

Ondernemen

Aan de andere kant heb ik wel het idee dat je best een aardig beeld krijgt van de hectiek die speelt als je met een groep mensen een onderneming probeert te leiden, in dit geval een melkfabriek. De dramatiek die hierbij ontstaat is eigenlijk constant de motor voor alle andere ontwikkelingen en zorgt ervoor dat de Meiden van de Wit interessant blijft en meer is dan een verzameling soaperige verhaallijnen.

Geen sympathie voor hoofdpersonen

De serie heeft op mij een goede indruk achtergelaten. Er gebeurt heel veel in elke aflevering dus je hebt weinig kans om in te dutten. Toch heb ik wel het gevoel dat personen een beetje te ‘plat’ blijven en vind ik het daardoor moeilijk om sympathie op te brengen voor een of meerdere personages. Ik vind het daarom ook niet echt kwetsend als een van de mensen wat overkomt en word minder in de serie meegezogen dan wanneer de karakters beter zouden zijn uitgewerkt.

Tien uur ‘meiden’

De dvd-box is degelijk samengesteld. Twaalf afleveringen lang word je met een perfecte geluid- en beeldkwaliteit door de serie geloodst. Op het gebied van de extra’s krijg je alleen een vooruitblik op het tweede seizoen van de meiden, dat binnenkort ook op dvd zal verschijnen. Voor de rest hoef je de box niet voor de extra’s aan te schaffen. Maar goed, dan heb je wel bijna tien uur Meiden in je kast staan.

Conclusie

Meiden van de Wit is een serie die makkelijk kijkt, maar die je zeker niet achterlaat met het gevoel dat je in dat kleine uurtje veel hebt geleerd. Het is pure entertainment, en als je dat in je achterhoofd houdt is het heerlijk om de vorderingen in de zuivelfabriek op de voet te volgen. Er is dus duidelijk wel goed gekeken naar wie deze serie op Net5 zou kunnen gaan kijken. Ook al weet je dat een commerciële omroep gewoon op kijkcijfers draait, toch hebben ze een degelijke serie neergezet. Drie mooie vrouwen die ons rondleiden in de wereld van het ondernemerschap, dat is toch prachtig? Graag zou ik ze dan ook in het tweede seizoen nog beter leren kennen.